B®
VOOR ONZE
BIBIT
Tante Mieke
Mijn vriend de karbouw
Van boven glanzend muisgrijs, de buik
rose als van een baby, de horens elegant
gebogen, de zwarte natte neus met ge
voelige opengesperde neusvleugels,
snuivend in de wind, de korte krachtige
poten met de gespleten hoeven stevig
in de grond geplant, de staart zwie
pend, vliegen verjagend, de ogen groot,
vochtig, diep glanzend en wantrou
wend, een toonbeeld van macht zie
daar dit vertrouwde beeld van mijn
vriend uit mijn kinderjaren.
Toen ik deze foto weer zag ging mijn
hart open en een heimwee zo diep en
onzegbaar deed me naar de pen grijpen
om mijn sobat kras op papier met
woorden te vereeuwigen.
Lieve meisjes en jongens,
Vandaag wilde ik het met jullie hebben over
12 mei. Weten jullie al wat dat voor een dag
is? De tweede zondag in mei: Moederdag.
Hebben jullie er al een gewoonte van gemaakt
om je moeder op die speciale dag eens extra
te verwennen? Kijk, alle dagen van het jaar
zorgt moeder immers dat het huishouden rolt,
dat het eten op tijd op tafel komt, dat de
sokken gestopt en de kleren schoon zijn, en
nog duizend andere karweitjes, die ik niet
allemaal apart noemen zal. Natuurlijk doen
moeders al deze werkjes graag en met liefde
voor hun gezin. Maar het is ook heel natuur
lijk dat moeders het fijn vinden als ze kunnen
merken, dat hun werk en zorgen ook wel ge
waardeerd worden. Dat hoeft niet eens iedere
dag, maar éénmaal in het jaar is al voldoende.
En daarvoor heeft men toen de Moederdag
uitgevonden, de speciale dag om Moeder door
daden te tonen, hoe lief we haar hebben, hoe
dankbaar we zijn dat we haar als Moeder heb
ben, dat we graag iets zouden willen terug
doen voor al haar werken en zorgen om ons.
En daarom draaien wij de rolletjes eens om,
op deze dag, en gaan wij Móeder eens ver
wennen, inplaats van zij ons. Nu kun je dat op
alle mogelijke manieren doen. Je kunt een
cadeautje geven, dat je uit je eigen spaarpot
gekocht hebt. Dat kan nèt zo mooi en duur
wezen als je rijk bent.
Je kunt natuurlijk ook zelf iets maken als je
handig bent, daarmee druk je eigenlijk dubbel
je waardering uit, want je geeft je tijd èn je
werk. Maar, (en omdat ikzelf moeder ben
kunnen jullie me gerust geloven), er zijn nog
andere manieren, waarmee moeders wel het
allerblijst gemaakt kunnen worden, en dat zijn
juist de manieren waarbij helemaal geen geld
te pas komt. Dus wie geen dikke spaarpot
heeft spitse zijn oren, en ook zij die wèl een
echt cadeautje konden kopen mogen best even
tjes goed luisteren. Het is er ons immers om
te doen om moeder eens erg blij te maken?
Welnu. Probeer die dag eens om haar allerlei
kleine werkjes uit handen te nemen, zónder
dat het je gevraagd wordt; stel eens voor dat
je die dag de afwas doet, het hindert helemaal
niet of je een jongen bent, als je iemand echt
helpen wilt dan let je er niet op of het eigen
lijk meisjeswerk is en je niet goed zou liggen.
Als je tot de oudere kinderen behoort in jullie
gezin, probeer dan ook passende werkjes te
zoeken voor je kleinere broer of zus. Laat hen
eens stof afnemen, of de plantjes begieten, de
tafel dekken, hun eigen rommel wegruimen.
Help eens een handje waar dat nodig blijkt,
zodat moeder rustig kan blijven zitten of een
ander werkje kan blijven doen. Neem de aller
kleinsten eens een uurtje mee naar buiten als
het goed weer is. Een wandeling zal jullie bei
den goed doen en geeft moeder een poosje
rust. Verder zou ik je willen zeggen, probeer
die dag meer dan ooit om gehoorzaam te zijn.
Niets is vervelender voor moeders dan om
honderd keer hetzelfde te moeten zeggen voor
dat er naar geluisterd wordt. En nog een heel
belangrijk ding om te onthouden: doe wat je
op je neemt te doen met een lach. Beslist zon
der mopperen, anders heeft het geen waarde
en kun je het net zo goed laten. Ook zal
moeder zielsgelukkig zijn wanneer ze aan het
eind van de dag kan zeggen, dat jullie onder
linge verhouding tenminste deze dag zoveel
plezieriger is geweest, doordat er niet gekib
beld is. Want wat heeft een moeder er aan als
ze prachtige geschenken krijgt, of het ontbijt
door vlijtige dochters op bed bezorgd krijgt,
als daarnaast de hele dag de kinderen met el
kaar ruzie maken en kibbelen, elkaar plagen
en niets van elkaar verdragen kunnen. Zorg
vóór alles dat er geen reden is om vader en
moeder boos en verdrietig te maken, want dan
is de hele stemming bedorven. Sfeer en harmo
nie, jongens en meisjes, is moeders liefste
moederdaggeschenk.
Zullen we allen ons best doen en proberen het
haar die ons het liefste is, vooral op deze dag
eens werkelijk helemaal naar de zin te maken?
Dat zal je misschien veel inspanning en zelf
beheersing kosten. Zie maar eens of je groot
genoeg bent om dat op te brengen. Als je het
wérkelijk wilt zul je het ook wel voor elkaar
krijgen denk ik zo!
Sterkte, lieve kinderen, en veel groeten van
jullie TANTE MIEKE
.in het verkoelende water.
„Saidja nu had een buffel
Hier ben je dan mijn vriend. Je ogen werden
groot en somber, je begon wild te snuiven, als
een Europeaan je pad kruiste, maar aan mijn
bruine verschijning was je gewend geraakt. Hoe
kon het ook anders, ik hield immers van je, om
je trouwe, maar vooral om je uiterlijke schoon
heid, toonbeeld van rust en kracht. Hoe kon
het ook anders, als je je gelukkig voelde,
zoals ik, om te mogen fungeren als „botjah
angon" (karbouwenhoeder) en angon kon ik,
koeien, geiten, bèbèks en ook jullie, karbou
wen.
Summier gekleed, de zon koesterend op je
vrije lijf, gezeten op je brede glanzende rug,
die ik met mijn kinderbenen niet omspannen
kon, deinden we langzaam naar de kalie, waar
je voorzichtig neerzeeg in 't verkoelende water
met wijdgesperde neusvleugels, je horens even
wijdig aan 't wateroppervlak.
Ik dook mee onder, maar toch voeling hou
dend met je veilige rug. Evenals de katjongs
trok ik even later wat gras weg van de rivier
kant, om je daarmee af te wrijven, wat je heer
lijk vond, want je liet ons rustig en goedig
begaan.
Alleen je ogen en grote flapperende oren
bleven waakzaam. Hoe gul bood je ons je rug
aan, om als springplank te gebruiken, de ene
kant er op en de andere kant er weer af. Je
bleef ook in 't water rustig herkauwen. Wat
had je 't water nodig, jij machtige waterbuffel;
vooral als je lang gezwoegd had aan de ploeg in
de brandende zon en in de zuigende kledder-
modder van de sawahs of wanneer je een tji-
kar vol balen suiker of djagoeng naar 't station
had getrokken, had je je bad hard nodig. Want
anders zou je huid verdrogen en je zou loom
en ziek worden.
Als 't begon te schemeren joegen we jou met
moeite 't water uit, want dan moest je naar
huis. Met kletsnatte lichamen, jij en ik, trok
ken we langzaam huiswaarts, waar ik samen
met je baas, Pah Pok, je van jonge rietbladeren
voorzag of van djagoengbladeren. Wat kon je
dan smullen. Het was een genot te zien, hoe je
sterke kaken dit voedsel tot een bal vermaalden,
die al rollend in je slokdarm verdween, terwijl
je witte speeksel uit je bek schuimde en een
vreemde zoete geur verspreidde, zo echt bij
jou behorend in die eenvoudige stal een
dak op vier palen.
Een prachtbeest ben je, mijn vriend, een beeld
van rustige kracht en trouwe waakzaamheid,
zoals je daar staan kon, midden in de sawah,
als de laatste zonnestralen je machtige silhouet
in 't sawahwater deed weerkaatsen, terwijl op
je rug een eenzame djalak je redde van tjaplaks
(teken) en je verlangend snoof in de zacht aan-
suizelende avondwind, een standbeeld van
uitzonderlijke schoonheid in lijn en kleur, een
beeld behorend en samengegroeid met de hei
lige grond van Moeder Indoneia.
KOFFIEBOON