Venezuela (III)
Een, voor ons niet Zuid-Amerikaanse vrouwen nogal hinderlijke gewoonte hier, is dat èn
jonge èn oude mannen, voorbijlopende vrouwen van top tot teen en van teen tot top om
het maar netjes te zeggen, opnemen en nakijken Daarvoor blijven ze staan. Is dit voor hen,
die daar niet aan gewend zijn, al zeer hinderlijk, erger is het als dit kijken/bekijken gepaard
gaat met minder oorbare opmerkingen en gegrinnik. Gewoon doorlopen en net doen of je
er niets van begrijpt, is in zulke gevallen het verstandigste, want vele van dit soort rond
slenterende heerschappen zijn gewapend en nogal gauw boos.
Tassenrovers grazen, veelal per motorfiets,
hele buurten af en wee het slachtoffer dat
niets of volgens de heren niet genoeg geld
of juwelen bij zich heeft, want dat maakt ze
zö kwaad, dat ze een extra afstraffing nodig
achten. Dit wil niet zeggen, dat men altijd
en overal gevaar loopt, maar het is voor
een dame alleen niet raadzaam zo maar
doelloos rond te slenteren, net zo min als
het aan te bevelen is na donker in de eerste
de beste taxi te stappen zonder geleide.
In het laatste geval is een bus of por
puesto een veiliger vervoermiddel. Vele
new-comers vinden dit echter nogal over
dreven tot ze iets meemaken wat niet zo
prettig is. Een rustige stad is Caracas zeker
niet. De relletjes veroorzaakt door studen
ten, leerlingen van middelbare scholen en
lycea, velen niet ouder dan 14 jaar, extre
misten en communisten, kleine opstandjes,
straatgevechten, bomexplosies, het in brand
steken van bussen en andere vehikels, die
wij in de drie jaren hier hebben meege
maakt, zijn niet te tellen. In de woonwijken
merken de mensen daar niet veel van, maar
in het centrum van de stad waar mijn man
werkt wel. Tot dusverre kwam hij gelukkig
veilig thuis. Eens moest hij hele stukken te
voet afleggen, omdat huurauto's dan bijna
niet te krijgen zijn. Deze verdwijnen zo snel
mogelijk, om te voorkomen, dat hun wagens
in brand gestoken worden. Mijn man kon
gelukkig vanuit een café opbellen om ons
gerust te stellen. Vlak bij huis vond hij een
taxi, die hem voor de korte afstand naar
huis wilde rijden voor de dubbele prijs. Van
mij had de chauffeur de driedubbele prijs
mogen vragen.
Venezuela is eigenlijk een zeer bevoorrecht
land. Zonder te ver van huis te gaan, kan
men de koelte opzoeken of naar zee gaan.
Deze is prachtig; iedere zondag trekken
duizenden mensen naar de „playa" (strand)
om in clubs, zwemgelegenheden of vrije
strand te zwemmen of zich bruin te laten
bakken door de zon, daarbij genietend van
de zeelucht. Er zijn vele restaurants en
„waroengs" aan weerskanten van de weg,
waar men vruchten kan kopen en jonge
klappers voor het klapperwater. De klap
pers hier zijn de helft kleiner dan de Indo
nesische; ze lijken op onze „klappa gadin".
Behalve klapperwater drinkt men veel te-
boe-sap, de „guarapa de cana". Een typisch
Venezolaanse drank is de „chicha". Dit is
tepoeng beras vermengd met gemalen
amandelen en maisdeeg. Dit mengsel wordt
met water gekookt tot het van de pan los
laat. Men lengt dit dan met wat water aan
tot het een drankje wordt. Hierbij wordt
suiker, sinaasappelsap en notemuskaat toe
gevoegd. Desgewenst voegt men er een
eetlepel witte wijn bij. Verder drinkt men
hier natuurlijk evenals overal op de wereld,
coca cola, pepsi cola en nog meer van deze
flessen-rommel. Minder onschuldig zijn de
hoeveelheden bier, rhum en vooral whisky,
die men hier drinkt. Op feesten, hoe een
voudig ook, mag de whisky NIET ontbreken.
Caracas ligt op 900-1000 M. hoogte en
heeft dientegevolge een zeer wisselend
klimaat. Na koele, vaak koude avonden en
frisse morgens, volgen zeer warme dagen
met tamelijk veel wind, vooral als men hoog
woont. De koudste maanden van het jaar
zijn november t/m februari; dan ben je blij
niet alle dekens en warm goed in Holland
achtergelaten te hebben. Vreemd genoeg
noemen de Venezolanen het koude deel van
het jaar (december t/m mei) de zomer en de
rest de winter, omdat voor hen de regenval
de beslissende factor is. De regens vallen
in de warme maanden. Wij zijn blij met de
regens, omdat het uitblijven daarvan water
gebrek betekent. Alle gebouwen zijn voor
zien van watertanks. Is het waterpeil in de
waterreservoirs buiten de stad laag, dan
wordt het leidingwater gerantsoeneerd.
Waterauto's rijden dan af en aan om lege
tanks te vullen, maar bij grote aanvraag
kan niet iedereen even vlot worden bediend.
Wie ergens wonen wil, vraagt dan ook om
te beginnen hoe het met de watervoor
ziening staat.
Een merkwaardigheid van deze wereldstad
is, dat met uitzondering van enkele wijken,
nergens straatnamen te bekennen zijn. Voor
baroes zeer lastig en beangstigend soms.
Gelukkig zijn er nu goede plattegronden
verkrijgbaar. Voor een ieder is het raad
zaam vóór het uitrijden naar een minder
bekend adres zijn plattegrond eerst te raad
plegen om onnodige ommetjes en tijdverlies
te voorkomen. Adressen worden aangeduid
met de naam vai de edificio of quinta en de
straatnaam met vermelding van de buurt,
hoek, plein, bekend gebouw of iets derge
lijks in de buurt. Vreemd genoeg levert dit
in betrekkelijk korte tijd geen moeilijkheden
meer op.
Het leven in Caracas is een namaak Ameri
kaans leven. Een zich respecterend mens
rijdt zijn/haar eigen wagen, woont behoor
lijk, houdt tenminste één meid, is lid van
een club, doet aan sport, bridge of canasta,
geeft „teas" en „cocktail parties". Wie
niets of weinig voor al die dingen voelt, telt
domweg niet mee. De levensstandaard is
3 tot 5 maal hoger dan in Holland. Konden
wij het in Indië, zelfs in Djakarta stellen
zonder frigidaire, hier is dat een onmogelijk
heid, omdat men niet dagelijks maar veelal
wekelijks inkoopt. Het vlees voor een week
gaat in het vrieshok.
Toen wij 3 jaren geleden aankwamen, wer
den wij door mijn man ondergebracht in een
keurig pension van een Spaanse dame uit
Tenerife (Canarische eilanden), getrouwd
met een Noor. Beiden spraken Engels en
waren prettige mensen in de omgang. Wij
hadden geluk, want men kan als vreemde
ling ook weieens in een „verkeerd" pension
terechtkomen. Dat weten wij nü. Een first
class hotel was ons te duur, 2de klas hotels
zijn er bijna niet en motels bestaan hier niet.
Wel zijn er, maar dat wisten wij toen nog
niet, appartementen compleet gemeubileerd
te krijgen voor korte of langere tijd. In de
huur zijn de kosten van gas, elektriciteit,
beddegoed en tafellinnen en de kosten van
een meid, die alles dagelijks komt schoon
maken inbegrepen. Men behoeft dus alleen
voor het eten te zorgen. De huren variëren
naar gelang van de grootte van de flat en
het aantal slaapkamers tussen de Bs. 1000
en Bs. 1700,en hoger. Prettig voor men
sen die voorgoed weggaan. Die kunnen hun
huishouden van tevoren opdoeken, de boel
laten inpakken en verzenden. Na een maand
in het pension verhuisden wij naar een
vacation-apartment. Vacation-apartments en
-houses zijn appartementen en huizen, die
compleet worden verhuurd door mensen die
met verlof wensen te gaan. In onze tijd
moest men om „djaga" te mogen spelen,
behalve de huurprijs ook nog extra betalen
voor het gebruik van het meubilair, etc. De
tijden zijn echter veranderd. Nu mag men
zich gelukkig prijzen als men 'nette' mensen
(Lees verder pag. 20)
Caracas dat 900-1000 m. boven de zeespiegel ligt heeft een zeer wisselend klimaat
10
