DIARIO ESPANOL (IV) In de winter is het zomer in Arosa! - zongen we in Holland, als het koud en mistig was. En dan namen we na een kort palaver het kloeke besluit de volgende dag per trein naar Zwit serland te vertrekken om in St. Moritz, Leysin of Arosa een paar weken door te brengen. In Gods vrije natuur, op de hellingen der bergen, temidden van een weelde van droge, krakende sneeuw zover het oog reikt. Afdalend op de ski's in snelle vaart, hoewel voor zichtig, omdat een beenbreuk op onze leeftijd, bepaald geen pretje zou zijn. Dan een heerlijke kop koffie met gebak bij Hanselmann of een 5 o'clock tea in het Palace Hotel in St. Moritz, gevolgd door een interessante modeshow. En op eerste en tweede Kerst dag een copieus diner met wildbraad in een van die kleine, maar uitstekende hotels in Celerina, Samaden of Madulain. Wat lijkt dat nu allemaal ver-weg, haast onberijkbaar! Spanje heeft óók zijn wintersport- oorden: in de Sierra Nevada en de Pyreneeën. Maar het is er (nog) zeer duur. En de acco- modatie is beperkt. In Spanje is de winter de tijd van de citroe nen en de sinaasappelen! Bergen van deze heerlijke, oer-gezonde vruchten worden da gelijks over Spaanse wegen getranspor teerd, naar het buitenland verscheept of naar de binnenlandse markten gebracht. De tijd van de (heerlijke) druiven is afgesloten. Maar citroenen en sinaasappelen zijn, on danks de grote export, ook in het buiten land bij de vleet te koop. Voor vijf pesetas (30 cent) is men op de markt te Malaga eigenaar van een kilo prachtige sinaasap pelen! Gerda koopt ze bij kilo's tegelijk. Ook de citroenen kosten een prikje. En met wat water en suiker leveren ze een heerlijke aer djeroek op. Op dezelfde markt ontdekte Gerda onlangs, dat hier ook prachtige spinazie te koop is, wel een tikkeltje verschillend van de Hol landse soort, maar niet minder lekker van smaak, misschien zelfs nog iets beter. An dijvie is het hele jaar door te krijgen. Sla eveneens, maar er zit een bittere bijsmaak aan, die niet iedere tong streelt. Ketimoen is slechts in de warme tijd te koop; en maar heel kort. Terrong daarentegen is er altijd, evenals kool, paprika en lombok. In Mala ga kan men op de markt ook lombok kopen, tot poeder gemalen en boekan main pedis! Dit lombokpoeder wordt verkocht in een stand, waar men (mirabele dictu) ook ka millen, thijm, kruizemunt, gedroogde arti sjokken-bladeren en vele andere kruiden kan kopen. Tempee is-ter-niet, mevrouw! En tahoe ook niet! Evenmin als tjobeks met oelekans, anglo's, koekoesans, wad jans en wat dies meer zij. Ketjap moet men in Gibraltar kopen. Denkt er dus om, da mes. Bij verhuizing naar Spanje al de hier genoemde dingen meenemen. Anders komt u bij het bereiden van een rijsttafel voor onaangename verrassingen te staan. Rijst is in alle supermercados te koop, zij het iets duurder dan in Holland. Rijst is hier geen volksvoedsel, zoals vele Indische mensen in Holland denken. De Spanjaard eet brood, eeuwig en altijd. En in grote hoeveelheden. Mucho pan, sehor! zei onze vriend Domingo (zie mijn diario espahol nr. 1), als hij eens bij ons binnenliep terwijl wij aan het eten waren. Nieuwsgierig en hoofdschuddend keek hij toe, als hij de hoeveelheid aardappelen zag, die wij con sumeerden. Los Espanoles no! - onderwees hij ons dan. Wij Spanjaarden, neen! Voor óns brood, altijd en veel brood! Rijst op tafel kent de Spanjaard slechts in één vorm: die van de befaamde paella. Op de menu's van de restaurants en hotels aan gekondigd als: arroz, in diverse soorten. Arroz Valenciana of Malaguena of Sevil- lana of... enz. enz. Klapper voor de (santen) is overal te koop, ook gemalen en gedroogd. Voor het be reiden van sajoers en sambalans behoeft men zich dus niet ongerust te maken. Maar trasi is hier niet bekend... Dus, als u het noodzakelijk acht, meenemen a.u.b.! Eind september vertrekken de laatste zo mergasten van de Costa del Sol, Mallorca, Alicante en andere toeristencentra aan de Middellandse Zee om terug te keren naar hun haardsteden in Skandinavië, Duitsland, Nederland, België, Frankrijk, Engeland, Noord-, Centraal- en Zuid-Amerika. De ste den en dorpen langs de kust herkrijgen hun normale aanzien en het is of de Spanjaard zelf eindelijk ook weer uit de verf komt. De straten zijn veel minder druk, de ver keersdichtheid op de grote weg langs de kust, de Carretera de Cadiz, is tot het mi nimum teruggebracht. Het toerisme is echter voor Spanje een zo belangrijke bron van inkomsten, dat van Spaanse zijde geen poging ongedaan wordt gelaten om het zoveel mogelijk te bevor deren en steeds verder op te voeren. Mid den in de afgelopen zomer zijn er talrijke besprekingen gevoerd, verschillende con ferenties gehouden met bijbehorende di ners en banketten, allemaal om te overleg gen, hoe het doel het beste kan worden ge diend. De betrokken Spaanse autoriteiten de Spaanse "hoteleria" en de Spaanse reisbureaux staken de hoofden bij elkaar. Buitenlandse journalisten en reisbureaux leiders werden uitgenodigd om een kijkje te komen nemen, excursies te maken, zich te amuseren in de "parillas" der luxe-hotels, waar Spaanse balletten werden gegeven, Spaanse shows werden opgevoerd en Spaanse wijnen werden geschonken. De Spanjaarden bleven bij dit streven niet alleen staan. Zij kregen, uiteraard, de volle steun van de agenten der buitenlandse luchtvaartmaatschappijen ter kuste, de Bri tish European Airways (BEA), British Uni ted Airways, Sabena, Scandinavian Airlines System (SAS), de Marokkaanse Luchtvaart- Mij e.a. Tot ons verdriet ontbrak de KLM aan ons lijstje. Waar blijft u, KLM? Het aantal Nederlanders, dat zich op de Costa del Sol komt vestigen, neemt steeds meer toe. Niet zo snel als de Engelsen, Amerikanen en Skandinaviërs, maar toch... Het Nederlandse urbanisatieplan 'El Atabal' is zeer actief op weg naar de realisatie. Na het moeizame begin, is thans een beslis sende fase ingezet. Met een wonderbaar lijke snelheid verrijzen de bungalows en chalets langs de, voor een goed deel vol tooide, wegen, omzoomd door moderne straatlantaarns, die straks het gehele villa park electrisch zullen verlichten. Er wordt op grootse wijze aangepakt. Vijf honderd man, arbeiders, voorlieden, opzich ters, technici etc. zijn er dagelijks aan het werk. De eerste "kolonisten" hebben be reids hun woningen betrokken. Anderen ko men iedere dag kijken hoever hun villa's gevorderd zijn. Van de vroege morgen tot de late avond klinkt er het lied van de ar beid. Uiteindelijk zal de gemeente Malaga er door verrijkt worden met een nieuwe stadswijk, bewoond door vierhonderd (Ne derlandse) gezinnen. En, als ik goed ingelicht ben, bestaan er in middels reeds plannen tot het stichten van een tweede Nederlandse vestiging in deze provincie. Zweden en Engelsen zijn ons met het ves tigen van settlements op de Costa del Sol voor geweest, maar ik zie de tijd komen, dat zij door de Nederlanders overvleugeld worden. Buiten georganiseerd verband wonen hier, links en rechts, tussen de Spanjaarden, Amerikanen, Engelsen, Denen en andere buitenlanders in, ook nog verscheidene Ne derlanders. Of zij hebben hier vacantiever- blijven, die zij verhuren gedurende de maanden, dat zij er zelf geen gebruik van maken. Het streven van de Spaanse instanties, ge steund door buitenlandse belanghebbenden om het toerisme te bevorderen, was dit jaar in het bijzonder gericht op het opvoeren van het "wintertoerisme". In een volgend dagboekblaadje kom ik erop terug. WILLEM VAN DEN EVENAAR. JE LAH JE KRIPOET I. Na een voetbalwedstrijd „inclusief bouw- maken en vuilspel" kwam Maus thuis met een vraag: „Ma ik wil een suspensoir!" Moeder wat hardhorend geworden van de ouderdom: ,,Apa Maous? nog niet trouwen al wil dressoir!" II. Uitgenodigd voor een etentje „rijsttafel" allen rond de tafel gezeten en de nodige sambel genomen vroeg m'n moeder: „Me vrouw waarom geen sambel?" Antwoord: „Neen proh ik heb spreeuw in m'n mon." SINJO WELLIE 10

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1965 | | pagina 10