Avonturen met de soetil, ook in de States!
VOOR DE VROUW
WAROENG SOEBOER
's-Nachts in het bos
Jk wil ruiterlijk bekennen dat ik Amerikaans eten erg lekker vind. Let wel. ik zeg
„Amerikaans eten'' niet HET Amerikaanse eten. Natuurlijk gaat er voor mij niets
bóven rijst en alles wat met de Indische rijsttafel te maken heeft. Er zijn in de
Spaanse, Franse, Italiaanse, Duitse etc. keukens altijd wel bijzondere gerechten
die we zeer appreciëren, maar het blijft altijd bij enkele gerechten. Hetzelfde geldt
voor de Amerikaanse keuken naar onze smaak. Omdat de Amerikaanse keuKen
eigenlijk een ratjetoe is van alle keukens ter wereld bij elkaar.
Zoals ik al eens eerder zei: de Amerikaan
staat open voor alles wat lekker is. Hij schaaft
hier en daar wat bij aan de smaak, maar
overigens bestaat er geen vooroordeel tegen
wat maar ook. Daarnaast is hijzelf onophou
delijk bezig met het uitvinden van nieuwe
smaakjes. Niets is onmogelijk, geldt ook voor
de Amerikaanse keuken. In de krant staan
iedere week 20 pagina's met recepten. Het is
waar dat hier het meeste uit blik of pot komt,
maar ik kan U wel vertellen dat de conserven
hier veel en veel lekkerder zijn dan in Europa.
Doodgewoon vanwege de enorme omzet door
het grote gebruik door de huisvrouw. Dus
steeds nieuwe blikjes, dus steeds goede kwa
liteit. Alles is in blik en fles of diepvries te
krijgen, van uw slaatje tot het desert toe. Het
is op zichzelf al een kunst een uitstekend
diner te maken uit blik en/of diepvries pak
met een persoonlijke „touch", want nu, na
8 maanden duizelt het me nog als ik die
verscheidenheid op de rekken in de stores zie.
Wat kan er met sour cream, cottage cheese
(ongelooflijk wat een soorten kaas je hier kunt
krijgen, één daarvan is de Dutch cheese die
vrij veel gekocht wordt) zuur, mayonnaise (15
smaken) kruiden (minstens 50 soorten w.o.
koenir, djinten, ketoembar) gedaan worden?
De meeste Indische huisvrouwen trekken hun
neus voor dit alles op. Men probeert niets,
want men weet bij voorbaat al: „het smaakt
toch niet zoals boemboe roedjak, dus ik lust
dat niet!"
„Je kunt hier niets krijgen", is de meest won
derlijke opmerking die ik nog net een huis
vrouw hoorde maken. Ze klaagde over altijd
dezelfde groente! Ik vroeg me even af, wat
die huisvrouw gezegd had, als ze in uw plaats
daar in Amsterdam of Leiden of Assen, gezegd
zou hebben.
Door een bekrompen denkwijze gaat de mens
Slamet
Dateng
Koningstr. 16, Den Haag, tel. 60 41 42
HET ADRES waar U lekker en goed
koop INDISCH kunt eten. ELKE DAG
VERS. Ook kant en klaar mee te nemen.
Geopend dagelijks van 10-10 uur.
Zondags van 2-10 uur.
Voor allen
A HAPPY EASTER
een
VROLIJK PASEN
van Lilian Ducelie
P.O. Box 137. Whiltier
t
heel wat goeds voorbij. Het is onze plicht
als huisvrouw-emigrant onbevoordeeld ons
verstand en onze smaak te gebruiken in de
keuken. Onze kinderen hebben al een heel
andere smaak dan de onze. Tot mijn grote
verdriet ontdekte ik dat mijn kinderen niets
van Indische koekjes en snoepjes moeten heb
ben en ik kan ze niet dwingen mee te genieten
van kwee talam, ondé-ondé of srabi. Het enige
wat ik wèl kan doen is, proberen een nieuwe
wereld van smaken te ontdekken en voor me
zelf een vergelijk te zoeken.
Cole slaw, dat is heel fijn geradjangde rauwe
kool, worteltjes, komkommer, vermengd met
mayonnaise en nog wat kruiden vergelijk ik
met roedjak gobet. Ik giet er nog een flinke
scheut hot sauce (tabasco) bij en... ben dol
op cole slaw.
Jelly (gelatine pudding) hoort bij elke Ameri
kaanse maaltijd. Te krijgen in heerlijke frisse
vruchtensmaken en de basis voor ontelbare
heerlijke puddinkjes. Men doet fijngesneden
worteltjes, sla, komkommer en ananas in
citroen-jelly en krijgt een verrukkelijk schotel
tje waarvan men onder de hoofdmaaltijd tel
kens wat neemt. Men mengt door sinaasappel-
jelly blokjes ananas, appel en walnoten en men
hééft een Waldorf salad als toetje een van
de lekkerste (vind ik) jelly-vruchten combina
ties. Doe een lepel sour cream of cottage
cheese met wat vruchtensnippers door de jelly
en men krijgt een zachtsmakend en toch pittig
puddinkje. Honderd combinaties, er moet er
wel één bij zijn die uw goedkeuring weg
draagt. En jelly is gezond om het hoge proteine
gehalte wat er in zit, net als bij mijn geliefde
boeloeng uit Bali. Begrijpt U waarom ik me
nog steeds erger als ik iemand hoor zeggen:
.Jelly bah, die smurrie moet ik niet. Geef mij
maar chocoladepudding met vla!"
Geef mij maar boerekool met worst, geef mij
maar een zoute haring, geef mij maar erwten
soep met kluif. Bekrompen kleine taal van de
boer „die niet vreet wat 'ie niet kent". O, U
weet niet half hoeveel van die boertjes er on
der die Indische emigranten zitten!
LILIAN DUCELLE
In The American Tong-Tong verzorg ik een
kookruhriek die ik „Welen doet eten" heb
genoemd. De titel verraadt eigenlijk al waar
ik naar toe wil. Tot mijn grote vreugde heb ik
de laatste maanden al heel wat huisvrouwen
meegekregen die geregeld hun ontdekkingen
meedelen. Daar U die kookrubriek niet onder
ogen krijgt, en er voor U bij die Amerikaanse
recepten toch wel dingen zijn die gemakkelijk
zijn na te maken, zal ik ook in Myana af en
toe Amerikaanse recepten geven. Maar nooit
uit het oog verliezen dat de Indische kook
rubriek in Myana ook door lezers in Amerika
met dezelfde graagte wordt gelezen en alle
recepten uitgeprobeerd!
Heb je wel eens bij nacht door de jungle
gezworven? Tuurlijk, ja, wie niet? En heb je
toen ook wel eens stil gestaan, en geluisterd
naar het machtige concert? Wat een geluiden
in zon nacht! 't Bos davert van het trillend
rhytme, het „tjriet-tjriet-tjrietvan allerlei
soorten krekeltjes, de bolle bas van een rustige
kodok, en dan „tö-keh... tó-keh..." ...vijf,
zes, zeven... ophouden, tokeh, laat me een
wens doen! Ineens een hoog gillend geluidje,
een jubelende solo van ik weet wat voor beest,
aangevuld door het melodieuse koor van aller
lei andere bos-binatangs. En dan „ieieiekk
als een kleine ketèh in zijn slaap bijna van een
tak tuimelt.
Maar dan ineens... stil!... daar komt het
Gevaar! Plotseling zwijgt alles. De krekels
verbergen hun violen onder hun vleugels, de
vuurvlieg dooft zijn lampje onder een dor blad,
de kodok doet zijn ogen dicht: hij is niet thuis.
En dan spreekt de Stilte: „Ga maar door. Ge
vaar. Ik ben er niet. Luister maar, je hoort
nergens meer wat, iedereen is weg".
Wat zou het zijn? Een slang? Een uil? Een
zwarte panter? Of de tijger himself? Maar wie
het ook is, hij staat alleen in het bos, alles is
stil.
Jaren geleden liep ik eens op een donkere
streek in Midden-Nederland. Ik had er al
vaak gewandeld, en kende ieder pad op mijn
duimpje. Zoals wel meer gebeurt, als je alleen
loopt te dwalen: allerlei gedachten dwarrelden
door mijn hoofd. „Moet je eens horen!" zei
een Gedachte ongeduldig. „Nee, luister eerst
eens naar mijriep een tweede opgewonden.
„Ik ben veel belangrijker!" ruzie-de een derde.
Het leek wel een vergadering, wat een drukte
Ineens schimmerde een vage onrust door hun
gesprek als een lichte nevel. „Ga weg, jij
riepen ze allemaal, „we hebben het te druk,
we hebben geen tijd voor je!" Maar de Onrust
zwol aan. „Luister naar me!" zei hij toen
indrukwekkend. En toen schrokken alle Ge
dachten, en, zoals ze altijd doen onder gevaar
lijke omstandigheden, de lafaards, ze klontten
samen tot één grote Piekieran (van een straat
slijper. O, nee, die was van Tjalie!)
„Pas-ter-op!" riep die, en toen was hij ver
dwenen. En daar stond ik ineens alleen, mid
den in het bos, en de Onrust zat als een dikke
kobold boven op mijn hoofd. Ie-djie-djieEr
is wat! Maar wat? Luister... het is stil, het
Gevaar! Een slang? Een uil? Een tijger?...
Aaaah! Stommerd! Je staat in een Hollands
bos. Luister dan goed, je hoort wel wat, maar
o, zo zacht. De nachtbinatangs zingen hier nu
eenmaal niet uit volle borst, ze fluisteren
beschaafd wat voor zich uit.
Het nachtleven in de Hollandse oetan... stil,
maar niet uit noodzaak om het naderende
Gevaar te misleiden. Ja, waarom eigenlijk?
Hebben ze niets om over te zingen? Of dur
ven ze niet voor de buren? Misschien kijken
ze alleen maar naar de T.V. Tja. ELS
14
