VOOR DE VROUW
Het romantische leven van Angelica Catalani
DE ECHTE FRANSE KEUKEN
I I
O, DIE ANAKS TOCH!
De Bataviasche Courant van 12 april 1817 geeft een lyrisch verslag, dat betrekking heeft
op een Italiaanse zangeres, waarvan de achternaam in Tong-Tong milieu bekend is: Cata
lani.
Dit was het land (schreef de journa
list, t.w. Engeland) waar zulk een talent de
verdiende bewondering en erkenning vin
den moest. Nooit heeft een kunstenaar of
kunstenares in alle opzichten zulk een rij
ken oogst mogen hebben. De opbrengst
van hare, gedurende haar verblijf in Enge
land gegeven Benefice-Concerten bedraagt
meer dan 90.000 Guinjes. Daarbij vond zij
en bij de Natie en bij de eerste en be
schaafdste klassen altijd het beste onthaal;
alle feesten werden door haar luister bij
gezet en haar zedelijk gedrag voldeed aan
de strengste eischen, welke de zedekunde
kent.
Zij moet 37 jaar oud zijn, maar zij schijnt
jonger, daar zij aan een edel Romeinsch
gelaat eene fraaye leest paart en de kunst
harer jeugd nog altijd bewaart. Het karak
ter van Catalani is door alle blijken van
hulde, waarmede zij overal overstroomd
wordt, niet veranderd, zij is zoo goedaardig
en nederig gebleven dat men haar La Co-
sa Rara noemt (cosa rara zeld
zaam iets).
In de tijd dat de Bataviasche Courant bo
venstaand artikel publiceerde, was er in het
toenmalige Indië nog geen enkele Cata
lani. De voorvader van de Indische tak
moest nog geboren worden! Dank zij de
genealogische speurderstalenten van Dr.
G. Catalani kwam ik in het bezit van do
cumentatie over dit (vermoedelijk) familie
lid, terwijl de roman van Heinrich Satter
„Angelica Catalani, Primadonna der Kaiser
und Könige" haar romantisch leven weer
geeft. Het commentaar hierbij heeft een
enigszins commercieel, sensationeel tintje.
„Was heute die Callas ist dat was in
de grootste tijd van de Italiaanse opera de
goddelijke primadonna Catalani, Angelica,
jjLiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiinniiiiniinnniiiiininmiiiiiMiiiitiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiw
door Robert J. Courtine
Prijs f 3,50
B Wie met ambitie kookt moet dit boek-
1 je beslist eens aanschaffen. Courtine g
1 heeft hiervoor de Grand Prix de la j
Littérature Gastronomique gekregen
en met recht. Het is een verrukkelijk
boekje met vele goede practische
j raadgevingen, anecdoten en inspire-
1 rende recepten.
Verkrijgbaar bij Tong Tong.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
de engelachtige. Maar zij was de schrik der
theaterdirecteuren en de favoriete van kei
zers en koningen. Wanneer zij zong vergat
het publiek haar vele schandalen(sic) en
bejubelde haar geestdriftig Dit is na
tuurlijk in flagrante tegenstrijd met haar
deugdzaamheid: als men het panorama van
dit bont vrouwenleven overziet, en alle
liefdesavonturen, moet zij inderdaad wel 'n
Cosa Rara zijn geweest om zo deugdzaam
te blijven. Dit zal misschien terug te voeren
zijn op haar opvoeding in het klooster San
ta Lucia.
Angelica Catalani werd geboren in 1780 in
Sinigaglia, in de Kerkelijke Staat, als doch
ter van arme landbouwers.
Als novice in het klooster zong zij dik
wijls solo's i mee in het kerkkoor en werd
geestdriftig toegejuicht door het publiek,
dat bij haar merkwaardige stem de ingeto
gen omgeving vergat.
Als zij zestien jaar is wordt zij ontvoerd uit
het klooster door Cavos en Zamponi, di
recteuren van de eerste opera in Venetië.
Haar vader was in het complot. De reden:
het plotseling overlijden van de primadon
na van de Venetiaanse opera en de Doge
van Venetië wenste dat, ondanks dat er
geen plaatsvervangster was, de voorstel
ling door moest gaan. Zo van de kerk naar
de opera - il n'ya qu'un pas! Het schuch
tere kloostermeisje bleek over een prach
tige coloratuur te beschikken en Carlo Bo-
selli, gevreesd om zijn vulkanisch tempe
rament, gaf haar een drastische, hoewel
haastige opleiding. Het „natuurtalent" moest
in een paar weken voor de Bühne gefor
ceerd worden en technisch „gereed ge
stoomd" voor de Lodoiska figuur uit de
Opera van Mayr. Angelica Catalani beleef
de ondanks een mislukte generale repetitie
een sensationele prémière.
Grote zus was jarig: als verjaarsdis kwa
men er o.a. carbonaadjes op tafel; broertje
(dol op carbonaadjes), gaf spontaan zijn
aandeel aan zus weg. Op pa's vraag waar
om hij dat deed, antwoordde hij: „Zij is
vandaag toch „het Vleesvarken!" (hij be
doelde n.l. het feestvarken).
ASIATI
Het gaat hier over mijn kleinzoon Martin
Gebhardt, dezelfde bengel waarvan U de
3 uitbraak- of ontsnappingspogingen vast
gelegd in foto's, in Tong Tong no. 19 heeft
kunnen zien.
De knaap reed op zekere dag met zijn
moeder in een volle tram langs de gevan
genis, alwaar zijn vader als administratief
ambtenaar werkzaam was. Op het moment
dat de tram deze Gouvernements- of Rijks
instelling passeerde, schoot Martin's arm
pje vooruit en luidop klonk de vraag, voor
velen goed hoorbaar:
„Mammie, zit Pappie nu in dat grote huis?"
Wat de vele omstanders wel gedacht zul
len hebben, kan ik U helaas niet vertellen,
wel wat mijn schoondochter binnensmonds
siste, maar dat is in een welgevoeglijk blad
als Tong Tong, niet voor publiciteit vatbaar.
Zij zal nog rillen als dit stukje haar onder
ogen komt.
K. A. GEBHARDT.
Zeggen Uw kinderen of tjoetjoeks ook al
tijd van die grappige dingen? Laat U ande
ren dan ook eens lachen: schrijf die gezeg
des op en stuur ze naar Tong Tong.
Wanneer Uw mopje wordt geplaatst ont
vangt U een "Je-lah-je-kripoet".
Na een ander concert zong zij enthousiast
maar bepaald gedachteloos de Marseillaise.
Dit was zoveel als „landsverraad" in die
jaren; zij werd dan ook gekwalificeerd als
vijandin van de staat. Een arrestatie volgde
spoedig en wel tijdens een romantische
gondeltocht met nog wel liefst Frederico
Grimaldi, (de zoon van de Doge van Ve
netië) die zich verzette tegen haar gevan
genneming en in een duel gedood werd.
Angelica Catalani werd echter door Napo
leon die met zijn troepen de „stad der ka
nalen" overmeesterde, uit de staatsgevan
genis bevrijd.
In Satter's roman wordt gesuggereerd dat
Napoleon dè man in haar leven is geweest;
hij moet haar wel heftig het hof hebben
gemaakt, want zij was later steeds voor
hem op de vlucht.
Haar roem als zangeres verbreidde zich
snel, zij kreeg als achttienjarige een enga
gement aangeboden in Lissabon, waar zij
vijf jaar hoge bescherming geniet en veel
succes oogst. In 1803 trouwt zij daar met
de attaché van het Franse gezantschap, de
Valabrèque, meesmuilend later Monsieur
Valabrèque-Catalani genoemd. De ene bio
graaf spreekt van een „marriage de raison",
de andere ziet dit als een huwelijk uit lief
de. Angelica moet in ieder geval bij de
eerste ontmoeting met de elegante diplo
maat uitgeroepen hebben „Ma, che bel of-
ficiale!"
(Slot volgt) CC.
14
