-Trr
TONG TONG BOEKENCLUB
Si Kabajan was het vergeten
Indonesische volksverhalen
De „Hollandse" rijsttafel
8 8
Er was met Si Kabajan niet zo heel veel
te beginnen. Boodschappen doen kon hij al
heel slecht.
Op een dag stuurde zijn vader hem uit
om een karbouw te kopen. Kabajan trok
een onnozel gezicht. Hij hield er niet van
om voor alles en nog wat te worden uit
gestuurd. Met het stomste gezicht van de
wereld vroeg hij hoe een karbow eruit zag.
"Een buffel, mijn jongen, eet gras. Kijk
goed uit, en je zult er beslist één vinden".
"Mooi", dacht Kabajan, het valt nog al
mee. Ik dacht dat het moeilijker zou zijn".
Dagenlang liep hij rond. Overal graas
den buffels de lege rijsthalmen weg. Hij
had er geen oog voor, want ze aten geen
gras, maar hooi. Ergens op een erf vond
hij wel een man die gras aan het snijden
was.
"Ha", dacht hij, "Ik heb gevonden wat
ik zoek. Die eet gras". Niet de man be
doelende, maar het mes, kocht hij het en
ging er verheugd mee naar huis.
„Dat heb je niet goed gedaan, mijn jon
gen. Nog maar eens proberen. Je leert het
wel als je maar volhoudt".
Si Kabajan ging er weer op uit. Deze
keer zag hij een karbouw gras eten. Hij
kocht het dier, verheugd dat hij het nu
goed gedaan had. Omdat hij zich nooit
lang bij één ding hield, begon de karbouw,
die erg koppig was, hem echter de keel
uit te hangen. Hij ruilde hem daarom tegen
een paard. Het was een mooi paard, maar
het steigerde en maakte Si Kabajan tot
zandruiter. Wat moest hij beginnen met een
paard, dat niet te berijden was?
Dan maar liever een eend.
Eenden zijn domme vogels. In plaats van
gezellig in zijn arm te blijven liggen en van
tijd tot tijd een ei te leggen, vloog hij weg
en streek in de kali neer.
"Blij dat ik van hem af ben", dacht Si
Kabajan, "Wat heb ik aan een holle eend
vogel. Er zit niets in, anders zou hij niet
blijven drijven".
Gelukkig dacht hij er bijtijds aan, dat
hij niet met lege handen thuis kon komen.
Hij ving het dier en stapte verder met zijn
holle eend. Hij zou maar gauw naar huis
gaan. Dan was hij er tenminste van af.
Maar wie zong daar zo mooi? Wat zou het
heerlijk zijn als hij zo kon zingen.
"He, man! Wat een mooi liedje heb je daar"
"Ja", antwoordde de man, "En wat voor
beest heb je onder je arm?"
"Dat is een lege eend, kang. Ruilen we?
Jij mijn eend en ik jouw liedje?'
"Goed", zei de zanger, "Gelijk oversteken"
Si Kabajan met zijn liedje naar zijn vader.
Die keek een beetje vreemd op, toen zijn
zoon zonder iets terugkwam.
"Waar is de karbouw, Kabajan?"
"Die heb ik geruild voor een paard, Pa".
"Maar ik zie geen paard, zoon".
"Neen, ik heb hem geruild voor een eend".
"Een eend is beter dan niks. Geef maar
hier".
"Die kan ik U niet geven, want ik heb
hem geruild voor een liedje".
"Het is niet veel, maar altijd wat. Laat ho
ren dat liedje".
"Ik ben het vergeten, pa".
Zo deed Si Kebajan boodschappen.
JCH
Ze hoorde Davy gillen. Neen, niet zo! Ze
rukte en sjorde aan de knop. Weer een
slag, weer gekrijs en nu nu rinkelde er
iets, er brak hout...
- Goliath, - hoorde ze Davy gillen, Toen
een rauw gebrul... wie was dat?? weer een
hevige slag en toen was het stil in het
kantoor. De sleutel is in het mandje, o ja.
Lucie grabbelde naar de sleutel; daar was
ie. Deur open. Het eerste wat ze zag, was
de verbrijzelde glazen deur. Toen zag ze
Nijman achter de schrijftafel liggen; ze liep
op hem toe... Nijman had geen hoofd
meer. En de muur... de muur was bedekt
met alle dingen, waaruit Nijmans schedel
had bestaan.
- DAVY, waar ben je? - Ze merkte niet dat
uitstekende glasscherven haar verwondden.
Daar zat Davy als een schuw vogeltje te
gen Goliath aangeleund. Aan de stenen
knots kleefden bloed en een plukje haar.
V. N. MOENS
Wie de pocket "Indonesische Volksver
halen" opneemt, komt tot de ontdekking dat
deze volksverhalen alle een zeer simpel
motief hebben, echter goed zijn uitgewerkt.
De Heer C. H. Schaap verdient een compli
ment voor zijn vertaling welke geen afbreuk
doet aan de simpele verhaaltrant, zo eigen
aan deze volksverhalen.
Er zijn tal van nieuwe bijgekomen, daar een
keuze is gemaakt uit een 77-tal welke
reeds werden uitgegeven door Balai Poes-
taka, verzameld in een drietal deeltjes.
De bedoeling is dat er nog heel wat deel
tjes zullen verschijnen, om op deze manier
een compilatie te verkrijgen van alle gang
bare verhalen uit geheel Indonesië.
Vooral de verhalen omtrent Si Kabajan, de
Tijl Uilenspiegel van West Java zijn het le
zen werkelijk waard.
De illustraties welke zijn verzorgd door de
Heer Peter Wawaroentoe, zijn goed en ge
tuigen van zijn begrip voor wat deze ver
halen betekenen voor de Indonesiër.
Het boek is uitgegeven door de N.V. Uit
geverij W. Van Hoeve te 's-Gravenhage,
Barckzstraat 20 en kost f. 2,
Een woordenlijst vergemakkelijkt het lezen
voor hen die de Bahasa Indonesia niet ver
staan. J.C.H.
Bij de Uitgeverij N. Kluwer N.V. verscheen
de vierde druk van bovengenoemd kook
boek waarvan de gehele titel luidt: De 'Hol
landse' rijsttafel voor de Hollandse huis
vrouw en de 'Indische rijsttafel'. Dit boek
werd samengesteld door Mary Beiten, voor
velen van onze lezeressen geen onbekende.
Ik herinner me nog als de dag van gisteren
dat ik als jonge vrouw met verlof in Holland
was. Het verlofsalaris was klein, we kon
den ons geen meisje permitteren, dus ik
moest zelf koken. Wat stond ik vreemd te
kijken in die Hollandse keuken en wat mis
te ik mijn lieve ouwe kokkie. En wat heb ik
niet gezocht naar een eenvoudig kookboek.
De Hollandse tafel had ik vlug genoeg on
der de knie, maar, ik beken het, tijdens
ons eerste verlof heeft mijn arme man geen
korrel rijst op tafel gehad. Het boekje van
Mary was toen nog niet geschreven!
Ik kan me echt voorstellen dat een pas
getrouwd vrouwtje, dat haar man eens wil
verwennen met een lekker Indisch hapje
ook met de handen in het haar staat en
verbijsterd een weg tracht te vinden in het
doolhof van alle mogelijke boemboe-boem-
boe. Haar raad ik dan ook ten sterkste aan
zich dit boekje aan te schaffen.
Stap voor stap leidt Mary ons van héél
makkelijk tot aan de "echte" Indische re
cepten. Er staan veel goede raadgevingen
en voor de dames die wel koken, maar
veel recepten vergeten zijn staan er een
voudige recepten in, die gemakkelijk te ma
ken zijn, maar die toch het "Indische"
smaakje hebben.
Voor de dames die niet in een grote stad
wonen en die dus niet zo gemakkelijk aan
de oorspronkelijke ingrediënten kunnen ko
men staat een handige lijst van vervang
ingsmiddelen.
Het boek kost f 4,30 en kan ook bij ons
besteld worden. IKS
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC
O o
O Beide boekjes zijn verkrijgbaar bij g
O Tong Tong door storting van het ver- O
O schuldigde bedrag op giro 6685 ver-
9 meerderd met f. 0,25 porti-kosten. O
DOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
19