DIARIÖ ESPANOL (V)
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
VERLANGT U.NAAR DEiZONj? HEEFT U GEN0E6T/AN HET KOUDE WEER8
INDISCHE HUMOR „je lah-je-kripoet"
In de tweede helft van januari neemt de kou - wat men hier onder de Zonnekust dan
onder kou verstaat - al merkbaar af. De stormen blijven uit, de zon iaat slechts zelden
verstek gaan, en de dagen worden langer. M n liefje, wat wil je nog meer?
Ons ochtendblad en het weerbericht van de Spaanse TV vertellen ons hoe erg de
winter nog huishoudt, ook in de overige delen van het Iberische schiereiland. Aan dit
weerbericht is tijdens de wintermaanden een dagelijks bulletin van de wegendienst ver
bonden. De hand van een onzichtbare spreker (niet de gewone weerberichtman, want
die is hier geheel zichtbaar) wijst met een stokje de verschillende grote verbindingswegen
(carreteras) aan en vertelt hoe het daarmee gesteld is.
Niet zelden vertelt' hij dat zij door zware
sneeuwval versperd zijn of dat bij het be
rijden ervan grote voorzichtighed is gebo
den wegens de gladheid, enz. "Sur", ons
lijfblad, vertoonde teen plaatje van de car-
retera tussen Valencia en Alicante. Slechtl
Onder de sneeuw, zij het dat de wegen-
dienst grote stukken al had vrijgemaakt.
Alicante ligt pakweg tweehonderd km. meer
naar het noorden dan Malaga.
Als men in Nederland denkt aan een win-
tervacantie in Spanje, dan denkt men na
tuurlijk aan zon en warmte. Maar Spanje
alleen is niet identiek aan zon' 'en warmte.
Dat geldt uitsluitend voor de Costa del Sol.
El Paraiso" - het parödijs - zeggen de
Spanjaarden zelf!
In de afgelopen zomer trokken drie Ne
derlandse meisjes op goed geluk naar El
Paraiso". Ze hadden niet te veel geld bij
zich, maar ze hadden Spaans geleerd naast
het Engels, Frans en Duits, dat zij van
school kenden. Die kennis van het Spaans
heeft hen bepaald geen windeieren gelegd.
Toen zij zagen dat hun kapitaal "ziender
ogen" slonk, solliciteerden zij links en
rechts naar een job. In no time was het
raak. Eén van de drie werd aangenomen
als receptioniste in één der grote hotels.
De beide andere kregen een aanstelling
als hostess bij een reisbureau, ook om op
te treden als gids bij diverse excursies.
Kennis van het Spaans, plus Engels,
Frans en Duits, naast de eigen taal brengt
hier geld op, op de Costa del Sol. In elk
geval tijdens het toeristenseizoen. Doordat
de Spanjaarden zelf voor het merendeel
uitsluitend Spaans kennen, zelfs in de "be
tere" kringen. Wie dus naar Spanje gaat,
hetzij voor een vacantle, hetzij met de be
doeling zich hier te vestigen, lere Spaansl
Hoe meer, hoe beter. Het vergemakkelijkt
het leven in Spanje in een onschatbare ma
te. Het maakt de omgang met hoog en laag
vlotter en prettiger. Uiteindelijk opent het
de deur tot de kennis van de Spanjaard,
met zijn vele eigenaardigheden, zijn zeer
aparte volksaard en zijn eigen mentaliteit.
De kennis van het Spaans is een sleutel,
waarmee men ook de deur kan openen tot
het Spaanse gezinsleven. Alle barrières val
len met één klap weg. Men wordt met vlag
en wimpel ingehaald in de familiekring.
Men maakt kennis met de grote en de klei
ne kinderen, de zoons en schoonzoons,
dochters en schoondochters, kleinkinderen,
etc. Men wordt luisterrijk onthaald aan een
tafel vol versnaperingen, "frisdranken" en
wijn! Men wisselt openlijk complimenten
uit over eikaars vrouwen, dochters, tantes
en nichten. En uiteindelijk maakt men ook
kennis met de chauffeur, het dienstmeisje
en eventuele andere dienstbaren. De om
gang tussen meesters en dienstbaren bij de
Spanjaarden is een studie waard.
Buiten Spanje overheerst de gedachte dat
er in Spanje geen democratie is, dat de de
mocratie er geen vaste voet zal krijgen. Dat
zij, in het kort, ondenkbaar is. Die gedachte
is ten enenmale onjuist. Wil men ervan ge
nezen, dan make men kennis met een
Spaanse familie en observere haar in al
haar doen en laten, ook wat betreft de om
gang van de heer en de vrouw des huizes
met het personeel. Men zal zien dat er
nauwkeurig afstand wordt bewaard tussen
de beide groepen, tijdens en onder het
werk. Maar als de arbeid is gedaan zitten
"heren" en "knechten" gezellig bij elkaar,
luisterend naar de radio of kijkend naar de
televisie. Er wordt iets bij gedronken. Ver
snaperingen gaan rond. En er wordt gepraat
en gelachen, zoals dat alleen onder Span
jaarden mogelijk is. Alle barrières zijn weg
gevallen. Men spreekt en lacht met elkaar,
op voet van volkomen gelijkheid!...
De Spanjaard is van nature vrijmoedig,
zonder ooit te vervallen tot brutaliteit, laat
v O
uWbR I :'ÏT ötits Hfctë
Niet langer getreurd! Koop een
sprankje zomerzon in zakformaat
een bundel onvervalste
slechts f 2.95 -1- f 0.25 portikosten.
Te bestellen door storting op giro 6685
vj o
goOOOOOOOCJOOOOOOOOOOOOOOOOCXXJOOOOCXOOOOOOOOOOOOOCtOOOOOOOOOC
staan tot onbeschoftheid. Ook de man en
vrouw uit het volk, de "boer en de boerin,
'de arbeider en arbeidster, bezitten een ge
voel van eigenwaarde dat hun houding
glans en waardigheid verleent. Zowel onder
elkaar als tegenover hun meerderen en je
gens de extranjero, de vreemdeling. In dat
gevoel van eigenwaarde ligt de verklaring
waarom de Spanjaard geenszins belust is
op fooien. In de meeste gevallen weigert
hij zelfs een beloning te ontvangen voor
een bewezen dienst.
Eens hielp mijn vriend Domingo, de nacht
waker van een bouwwerk tegenover ons
huis (zie Diario Espanol nr. 1), mij met het
versjouwen van een paar grote koffers. Eén
ervan bleek zo zwaar te zijn, dat wij extra
hulp nodig hadden. Domingo riep er één
van zijn amigos bij, een van de losse ar
beiders van het bouwwerk, een uiterst sjo
fel geklede man die de armoede aan te zien
was. Hij was onmiddellijk bereid te helpen
en in no time stond de koffer, met boeken
erin, op zijn plaats. Nog voordat ik hem
kon bedanken, liep de man weg. Ik riep
hem terug. "Hier beste kerel", zei ik, "een
kleinigheid voor de moeite Ik stak hem
een geldstuk van enkele pesetas toe, maar
hij weigerde pertinent het aan te nemen.
"Dan wil je dit zeker wel hebben", zei ik
toen. hem een ongeopend doosje Ameri
kaanse sigaretten toestekend. Opnieuw
weigerde hij, glimlachend en gedecideerd.
Toen opende ik het doosje en bood hem er
één uit aan, vergezeld van een handdruk.
Beide accepteerde hij met een glimlach
van voldoening.
Over de Spaanse jeugd is een apart
hoofdstuk te schrijven. Alle Spaanse kin
déren, tot de armste toe, zijn goed opge
voed. Zij zijn even vrijmoedig en zelfbewust
als hun ouders. Zij zijn levendig en soms
ondeugend, als alle andere kinderen in de
wereld. Maar nimmer zijn zij onbeleefd, ook
al is het niet hun gewoonte om in de bus of
tram voor ouderen op te staan. Dit schijnt
iets te zijn, wat hun nooit is bijgebracht.
Bij de rijpere jeugd ontbreken de nozems.
De jongelui zijn even druk en woelig als
alle andere jongeren in de wereld. Zij pron
ken graag met hun bromfietsen en hun
zwart-leren vesten. Maar zij hebben goed
gekamde en geborstelde haren op hun
hoofd. En de echte kenmerken van de los
geslagen jeugd in andere landen missen zij
ten enenmale.
"Hoe komt dat", vroeg ik aan een En
gelse vriend, die hier reeds jarenlang woont
en werkt, met een Spaanse vrouw getrouwd
is en kinderen heeft, die hier geboren zijn.
"Dat is heel eenvoudig", antwoordde hij,
"Als er eens een paar jongelui zijn die no
zemverschijnselen vertonen, worden ze bij
de eerste de beste gelegenheid ingepikt.
Op het politiebureau wordt hun dan grondig
ingepeperd dat ze het geen tweede, keer
behoeven te proberen. Een nacht lang wor
den ze in een cel opgesloten en de vol
gende ochtend na nog weer een schrob
bering losgelaten. Zo wordt hier iedere
neiging om uit de band te springen en ie
dere poging "om nozem te zijn" in de kiem
gesmoord".
"Lijkt me nogal ingrijpend", merkte ik op.
"Maar afdoende!" zei lan.
W. VAN DEN EVENAER.
10
