HERMAN LEIDELMEYER |nationaal badmintonkampioen door MAUS RUGEBREGT DENKEN WIJ WEL VOLDOENDE NA OVER KLOK EN KLEPEL Kj Om precies te zijn is hij al voor de tweede maal nationaal kampioen, verder ook nog districtskampioen en op 3 januari j.l. werd hij bovendien jeugdkampioen van Neder land.Drievoudig kampioen kan je wel zeg gen en dat op zijn zeventiende jaar! Niet groot van stuk, maar met een stevig pos tuur, speelt hij (linkshandig) in een vloei ende stijl en met zo'n virtuositeit dat je - gezien zijn leeftijd - wel moet aannemen, dat hier een grote portie natuurlijke aanleg aan te pas komt. Ik moest er meer van weten en ben naar Utrecht gegaan. In een geriefelijke flatwo ning aan de Zwanenvechtlaan heb ik ge zellig zitten ngobrol met de familie Leidel- meyer, onder het genot van kopi tobroek en verrukkelijke tahoe telor. En ik ben tot de conclusie gekomen, dat we inderdaad van een "natuurtalent" kunnen spreken. Herman Leidelmeyer werd op 8 april 1947 in Malang geboren. In hetzelfde jaar ver trok de familie naar Soerabaja, waar Her man's badmintoncarrière feitelijk en al zeer vroeg begonnen is. Als kleuter legde hij reeds een grote belangstelling voor het spel aan de dag, al bleef het natuurlijk al leen bij kijken. Daar was overigens alle ge legenheid voor, want vader Leidelmeyer speelde zelf bij "Vios" en de velden lagen vlak naast het huis in Genteng Kale. Toen Herman als kleine jongen zelf het racket begon te hanteren, bleek al spoedig zijn buitengewone aanleg. Zijn vader leerde hem de kneepjes van het spel en verder werd hij onder handen genomen door de ex-kampioen van Soerabaja, Tjhiang Ong Tiauw. Op zijn negende jaar was hij al zo ver dat hij wedstrijden speelde en mocht uitkomen in demonstratiepartijen in Soera baja en ook elders, o.a. in Modjokerto. Tij dens zo'n demonstratie in 1957 kwam de bekende kampioen Tan Joe Hok naar hem toe, complimenteerde hem met het vertoon de spel en moedigde hem aan vooral door te gaan. Al mocht Herman nog niet aan de "echte" wedstrijden meedoen, hij gaf zijn ogen goed de kost en leerde er veel van. In augustus 1962 vertrok de familie Leidel meyer naar Nederland. Via Bennekom wer den ze in september in een pension in De venter ondergebracht. Herman's badminton- capaciteiten waren al spoedig bekend en het duurde dan ook niet lang of hij, zijn zusje Mady en broers Henk, Henri en Peter werden lid van een plaatselijke club met de schone naam van "Plafond-Meppers". In een gezamenlijke inspanning bezorgden de jeugdige Leidelmeyers hun club het club kampioenschap. In mei 1963 verhuisde de familie naar Driebergen en Herman werd lid van de Algemene Badmintonclub Amers foort. Daarna, toen zijn vader in Utrecht een huis kreeg toegewezen, kwam hij de gelederen versterken van de Utrechtse club "Iduna". Hij viel met zijn neus in de pro motie- en degradatiewedstrijden en ook door zijn toedoen promoveerde "Iduna" vo rig jaar naar de 1e klasse. Behalve met zijn clubtrainer, oefent hij ook met bekend: cracks als Fortunati en Ferry Sonneville. Herman Leidelmeyer viel overal waar hij speelde op door zijn sterke spel, maar toch was het voor iedereen nog een verrassing toen hij in december 1963 - dus op zijn zestiende jaar - voor het eerst kampioen van Nederland in het heren-enkelspel (se nioren!) werd. Merkwaardig genoeg verloor hij de finale van het daaropvolgende jeugd kampioenschap. Maar vorig jaar december prolongeerde hij in Eindhoven zijn nationale titel bij de senioren en twee weken geleden greep hij ook de nationale jeugdtitel in de Duinwijck-hal in Haarlem. Ik heb die finale tegen de sterke Ruud van Ginneken uit Til burg gezien. Er was die typische hoffelijke- sportieve sfeer die je bij badmintonwed- strijden altijd aantreft...en er was spanning! En die steeg aanmerkelijk toen Herman de eerste set met 12-15 verloor. Uitstekend spel aan beide kanten, knap retourneren van Van Ginneken. In de tweede set kwam Herman pas goed in zijn spel en het was een genot hem in actie te zien. Met een natuurlijke souplesse, tactisch inzicht, goed voetenwerk, met keiharde smashes, onver wachte lobs en haarzuiver netwerk won hij met 15-4. In de beslissende set was zijn tegenstander nergens meer; met 15-0 moest hij het hoofd buigen. Herman Leidel meyer was zeker een klasse beter! En de toekomst? Die ziet er voor de jonge kam pioen helemaal niet zo gek uit. In officiële internationale kampioenschappen mag hij nog niet uitkomen, daar moet je achttien voor zijn. Over enkele maanden is het zo ver en mogelijk kan hij weer voor verras singen zorgen. Het is goed ons te reali seren, dat hij zich moet meten met zeer sterke buiten landse spelers, die zich al jarenlang in het internationale milieu weten te handhaven.We mo gen ook niet uit 't oog verliezen, dat bij zo'n jonge spe ler plotselinge in zinkingen (vooral mentaal) heel goed mogelijk zijn. Maar wat altijd zal blijven dat is het talent en daarom, badminton liefheb bers, djangan ta- koet wij zullen van Herman Leidelmey er tanggoeng nog veel horen! Herman Leidelmeyer, Ne- Foto derlands kampioen 1964 en J. Verheul, De Meern 1965. Het feit dat voor de tweede maal in de jongste wereldgeschiedenis een Novus Or- do Seclorum is opgetreden, een Nieuwe Orde van de Tijden? Eerste maal: de Europeaan komt uit zijn isolement en verovert de hele wereld; ont staan van het nieuwe imperialisme en kolo nialisme. Tweede maal; de Europeaan keert terug naar zijn continent en een nieuwe wereld ontstaat van nieuwe vrije staten en volken. Intussen zijn wezenlijke veranderingen van politiek-culturele aard ontstaan van blij vende betekenis: A. Toegevoegd zijn aan de mensheid: nieuwe souvereine staten en volkeren met een eigen "Eurotropisch" kenmerk: in Mid den en Zuid-Amerika. B. Toegevoegd zijn aan de mensheid: nieuwe souvereine staten en volken met een volledig Europees cultuurmerk: Cana da, de Ver. Staten, Australië, Zuid-Afrika. C. Oude volken hebben zich ge-herorien- teerd met een "Euro-tropisch tjap" (India met het Engels als voertaal; Indonesië met zijn "nie-dagewesen" Grote Cultures Soekarno begrijpt het en sticht in het nieu we kabinet het ministeriaat van Grote Cul tures; eerste minister: drs. Frans Seda - de Arabische staten met hun olie-explotatie; Afrikaanse staten met mijnwezen en groot- landbouw, enz.) En dat voor al deze ontzaglijke verande ringen natuurlijk de politiek-culturele theo rieën van Europa (democratie, socialisme, communisme, etc.) niet meer "lakoe" kun nen zijn? In onze nieuwe wereld moeten wij erg op passen om onze Europese denkwijzen "stomweg" te appliceren op buiten-Europe- se landen en volken. Deze kunnen leiden tot fatale vormen van na-kolonialisme. En wij moeten veel receptiever worden t.a.v. nieuwe buiten-Europese ontwikkelingen op het gebied van politiek, kunst en economie. Wees wakker! Leer! Geloof niet langer in absolute superioriteit van eigen denk beelden. T.R. Tijdens de Olympische Spelen noemde men in Tokio, althans volgens "Het laatste Nieuws" van 1 november j.l., Bob Hayes, Olympisch en wereldkampioen op de 100- meter, "de oerang oetang van de Ameri kaanse spurt"! Oerang oetang! Oerang oetan! Oerang is het Javaanse woord voor garnaal en oetang zou je het best kunnen vertalen met schuld, geldschuld, op zich genomen verplichting. Een vriend van me in Söerabaia zei eens tegen me: "Ah, die fen, hij heef de haan horen kraaien, maar hij weet niet waar zijn klepel hang seh!" Waarschijnlijk bedoelde "Het Laatste Nieuws", orang hutan, bosmens, maar je zult als wereldkampioen sprinter en dan met zo'n athletenfiguur toch uitgemaakt wor den voor: garnaal op schuld! Ze leren het nooitl Sendjata 11

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1965 | | pagina 11