-Trr TONG TONG BOEKENCLUB Si Kabajan was het vergeten Indonesische volksverhalen De „Hollandse" rijsttafel 8 8 Er was met Si Kabajan niet zo heel veel te beginnen. Boodschappen doen kon hij al heel slecht. Op een dag stuurde zijn vader hem uit om een karbouw te kopen. Kabajan trok een onnozel gezicht. Hij hield er niet van om voor alles en nog wat te worden uit gestuurd. Met het stomste gezicht van de wereld vroeg hij hoe een karbow eruit zag. "Een buffel, mijn jongen, eet gras. Kijk goed uit, en je zult er beslist één vinden". "Mooi", dacht Kabajan, het valt nog al mee. Ik dacht dat het moeilijker zou zijn". Dagenlang liep hij rond. Overal graas den buffels de lege rijsthalmen weg. Hij had er geen oog voor, want ze aten geen gras, maar hooi. Ergens op een erf vond hij wel een man die gras aan het snijden was. "Ha", dacht hij, "Ik heb gevonden wat ik zoek. Die eet gras". Niet de man be doelende, maar het mes, kocht hij het en ging er verheugd mee naar huis. „Dat heb je niet goed gedaan, mijn jon gen. Nog maar eens proberen. Je leert het wel als je maar volhoudt". Si Kabajan ging er weer op uit. Deze keer zag hij een karbouw gras eten. Hij kocht het dier, verheugd dat hij het nu goed gedaan had. Omdat hij zich nooit lang bij één ding hield, begon de karbouw, die erg koppig was, hem echter de keel uit te hangen. Hij ruilde hem daarom tegen een paard. Het was een mooi paard, maar het steigerde en maakte Si Kabajan tot zandruiter. Wat moest hij beginnen met een paard, dat niet te berijden was? Dan maar liever een eend. Eenden zijn domme vogels. In plaats van gezellig in zijn arm te blijven liggen en van tijd tot tijd een ei te leggen, vloog hij weg en streek in de kali neer. "Blij dat ik van hem af ben", dacht Si Kabajan, "Wat heb ik aan een holle eend vogel. Er zit niets in, anders zou hij niet blijven drijven". Gelukkig dacht hij er bijtijds aan, dat hij niet met lege handen thuis kon komen. Hij ving het dier en stapte verder met zijn holle eend. Hij zou maar gauw naar huis gaan. Dan was hij er tenminste van af. Maar wie zong daar zo mooi? Wat zou het heerlijk zijn als hij zo kon zingen. "He, man! Wat een mooi liedje heb je daar" "Ja", antwoordde de man, "En wat voor beest heb je onder je arm?" "Dat is een lege eend, kang. Ruilen we? Jij mijn eend en ik jouw liedje?' "Goed", zei de zanger, "Gelijk oversteken" Si Kabajan met zijn liedje naar zijn vader. Die keek een beetje vreemd op, toen zijn zoon zonder iets terugkwam. "Waar is de karbouw, Kabajan?" "Die heb ik geruild voor een paard, Pa". "Maar ik zie geen paard, zoon". "Neen, ik heb hem geruild voor een eend". "Een eend is beter dan niks. Geef maar hier". "Die kan ik U niet geven, want ik heb hem geruild voor een liedje". "Het is niet veel, maar altijd wat. Laat ho ren dat liedje". "Ik ben het vergeten, pa". Zo deed Si Kebajan boodschappen. JCH Ze hoorde Davy gillen. Neen, niet zo! Ze rukte en sjorde aan de knop. Weer een slag, weer gekrijs en nu nu rinkelde er iets, er brak hout... - Goliath, - hoorde ze Davy gillen, Toen een rauw gebrul... wie was dat?? weer een hevige slag en toen was het stil in het kantoor. De sleutel is in het mandje, o ja. Lucie grabbelde naar de sleutel; daar was ie. Deur open. Het eerste wat ze zag, was de verbrijzelde glazen deur. Toen zag ze Nijman achter de schrijftafel liggen; ze liep op hem toe... Nijman had geen hoofd meer. En de muur... de muur was bedekt met alle dingen, waaruit Nijmans schedel had bestaan. - DAVY, waar ben je? - Ze merkte niet dat uitstekende glasscherven haar verwondden. Daar zat Davy als een schuw vogeltje te gen Goliath aangeleund. Aan de stenen knots kleefden bloed en een plukje haar. V. N. MOENS Wie de pocket "Indonesische Volksver halen" opneemt, komt tot de ontdekking dat deze volksverhalen alle een zeer simpel motief hebben, echter goed zijn uitgewerkt. De Heer C. H. Schaap verdient een compli ment voor zijn vertaling welke geen afbreuk doet aan de simpele verhaaltrant, zo eigen aan deze volksverhalen. Er zijn tal van nieuwe bijgekomen, daar een keuze is gemaakt uit een 77-tal welke reeds werden uitgegeven door Balai Poes- taka, verzameld in een drietal deeltjes. De bedoeling is dat er nog heel wat deel tjes zullen verschijnen, om op deze manier een compilatie te verkrijgen van alle gang bare verhalen uit geheel Indonesië. Vooral de verhalen omtrent Si Kabajan, de Tijl Uilenspiegel van West Java zijn het le zen werkelijk waard. De illustraties welke zijn verzorgd door de Heer Peter Wawaroentoe, zijn goed en ge tuigen van zijn begrip voor wat deze ver halen betekenen voor de Indonesiër. Het boek is uitgegeven door de N.V. Uit geverij W. Van Hoeve te 's-Gravenhage, Barckzstraat 20 en kost f. 2, Een woordenlijst vergemakkelijkt het lezen voor hen die de Bahasa Indonesia niet ver staan. J.C.H. Bij de Uitgeverij N. Kluwer N.V. verscheen de vierde druk van bovengenoemd kook boek waarvan de gehele titel luidt: De 'Hol landse' rijsttafel voor de Hollandse huis vrouw en de 'Indische rijsttafel'. Dit boek werd samengesteld door Mary Beiten, voor velen van onze lezeressen geen onbekende. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik als jonge vrouw met verlof in Holland was. Het verlofsalaris was klein, we kon den ons geen meisje permitteren, dus ik moest zelf koken. Wat stond ik vreemd te kijken in die Hollandse keuken en wat mis te ik mijn lieve ouwe kokkie. En wat heb ik niet gezocht naar een eenvoudig kookboek. De Hollandse tafel had ik vlug genoeg on der de knie, maar, ik beken het, tijdens ons eerste verlof heeft mijn arme man geen korrel rijst op tafel gehad. Het boekje van Mary was toen nog niet geschreven! Ik kan me echt voorstellen dat een pas getrouwd vrouwtje, dat haar man eens wil verwennen met een lekker Indisch hapje ook met de handen in het haar staat en verbijsterd een weg tracht te vinden in het doolhof van alle mogelijke boemboe-boem- boe. Haar raad ik dan ook ten sterkste aan zich dit boekje aan te schaffen. Stap voor stap leidt Mary ons van héél makkelijk tot aan de "echte" Indische re cepten. Er staan veel goede raadgevingen en voor de dames die wel koken, maar veel recepten vergeten zijn staan er een voudige recepten in, die gemakkelijk te ma ken zijn, maar die toch het "Indische" smaakje hebben. Voor de dames die niet in een grote stad wonen en die dus niet zo gemakkelijk aan de oorspronkelijke ingrediënten kunnen ko men staat een handige lijst van vervang ingsmiddelen. Het boek kost f 4,30 en kan ook bij ons besteld worden. IKS OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC O o O Beide boekjes zijn verkrijgbaar bij g O Tong Tong door storting van het ver- O O schuldigde bedrag op giro 6685 ver- 9 meerderd met f. 0,25 porti-kosten. O DOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO 19

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1965 | | pagina 19