De Blauw-saffier
Radio BOLLAND
vervolg van pag. 18
Daar stond hij dan, moederziel alleen.
Na enige ogenblikken, toen alles al quiet
en all clear was kwam ik achter de ,,daon
pandan" struik tevoorschijn.
,,Wat ga je nou doen, Ludo?" vroeg ik,
,,je gaat toch niet echt in de alang-alang
slapen?"
„Nee natuurlijk niet. Saaie lol toch. Ik ben
Robinson Crusoë. Ik ga een tent onder de
klapperboom bouwen."
Na een combinatie van enkele rappe sluip
en snuffeloefeningen wist hij een laken en
deken uit zijn kamer naar buiten te smok
kelen. De volgende missie leverde een pan,
gongseng en een halve fles klapperolie uit
zijn moeders keuken op. De kokkie hield
wijselijk haar mond en bleef maar hevig
geïnteresseerd in haar wadjan met „goren-
gan tjelleng" roeren, daar ze weieens meer
met zijn scherpe knokkels had kennisge
maakt. De tent werd zonder veel moeite
opgezet, zo van: stok in de grond, deken
erover heen en bakstenen op de punten.
Een oventje in de vorm van een kuil in de
grond tussen twee bakstenen kompleteerde
het huishouden. Net waren we klaar met
alles, toen als op commando onze magen
begonnen te knagen. Dus besloten we om
maar direct op jacht te gaan. Als jachtbuit
kozen we de in het vrije veld rondlopende
kippen van de Chinese bakkerij „Sanitas
uit. Onder luid gekakel en gekerm sloegen
we met een end bamboe, een vette, met
de veren naar buiten omgedraaide babbon
de eeuwige jachtvelden in.
De arang uit mijn moeders keuken werd
zonder veel moeite versierd en weldra deed
het oventje voor het eerst zijn werk.
De gedeeltelijk verbrande kip smaakte wel
iswaar naar een mixture van geroosterd
zwijn en verbrande apeharen, maar niette
min aten we het wildbraad met smaak op.
Ondertussen was het al de zesde maal dat
de baboe mij, namens mijn moeder naar
binnen geroepen had, om het avondeten
te nuttigen. Toen deze noodzakelijke bezig
heid achter de rug was, kon ik toch de
verleiding niet weerstaan om even te kij
ken hoe de nieuwbakken Robin Hood het
wel maakte, hoewel ik na zessen niet meer
de deur uit mocht.
Daar ik deze dag echter ontzettend veel
op het gebied van Indianen-streken had
opgestoken, wist ik ongemerkt het huis uit
te sluipen, na nog wat kerstboomkaarsen
uit de buffetla te hebben gegrist.
Weldra flakkerde er in de tent een myste
rieus licht. De algehele sfeer werd er niet
beter op, toen Ludo de bekende spookver
halen begon te vertellen, 't Werd me hoe
langer hoe meer benauwd om 't hart, voor
al daar zijn gezicht toch al zo luguber door
die gammele kaarsen werd verlicht. Toen
we plotseling zachte voetstappen buiten de
tent hoorden schrokken we ons dubbel en
dwars een beroerte. Dat was natuurlijk de
komst van een of andere kwade geest. De
voetstappen hielden op en de deken aan
de ingang werd opengeslagen
Het bleek Ludo's vader te zijn die zijn zoon
bij de kraag uit de tent sleepte en hem
aan een oor het huis in trok. Daarmee werd
het avontuur als geëindigd beschouwd en
ik rende schielijk huiswaarts toe.
W. R. HORSTING
Goenoeng Sahari 1954.
Al maanden lang spelen die woorden me
door het hoofd. Niet doorlopend, natuur
lijk, maar zo nu en dan, als het denken
plotseling voor een ogenblik wegvalt. Dan
dringen de woorden van de oude kakeh
zich aan me op en hoor ik hem weer zeg
gen, met die hoge en zangerige stem:
„Non, je zoekt zo ver en toch is het zó
dichtbij".
Zelfs de tijdelijke beroering die de komst
van de nieuwe medebewoners veroor
zaakt Tja, dat is me ook wat! Krijg je
daar zo maar een berichtje van de H.O.B.
dat de achterkamers van je huis bezet
zullen worden door mensen uit Soerabaia!
Alsof het huis nog niet vol genoeg is.
En nog steeds hoor je ze maar rommelen.
Het is weliswaar niet laat, maar ik lig toch
maar al in bed, heerlijk tussen de goelings
en onder de slimoets. Het is er anders ook
wel het weer naar! Die zwaar ruisende
regen, die de straten overspoelt en de krui
nen der bomen neerdrukt onder de last van
haar druppels, tot ze er even mistroostig
bijstaan als een afgebeulde sado-hit na zijn
zoveelste vracht.
Ik heb het ruime Soerabaia-bed helemaal
voor mij alleen. Mijn ega zal wel ergens in
Priok zitten, in dit naargeestig weer bin
nenshuis waarschijnlijk, koffie drinkend in
gezelschap van zijn mandoers. Van zijn
nachtdienst zal vandaag wel niet veel te
rechtkomen, vermoed ik. Afijn, het is zelfs
geen weer voor dieven!
Waar had hij het ook weer over vanoch
tend? Oh ja, over ene Lunapouw. Juist, de
man die een blauw-saffier te koop had,
enige maanden terug. Arme jongen, de spijt
had nog door z'n woorden geklonken! Hij
had de steen zo graag gekocht, omdat het
z'n maandsteen was. Maar wat doe je, als
je geen geld hebt. Niets! Je zult moeten
wachten tot er zich een gunstiger gelegen
heid voordoet.
Die nacht was de oude kakeh me versche
nen, zoals een keer ervoor. Ik zie hem nog
duidelijk voor me, gezeten op een matje
vóór mijn bed en met de benen onder zich
gekruist. Het oude ingevallen gezicht, de
witte baard, de kain-plikat om de magere
schouders, de smalle handen in gebed ge
vouwen in de schoot, het was alles pre
cies geweest als voorheen. En weer had
den de oude ogen in het rimpelige gezicht
me vriendelijk aangekeken toen hij tot me
sprak. „Non", zei hij, „Je zoekt zo ver;
de steen is heel, heel dichtbij; hij is hier
in huis".
Ik heb er mijn man nooit iets van verteld.
Wèl heb ik het hele huis overhoop gehaald,
de hele volgende dag, de dag daarop, vele
dagen daarna. Er zijn veel dingen te voor
schijn gekomen, waar ik ook blij mee was,
maar een blauw-saffier was er niet bij.
Toch staat er wat te gebeuren. Ik weet het.
Neen, ik voel het. Het weer, de hele at
mosfeer. Of misschien de lampoe tèmplèk,
die wat vreemd opflakkert af en toe, zoals
op de avonden dat de oude kakeh me ver
schenen is? Zou gendoh er niet genoeg
minjak-tanah in hebben gedaan?
Ach, wat verbeeld ik me toch? Het is na
tuurlijk allemaal wishful thinking. En dat ge
voel van dat er wat gebeuren gaat! Natuur
lijk gevolg van ons toevallig gesprek er
over, vroeger op de ochtend! En van mijn
gedachten, die zich automatisch weer aan de
oude kakeh hechten. Of van die ruil vanmid
dag! De nieuwe buurman die de robijnen
hanger om mijn hals bewondert, mijn myra
tegen één van zijn stenen wil ruilen, en er
tenslotte zijn verzameling bij haalt. Een tjem-
paka heeft hij en een ketjubung kasihan,
een duri-bulan, een berdjah-api, een pirus,
en nog wat meer. En als hij mijn interesse
ziet verflauwen, zoekt hij in zijn portefeuille
en duwt me iets onder de neus dat het
midden houdt tussen een wrat en een stuk
je boomschors, met de bewering dat hij
het van een Arabier gekregen heeft en dat
het een zeer waardevolle steen is die hij
alleen tegen mijn myra wil ruilen. En ik ruil
mijn myra tegen het onogelijke onding! HOE
BEN IK ER OOIT TOE GEKOMEN?
Ik stap uit mijn bed, pak de steen van de
Arabier uit mijn tas, loop er mee in de
lichtkring van de lampoe tèmplèk. En als
het licht in de steen weerspiegelt, is het
of mijn denken en doen verder wordt ge
leid. Ik pak een lapje, drenk het in klapper
olie en begin de „wrat" op te wrijven. Ik
wrijf en wrijf tot er zich onder 't dikke zwart
een blauwe glans vertoont, die langzaam
over de hele steen voortkruipt naarmate ik
verder wrijf. Ik houd op met wrijven als er
in mijn hand de mooiste blauwsaffier ligt
die ik ooit heb gezien, van het zuiverste
hemelsblauw dat men zich denken kan en
met de vijf stralen in het hart. Inderdaad,
ik zocht zo ver en hij was zo dichtbij.
Ik heb in mijn slaapkamer menjan gebrand
en kembang tudjuh-rupa neergelegd, en de
wens geuit dat de oude kakeh me nog lang
bij zou staan
S. A. CEULERS-OLIVEIRO.
Stationsweg 143 - Tel. 601703 - Den Haag
Speciale aanbieding:
L.P. The Country Side of Jim Reeves met
o.a.: I won't forget you, Fallen Star, Blue
Side of Lonesome. Mono of sterio f 10,—
Chet Atkins and his guitar.
Mono of sterio f 10,—
Heeft U reeds De verliefde Bandeng en
de oude Knll-er door de Heer Valk be
steld? f. 3,95.
Gründlg bandrecorders
met f. 100,— korting
Bas F - recorderbanden
met 20 korting.
Verzending onder rem
bours door heel Neder
land.
19
