1001
avonturen
met de
soetil
Oude spelletjes
WAROENG SOEBOER
(Vervolg van pag. 14)
Ja, dat waren wonderlijke oorlogen in Indië.
Je kent de verhalen uit de Java Oorlog toch
ook wel? Van Toontje Poland en Fine? Van
Ondaatje? Van Diponegoro, van het corps
van landheer Dezentjé van Ampel? Van Jhr.
de Stuers? Wij gooien het beste deel van
onze geschiedenis weg! Omdat we er niets
van begrijpen. Wij voeren onze oorlogen
met „gerechte haat en gerechte straf". Wij
lynchen vrouwen „die met de vijand heul
den", we gooien ze in de gevangenis, ver
klaren ze eerloos, scheren ze kaal en voe
ren ze in triomf door een jouwend dorp. En
hunne kinderen nemen we ze af omdat het
„kinderen der schande" zijn en voeden ze
op in nette weeshuizen bij nette weeshuis
vaders. Dat is nu eenmaal zo...
Neen, maak geen ruzie met me als U een
andere opinie bent toegedaan, maar U moet
toch ook begrijpen dat het dit inzicht is in
ons verleden en deze „harte-trek" van ons
Indische leven, dat mogelijk heeft gemaakt
dat Tong-Tong is kunnen ontstaan. Want
herinneringen, gebaseerd op lekker pen
sioen alleen, op vette baten alleen, op ver
oordelend kolonialisme alleen, kunnen niet
herleven. Dat is een soort geschiedenis
waar ethische kolonialisme-haters zo heer
lijk op hakken kunnen, eindeloos en einde
loos, onbarmhartig en hatelijk... en dom.
Want deze mensen kunnen niet weten, wat
óók in Indië leefde. Wat veel rijker en veel
hoger was, dan ooit heeft bestaan in het
leven van brave, humane kolonialen-haters.
Wat uniek is in de hele historie van het
imperialisme!
Ah, deze historie wordt helaas nooit ge
schreven: de historie van de Europese
vrouw van de soldaat, de zendeling, de
planter, de verste opzichter in de verste
rimboe. Zelfs de formidabele Gilberto Frey-
ce heeft in al zijn prachtige boeken van
Brazilië's historie deze historie niet. Noch
heeft Kipling er ooit over kunnen schrij
ven, want „Soldiers Three" en „Wee Willie
Winkie" vertellen wél van de Britse „Jan",
maar niet van de Britse soldatenvrouw,
want die was er niet in India! En tenslotte:
welke Europese vrouw, welk opgroeiend
kind in Europa kan dit soort leven ooit be
grijpen? Want zij beginnen elke generatie
weer met „Slaap kindje slaap, daarbuiten
loopt een schaap" en er was een deel van
ónze generatie dat in het leven kwam met
wiegeliedjes voor het kind van de vijand...
in de perimeter van bamboedoeri, valbomen,
hinderlagen en man-tegen-man-gevechten.
Ndah, ndah! Dit is geen romantiek, geen
sentimentalisme, geen valse heroiek! Dit
was voor jaren en jaren dagelijkse werke
lijkheid op zeven dubbeltjes in de week in
een leven met „Sidin met je hazelip/Hari-
hari satoe ketip!" Er is inderdaad een „cre
do, quia absurdum" voor nodig om dit te
kunnen begrijpen en waarderen.
„De Geschiedenis van de Vrouw in Indië"
wat een prachtig boek zou dat zijn! En
elke letter, elk woord de zuivere waarheid!
Wat een sublieme tegenhanger zou het zijn
voor al die andere semi-wetenschappelijke,
literaire en rechtuit pornografische boeken
over de vrouw in de Aziatische Tropen, van
Krafft-Ebing af over Sadie Thompson (in
„Rain") naar de honderdduizend platte rot-
We hebben het vroeger al eens over bikke
len gehad. Nu is er een lezer van ons blad
die het volgende schrijft.
Nu de zomer nadert zou ik graag enkele spel
regels van U te weten willen komen van onze
befaamde Indische spelen buitenshuis. Waar
schijnlijk wekt dat de interesse van onze Tong-
Tong familie wel het hun kinderen ook te
leren. Het gaat n.l. om:
Knikkeren. 1. slangetjes; 2. potjes of gaatjes;
Patok. lélé, gamparan, het hinken met een
platte steen op je wreef en proberen de steen
van je tegenstander (die voordien staande op
een krijtstreepomver te werpen. Het spelletje
met de kloeweks waarvoor we hier wilde
kastanjes kunnen gebruiken.
Tot zover onze briefschrijver. En nu ik dit
zo zit over te tikken voor U, komen hoe
langer hoe meer namen bij me op. Baren,
gala asin als ik het zo goed onthouden
heb en o, nog veel meer. Wie van U
weet er nog iets van en schrijft ons de spel
regels van al die oude spelen waar we
zoveel van vergeten zijn?
Als we een aardige verzameling hebben
zullen we hieraan een artikel wijden. Gewed
om wat dat er dan veel grappige en leuke
herinneringen bij U opkomen, die, naar wij
hopen weer aanleiding geven tot aardige
verhalen. Ajo, niet geaarzeld en schrijf ons
de regels van uw lievelingsspel uit uw goede
jeugdjaren. Wij zijn U er zeer dankbaar
voor. 'KS
boekjes over het „zwoele oosten." Wat een
ellendig licht, welk een beschuldigende
vinger staat er gericht op de schrijvers van
zulke boeken, op de mentaliteit die zulk
schrijven mogelijk maakt. En films. Mijn
bloed kookt nog als ik denk aan die film
„Vrouwen over de hele wereld" (of zoiets)
door de culturele viezerik Peter Ustinov op
neerbuigende, quasi-culturele, gewild humo
ristische wijze gecommentarieerd en waarin
uitsluitend lelijke, platte, afwijkende gebrui
ken van vrouwen werden opgesomd. Een
even leugenachtige en valse film als
„L.Amerique insolite", waarin een perver
se Fransman bij voorkeur speak-easy's,
strip-tease joints, e.d. afloopt en dit pre
senteert als het wérkelijke Amerika...
En als je dit ziet en leest, besef je pas dat
de moderne Europese intellectueel en cultu
reel miljoen malen verder afstaan dan 16.000
km. en 50 jaren van onze moeders en groot
moeders en dat de „Tijdgeest van onze
Geboorte" oninhaalbaar ver achter ons ligt.
Tjoeh! Ik ben een eind in de vijftig en „zo'n
beetje afgeschreven". Was ik maar twintg
en met een heel leven voor me: ik zou NU
dit boek beginnen te schrijven! En ach, mis
schien zou ik dan ook Twen of Beatle zijn
of Ustinov, en een schaap zijn met witte
voetjes...
Dit opstel is dus alleen een „adieu voor
goed", en voor elke niet-lndischman „a
tale, told by an idiot, signifying nothing".
Saluut, meisjes van Tong-Tong, driemaal
saluut van T. R.
Vanwege de nieuwe lente (ik heb nog nooit
een echte lente meegemaakt in Holland, ik
bedoel zo een als dichters, schrijvers en
schilders het zien) een nieuw recept. Ik
hoop niet dat het U net als de lente mij,
koude rillingen zal bezorgen. Er is een grote
overeenkomst tussen de lente en dit mossel
gerecht: je moet er aan gelóven, dan pas
kun je ze ten volle appreciëren!
Maar alle gekheid op een stokje: het is
werkelijk een smakelijk hapje en een goede
gelegenheid om eens iets met mosselen te
doen.
Wat deed U tot nog toe met de mosselen
die U bij de visboer kunt krijgen? Bakken
in ei, lekker met sambel bij de rijst? We
konden er ponden van snoepen zomaar, als
„snack" bij de teevee. Maar het gerecht
dat ik U nu geef, is een volledige lichte
maaltijd. Probeert U maar eens deze
MOSSEL-CASSEROLE
Nodig:
2 kopjes melk
20 (niet-zoute) Patria crackers
1 fijngesneden ui
1 fijngesneden groene lombok paprika
2 eetlepels margarine
1 pond mosselen 1 grote pot)
4 eieren (geklopt)
een eetlepel Worcestershire saus
zout
peper.
Giet de melk over de, met de hand fijnge-
drukte crackers en laat staan tot het vocht
volkomen is geabsorbeerd, ongeveer 20
minuten. Fruit de ui, paprika met de marga
rine tot lichtbruin en voeg ze toe aan de
crackers. Doe hierbij de mosselen (met het
vocht) de Worcestershire saus, peper en
zout. Dan de geklopte eieren. Alles grondig
mengen en in een beboterde casserole
(vuurvaste schaal) doen en gedurende 50
minuten op middelmatige warmte in de
oven gaarbakken.
Geef een slaatje vooraf of erbij en harde
bolletjes. L. D.
Siamet
Dateng
Konlngstr. 16, Den Haag, tel. 60 41 42 g
HET ADRES waar U lekker en goed- j
1 koop INDISCH kunt eten. ELKE DAG
1 VERS. Ook kant en klaar mee te
nemen. j
1 Geopend: dagelijks v. 10-10 uur. Zon- g
1 dags v. 2-10 uur. Dinsdags gesloten. 1
iiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiin.uiiiiiHiiimi
15
