Fair wind from Indonesia
Een modepagina? Ik zie al vele hoofdfronsen van de lezers, modeplaatjes in
Tong-Tong!
Ja, deze horen er toch wel thuis, omdat het bijzondere plaatjes zijn. Ik ontving van
een lezeres uit Londen een krantenknipsel met een beschrijving van de in Florence
gehouden voorjaars-shows. Zoals U mischien wel weet, is Florence het tweede
voorname modecentrum na Parijs. De Italiaanse ontwerpers steken de Franse met
succes naar de kroon. Een van die prominenten is Emilio Pucci die werkelijk beel
dige creaties maakt.
Pucci nu ging verleden jaar naar Indonesië en
de collectie die hij toen ontwierp was groten
deels gebaseerd op klederdrachten in Bali,
Java, Sumatra. Borneo.
Op de getekende schetsjes (die eigenlijk alleen
voor het geoefende oog van een modejourna
list duidelijke taal spreken) kunt U toch heel
duidelijk de kabaja, de hoge kembem uit Bali
en de kain pandjang zoals ze door dansers,
maar ook wel door Soendanezen en Sumatra-
nen gewoon worden gedragen, herkennen.
Pucci gebruikte geen originele sarongs als ma
teriaal maar wel liet hij stoffen ontwerpen die
het karakter van de batik droegen. Veel bruin,
Links boven: de surdjan, een kort jasje voornamelijk gedragen door de Javanen in Midden- en
Oost-Java. Meestal donkerbruin of zwart zoals de meeste kleding daar.
Daaronder, shorts uit een Balinese kain, plastron uit een sarong met parang roesak motief.
Rechts: enige schetsjes uit het krantenknipseldat ik van een lezeres uit Londen ontving. Het zijn
modellen uit de voorjaarsshow van de Italiaanse ontwerper Pucci, alle drie geïnspireerd op
Indonesische klederdrachten.
maron, beige. Om de achtergronden te verle
vendigen verwerkte hij er pailettes en gitten
in. Excotische accessoires in goud. Ik kan het
me alles goed voorstellen en het moet werkelijk
het succes waard zijn geweest dat Pucci met
deze boutique-collectie kreeg. Volgens de kran
ten was het zelfs de beste.
Na het bekijken van dit krantenknipsel dook
ik meteen in een van mijn plakboeken want
ineens herinnerde ik me dat ongeveer 10 jaar
geleden Lotte, een bekende ontwerpster van
het Amerikaanse Modehuis Drewyn, door
Harper's Bazaar naar Indonesië werd gezonden
om inspiratie op te doen. Voor stof-dessins en
voor kleding. Lotte „deed" ook Sumatra, Java
en Bali en wist inderdaad met veel smaak en
gevoel voor detail het meest bruikbare mee te
nemen naar de States. Ze winkelde uren lang
op Passer Tanah Abang. Kent U die sarong
passer daar? Ik kan de uren niet tellen die ik
doorbracht tussen die donkere loodsjes die van
onder tot boven volhingen met sarongs, pe-
langi's, plekats. Van de duurste Pekalongan tot
de goedkoopste tjapan. Lotte zal net zo ver
rukt geweest zijn als ik met dit verschil: zij
met een volle beurs
Een paar maanden later verscheen Harper's
met 5 pagina's geheel gewijd aan de Indone
sische collectie.
Lotte's Indonesian notebook. Co-sponsored bij
The American Indonesian Chamber of Com
merce and the Indonesian Government, to
promote continued good relations between the
United States of America and the Republic of
Indonesia"
Aangezien kleurenfoto's het in ons blad niet
kunnen doen, geef ik U alleen 3 van de zwart
witte. Toch genoeg om U een duidelijk beeld
te geven van Lotte's impressies.
Herkent U in het gestreepte wijde jasje de
Javaanse „surdjan" die in Midden- en Oost
Java alleen door Javanen gedragen wordt?
Altijd in sombere kleuren, zwart, donkerbruin
met een fijn streepje. De japon is in de daarna
overal ter wereld zo populair geworden Djok-
ja-stripe. Een donkerbruin fond met een fijn
gearceerde lichte streep. Op deze streep zijn
natuurlijk ettelijke variaties gemaakt en ik
geloof dat niemand ter wereld er meer aan
denkt dat het oorspronkelijke dessin uit Mid-
dcn-Tava komt.
Van een Balinese pelangi en een eenvoudige
parang roesak-batik het strand-ensemble shorts
en plastron. Verder waren er natuurlijk de
tjapils (die het overal ter wereld doen) en de
slordige tulband, geïnspireerd op de wijze
waarop de Balinese vrouw een doek om haar
hoofd knoopt. Alleen de tulbanden van Lotte
en Pucci waren van jersey in de meest voyante
kleuren. Voor zover ik me kan herinneren
knoopten de Balinese vrouwen het liefst een
handdoek om het hoofdGeen passer waar
zoveel handdoeken te krijgen zijn als die in
Den Passer!
Nu Iaat ik U deze plaatjes niet zien omdat ik
om een modepraatje verlegen zit, want dan
verdien ik de boze blik van mijnheer. Maar
omdat het zo interessant is te zien hoe anderen,
in dit geval een Italiaan en een Amerikaanse,
Indonesische kledij zien. Wij hebben ons leven
lang naar diezelfde sarongs, diezelfde kleder
drachten en accessoires gekeken en hebben we
er eigenlijk langer bij stilgestaan dan: wat
prachtig, wat grappig of wat gek?
Beseffen wij dat wij gratis die kans kregen
waar Pucci en Lotte een dure trip voor moesten
maken
Voor zover ik weet zijn er maar twee mensen
geweest die zich enthousiast (en met succes)
gewijd hebben aan het ontwerpen van batik
creaties: Joyce Mouthaan en Robert Mahieu.
Joyce maakte creaties die zelfs in een Parijs
modehuis een sukses zouden zijn geweest.
Mahieu's voorkeur ging (en gaat nog steeds)
uit naar het romantisch-exotische. Zijn batik-
dresses zijn altijd zijn fort geweest. Aan
Vervolg op pag. 17)
16
