Vervolg van pag. 7 van China kent: de gedwongen opium-in voer door de Britten, de wijze waarop Eu ropese mogendheden het door burgeroorlo gen verzwakte China van alle kanten bin nendrongen om langs de hele kust con cessies, investeringen en andere econo mische invloeden te forceren, die kan met zijn eigen nationale trots als maatstaf, ge rede vrees hebben dat "de gekaatste bal nog wel lelijk terug zou kunnen komen". China zou dus toch grotere oorlogen kunnen gaan voeren. Wat is oorlog en hoe wordt zij uitgevoerd? Wie de Europese oor logen bestudeert, ontdekt Von Clausewitz, Jomini, Saxe en vele anderen. Maar vooral von Clausewitz is de grote strateeg-filosoof van het westen - al is veel van zijn strate gische filosofie nu geheel obsoleet gewor den. Wat nu Von Clausewitz is voor Europa, is Sun Tzu Wu voor China, door alle tijden heen en ook nog nu en morgen. Met dit verschil dat Sun Tzu in zijn volle omvang niets van zijn volle waarde verloren heeft en b.v. de basis vormt van alle Chinese en door China beinvloede strategie in Oc.st- Azië. Het merkwaardige is, dat Sun Tzu al zo oud is. Hij leefde in naar schatting de vierde eeuw voor Christus (sommigen ach ten zijn bestaan legendarisch). Zijn filosofie maakte maar een bescheiden deel uit van de totale Chinese filosofie (hij is zo weinig bekend dat zelfs encyclopaediën zijn naam niet vermelden), maar heeft ruim twintig eeuwen overleefd en is nog steeds "100% klassiek". En nu nog leeft zijn werk en maakt de onweerstaanbare successen van de Chine se legers mogelijk op de Europese legers. Wie zich dit realiseert, weet hoe enorm be langrijk de factor "Tijd" is in alles wat in het oosten gebeurt. Wij willen alles één- twee-drie opgeruimd hebben, of veranderd of vergeten. China heeft de tijd - en wint uiteindelijk Zoals ook Premier Sato van Japan tegen president Johnson zei: "Het verzekeren van vrede en vrijheid in dit ge bied vereist enorme inspanning, wijsheid en tijd". Wat de wijsheid betreft, geloof ik dat wij voor het beter begrijpen van het Verre Oosten wat dieper moeten tasten in de Chinese wijsheid en minder tevreden zijn met onze eigen wijsheden. Het is de moeite waard om aan de hand van de leerstellingen van Sun Tzu een stu die te maken van de oorlogen in en van China Op alle moderne hogere krijgsscho len kent men deze naam. Zijn werk is het laatst vertaald door Brigadier-General Sa muel B. Griffith en verschenen bij de Cla rendon Press, Oxford. De grote Chinese strateeg Kuo Hua-jo (in de schaduw van Mao Tse Tung, maar reeds door het Wes- O Wilt U bij de betaling van Uw abon- q O nement steeds vermelden: "oude" of O (J Q O "nieuwe abonné? O O De administratie is U daar zeer dank- baar voor! O DOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOS ten erkend als de "coming man" in China), de nationalistische generaals Chiang Kai Shek, Chiang Fang Chen en Yang Chiec, zij hebben allemaal Sun Tzu tot "geestelijke vader". Hij wordt als eerste en hoogste strateeg bestudeerd aan China's formida bele krijgs-academie in Whampoa en zijn grondstellingen vindt men terug in de slo gans van het Rode Chinese leger, zoals: "De vijand valt aan, wij trekken terug" "De vijand legert zich, wij harceleren" "De vijand is vermoeid, wij vallen aan" "De vijand trekt terug, wij achtervolgen" Generaal Maxwell Taylor zal in Viet Nam nog veel langer "zoet" zijn dan de door hem geschatte tien jaren. En denk vooral niet dat de Chinezen niet tegen de Europe se tactiek van de stellingenoorlog opge wassen zijn. Dat heeft de onbesliste strijd in Korea geleerd (die niet is afgelopen) en zeer zeker de vernietiging van de toch geniale Franse generaal De Lattre de Tas- signy bij Dien Bien Phu met zijn superieu re Legionnaires. Lees desnoods alleen fragmenten uit de militaire geschriften van Mao Tse Tung, b.v. zijn "Strategische Problemen in de Revo- lutionnaire oorlog van China" en "Gese lecteerde Militaire Geschriften" en U be grijpt hoe deze werken ook in de Westerse krijgsstudie "klassiek" geworden zijn. Ver wacht in het Oosten geen westerse oorlo gen, waarbij zoals in de eerste wereldoor log bij Gallipoli 85.000 mensen in een slag werden weggemaaid, bij Yperen 40.000 in één gigantische dynamiet-explosie. De Oos terse oorlogen zullen beweeglijke oorlogen zijn van een uitgesproken guerilja-karakter, maar eindeloos vasthoudend en toch "on grijpbaar". Lees hoe de Chinese filosoof denkt over de macht van het water, dat graniet vernietigen kan, en U begrijpt meer. Een van Sun Tsu's belangrijkste leerstel lingen is: "Ken de vijand en Uzelf en U kunt dui zend veldslagen voeren zonder gevaar voor een nederlaag". Dit is de strategie van de bokser, de ja ger, de sportsman: het doorgronden van zichzelf en het doorgronden van zijn tegen stander. Als wij in China een vijand zien, laat ons hem kennen; studeer. Niet mees muilen om spotprenten van Mao en 'aan de andere kant bibberen voor Momohs. Het is een leerzame leerstelling. Wie goed leest merkt dat Sun Tzu niet spreekt over overwinnen, maar over niet verliezen, Wie zorgvuldig de op Sun Tzu's leerstel lingen gebaseerde Chinese oorlogen bestu deert in de loop der eeuwen, merkt dat de Chinees er zelden of nooit op uit ging bij de buren om aan te tonen dat hij de sterk ste was. En hoe gemakkelijk was dat met die on telbare divisies en onuitputtelijke reserves. Europees theoretisch is het nog steeds mo gelijk voor China om pakweg 200 divisies in het veld te brengen met 400 divisies in reserve. Europees theoretisch denkt men nu automatisch: vandaag of morgen gaat het gebeuren (zoals ook Europese en west- Aziatische volken altijd van militaire supe rioriteit misbruik hebben gemaakt om aan- vals- of veroveringsoorlogen te voeren). China deed het nooit. Waarom niet? Hadden de Chinese gene raals al vroeg notie van het gevaar van lange en onhoudbare verbindingen? Besef te men dat militaire uitputting binnenlandse verzwakking ten gevolge zouden hebben? Was de filosofie van "Het Rijk van het Midden" doorslaggevend voor de statis tische buitenlandse politiek? (Want wie in het midden waar dan ook zit, verliest zijn balans bij verschuivingen uit het midden). Hoe dan ook: Sun Tzu en China's krijgs- historie leren niets over expansie-oorlogen. Het lijkt me nutteloos om die ook in de toe komst te verwachten. Tenzij...tenzij, door uitlokking inderdaad westwaartse veldtochten worden onderno men. Denk aan het tarten van de Draak. Het heeft me daarom werkelijk een shock gegeven te lezen dat de cultuurhistoricus Arnold Toynbee (die ik altijd zeer bewon derd heb), als middel om het Gele Gevaar te bezweren noemde: een gezamenlijke aanval van de communistische en demo cratische machten op China. Hier kan in derdaad met de atoomoorlog een afschu welijke slag worden toegebracht...die niet helpen zal, want de Draak ZAL terugkomen. En leven wij alleen voor ons eigen hachje of voor het welzijn van onze nageslachten? En wat nu te denken van de Chinese agressie in de randstaten om China? Laat ons goed beseffen dat China's veiligheid en kracht gebroken zijn doordat de Euro pese veroveraars successievelijk eerst Oost-Azië en tenslotte China zelf binnen drongen. En dat dus China's veiligheid af hangt van de absolute vrijheid van haar nabuurstaten. China zal m.i. niet rusten voor de Anglo-Amerikaanse macht (en het pound-dollar-block) uit Oost-Azië verdreven zijn. En wie hiertegen vecht, "vecht tegen de bierkaai". Aan de Pan-Azië gedachte zit veel meer ten grondslag dan wij, Euro peanen, denken. Men leze dit artikel niet met de gedach te dat "Tjalie blijkbaar, Chinees-Rood" is, noch met de al te gerede denigrerende be oordeling dat ik geen Sinoloog ben of er kend deskundige in Chinese Zaken. Ik spreek als doodgewone en onbelangrijke Indischman, die met vol besef van een be perkte studie, maar met een geheel eigen (en in Azië gevormd denkpatroon) probeert wat meer te begrijpen van wat in het Oos ten gebeurt, en wat doorslaggevender zal zijn voor Indonesië's positie dan onze wes terse ideeën van wat hoort of niet hoort - en hopelijk gebeuren zal. Dat er in de laatste tijd veel meer han delsmissies naar Rood China gaan, is even min "zo maar stom verraderlijk'". Europa probeert zich te herorienteren. En in deze heroriëntering doet Tong Tong op beschei den schaal mee. In een volgend artikel iets over die merk waardige filosoof Mao Tse Tung en enkele andere leerzame gebeurtenissen in China van de laatste halve eeuw. T.R. 8

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1965 | | pagina 8