VENEZUELA (II)
Venezuela maakte zich op 5 juli 1811 vrij van de Spaanse overheersers, die hier
ruim 300 jaren geregeerd hebben, onder aanvoering van Venezuela's grootste
held, El Libertador Simón Bolivar, geboren in Caracas op 24 juli 1783. De 5de
juli is daarom de belangrijkste feestdag van het jaar. Simón Bolivar stierf op 17
december 1830, op 47-jarige leeftijd in Santa Maria (Columbia). Zijn stoffelijk
overschot werd op eigen verzoek naar Caracas overgebracht en bijgezet in het
„Pantéon Nacional", een mausoleum bedoeld als laatste rustplaats voor Venezue
la's grote helden. Zijn standbeeld staat op de „Plaza Bolivar", in het centrum van
het oude stadsgedeelte. Men mag via de Plaza Bolivar de weg afsnijden, maar
NIET beladen met pakjes, zelfs niet met één pakje in de hand; mannen moeten
een jas aan hebben. Wie dit toch probeert te doen, vaak uit onwetendheid, wordt
door een wacht aangehouden en beleefd verzocht om te lopen.
Overigens zijn hier niet veel dingen verboden.
In parken mag men gaan, staan en zitten, zelfs
picknicken waar men maar wil; geen bordjes
die je waarschuwen, dat je ergens wel lopen,
maar niet zitten mag en dat het gras moet
worden gespaard. De parken hier zijn plaatsen
van ontspanning, waar kinderen naar hartelust
mogen ronddraven.
De andere grote held van Venezuela is
..Francisco Miranda", waar een Staat naar
genoemd is en waar zijn standbeeld staat. Ze
noemen hem „El Precursor" (Voorloper),
omdat hij de eerste generaal was. die aan de
bevrijding heeft gewerkt. Ook hij werd in
Caracas geboren; hij stierf in een Spaanse ge
vangenis in 1816. Andere grote figuren waren
„Sucre", „Paez" en „Urdaneta", waar stads
wijken naar genoemd zijn.
Venezuela met een oppervlakte van 912.050
KM2, en 72 eilanden, waarvan ,,Isla Margarita"
door de parelvisserij het belangrijkste is heeft
een bevolkingsaantal van slechts 7,5 mil
joen, waarvan ongeveer 600.000 vreemdelingen
zijn. In Caracas leven ongeveer 1,2 miljoen
en in Maracaibo 430.000. Door de ontdek
king van aardolie (1914-1917), werd Vene
zuela opeens een zeer rijk land, waar de
weelde niet op kon. Caracas veranderde in
zeer korte tijd van een onbeduidend stadje in
een hypermoderne wereldstad met prrachtige
wegen, autopistas (autobanen), tunnels, waar
van één 1800 M lang is, kathedralen, kerken,
scholen, winkelcomplexen, automercados (zelf
bedieningszaken, waarvan 3 van Rockefeller),
grote en kleine warenhuizen, enorme zieken
huizen met equipement waar Nederlandse
doktoren van zouden watertanden, bank- en
kantoorgebouwen, eenvoudige en luxueuze
edificios (flatbuildings) van 2 tot 3 ver
diepingen hoog, musea, theaters, bioscopen
met gemakkelijke uitschuifbare fauteuils en
zoveel ruimte tussen de rijen stoelen, dat zelfs
mensen met lange benen er graag heen gaan,
onnoemlijk veel restaurants, bars en café-res
taurants waar men heerlijk op het terras kan
zitten, of zittende in je auto bediend wordt,
dure nightclubs, peperdure luxe hotels zoals
het hotel Tamanaco, Avila en El Conde, een
hippodroom, dat voor de paardenracebanen in
Europa niet onder hoeft te doen, een prachtig
stadion, een arena voor stierengevechten, dure
deftige en minder dure en minder deftige
clubs met zwembaden, tennisbanen, prachtige
golflinks, clubs aan zee waar men behalve aan
gewone sport ook aan alle soorten watersport
kan doen (daarvan is Puerto Azul de grootste
en mooiste met restaurants en flatbuildings
waar 3000 mensen kunnen logeren), radio- en
televisiestations, die tot middernacht non-stop
in bedrijf zijn, prachtige uitgestrekte parken,
één met een dierentuin, speeltuinen waarvan
Coney Island" de populairste is, eenvoudige
in Moorse of moderne stijl gebouwde quintas
(villa's) en enorme huizen, die „palacios"
worden genoemd en inderdaad op kastelen
lijken, doordat ze vaak door hoge muren
omringd zijn, met uitgestrekte tuinen, eigen
zwembaden en interieurs zo extravagant rijk,
dat een gewoon mens het niet bevatten kan;
de bouw van deze palacios wij wonen
omringd door deze enorme huizen alleen
al moet miljoenen hebben gekost. Verder heeft
Caracas een Universiteitsstad, die naar men
zegt. na die in Mexico de mooiste op de we
reld is, met prachtig aangelgde wegen en
tuinen en een meer dan prachtige Aula, de
..Aula Magna" en een ziekenhuis met 1400
kamers voor patiënten, laboratoria en alle
moderne instrumenten, die men zich maar be
denken kan. Zonde en jammer, dat deze mooie
Universiteitsstad nu meer een politiek- dan
een studiecentrum is.
Met de grote rijkdom en autobanen, kwamen
natuurlijk ook de auto's. Op enkele motor
fietsen na, kent Caracas geen ander vervoer
middel. Fietsen zijn kinderspeelgoed! Het bezit
van een dure wagen, bij voorkeur een Cadillac
met daarnaast nog een paar andere dure auto's
voor de Senora en de rest van het gezin, is
voor velen echter niet meer zo, want de rijkste
tijd, toen men b.v. door grondspeculatie, hui
zenbouw, e.d. slapende miljonair werd, is
thans voorbij. Wij vragen ons af, of na de vele
vette jaren inderdaad evenzovele magere jaren
zullen volgen voor dit mooie en zo bevoor
rechte land.
De werkeloosheid is zeer groot. Bankroven
op klaarlichte dag, diefstallen en andere misda
den zijn aan de orde van de dag. Naast alle
rijkdom die er nog is, heerst er bittere ar
moede. Sociale voorzieningen kent men hier
bijna niet. Van de 1,2 miljoen inwoners van
Caracas, leven 300.000 in hutten en krotten
van bordpapier, leem of baksteen, verstoken
van water. In heel Venezuela wonen 2 mil
joen mensen zo. Deze krotten noemt men
„ranchos". Hier hokken de armsten, die hele
maal niets bezitten, zij die te weinig verdienen
en teveel kinderen hebben (minstens 6 bene
den de 15 jaar) om de hoge huur van een
appartement te kunnen betalen en zij die het
niet zo nauw nemen met God en gebod. Dat
deze rancho-complexen ware broeinesten zijn
van misdaad en erger, behoeft geen betoog.
Veelal tegen heuvelhellingen gebouwd en ge
verfd in helle kleuren helblauw en hard-
rose zijn zeer geliefde kleuren zien deze
complexen, beschenen door de felle zon, er
uit de verte zeer pittoresk uit. Voor de huidige
regering vormen zij echter met de duizenden
buiten echt geboren en verwaarloosde kinderen
(±270.000 in heel Venezuela; de misdadigers
van de toekomst), een paar moeilijk op te
lossen problemen naast de vele andere die ze
heeft.
Het hebben van buitenechtelijke kinderen, zelfs
van verschillende vaders, is hier geen schande.
Kinderen zijn van de moeder, waar de vader,
als die bekend is, zich niet al te druk over
behoeft te maken. Ik spreek hier natuurlijk
over het gewone volk. De kerk in samenwer
king met particulieren, doet al het mogelijke
om een deel van deze kinderen (10.000 per
jaar) een tehuis en opvoeding te geven, ten
einde van hen goede burgers en burgeressen te
maken, maar het steeds aangroeiende aantal
vraagt ieder jaar meer en meer geld. Bijna
dagelijks raken hier kinderen tussen de 2 en
14 jaar zoek. Door de radio en via de televisie
wordt dit bekend gemaakt, maar verder hoort
men er niets meer van. Over deze zoekge
raakte kinderen doen vele nare verhalen de
ronde, maar niemand weet er iets positiefs
van te vertellen. Men zegt, dat de hele
kleintjes over de grens naar Columbia worden
gesmokkeld waar ze als bedelkinderen worden
gebruikt, maar of dit waar is, weet ik niet.
Een ander groot probleem is de smokkelhandel
tussen Curasao en Venezuela en tussen Vene
zuela en Columbia. Gestolen auto's zegt men,
en geld afkomstig van bankroven, zo schrijven
de kranten, gaan naar Columbia. Autodief
stallen zijn aan de orde van de dag. Zo werd
in november van het vorige jaar van één van
onze kennissen, zijn volkswagen gestolen. Toen
hij daar aangifte van deed bij de wijkpolitie,
vertelde hem de dienstdoende wachtcomman
dant. dat hij op die dag de 7e gedupeerde
volkswagen-eigenaar was. Deze kleine wagens,
die hier nieuw Bs. 11.000.kosten, zijn zeer
in trek. Een andere kennis vond haar oude
wagen gesloopt ergens in de stad terug. Op
het ogenblik rijden er in Venezuela ongeveer
(Lees verder pag. 21)
Niet Pasar Ikan, zoals U misschien zou denken maar: ..Estado Nueva Esparta Isla de
Margarita' zoals achter de foto staat.
'6
