B® VOOR ONZE BIBIT Tante Mieke Mijn vriend de karbouw Van boven glanzend muisgrijs, de buik rose als van een baby, de horens elegant gebogen, de zwarte natte neus met ge voelige opengesperde neusvleugels, snuivend in de wind, de korte krachtige poten met de gespleten hoeven stevig in de grond geplant, de staart zwie pend, vliegen verjagend, de ogen groot, vochtig, diep glanzend en wantrou wend, een toonbeeld van macht zie daar dit vertrouwde beeld van mijn vriend uit mijn kinderjaren. Toen ik deze foto weer zag ging mijn hart open en een heimwee zo diep en onzegbaar deed me naar de pen grijpen om mijn sobat kras op papier met woorden te vereeuwigen. Lieve meisjes en jongens, Vandaag wilde ik het met jullie hebben over 12 mei. Weten jullie al wat dat voor een dag is? De tweede zondag in mei: Moederdag. Hebben jullie er al een gewoonte van gemaakt om je moeder op die speciale dag eens extra te verwennen? Kijk, alle dagen van het jaar zorgt moeder immers dat het huishouden rolt, dat het eten op tijd op tafel komt, dat de sokken gestopt en de kleren schoon zijn, en nog duizend andere karweitjes, die ik niet allemaal apart noemen zal. Natuurlijk doen moeders al deze werkjes graag en met liefde voor hun gezin. Maar het is ook heel natuur lijk dat moeders het fijn vinden als ze kunnen merken, dat hun werk en zorgen ook wel ge waardeerd worden. Dat hoeft niet eens iedere dag, maar éénmaal in het jaar is al voldoende. En daarvoor heeft men toen de Moederdag uitgevonden, de speciale dag om Moeder door daden te tonen, hoe lief we haar hebben, hoe dankbaar we zijn dat we haar als Moeder heb ben, dat we graag iets zouden willen terug doen voor al haar werken en zorgen om ons. En daarom draaien wij de rolletjes eens om, op deze dag, en gaan wij Móeder eens ver wennen, inplaats van zij ons. Nu kun je dat op alle mogelijke manieren doen. Je kunt een cadeautje geven, dat je uit je eigen spaarpot gekocht hebt. Dat kan nèt zo mooi en duur wezen als je rijk bent. Je kunt natuurlijk ook zelf iets maken als je handig bent, daarmee druk je eigenlijk dubbel je waardering uit, want je geeft je tijd èn je werk. Maar, (en omdat ikzelf moeder ben kunnen jullie me gerust geloven), er zijn nog andere manieren, waarmee moeders wel het allerblijst gemaakt kunnen worden, en dat zijn juist de manieren waarbij helemaal geen geld te pas komt. Dus wie geen dikke spaarpot heeft spitse zijn oren, en ook zij die wèl een echt cadeautje konden kopen mogen best even tjes goed luisteren. Het is er ons immers om te doen om moeder eens erg blij te maken? Welnu. Probeer die dag eens om haar allerlei kleine werkjes uit handen te nemen, zónder dat het je gevraagd wordt; stel eens voor dat je die dag de afwas doet, het hindert helemaal niet of je een jongen bent, als je iemand echt helpen wilt dan let je er niet op of het eigen lijk meisjeswerk is en je niet goed zou liggen. Als je tot de oudere kinderen behoort in jullie gezin, probeer dan ook passende werkjes te zoeken voor je kleinere broer of zus. Laat hen eens stof afnemen, of de plantjes begieten, de tafel dekken, hun eigen rommel wegruimen. Help eens een handje waar dat nodig blijkt, zodat moeder rustig kan blijven zitten of een ander werkje kan blijven doen. Neem de aller kleinsten eens een uurtje mee naar buiten als het goed weer is. Een wandeling zal jullie bei den goed doen en geeft moeder een poosje rust. Verder zou ik je willen zeggen, probeer die dag meer dan ooit om gehoorzaam te zijn. Niets is vervelender voor moeders dan om honderd keer hetzelfde te moeten zeggen voor dat er naar geluisterd wordt. En nog een heel belangrijk ding om te onthouden: doe wat je op je neemt te doen met een lach. Beslist zon der mopperen, anders heeft het geen waarde en kun je het net zo goed laten. Ook zal moeder zielsgelukkig zijn wanneer ze aan het eind van de dag kan zeggen, dat jullie onder linge verhouding tenminste deze dag zoveel plezieriger is geweest, doordat er niet gekib beld is. Want wat heeft een moeder er aan als ze prachtige geschenken krijgt, of het ontbijt door vlijtige dochters op bed bezorgd krijgt, als daarnaast de hele dag de kinderen met el kaar ruzie maken en kibbelen, elkaar plagen en niets van elkaar verdragen kunnen. Zorg vóór alles dat er geen reden is om vader en moeder boos en verdrietig te maken, want dan is de hele stemming bedorven. Sfeer en harmo nie, jongens en meisjes, is moeders liefste moederdaggeschenk. Zullen we allen ons best doen en proberen het haar die ons het liefste is, vooral op deze dag eens werkelijk helemaal naar de zin te maken? Dat zal je misschien veel inspanning en zelf beheersing kosten. Zie maar eens of je groot genoeg bent om dat op te brengen. Als je het wérkelijk wilt zul je het ook wel voor elkaar krijgen denk ik zo! Sterkte, lieve kinderen, en veel groeten van jullie TANTE MIEKE .in het verkoelende water. „Saidja nu had een buffel Hier ben je dan mijn vriend. Je ogen werden groot en somber, je begon wild te snuiven, als een Europeaan je pad kruiste, maar aan mijn bruine verschijning was je gewend geraakt. Hoe kon het ook anders, ik hield immers van je, om je trouwe, maar vooral om je uiterlijke schoon heid, toonbeeld van rust en kracht. Hoe kon het ook anders, als je je gelukkig voelde, zoals ik, om te mogen fungeren als „botjah angon" (karbouwenhoeder) en angon kon ik, koeien, geiten, bèbèks en ook jullie, karbou wen. Summier gekleed, de zon koesterend op je vrije lijf, gezeten op je brede glanzende rug, die ik met mijn kinderbenen niet omspannen kon, deinden we langzaam naar de kalie, waar je voorzichtig neerzeeg in 't verkoelende water met wijdgesperde neusvleugels, je horens even wijdig aan 't wateroppervlak. Ik dook mee onder, maar toch voeling hou dend met je veilige rug. Evenals de katjongs trok ik even later wat gras weg van de rivier kant, om je daarmee af te wrijven, wat je heer lijk vond, want je liet ons rustig en goedig begaan. Alleen je ogen en grote flapperende oren bleven waakzaam. Hoe gul bood je ons je rug aan, om als springplank te gebruiken, de ene kant er op en de andere kant er weer af. Je bleef ook in 't water rustig herkauwen. Wat had je 't water nodig, jij machtige waterbuffel; vooral als je lang gezwoegd had aan de ploeg in de brandende zon en in de zuigende kledder- modder van de sawahs of wanneer je een tji- kar vol balen suiker of djagoeng naar 't station had getrokken, had je je bad hard nodig. Want anders zou je huid verdrogen en je zou loom en ziek worden. Als 't begon te schemeren joegen we jou met moeite 't water uit, want dan moest je naar huis. Met kletsnatte lichamen, jij en ik, trok ken we langzaam huiswaarts, waar ik samen met je baas, Pah Pok, je van jonge rietbladeren voorzag of van djagoengbladeren. Wat kon je dan smullen. Het was een genot te zien, hoe je sterke kaken dit voedsel tot een bal vermaalden, die al rollend in je slokdarm verdween, terwijl je witte speeksel uit je bek schuimde en een vreemde zoete geur verspreidde, zo echt bij jou behorend in die eenvoudige stal een dak op vier palen. Een prachtbeest ben je, mijn vriend, een beeld van rustige kracht en trouwe waakzaamheid, zoals je daar staan kon, midden in de sawah, als de laatste zonnestralen je machtige silhouet in 't sawahwater deed weerkaatsen, terwijl op je rug een eenzame djalak je redde van tjaplaks (teken) en je verlangend snoof in de zacht aan- suizelende avondwind, een standbeeld van uitzonderlijke schoonheid in lijn en kleur, een beeld behorend en samengegroeid met de hei lige grond van Moeder Indoneia. KOFFIEBOON

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1963 | | pagina 16