ICA-stem in de aether
Tasmania
Bati Rata Hajó
Een bizonder actief ICA-lid is Ab Noacli af
komstig uit Malang. Ab Noach begon samen
met andere leden van de ICA, Ben en Lil
Roelofs Valk en Jan van Eyk, een radio-com
missie te vormen die maandelijks uitzendingen
zouden gaan verzorgen over Voz di Aruba,
655 k/c. Deze radio-uitzendingen van 15 minu
ten op elke eerste zondagmorgen van de maand
om half elf hadden een zeer gevarieerde in
houd, In de eerste plaats werd het streven van
de Indische Club toegelicht, het spijt-optanten
probleem werd uitvoerig besproken, een histo-
Ab Noach zorgt met een enorme drive ervoor
dal de „stem van de ICA" in de aether blijft.
Hier ziet U hem bezig met de voorbereiding
van een uitzending over radio Voz di Aruba.
Let op het Tong-Tong vlaggetje op de radio'.
risch overzicht van de „krontjong met muzi
kale illustraties, een korte kookcursus met
recepten met als bijzonderheid een luisterflits
van het kopen van satee bij een satee-venter in
het voormalige Ned. Indie, kortom alle vin
dingrijkheid en „drive" werden aangewend om
deze uitzending zo leuk mogelijk te maken.
Door ziekte en andere tegenslagen vielen de
andere leden van de radiocommissie allengs uit
en tenslotte bleef Ab Noach over en hij was
het die tenslotte in zijn eentje elke maand weer
opnieuw er voor zorgde dat elke eerste zondag
morgen onze ICA „signature-tune" „Boeka
Pinto" door de aether weerklonk! Wanneer LI
zelf enige ervaring hebt met taperecorders of
radiouitzendingen 'dan kunt U beseffen hoe om
slachtig, bewerkelijk en tijdrovend de verzor
ging van een radiouitzending is ook al lijken
15 minuten maar kort. Zo heeft hij dus in z'n
eentje meer dan 10 uitzendingen zelf samen
gesteld en als een soort jubileum zou het
bestuur van de ICA het enorm leuk vinden
indien deze bijgaande foto in Tong-Tong zou
mogen worden afgedrukt. Zou dat mogelijk
zijn? (Doen we natuurlijk! - Red.). Ab
Noach weet zelf niets van deze brief (zijn
vrouw maakte de foto op mijn verzoek) en
zal zeer verrast zijn indien hij deze foto in zijn
lijfblad Tong-Tong zal zien.
Tot nu toe zijn sinds 1961 zestien uitzendin
gen over radio Voz di Aruba, elke maand een,
uitgezonden, en we hopen, dat het in de toe
komst nog zestien maal zestien keer kan
worden verlengd. Dr. JH. Ch. HILGERS
GOED LEVEN „DOWN UNDER
Ik emigreerde in 1951 van Java naar Tasmania
en heb dus enige jaren de Republiek meege
maakt. Van de Indonesiërs heb ik die tijd
meestal welwillende medewerking ondervon.
Dat ik Indonesië verliet was: ten eerste omdat
ik wist dat mijn taak op de Witte Kruis
kolonie Salib Poetih was voltooid en ten2e
wilde ik mijn kinderen een betere opleiding
geven dan in Indonesië toen mogelijk was.
Voor degenen die met het werk van de Witte
Kruis Kolonie bekend zijn vermeld ik, dat ik
het beheer heb overgedragen aan het bestuur
van de Javaanse Kerken van Midden-Java.
Wat de studie van de kinderen betreft, de
oudste, die eind T.S. Semarang had heeft eerst
een paar jaren als elektriciens-leerling gewerkt,
onderwijl studerend voor elektricien grade A.
Als gediplomeerd elektricien heeft hij weer
een paar jaar gewerkt, en is toen gaan studeren
voor dominee (van The Church of England).
Nu is hij assistant-Minister. Mijn 2e zoon
idem T.S. Semarang begon te werken als lasser
en haalde na zes jaar zijn diploma als Mecha
nical Engineer. De derde zoon, waarvan een
kiekje ingesloten naast een Tong-Tong (m°ej
zijn: kentongan) kwam in 1952 uit Holland
met eind H.B.S. en werd op grond hiervan
toegelaten op de Universiteit, haalde in 3 jaar
zijn graad plus honors (Bachelor of Civil
Engineering). Werkte een paar jaar bij Hydro-
Electric Commission, en gevoelde zich toen
geroepen tot het Predik-ambt. Is nu in zijn
laatste jaar op het Presbyteriaanse college aan
de Melbourne universiteit, daar hij tot de
Presb. Kerk is toegetreden. Vorig jaar is hij
als steward (assistent) afgevaardigd naar de
Wereldconferentie van Kerken. Op de terug
weg bezocht hij Indonesië en natuurlijk zijn
geboorteplaats Salib Poetih. Genoot veel gast
vrijheid en hartelijkheid van de Ind. studenten.
No. 4 een meisje is getrouwd met een farmer
en verzorgt met haar man en 1 knecht 80
melkkoeien plus haar 2 kinderen, no. 5 deed
als no. 1 eind high school en volgt nu in zijn
vrije tijd een schriftelijke cursus voor accoun
tant, no. 6 is onderwijzeres. De 2 jongsten
zijn resp. in de 3e kl. high school en in de
6e kl. primary (lagere) school. Ik schrijf dit
om aan te tonen wat een pracht kansen hier
zijn voor kinderen die willen en kunnen Ieren.
School incl. high school is gratis. Leermidde
len moeten betaald. Voor verdere studie is
meestal een toelage of beurs te krijgen.
Zoals ik boven schreef, zijn de kansen voor
jongeren hier prachtig. Niet alleen voor de
genen die kunnen en willen studeren, maar ook
voor hen die een vak verkiezen. Voor ouderen,
vooral als hun opleiding en ervaring op een
gebied ligt dat hier niet vereist is, is het min
der gemakkelijk. Maar conscientieuse werkers
worden toch ook op prijs gesteld. Ik ben
storeman (pakhuisknecht oftewel koeli goe-
dang) bij een firma die handelt in petroleum-
produkten. Mijn werk is het onderhoud van
het terrein om de gebouwen en de grote tanks,
waarvan de twee grootsten elk een inhoud
hebben van bijna 1.000.000 gallon (4.500.000
1.). Verder kleine karweitjes, als het wassen
van de auto van de boss, of het verwisselen
van een doorgeslagen gloeipeer in het kantoor,
waar ongeveer 50 personen werken. Maar soms
ook het vullen en verrollen van de drums ben
zine, wat niet meevalt.
Maar in de 11 jaar dat ik hier ben, heb ik niet
slecht geboerd, dankzij de hulp van mijn jon
gens, die mij hun spaargeld renteloos ter be
schikking hebben gesteld. Ik bezit een huis
met ongeveer U/2 ha. land en een bestelauto
die als familie-bus dient.
En op de Witte Kruis Kolonie heb ik grondig
geleerd om met weinig geld veel te doen.
Ik heb Tasmania lief gekregen, niettegenstaan
de het grillige klimaat, even grillig als Hol-
Welke Tong-Tong lezeres of le
zer, huisvrouw of jong gepen
sioneerde, wonend in Den Haag,
wil de T.T.-staf komen verster
ken, evt. voor halve dagen. Veel
geld is er niet; goede woorden
wel. Grondige administratieve
opleiding is niet nodig, wel be
reidheid om te leren.
Administratie en expeditie zijn
op 't ogenblik onderbezet, en nu
we naar 20.000 abonnees toe wil
len, zullen we hard moeten aan
pakken.
Bati rata hajó... De schouders
eronder! Uw schouders? Bel ons
dadelijk op! Tel. 542.542. Wij
ontvangen U als welkom
met kopi toebroek en roti koe
koes
land misschien, maar lang niet zo koud. En als
er oud-Indischgasten zijn die interesse hebben
om hierheen te emigreren, ben ik bereid om
naar vermogen te helpen. Weliswaar worden
personen van gemengd bloed niet zo gemakke
lijk toegelaten, maar er is altijd kans, vooral
nu in de laatste tijd stemmen opgaan om de
immigratie wetten te verruimen.
Toch is mijn persoonlijke mening, dat van
Holland uit men beter naar Amerika (U.S.A.,
Z. Amerika, Canada) kan emigreren. Maar in
mijn eigen belang en Australië s belang wilde
ik wel dat er een grote stroom van „migrants"
hier kwam.
Hierbij een kiekje van mijn zoon Fred, staande
naast de kentongan van de Witte Kruis
kolonie Salib Poetih. Deze kentongan werd
om 5 uur 's-morgens geluid voor reveille, om
5.30 uur voor de morgenwijding, om 6 uur
voor appel voor werk en verder op de hele
en halve uren tot 4 uur (afknocken) en om
8 uur 's-avonds lichten uit.
Het leven op de ^JC.K.K. heeft mij een beetje
een heremiet gemaakt zodat ik weinig omgang
heb met anderen, Hollanders of Aussies. In
deze straat wonen behalve mijn getrouwde
zoon nog 2 andere Hollandse gezinnen. Een
heeft zijn jeugd in Bandoeng doorgebracht.
S. A. VAN EMMERIK,
Tasmanië
Woerda? Preng!
12
