Het bestaan van Tong Tong
ALS...
Het is nodig de nog vrij omvangrijke post over de reis van Tjalie naar Indonesië in zijn
geheel in Tong Tong te behandelen. Het is immers bij velen nog onvoldoende doorge
drongen dat het maken van deze reis een BESTAANSNOODZAAK voor dit blad is, die
men vooral niet te vluchtig moet beoordelen. In de sfeer van openhartigheid, waarmee
bij Tong Tong altijd van gedachten gewisseld is tussen Redactie en lezers, is dus dit
artikel geschreven.
Hierbij moet men op de eerste plaats be
denken, dat dit NIET gebruikelijk is. Perio
dieken die het niet langer kunnen bolwer
ken, zwijgen erover en gaan plotseling over
de kop. Of zij komen tot een plotselinge
fusie. Zoals men weet zijn een paar maan
den terug "Libelle" en "Margriet" elk met
tienduizenden abonneesl) gefuseerd. Er is
in geen van beide bladen ooit gezinspeeld
in die richting, ook heeft men nooit de toe
stand "pessimistisch" bekeken (zoals men
dit zo graag van Tong Tong zegt). De di
recties gingen in het geheim onderhandelen
en op een gegeven moment stonden zelfs
personeelsstaven als door de bliksem ge
troffen, toen de fusie als een voldongen
feit werd bekend gemaakt. En de lezers?
Ach, die vonden het wel goed zo. Of je nu
je breipatroon, je stoofprei-recept of je lief
desverhaal van Anabella en Joop van de
één of de ander krijgt, dat doet er weinig
toe. Als je het maar blijft krijgen. Dus is
die fusie after all goed bekeken!
Maar in Tong Tong is er altijd een open
hartig en ernstig beraad tussen redactie en
lezers - of men het begrijpt of apprecieert
of niet.
FUSEREN OF OPHOUDEN?
Nu zouden we dus net als elk ander pe
riodiek in deze westerse samenleving ook
kunnen fuseren of over de kop gaan. Fu
seren is helaas niet mogelijk, omdat er ner
gens anders een soortgelijk blad als Tong
Tong bestaat. Het is jammer dat vele lezers
nog maar steeds niet goed genoeg besef
fen kunnen hoe uniek Tong Tong eigenlijk
is!
Over de kop gaan zouden vele mensen
misschien wel graag willen, en nuchtere
boekhouders onomstotelijk kunnen aanto
nen, maar alweer vergist men zich. Tong
Tong is GEEN "profitmaking enterprise",
zoals andere bladen, welker bestaan DUS
ophoudt als er geen winsten meer gemaakt
worden. Tong Tong heeft ALTIJD MET VER
LIES GEWERKT, en "bijgepast" uit privé
goodwill. Als ons abonnee-aantal slinkt, zul
len wij inkrimpen. We zouden eventueel in
krimpen tot 200 man en een blaadje van 4
pagina's (net als "toen froeher" weet U
wel?). We zouden alleen door "force ma
jeur" gedwongen kunnen worden om de
uitgifte te staken, maar zelfs dan in de
overtuiging dat wij weer zullen herrijzen.
Wat Tong Tong in diepste wezen is, is
een strijd tegen de Dood, de Dood van de
Indischman, die immers vergeten en weg-
geassimileerd hoort te zijn, maar hoe zou
den we als Christenen kunnen geloven in
de Dood, als we WETEN dat er een Re
surrectie is? Zolang er Nederlanders zullen
zijn met een diep verborgen verlangen naar
de Tropen, zo lang er nuchtere handelaars
zijn, die levende handelsbanden willen aan
knopen met de tropen, zo lang er weten
schapsmensen zijn, die hun studieterrein
uitgestrekt wensen naar de Tropen, zo lang
zal de geest bestaan die volgens Jose Vas-
concelos "Indologia" heet, waarin herge
boorte van Tong Tong mogelijk is. Ja, en
wij zijn een strijdbaar blad, en "old soldiers
never die,
BESTAANS-IDEAAL
Ons bestaans-ideaal hebben we helaas
nooit kunnen bereiken. Een blad dat geleid
werd door een staf van "Indische specia
listen". Als wij even denken aan het boek
van drs. C. van Heekeren "De Atjeh Party"
(TT. No. 13, pag. 16), begrijpt U beter wat
ik bedoel: stafleden van de redactie die
een uitgebreid en specialistisch net van
contacten leggen met hun "soort" om daar
uit een massa copy te verzamelen, die des
kundig beoordeeld kan worden en dus van
historische topwaarde kan zijn. Dus een
staf-redacteur voor KNIL-mensen, voor ex-
politie-ambtenaren, douane, onderwijs,
planters, "klontongs", journalisten en druk
kers, jagers, huisvrouwen, enz. enz.
Niet alleen zou hierdoor een zó brede
kring van TT-lezers ontstaan zijn, dat wij
nog lang niet in de penarie hoefden te zit
ten voor ons hachje, maar Tong Tong zou
werkelijk een prachtig document geworden
zijn van onze nu volslagen verwaarloosde
Nederlands-Tropische historie.
Right, ik heb het zo zoetjes aan wel moe
ten aanvaarden: dat kan de Indische ge
meenschap niet opbrengen. Wij zijn te vast
geraakt aan onze nieuwe bestaansstrijd; we
moeten allemaal te hard werken voor onze
dubbeltjes. En als er wat gespaard kan
worden om te "tarik napas", maken we ons
vacantiereisje naar Cannes. Inspanning
voor Tong Tong eist directe opoffering. Die
kunnen we niet opbrengen. DUS hebben
we Tong Tong in deze vorm: met één man,
die in vele Indische zaken NIET deskundig
is en zo krankzinnig overladen met werk,
dat er van trouwe en constructieve corres
pondentie met bovengenoemde groepen
niets komen kan.
Laat ons vooral het accent nooit verkeerd
leggen en b.v. de schuld gooien op Hol
landse lauwheid of op onderlinge verdeeld
heid of de (inderdaad talrijke) gebreken
van Tjalie en zijn stafje, wij zijn allemaal
onmachtig. En we blijven allemaal dus al
leen maar hopen op een "deus ex machi
na", een wonderlijke redding ergens van
daan. Daar hoopt in elk geval Tjalie sinds
vijf jaren NIET meer op. Wij moeten elke
dag weer opnieuw ons juiste bestek van
onze vaart met veel "kripoets" in ons voor
hoofd zien te bepalen.
WELKE REËELE MOGELIJKHEDEN?
Eén ding weten wij allemaal zeker: het
aantal abonnees vermindert voortdurend.
Dit is niet een typisch verschijnsel bij Tong
Foto: KARSH (Life)
Als Churchill was gesneuveld hij één van de
vele veldslagen die hij in zijn jonge jaren
met zoveel hartstochtelijk krijgsplezier meebe
leefde, hóe zou onze wereld er dan uitzien
Een volstrekt nutteloze vraag omdat er geen
antwoord op is? Jawel. Maar proheer toch
eens je voor te stellen, wat als
Het mijmeren over deze vraag levert op zijn
minst één keiharde conclusie op:
Churchill heeft het leven van ons allemaal op
zo ingrijpende wijze beinvloed dat het nutte
loos is een tweede figuur in de geschiedenis
te vinden die hem ook maar benadert, want
zo'n tweede figuur is er eenvoudig niet.
Vriend en (vroegere) vijand hebben althans
op dat punt geen verschil van opvatting, en
ook dat is al uitzonderlijk.
Wij mogen er dankbaar voor zijn dat hij zo
lang "zovelen voor zoveel" heeft kunnen pres
teren. Dankbaar ook dat hij in onze tijd heeft
geleefd, of misschien beter: dat WIJ in ZIJN
tijd hebben geleefd, deze beroerde, zenuwslo
pende, hysterische tijd, die, juist ook door
hem, toch een grootse tijd is en die in vol
gende geschiedenisboeken zeker "Het Tijdperk
Van Churchill" zal heten. En is dat niet het
grootste monument dat een staatsman zich kan
wensen? KEITH.
Tong, maar bij alle bladen ter wereld. Voort
durend gaan bladen over de kop als niet
tijdig tevoren een nieuwe juiste koers ge
vonden is, die opnieuw begeesterend werkt.
Een koers die technisch mogelijk is. Dus
met de beschikking over echte fondsen en
echte medewerkers van het soort dat no
dig is. Verreweg de meeste suggesties uit
de lezerskring zijn van het soort "asse we
nou es..." en ik trek de goede bedoelingen
niet in twijfel, maar men moet de practische
uitvoerbaarheid kunnen aantonen.
In vergelijking met andere bladen komt
er een bijzonder en omineus verschijnsel
bij: onze Indische garde sterft langzaam,
maar hartbrekend zeker uit. En de jonge
garde is zo blind verrukt van deze nieuwe
Lees verder pag. 12
5
