we
gpoet
8
Het bestaan van Tong-Tong
gooooooooooooooooooooooooooooooooooooocoooooooooooooooooooc
o
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
VERLANGT U NAAR DE ZON? HEEFT U GENOEG VAN HET KOUDE WEER?
Niet langer getreurd! Koop een
sprankje zomerzon in zakformaat
bundel onvervalste
een
INDISCHE HUMOR „je lah-je-kripoet'
Vervolg van pag. 5
Europese maatschappij (waarin zij inder
daad ook moeten bestaéni), dat er door
gaans alleen een minachtend schouderop
halen overblijft voor Tong Tong: "Please
die, old manl Your days are gone. Shut up
and be forgotten!" Wij hoeven er werkelijk
niet op te rekenen dat hier op korte ter
mijn gunstige veranderingen komen. Mijn
zoon Rogier en zijn vrouw Ellen leven wer
kelijk in een hard isolement - hoe lang mo
gen we dit van hun eisen?
De reëele mogelijkheden tot herstel lig
gen (zo dacht ik twee jaar geleden) op drie
terreinen:
1. Directe nieuwsvoorziening uit Indonesië,
2. Nieuwsvoorziening uit andere delen van
de Tropengordel (b.v. Centraal- en Zuid-
Amerika),
3. Inkrimping van Tong Tong tot een zuiver
Tropisch-wetenschappelijk blad met rege
ringssteun.
De punten 1 en 2 werden door mij ge
combineerd twee jaar geleden toen in het
conflict met Indonesië om Irian (waarbij
Tong Tong, hoewel wij zoals later bleek
goed gezien hadden, werkelijk moorddadige
aanvallen te verduren kreeg) de bestaans-
kansen droeviger schenen dan ooit te vo
ren. Ik vertrok naar Amerika om te probe
ren a. daar een directe nieuwsvoorziening
uit Indonesië los te krijgen, en b. als dat
niet lukte proberen vaste copy-voorziening
uit Centraal en Midden-Amerika los te
krijgen.
Laat ons kort zijn: beide pogingen zijn
mislukt. De nieuwstoevoer uit Indonesië
bleek ook in Amerika niet mogelijk (om ve
le redenen, die in dit korte bestek niet zijn
uit te rafelen), en ook de verkrijging van
nieuws uit Tropisch Amerika bleek niet te
realiseren te zijn. Periodieken met dit soort
copy verkopen deze copy niet verder onder
welk beding ook, of zij stellen deze copy
beschikbaar tegen zulke hoge prijzen, dat
wij er met onze platte dompet niet aan
hoeven te denken. Nieuwsvoorziening door
abonnees van ons blad in dit gebied
is even onverwachtbaar als nieuwsvoorzie
ning uit Holland zelf! Geen verwijten s.v.p.!
Een oud gebrek uit onze Indische maat
schappij wreekt zich nu: ons volslagen ge
brek aan besef van de waarde van eigen
journalistiek en publiciteit in het algemeen
en onze volslagen ongetraindheid op deze
gebieden. Indischgasten zijn inderdaad al
leen maar "krantenkopers", geen kranten
makers. Het feit alleen al dat onze oude
Indische journalisten hier in Nederland
practisch vergeten uitsterven, bewijst dit
nog eens nadrukkelijk. Alle veel te hoog
gespannen verwachtingen van Tjalie zijn
volstrekt waardeloos: ik heb nog steeds
even weinig kans als een Zaalberg of een
Berretty - en hoeveel groter dan ik waren
die niet!
3. Een bestaan op deze wijze (dus om het
grof te zeggen als een soort tijdschrift van
het Bataviaas Genootschap destijds in In-
dië)) is altijd een stille hoop van me ge
weest, en zal het ook wel niet verder bren
gen dan hoop sadja. Een Reveil in de be
langstelling voor de Tropenhistorie zoals
nu in Engeland plaats heeft, waar de Uni
versiteit van Oxford zich met volle borst
werpt op het werk van Tong Tong (manu
scripten verzamelen, brieven schrijven, ta
pes opnemen, enz. enz.) hoeven we in Ne
derland niet te verwachten. Misschien
wordt Leiden of Utrecht nog wel een keer
tje wakker. Amsterdam zeker niet: dat heeft
nog veel te veel af te rekenen met ons,
kolonialen. Het enige werk wat op droevig
bescheiden schaal (en zo dat het grote pu
bliek er niets van af weet) gebeurt, wordt
door R. Nieuwenhuis gedaan met een zeer
beperkte taak voor ZWO (Zuiver Weten
schappelijk Onderzoek). En over het geheel
bekeken is Tong Tong nog steeds een
boeman, een zondebok voor het grote pu
bliek.
NAAR INDONESIË
Dus blijft niets anders over dan de reis
naar Indonesië. Misschien is het mogelijk
daar een nieuwsbron te stichten met zo
veel belangwekkend en leerzaam nieuws,
dat Tong Tong er weer een nieuwe uitbrei
ding van de lezerskring mee winnen kan
(om van andere nuttige mogelijkheden nog
maar te zwijgen).
Het is jammer dat vele lezers dit zonder
meer "stom" vinden. Uit het feit dat intus
sen vele Nederlandse bladen een betaald
correspondent in Indonesië hebben zitten
en dat Tjalie op deze reis ook nog schrij
ven zal voor een groep Nederlandse bladen
mag toch zeker wel geconcludeerd worden
dat er wel iets in die nieuwsvoorziening zit,
ook al ziet men dat zelf niet zo in.
Nu is deze reis voor ons arme blad na
tuurlijk onbetaalbaar. Vandaar dat er uit
onze lezerskring een inzamelactie is voort
gekomen (1 gulden de man voor de reis
van Tjalie). De resultaten van die inzamel
actie waren per 27 januari jl. f. 4050.van
806 abonnees. Nuchter bekeken betekent
dat slechts 10% van onze abonnees het be
lang van deze reis inziet om er wat extraas
(en veel meer dan dat) voor over te heb
ben. Verdere analyse van dit bedrag laten
wij over aan de liefhebbers. Voor Tong
Tong bestaat alleen het nuchtere feit: 800
man staan achter ons. En feit nummer 2:
dit bedrag is ten enen male onvoldoende
om de reis te financieren. Zullen wij wach
ten net zo lang tot...? Of zullen wij (en
Tjalie persoonlijk) dusdanige verplichtingen
aangaan dat de reis toch vrij spoedig kan
worden uitgevoerd? Tot het laatste is in
middels besloten.
Hier kan veel meer en in velerlei details
over gediscussieerd worden, maar Tong
Tong heeft geen tijd. Wij moeten NU door
zetten, Van alle risico's van de reis (en
zelfs veel meer dan U ziet), zijn wij diep
doordrongen. We kunnen thuisblijven en
langzaam verder sterven (and who cares?)
of ons aan een onderneming wagen die ons
voor lange tijd overeind zal houden. We
wagen het laatste. Mijn grootste zorg blijft
uiteraard de groep lezers, die geld gesto
ken hebben in onze N.V. Ik persoonlijk zie
het bewaken van hun belangen als een ere
schuld en zal eindeloos proberen hun zaak
te dienen. Ook dit is "gek". Niemand vindt
het erg (en het is zelfs verstandig en lo
gisch) dat men failliet gaat als de cijfers
dit aantoonbaar maken. Wij vinden het wel
erg. En in deze geest blijven we werken.
Als de lezer zich na dit verslag erg som
ber gestemd voelt, heeft hij er enigszins
een idee van hoe ik me alle jaren door ge
voeld heb. Waarom ik doorzet? Omdat na
elke nacht een nieuwe dag aanbreekt, na
elke dood een herrijzing, voor wie onvoor
waardelijk gelooft. Onze enige kracht is:
poekoel teroes. Ik sta met mijn gedachten
niet alleen. Minstens 806 lezers delen deze
overtuiging. Dit vasthouden van een over
tuiging dwars tegen de overtuigingen van
massa's in, en in een hachelijke strijd voor
ons financiële hachje, is geen sinecure.
Men vergeet zo gemakkelijk dat wij vaker
alleen stonden en gelijk bleken te hebben:
"Irian is onhoudbaar"; "de betrekkingen
met Indonesië zullen hersteld worden",
weet U nog? Wie mijn artikelen over China
leest, zal weer denken: zijn die mensen nu
helemaal "besingsongd"? Indische mensen
weten vaak meer dan andere mensen be
rekenen kunnen. Het is op grond van dit
absolute, zij het onverdedigbare weten, dat
wij doorzetten. T.R.
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
slechts f 2.95 f 0.25 portikosten.
Te bestellen door storting op giro 6685
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
12
