in HOUTRUST-
Mijn avonturen met de soetil in Holland
'VOOR DE VROUW
Het stukje van Lilian Ducelle in de vorige Tong-Tong, Avonturen met de soetil,
ook in de States, maakte veel herinneringen in me wakker. Als ik nog terug denk
aan alle werkelijke avonturen die ik zoal heb beleefd op dit gebied. Zo staat me
nog levendig voor de geest, dat toen ik verloofd was, nu alweer meer dan dertig
jaar geleden, mijn schoonmoeder tegen me zei: „Nu moet je koken leren". Kokkie
zou me inwijden, maar het goede mens heeft nooit eer met me ingelegd omdat ik
voor mezelf al had vastgesteld, dat ik koken een onmogelijke huisvrouwenbaan
vond, die goed genoeg was voor een stel analfabeten. Ja, ja, ik weet het, wordt
maar niet boos, ik was toen amper achttien
WAROENG SOEBOER
1
op 28, 29 en 30 juni
-Vu.
Ik begon dus met een hevige tegenzin en het
leit alleen al, dat er haast in ieder gerecht
uien te pas kwamen was al fout, want ik
klaagde steen en been dat mijn handen dagen
daarna nog naar uien roken. Moeke raadde me
ze vooraf met vet in te smeren, maar ach, als
je een keer niet wilt helpt goede raad immers
ook niet.
„Ik kan al die rare namen niet onthouden",
mopperde ik. „Al die gekke wortels lijken op
elkaar. Hoe kan ik nu weten welke ik gebrui
ken moet. En al die kruiden, met die onmoge
lijke namen! Ik onthou het nooit!!"
„Je bent zeker ook al vergeten hoe de formule
van Benzylthiolmehtyl chloride is", fluisterde
een boosaardig stemmetje, dat ik gauw het
zwijgen oplegde met een hooghartig: „Boven
dien zal ik wel zorgen dat ik een kokkie heb
als ik getrouwd ben". Arme Moeke. Ze zal
wel eens gezucht hebben om haar onwillige
schoondochter.
Toch heb ik uit die tijd nog een schrift waar
enkele recepten instaan waarvan ik U er een
wil geven. Er staat, schrikt U alstublieft niet,
de welluidende naam boven van
ZERE-HOOFDJES-PUDDING
I- melk
4 eieren
1 volle eetlepel maizena
vanille en 40 gram suiker
rozijnen in rum geweekt
1 stang agar-agar.
Van melk, vanille en het geel van de eieren
een vanillevla maken. De opgeloste agar-agar
toevoegen en de suiker; het zéér stijf geklopte
eiwit en de rozijnen met rum er bij doen, blij
ven roeren, luchtig, tot het schuim zich goed
heeft vermengd en dan overgieten in een vorm.
Deze pudding is te variëren met chocoladevla,
Slamet
Dateng
Koningstr. 16, Den Haag, tel. 60 41 42
HET ADRES waar U lekker en goed
koop INDISCH kunt eten. ELKE DAG
VERS. Ook kant en klaar mee te nemen.
Geopend dagelijks van 10-10 uur.
Zondags van 2-10 uur.
citroenvla, sucre brulc mijn glazen kom
knalde uit elkaar toen ik het eens probeerde!
of frambozenvla in plaats van vanillevla,
maar dan zonder rozijnen met rum.
Een goede kokkie heb ik altijd wel gehad tot
de laatste dag toe. Ik had natuurlijk wel eens
wat lekkers klaargemaakt, zoals aparte scho
teltjes, zie pudding boven, cakes of zulk soort
dingen, maar hier kwam al gauw een eind aan
toen ik een huisjongen kreeg die Nederlands
kon lezen en voor kokkie de recepten vertaalde
en de ingrediënten afwoog, zodat zij alles al
leen nog maar hoefde te mengen en te bakken.
Wat hebben we toen lekker gegeten en wat had
ik het gemakkelijk!
Zodoende stonden mijn handen wel een ietsje
verkeerd toen we, hier in Holland aangeko
men, geen keukenprinces meer rijk waren en ik
ons potje zelf moest klaarmaken. Ik zie me
nog staan in het kabinetje, dat tot keuken was
omgebouwd. Een tweepitsgasstelletje, een oude
wastafel, die dienst deed als aanrecht en een
wasbak, waar je allee» maar schoon water in
kwijt kon. Met mijn kookboek in de ene hand
en een lepel in de andere stond ik met een
wanhopig gezicht naar m'n vreemde brouwsels
te kijken terwijl de kinderen vol belangstelling
moeders kunsten op het slappe koord volgden.
Toen had ik zowat de hele middag nodig om
een maaltijd, bestaande uit aardappelen, vlees,
groente en een toetje na, klaar te maken. Het
wonderlijke was wel, dat alles over het alge
meen lukte en ook lekker was. Maar leuk vond
ik koken nog steeds niet. „Je bent uren. bezig
en in nog geen half uur is alles op", was mijn
commentaar als men mij er eens naar vroeg.
Na een half jaar leverden aardappelen etc.
geen moeilijkheden meer op en de jongens
begonnen te vragen om „Indisch" eten. We wa
ren toen echt niet zo rijk pas na de oorlog en
in een restaurant eten deed je alleen bij hoge
uitzondering. Dus moest ik het toch maar eens
proberen vond ik. Het eerste gerecht dat ik
goed leerde klaar maken was nassi goreng. De
eerste keer had ik hiervoor een kilo rijst ge
nomen voor ons drietjes. De oudste vond het
zo machtig lekker, dat hij acht borden rijst at;
ik overdrijf niet eens. Wel zag hij de volgende
dag ietwat groen en heb ik hem Engels zout
moeten geven.
Daarna waagde ik mij aan bami, weer wat
later probeerde ik babi ketjap. Dit lukte alle
maal wonder boven wonder en ik durfde zelfs
al mensen te eten te vragen of ik mijn leven
niet anders had gedaan dan in de keuken
staan.
Maar toen! In een onbewaakt ogenblik had ik
onze oudste jongen gezegd dat hij voor zijn
verjaardag Indisch eten mocht kiezen, dat ik
dan wel zou koken. „Foe yong hai" was zijn
prompte reactie. Ik had natuurlijk kunnen zeg-
gen dat dit geen specifiek „Indisch" eten was,
maar vond het flauw er me op deze manier
van af te maken. Wel was Leiden in last, want
ik had hier geen recept van en niemand die ik
er naar vroeg kon me er aan helpen.
De omeletten leverden geen moeilijkheden op
maar de saus, om die goed te krijgen. Telkens
proeven, nee, nog niet goed, er mankeerde
nog iets aan, maar wat? Een beetje suiker bij
doen? nee, nog niet. Met weemoed dacht ik
aan dat gezellige Chinese restaurant dat op
zee uitkeek en waar we nog eens gegeten
hadden; hoe heette dat gerecht toch ook weer,
die vis in gember... gember! dat mankeerde
aan mijn saus. Mens, wat was ik trots toen de
jongens het lekker vonden en het „net echt"
verklaarden. Uren heeft het me toen gekost.
Nu maak ik het als ik eens vlug klaar wil zijn.
Hoewel mijn man, die inmiddels ook was aan
gekomen, en de kinderen mijn kooksels hogelijk
roemden vond ik het nog altijd geen prettig
werk, maar toch waagde ik me aan steeds
moeilijker gerechten, die ik dikwijls genoeg op
gevoel heb moeten samenstellen omdat een goed
recept me ontbrak. Dan wordt koken wel echt
een „avontuur" want je moet helemaal afgaan
op je herinnering hoe of het toen toch ook
weer smaakte, en als je tenslotte het goede
smaakje te pakken hebt, geeft dit veel vol
doening, al is dan datgene waar je zo lang op
hebt gezwoegd in een ogenblik verdwenen.
Je wordt ten langen leste ook veel moediger,
want toen ik een gasoven kreeg kondigde ik
boud aan dat ik nu wel spekkoek durfde bak
ken.
Dit recept staat namelijk ook in het schrift uit
mijn meisjestijd.
Hoewel ik die eerste keer vier verbrande
vingertoppen had ik was vergeten dat het
(Vervolg op pag. 13)
MODECOIFFURES?
POSTICHES?
PARFUMERIE?
MASSAGES GUERLAIN?
Poatceïs Pouicels
Fred. Hendriklaan 160 Den Haag
Telefoon 55 30 55
12
