Het huis
FLORMAR op de PASAR MALAM 5£et geheim
Lezeressen, let op, er is goed nieuws: er
zal dit keer op de Pasar Malam voor het
eerst een „Schoonheidssalon" zijn! Het is
het Italiaanse Schoonheidshuis FLOR-MAR
dat een stand zal inrichten, waar kosteloos
en zonder enige verplichting huidverzor
gingsadvies, huidanalyse en make-up wordt
gegeven. De produkten van dit reeds lang
bestaande Schoonheidshuis zijn pas sinds
enkele maanden ook in Nederland verkrijg
baar.
De huidverzorgingspreparaten en make-up
artikelen van Flor-Mar liggen laag in prijs,
terwijl de grote verscheidenheid van de pre
paraten - bijna geheel op plantaardige
basis -het voor iedere vrouw mogelijk
maakt de voor haar huid vereiste produkten
te verkrijgen. Als we bovendien bedenken,
dat de Indische vrouw wat de getintheid
van de huid betreft, veel weg heeft van de
Italiaanse, zou het ons niet verwonderen
wanneer de make-up artikelen van Flor-
Mar voor de Indische vrouw buitengewoon
geschikt zullen zijn.
Een juiste huidverzorging is trouwens in het
grillige Nederlandse klimaat geen overbo
dige luxe. Haast iedere vrouw weet, hoe
snel haar huid in dit klimaat kan verweren.
Komt U daarom op de Pasar Malam beslist
eens kennismaken met Evita, de Flor-Mar
schoonheidsspecialiste, die U graag zal
adviseren. Zij kan U precies zeggen wat U
moet doen om van die schrale huid, puistjes,
overmatige talgvorming of zelfs rimpeltjes
af te komen!
In het dagelijks leven komen we er helaas
niet zo gauw toe een bezoek te brengen
aan een schoonheidsspecialiste (te druk
MET HET MORGENKRIEKEN
Wij, mijn man en ik, woonden toendertijd te
Soekamiskin, waar mijn man als cipier in de
Soekamiskingevangenis werkte. We hadden
een aardige dienstwoning gekregen, U weet
wel, zo één heel eenvoudig en degelijk, met
stevige djatihouten deuren en ramen. Het
huis lag op het einde van een rij van, pre
cies zulke woningen, voor de andere amb
tenaren van de gevangenis. Zij lag aan een
stille binnenweg, waar bijna geen verkeer
was, dan alleen soms een wiebelende tjikar
of een jakkerende sado.
Iedere morgen om 5 uur stond ik op om
water te koken voor de koffie, want mijn
man moest nog vóór 6 uur op zijn werk zijn.
Omdat het in de ochtend soms vrij koud
kon wezen, hadden wij de gewoonte om
extra grote koppen koffie te drinken. Spe
ciaal uitgezochte grote koppen waren dat.
Tegen 6 uur ging mijn man naar zijn werk
en na de buitendeur weer gesloten te heb
ben, kroop ik dan altijd met een mooi boek
in bed. Mijn leeslamp had een lichtsterkte
van 50 watt, en naast mijn bed, op een stoel
stond dan een tweede kop koffie klaar.
En het was toen op een ochtend, toen ik
nog rustig aan het lezen was, dat er een
Indonesische vrouw door mijn geopende
slaapkamerdeur mijn slaakamer binnenliep.
met het huishouden!), terwijl één zo'n be
zoekje misschien al voldoende zou zijn om
ons van allerlei huidprobiemen af te hel
pen. Maar straks op de Pasar Malam kunt
U het aangename met het nuttige vereni
gen. Daar heeft U immers een kans die niet
meer terug komt! U hoeft die dag niet te
koken (want dit keer is er wél genoeg eten
op de Pasar Malam!) Uw man en anaks
vermaken zich wel met de kermisattracties,
in de bios, bij het dansen of kijken naar het
showprogramma op het grote podium, kort
om U hoeft zich nergens zorgen over te
maken, en U kunt zich ééns heerlijk rustig
laten adviseren en behandelen. Wees niet
bang, dat U een domme vraag zou kunnen
stellen of dat uw huidverzorgings- en make
up problemen haar onlogisch zouden voor
komen. Zij zal U graag helpen zoveel in
haar vermogen ligt.
Een andere attractie van de Flor-Mar stand
is nog, dat er twee nagellakbars zullen
worden ingericht, waar U zelf geheel gratis
uw nagels kunt lakken in de kleur naar uw
keuze.
Ik zag haar op haar rug, ze had een eenvou
dige sarong aan, een witte kabaja en droeg
over haar hoofd een witte slendang. Haar
gezicht kon ik niet zien, omdat zij regelrecht
naar mijn toilettafel liep, aan het andere
einde van de kamer, en daar tot mijn grote
verbazing opeens verdween. Ik keek nog-
eens, en nog eens, nam toen een slok
koffie en ja, wat moet je nu in zo'n geval
doen? Ik nam mijn boek weer op en las
verder. Ik weet niet waarom ik dat voorval
nooit aan mijn man heb verteld, noch aan
baboe. Ik vergat het eenvoudig.
De tweede keer dat „zij" weer kwam, ge
beurde een paar weken later. Weer lag ik,
na samen met mijn man een kop koffie ge
dronken te hebben, na zijn vertrek naar zijn
werk, met een mooi boek in mijn hand, in
bed te lezen. Ergens kraaide een haan, en
door een kier van de venstergordijnen zag
ik reeds het daglicht schemeren. Toen
kwam „zij" binnen, net als de vorige keer.
„Zij" passeerde m'n bed, waar ik haar stom
verbaasd lag na te kijken, liep de kamer
door naar mijn toiletspiegel en verdween
daar weer netjes in het niets. Ik weet echt
niet hoe het zo opeens kwam, want ik ben
heus niet bangelijk uitgevallen, maar ik had
zo'n gevoel of SI mijn nekhaartjes te berge
rezen. Ik nam een duik en verdween hele-
het kind is jong, moet vroeg naar bed
de sapoe-lidi heeft gezwiept
sjóeng-sjèng, sjóeng-sjèng! en nog maar net
is een muskiet 'm snel gepiept!
de klamboe wordt nu liefdevol
door moeder stevig ingestopt
en 't kind omklemt de goeling-rol
zo heeft het al zo vaak gefopt
het luimellampje staat al klaar
't is of het op het donker wacht
de ronde buik hangt glimmend zwaar
de lucifer nu spiegel-lacht
zodra het kleine lampje brandt
het matglas-hoedje opgezet,
verdwijnen slofjes zachtjes, want
het kind slaapt al in 't klamboe-bed
achter de klamboe echter waakt
het kind met donk're ogen wijd
opdat het niet in slaap geraakt
het wacht op het Geheim, dat glijdt
straks over 't spierwitte plafond
de lichtjes-fee zal dansen gaan
't wou dat het zó dansen kon
met gouden lintenschoentjes aan!
het kind, dat wakker blijven wil
kijkt naar wat toch bekend moet zijn
het tuimellampje staat daar stil
óók stil hangt 't landhuisstof-gordijn
voor 't witte poortje van 't kantoor,
de spiegelkast te wachten staat
en ook de tjitjak is er, hoor!
wacht, tot Geheim weer dansen gaat
dan éind'lijk komt het groot moment:
een lichtje danst langs het plafond
in een cadans, die 't zélf slechts kent
zo lichtjes of het breken kon
het kind volgt ademloos de dans
de fee geeft tjitjak speels een tik
en zweeft dan verder, tjitjak gans
beduusd in 't donker zegt: tsjk, tsjik!
de fee danst éven op de muur
het is als tempert ze haar vaart
dan sluipt ze teeg in 't avond-uur
door kind en tjitjak nagestaard
de ogen vallen éind'lijk dicht
de goeling sluimert innig mee
en in de verte danst het licht
klinkt zachtjes nog de roep: satêé!
NINA
maal onder mijn deken. En daar bleef ik
totdat ik de stem van mijn baboe hoorde
die me riep. Het was toen ongeveer 7 uur
in de morgen. Toen vertelde ik de meid
wat ik zonet meegemaakt had. Mijn baboe
dacht ernstig na en zei toen dat ik beter
altijd mijn slaapkamerdeur gesloten kon
houden, dan kon „zij" niet binnenkomen.
Schijnbaar was die plek voor mijn toilet
spiegel haar slaapplaats, zeide de meid.
En inderdaad, in de 5 maanden, die wij nog
in dat huis woonden alvorens we overge
plaatst werden, heb ik nooit meer last gehad
dat „zij" weer binnenkwam. N. P.
(Wordt vervolgd)
16
