Zou je je dochter willen laten trouwen met een neger?''
Toen wij in ons vorig nummer (30 augustus)
het artikel over „Dominique" plaatsten
zochten we naar een foto van hem. Te laat
dachten wij hierbij aan Hein Buitenweg,
maar willen alsnog bijgaande foto plaatsen,
die voorkomt in zijn boek „De laatste tempo
doeloe".
Deze wel heel bijzondere foto is van het
feestmaal ter gelegenheid van de inwijding
op 20 december 1933 van Berretty's vorste
lijke villa Isola aan de Lembangweg te Ban
doeng.
Op verzoek van de schrijver maken wij onze
lezers tevens attent op enkele door hem
zeer betreurde blunders in 't in zijn boek bij
deze foto geplaatste onderschrift. De kleine
in het wit geklede figuur staande achter de
linkertafel is n.l. niet de vermaarde Karei
Wijbrands deze was reeds in 1928 bij
een auto-ongeval om het leven gekomen
maar vermoedelijk de heer Sparkes van de
firma de Kock-Sparkes. Verder is de heer
met bril, in het midden op de voorgrond
zittend, niet Dr. C. W. Wormser, die in 1933
in Europa vertoefde.
De schrijver hoopt dat deze „bokken" hem
vergeven zullen worden als men weet, dat
zelfs enkele door hem geraadpleegde aan
deze feestdis gezeten gasten blijkbaar 30
jaar na dato niet meer over een feilloos
geheugen beschikten...
Als aanvulling van Buitenweg's onderschrift
kan nog worden vermeld dat de lange figuur
aan Zentgraaff's rechterzijde Prof. Wolff
Schoemaker is, de ontwerper van Isola.
Naast laatstgenoemde staat W. G. N. de
Keyzer, tot voor kort hoofdredacteur van
Elsevier, daarna komt een onbekende en,
staande achter Berretty Ir. van Galen Last.
Ter linkerzijde van de gastheer zit de heer
J. H. Ritman, destijds hoofdredacteur aan
het Bataviaasch Nieuwsblad, thans nog
quick and dandy in Den Haag verblijvend.
Mogelijk zijn er onder onze lezers die op de
foto nog meer bekende persoonlijkheden
ontdekken.
II
Wie in Amerika zijn TV-toestel niet automa
tisch afstelt op uitzendingen van Westerns,
musicals, thrillers, prijsvragen en rolschaats-
of worstelwedstrijden, ontdekt vaak heel
bijzondere en heel leerrijke programma's,
b.v. „Wonders of the World" of „Across
the seven Seas", waarin reizen worden ge
maakt naar verre onbekende landen en vol
ken, films van wilde dieren en wilde men
sen, en b.v. ook Forums van Blanken en
Negers waarin allerlei problemen, misver
standen en conflicten vrijuit en eerlijk wor
den besproken. Deze forums zullen op den
duur veel meer bereiken op het gebied van
de integratie dan opstootjes en moordaan
slagen, waarbij lagere instincten meer af
breken dan men meent op te bouwen.
Dezer dagen volgde ik zo'n forum waarin
het „blank-zwarte" huwelijk werd bespro
ken met vier echtparen van blanke mannen
en donkere vrouwen en omgekeerd. Pas bij
zo'n forum besef je goed hoe ontzettend
veel er aan een menghuwelijk vastzit, hoe
wanhopig groot de barrière is van veroor
delingen en hoe tragisch onbekend de vele
uitmuntende kanten aan zo'n huwelijk. Het
echtpaar dat een menghuwelijk aangaat,
stort zich a.h.w. in een veldslag voor het
leven tegen een overgrote majoriteit, een
veldslag waarin vele huwelijken vernield
worden, een huwelijk vooral waarin altijd de
kinderen de rekening betalen. Want aan de
„zwarte kant" worden ze gezien als een
verdachte blanke, aan de blanke kant als
een insluiper en begin van corruptie. Het
maakt van vele argeloos geboren kinderen
voor de rest van hun leven mensen met
complexen, valsaards, wegkruipers of rede
loze vechtersbazen, allemaal met één onbe
antwoorde vraag als levensmotto: „Ik heb
er niet om gevraagd om geboren te worden
als wat ik nu ben; ik heb er geen schuld
aan; waarom moet ik nochtans elke dag
ervoor boeten?" Zij die het „overleven",
zowel de ouders als de kinderen, zijn altijd
mensen van een fijnere en beschaafdere
natuur geworden, ook al hebben ze ervoor
betaald met veel te vroege grijze haren.
Ook al leven ze hun tijd uit zonder enige
hoop dat deze wereld ooit veranderen zal.
Dit forum heeft een onvergeetlijke indruk
op me gemaakt (waarom heeft geen enkele
Hollandse TV ooit zo'n uitzending kunnen
maken?) om drie redenen: 1. de originaliteit
van de discussies en de wijde menselijke
„scope" ervan niet alweer arm en rijk,
knap en dom, links en rechts; 2. De af en
toe waar te nemen blikken van uiterste sym
pathie en begrip, die gewsseld werden bij
een kwade of verdrietige uitval, die je
werkelijk tot in het diepste puntje van je
hart troffen; 3. de plotseling rijzende vraag:
„Waarom zeggen mensen altijd: „zou je je
dochter met een Neger willen laten trou
wen" en nooit: zou je je zoon met een
negerin willen laten trouwen?"
De vraag kwam plotseling op en niemand
wist er eigenlijk een goed antwoord op.
Toch moet er een antwoord op zijn. Wij
kennen die vraag uit ons eigen leven ook:
„Zou je je dochter willen laten trouwen
met een Inlander?" Of in Hollandse kringen:
„Zou je je dochter willen laten trouwen met
een Indo?" Of zelfs in sommige Indo
kringen: „Wil je je dochter laten trouwen
met zo'n Blanda?" Het is altijd een hatelijke,
afstotende vraag geweest, die veel onheil
veroorzaakt heeft (in Europa komt er de
vraag bij: „Zou je je dochter willen laten
trouwen met een Jood?"). En het gekke is:
deze vraag is bijna onnadenkend gesteld,
want de technische tegenhanger van de
vraag: of we onze zoon zouden willen laten
trouwen met een Negerin (of substitueeer
elke andere bovengenoemde soort), kennen
wij nauwelijks.
Ikzelf meen een antwoord gevonden te heb
ben op de vraag, maar ik zou graag onze
denkende lezers willen vragen hun opinie
aan ons te willen schrijven, want in het diep
doordenken van deze vraag zit één van de
sleutels naar een beter begrip tussen volken
en rassen. Mag ik U dus beleefd inviteren
tot het scherpen van uw brein en pen hier
voor? Tot schrijfs dan!
T. R.
