ZELF HAARKNIPPEN IS ZO GEMAKKELIJK
DE VROUW
zegi Bill Merghart
TAALKUNDE - TAALKNUDDE
A WAS—A WAS—A WAS
Kokkies Rijstwinkels
Kokkies nieuwste filiaal
SIMONSKERKESTRAAT 11
Er zijn wel vrouwen die het geliefde hoofd van manlief zelf onderhanden nemen
en met schaar en tondeuze een keurig resultaat weten te bereiken. Het zijn meestal
die flinke trouwe mensjes die in Indië op de afgelegendste plaatsen hebben
gewoond en door de nood vele wetten hebben moeten breken. Wat ze uit nood
zaak leerden doen, leerden ze meteen ook goed doen. Benijdenswaardige vrouwen
toch eigenlijk, wat kunnen wij stadsjuffers eigenlijk?
Mijn zoontje heeft zoals alle zoontjes ter we
reld een grondige afkeer van de kapper. Maar
ik hoef alleen te dreigen: „Als je vanmiddag
niet gaat, knip ik je zelf!" en weg is 'ie al.
Mijn kundigheden op het gebied van de
haarsnijkunst zijn tot het minimum beperkt
gebleven. Het minimum dat het nodig maakte
als kind mijn vlechten af te zagen. Sindsdien
hebben ontelbare handen geprobeerd van mijn
hoofd een pronkstuk te maken, doch in mijn
hart weet ik dat mijn vader gelijk had toen
hij me strafte voor het afknippen van mijn
vlechten: „Je zal er nooit meer behoorlijk
uitzien, nu je je mooiste sieraad hebt wegge
gooid Ons haar heet ons schoonste sieraad te
zijn en ik geef grif toe dat het het onmisbare
onderdeel van het vrouwelijk hoofd is.
Onze coiffure is een belangrijke zaak, een
dure zaak helaas, maar we hoeven, als we
handig zijn niet zo vaak naar de kapper als
manlief. Als hij tenminste geen doe-het-zelf
vrouw heeft.
Heeft U echter gehoord van een man die zich
zelf perfect kan knippen? Ik nog nooit. Tot ik
het boekje van Bill Merghart in handen kreeg.
Wie in Den Haag kent Bill Merghart niet?
Oud-Steurtje en een van de trouwste werkers
voor de Bond van Oud Steurtjes. Ook in
San Diego waar hij nu al lang en breed citizen
is. Bill die jaren geleden een onderscheiding
kreeg voor zijn hulpvaardigheid t.a. van emi
granten. Tientallen families hielp hij sponso
ren, hij en zijn vrouw Pit.
Bill is altijd een man geweest die van alle
markten thuis is, hij kan alles en doet alles.
En goed.
In krijgsgevangenschap was een van de jobs
die hij entameerde het knippen van mede
gevangenen. Met een gemiddelde van 50 klan
ten per dag had hij zijn handen vol.
Deze herinnering aan die kamptijd moeten hem
door het hoofd gespookt hebben toen hij hier
in Amerika ontdekte, dat haarknippen een
dure kwestie is.
Het normale tarief hier is 1.65 a 1.80
voor een eenvoudige hair-cut (jongens beneden
de twaalf 1.35). U begrijpt wat een kostbare
geschiedenis dat maandelijks is in een gezin
met 4 of 5 zoons.
tn Mexico (Mexicanen zijn de beste barbiers)
kost de knipperij maar 50 ct. Maar wie gaat
nu naar Mexico voor een kapper? Bill zou
het kunnen, want hij woont maar een half
uur rijden van de grens. Maar Bill doet het
niet, hij is praktisch en... zoals Pa van der
Steur het zijn kinderen leerde, hij denkt ook
aan anderen.
„Enjoy the Do-it-yourself haircut" heet het
boekje dat ik opgestuurd kreeg. Een deel van
de opbrengst is voor de Kas van de B.O.S.
In 10 hoofdstukken geeft Bill Merghart een
knipcursus. Zijn jongste zoon diende als model
bij de illustraties die duidelijk aangeven hoe je
je schaar moet houden, hoe je voor de spiegel
moet staan en hoe je moet knippen. Ik weet
niet of het werkelijk zo gemakkelijk gaat als
het eruit ziet, maar duidelijk is het wel.
Nu is er volgens mij een Maar aan verbonden.
Bill Merghart heeft kunnen oefenen op dui
zenden krijgsgevangenen, maar op wie mogen
onze mannen oefenen? Het gaat er nu om
om het eigen hoofd een beurt tegeven, maar
kan dat nu zomaar ineens goed?
Als je het niet probeert kan het nooit, dus
doen. Niet in de winter, want als uw hand
uitschiet mijnheer, loopt U 6 maanden met
een koude plek op uw hoofd. Zo tegen de
zomer maar, mocht het nodig zijn dan kan
uw eigen kapper er nog een frisse crew cut
van maken.
Nu is dit boekje geloof ik alleen in Amerka
te krijgen. Het kost 1.Mocht U zich er
voor interesseren, geeft U me maar een seintje,
ik geloof dat U in Holland kunt betalen.
LILIAN DUCELLE
Lesgeven in Los Angeles, Latijn. Maakt het
veel verschil of je voor de klas staat in Cali-
fornië, Holland of Indonesië? Ik geloof het
niet. De jongelui weten evenveel of even
weinig van deze dode taal, waar ook ter
wereld. Merkwaardig evenwel dat zij overal
moeilijkheden hebben met het gebruik van
hun eigen moedertaal. Zelfs ik hier in
Amerika ben in staat hun taal- en spellings
fouten in Engels aan te wijzen. Als ik dan zo
bezig ben met het corrigeren van de proefwer
ken denk ik vaak terug aan mijn jeugdjaren in
Indië. Hoe zaten wij, Indische jongens, te
knoeien met dat moeilijke onlogische Neder
lands.
Boelie tijdens een sollicitatiegesprek, veront
waardigd: „Massa ik cheb gheen diploma. Ik
cheb de Milo met frughten doorgelopen".
Mijn vriend Doel, na moeilijkheden met een
politieman: „Ik cheb de plaat opgepoetst".
Bikko kwam bij ons een boterham halen. Zei
Bikko: „Tjilaka, bij ons de chon op de pot".
Zuster Baptista tegen de tijd van Sinterklaas:
„Nono, wij zingen nu wel Makkers staakt uw
wild geraas. Maar wat is dat, wild geraas?'
Nono, na enig nadenken: „Alang-alang, Ster",
(wild gras). Vol schaamte moet ik erkennen,
dat ik op dit gebied ook wel eens wat gepres
teerd heb. Het leverde mij een tijdje de bij
naam op van Si Tolol. Prachtige verbastering
van mijn naam. Ik zat op de gouvernements
lagere school 1 A, Sumatrastraat, Bandoeng.
Juffrouw Dermoüt trachtte ons enige kennis
bij te brengen van de Nederlandse taal. Eén
van haar geliefde oefeningen was ons twee
woorden op te geven. Deze moesten wij dan
in een goede Nederlandse zin gebruiken. Bijv.
trein-reizen; boek-lezen. Het ging allemaal
redelijk goed tot: schrijfmachine-overweg. Leo
moest naar het bord en het volgende produkt
kwam uit het krijt: „Wat heb je aan een
schrijfmachine als voor de overweg moet wach
ten?"...
Maar dat is allemaal lang geleden. Nu worstel
ik met andere taalproblemen sinds ik 6 weken
geleden begon met mijn job als leraar Latijn
aan een Amerikaanse high school. Verbuigin
gen, vervoegingen, vertalingen. Grote hilari
teit veroorzaakte ik ongewild vorige week:
I know-you know-he knows. In Latijn omge
zet: scio-scis-scit... Eén van de jongens is op
het ogenblik bezig mij in te wijden in Ameri
can Slang. Misschien helpt het dergelijke on
voorzichtigheden te vermijden. De kids hopen
van niet! LEO TOLEDO
Bestelt NU, herhaal NU al, de over
heerlijke spekkoek van Oma Tio.
Gegarandeerd blijft 4 maanden goed.
Prijzen voor Amerika inclusief vracht
13.50 en 17.(speciaal).
In Nederland inclusief vracht 9.-
en 12.50.
Verleden jaar moesten wij tientallen
mensen teleurstellen, omdat soedah uit
verkocht.
AMSTERDAM-W.
Witte de Withstraat 128 - Tel. 89438
Slotermeerlaan 125 - Tel. 13 03 62
Amsterdam-Osdorp.
P.S. Wij verzenden pakketten
over de gehele wereld.
Een kwestie van handig manipuleren en...
de oren sparen!
12
