Als iemand verre reizen doet
DIOGENES en DJOJO BOJO
KOKKIES'Rijstwinkels:
Vervolg van pag. 14
Tahiti verbleef 'n inspiratie geweest zijn (hij
schreef aan zijn vrouw dat hij niet kon zeg
gen hoe groot zijn enthousiasme was over
Martinique), het blijven toch krotten. Het
schijnt de mensen niet te deren, zij zijn le
vendig, goedlachs en vriendelijk.
- Madinina, eiland der bloemen -
Zo noemden de Cariben-lndianen die hier
vroeger leefden Martinique. Na de kale
winterbomen in Holland schokte de bloe
menpracht en groene vegetatie ons nog
meer, dan toen wij op de eerste reis uit
Venezuela hier kwamen. Toen stond'vooral
de flamboyant (in Venezuela ook acacia ge
noemd) daar uitbundig in bloei.
Op Martinique staat de hibiscus overal,
bougainville, wilde orchideën, en het ruikt
naar kaneel en vanille. De wind waait door
het suikerriet en het doet mij even denken
aan een gedichtje van Thaly "Je suis né
dans une ile amoureuse de vent". (Ik ben
geboren op 'n eiland dat van wind houdt).
Het eiland Martinique, departement de Fran
ce, is als vele eilanden in de Caraibische
zee, bekend om zijn rum. Er is een rumsoort
(rhum zegt de Fransman) die "Coeur Chau-
de" heet, het "warme hart". Wij waren nog
al wankel van de "t'it punch" die ons met
ontstellende regelmaat bij een Creoolse
maaltijd werd voorgezet. Wij aten daarbij
"crab farci" wat leek op de gevulde kreef
tenschalen uit Indische tijden. Vóór één
vulling van deze farci had men tien arme
krabben nodig! En die werden, voordat ze
de pot ingingen nog gevoerd ook met wat
suiker, brood en spaanse pepers om zacht
vlees te krijgen! Verder was er nog een
"chatrou", rijst met kerry, en een salade
van het hart van de palm. "Baba au rhum
toe. cake gedrenkt in een rijkelijke hoe
veelheid alcohol. Ik was zo gezegd daarna
geheel bereid mij als een soort "Diables-
se", in het wilde carnavalsfeest te storten!
- Mont Pelée -
Dat is de beruchte vulkaan die in 1902 in
enkele minuten Saint-Pierre op Martinique
met 28.000 inwoners van de aarde weg
vaagde. Eén heeft de uitbarsting overleefd,
men toont de tourist op verzoek de gevan
geniscel van de gevangene, die op wonder
lijke manier gespaard bleef. In het Vulka-
nologisch Museum kan men een horloge
bekijken dat de tijd aanwijst waarop de
eruptie plaatsvond, het is stil blijven staan
op 8.05 's ochtends.
Een andere bezienswaardigheid is het beeld
van Victor Schoelcher, de grote abolitionist
die door zijn onvermoeide pogingen in 1848
een eind maakte aan de slavernij op Mar
tinique. In één van de winkelstraten die
ook naar Schoelcher heette, kochten wij
een fles rhum Clément voor achtergeble
venen in koudere oorden. Nu ik het toch
over rhum heb, een historische anekdote
is de list van de Fransen, die in 1800 toen
een groep Britten "Ie Rocher du Diamant
(Diamantrots) ten zuiden van Fort-de-France
bezetten, hiermee de hardnekkige bezetters
overrompelden. Men zond een onbemande
sloep met vaatjes rhum door de branding
naar de rots, de sloep sloeg kapot en de
bezetters haastten zich de vaatjes te ver
zamelen en te ledigen. U kunt het resultaat
wel raden... Martinique is nóg steeds Frans.
CC.
dan kan hij veel verhalen.
'Dus Tjalie. gauw je stok en hoed:
maar.......wie zal dat het alen?
Eigenlijk sta ik er een beetje van te kijken dat 't bij elkaar brengen van ö<s reiskosten zo
stroef gaat. Want, wat is toch een gulden?
Maar ja, met onwillige honden is 't eenmaal slecht hazen vangen. Toen ik, na Fadek's op
roep mijn bijdrage gireerde, (een "tje" hoor!) gingen me twee dingen door 't hoofd.
De actie "Open 't dorp". En een uitspraak die ik ergens eens las.
Waarin, van wie die was, weet ik niet meer.
Ik meen dat 't een Engelsman was, die ver
klaarde, dat Nederlanders slechts weinig
voor elkaar over hadden. Ze zijn altijd erg
gehaast en hebben twee vragen vóór in.de
mond liggen.
1. Wat kost 't me?
2. Wat win ik er mee?
Zie zo! Erg fraai staan we er dus niet op!
Ja, wij ook.
En toch, als we mijn twee gedachten bij el
kaar brengen, is die Engelse bewering niet
juist. Ik hoor 't al zeggen; waar wil ze naar
toe. Robinsons reis vergelijken met "Open
't dorp?" Neen. Toe, denk ook niet dat ik
Mies Bouwman na volg. Ik wil alleen herin
neren aan 't feit, dat zelfs onze zó bedacht
zame Nederlander voor een goede zaak zijn
beurs leeg schudde. En wij bleven niet ach
ter.
Waarom nu dan wel?
Was 't alleen de bliksemactie die ons zo
overdonderde, dat we willoos door 't huis
zochten naar lege- luciferdoosjes, voor ons
laatste klein-geid? De "leuke" avond, die
ons in een "geef-nog-meer stemming"
bracht?
Als we nu 't vallen of staan van T.T. met
deze reis in 't midden lieten. Ik overzie de
situatie niet. Tjalie zegt, dat 't bestaan, er
mee gemoeid is. Welnu, hij kan 't weten.
Waarom dan niet die ene, die enkele gul
den, van ons ieder voor deze goede zaak.
Omdat wij de noodzaak van die reis be
twijfelen? Wat winnen wij er mee? In elk
geval een serie artikelen over een land,
dat eens, zo niet onze liefde, toch wel onze
grote belangstelling had. (En nog heeft.)
Met uitzondering van de ratten die 't zin
kend schip verlaten, lezen we graag in de
T.T. Onze schakel tussen 't heden en 't ver
leden. Anders bleven we niet abonné.
We lezen graag over tempoe-doeloe. Vol
gen toch ook iedere reportage op de T.V.?
Al dan niet met een gevoel van wrevel;
meer of minder. Eerst veel meer, nu al min
der.
Iemand vroég mij: "Zou je naar Indonesië
gaan, voor een' plezierreisje, als je trok uit
de loterij?"
Neen.
Laat mij de herinnering maar. Verder dan de
kotta's kan ik toch niet doordringen. En de
steden zeggen me niets; hebben me nooit
wat gedaan. Evenals hier in Holland, waar
ik ook 't liefst maar in mijn dessa ben. Ik
vind daar immers niets terug van wat ik
achterliet, vijftien jaar geleden? Mijn vrien
delijk huis in de bergen, waar af en toe de
geur van koffie-bloesem om heen waarde.
De tuin, met de heldere vijver; de spiegel
voor mijn ganzenbloemen overdag en bij
maanlicht voor mijn koningin van de nacht.
Hoor ik soms de roep weer van nakome
lingen van Kenès, mijn tamme kidang? Of
't sonore geronk van de djangkrlh's-djeli-
teng, onder de pronkalans?
Neen. En ik zal ook nooit de schim meer
zien van Kombang, de zwarte panter, als
moordlust hem drijft naar de .geitenkraal op
't achtererf. Noch de prauwen, die bij de
dans, haast een knoop leggen in de hals,
om bij 't vrouwtje maar in 't gevlij te komen.
Trouwens, dat koketteren kan ik hier ook
wel zien. Maar alleen, glurend door de tak
ken van een ketèpèng-tjina of andere boom
in 't bos, is 't fascinerend.
Ach! En over mijn Hof van Vrede, Bremé
zal ik maar niet spreken. Want dan ga ik
huilen.
Maar waarom, met zoveel mooie herinnerin
gen om te bewaren, zo gebrand op nieuws,
dat in vergelijking, misschien teleurstellend
zal zijn? Ja waarom?
Misschien omdat een vrouw dikwijls tegen
strijdig is; en ik in 't bijzonder. In elk geval
zou ik u willen aanmoedigen, straks als u
boodschappen gaat doen, nog eens goed
te kijken in uw portemonnaie. Misschien,
verfrommeld tussen de naden, lijdt er nog
een beduimeld grauw pampiertje, een geld-
onterend, vergeten bestaan. Stuur 't op naar
de T.T.daar vangt u ook één dergenen
mee op, die 't echt zelfs voor dat doel niet
kunnen missen.
Anders zo'n achterwiel, dat eigenlijk zo hin
derlijk zwaar weegt in uw pocket. Boven
dien rollen ze zo graag weg, naar de hoek
van de straat; om via sigaretten- en snoep
winkels aanslagen te plegen op uw longen
en de gebitjes van uw dierbaren.
Tong Tong probeert ons zóveel genoeglijke
ogenblikken te geven. Zijn we zedelijk niet
verplicht hem de helpende hand te bieden
in de strijd om 't bestaan. Strijk uw goede
hand maar over 't goede hart en laten we
Tjalie veel succes wensen op zijn reis. In
't volste vertrouwen, dat we 't lied waarmee
ik begon, niet zullen eindigen met de woor
den:
Vertel toch maar niet verderheer Robinson.
PLANTERSVROUW.
l|lllllll!lllillillllll!linill)llllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIIIIIIIIII!lllllllllllllllliallllllllllllllllllllllllU
waren 2 bekende Wijzen, toen schre-
ven ze al:
Kokkie heeft de laagste prijzen
Witte de Withstraat 128
Telefoon 89438
Slotermeerlaan 125
Telefoon 130362
Simonskerkestraat 11
Osdorp, Telefoon 199323
AMSTERDAM -W.
P.S'. Wij verzenden over de gehele
I wereld.
Mllllllllllllllllllllllll
iwiron
15
