Tjalie's reis naar Indonesië
Ill||||||||||||||)||||l|]|]|lllllllllllllllll]|]llllll[ll[llllllllll]lllllll]lllllillllllll]!llllllll!lllIIIIIII!IUIililHllllllllllllllllllll!llllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIUI|
Nu is gebleken, dat er voor Tjalie's reis heel wat meer nodig is dan de oor-
spronkelijk berekende f 10.000,zijn verscheidene abonnees doorgegaan met j
het storten van een bijdrage.
Het reisfonds Tjalie was daardoor t/m 11 mei j.l. gestegen tot f 10.765,96, bij- j
1 eengebracht door 1613 abonnees.
1 Wij zijn U zeer dankbaar voor Uw begrip en zijn daarom bijzonder verheugd j
dat wij U op deze pagina's de eerste reisbrief van Tjalie uit Indonesië kunnen
laten lezen.
Niet alleen stagnatie in de post was "schuld" aan het lange uitblijven van be-
richt. Zoals U in de reisbrief zelf kunt lezen wilde Tjalie niet "over één nacht j
I ijs gaan" (een beetje gek gezegde eigenlijk, als U bedenkt dat Tjalie daar in
1 een tropische hitte zit en het enige ijs bestaat uit ès-gosok!) met het geven
van zijn eerste indrukken.
j Maar hier zijn ze dan en we hopen dat U ervan zult genieten. j
li.min.mimiminimiminiuwmi
Vervolg van pag. 8
het hele leven iets elastisch geven, iets
minder stugs (en in banjak Europese ogen
iets onbetrouwbaars - maar dat is het toch
werkelijk niet!)
Het hele leven in het moderne Indonesië
heeft een nieuwe complexiteit gekregen, bij
de beoordeling waarvan de Europese en
zelfs de oud-Indonesische maatstaven fa
len. Ik verzoek mijn lezers in al deze ar
tikelen niet te gauw klaar te staan met een
oordeel - welk oordeel ook. Ik zal probe
ren zoveel mogelijk gegevens aan U voor
te leggen. Vormt U uit alle één geestes-
indruk, meet niet met latjes en greinen.
Mijn eerste artikelen over Indonesië
schreef ik een week na aankomst; ik wist
alles direct zó goed! Voorzichtigheidshalve
bewaarde ik de artikelen een week en las
ze nog eens - en verscheurde ze promptl
En herschreef ze - en bewaarde ze weer
een week - en vernietigde ze weerl
Nu ik na een volle maand weer schrijf,
voel ik me oneindig sterker, maar besef
heel goed hier en daar de plank lelijk te
kunnen mis slaan.
Want, lezers, Indonesië heeft in de elf ja
ren dat wij in Nederland tammetjes zijn
voortgehobbeld, een reuzensprong voor
waarts gemaakt in zijn eigen historie. En
dat op een wijze die ons, Nederlanders,
geheel vreemd is, namelijk op revolution-
naire wijze. En ik herhaal het hier ten over
vloede nog eens; Hollanders zijn het enige
volk ter wereld zonder revoluties en toch
netjes met een Anti Revolutionnaire Partij.
Veel van wat in Indonesië gebeurt, kunnen
wij nooit begrijpen, zoals wij ook niets be
grijpen van de netjes uit het hoofd geleer
de Franse Revolutie.
Laat me er nuchter bij vaststellen dat veel
Indonesiërs zelf ook niet weten welke kant
het op gaat. Men heeft nu eenmaal eeuwen
lang in een koloniale methodiek gedacht,
die nu abrupt over boord gegooid is. Het
schip zeilt tot veler verbazing ook verder,
zelfs al brullen alle kijkers op de wal, dat
het elk ogenblik zinken zal, politiek of eco
nomisch. Maar het schip zinkt niet, het
houdt weratje koers ook nog! En langza
merhand krijgt men op het schip door dat
het schip nooit zinken zal. Men heeft op 't
randje van de schijnbare ondergang een
eigen techniek van boven water blijven ont
wikkeld, die afdoend blijkt te zijn. En nu
men inderdaad niet alleen boven water
blijft, maar zelfs koers kan maken, komt
het er op aan: waarheen?
„Banting stir!" heeft President Soekarno
geroepen, „werpt het stuur om!" Maar men
beseft dat een al te roekeloze manoeuvre
het schip kan doen omslaan. Of heeft de
President (net als zoveel andere keren te
voren) after all niet tóch gelijk? En is het
Indonesische volk en zijn economische
veerkracht inderdaad toch veel sterker dan
zo oppervlakkig lijkt?
In de komende artikelen zal men tot zelfs
de kleinste gebeurtenissen op straat moe
ten kunnen zién tegen de achtergrond van
de Revolutie: fasen van snelle ontwikkeling,
niet van achteruitgang en verwording. In
Holland ergert men zich nogal aan dit
woord revolutie, dat steeds weer tevoor
schijn komt: Indonesia is toch al zelfstan
dig geworden? De revolutie is toch al voor
bij? Neen, zij is niet voorbij; het stadium
rustige evolutie is nog niet bereikt. En in
die tussentijd is het aanleggen van alle
evolutionaire maatstaven niet alleen fout
en onverstandig, maar ook misleidend en
politiek tendentieus.
Het is alsof we iemand op straat aanhou
den, die holt om de trein te halen, en we
merken op dat het bovenste overhemds
knoopje niet dicht zit en de das scheef,
de haren nog ongekamd. Dat moet die me
neer allemaal nog maar zien te doen ter
wijl hij aan het hollen is. Dat doet hij nog
wel. Of misschien niet. Als hij maar eerst
de trein haalt. Hij kan nu niet blijven staan
om zich te laten coifferen of vriendelijke
correcties aan te horen, of te discussieren
over de oorzaak van een of ander.
Hij duwt de man die hem staande houdt
opzij en rent verder. En die vertelt dan
straks buiten: „Ik heb Si Anoe gezien met
zijn kleren scheef en nog onbeleefd ook
tegen mij! Die vent gaat de verkeerde kant
op".
Laten we eerlijker en ernstiger toezien en
proberen te begrijpen vóór wij veroordelen.
In de komende opstellen zal ik proberen
een zo breed mogelijk beeld te geven van
„Indonesia today". Het heeft met durven
of niet durven schrijven van „de waarheid"
niets te maken. Alleen met eerlijkheid en
begrip.
gW»'*
Twee kijkjes op de brug van Manggarai. Links ziet U de spoorbrug
kant op.
en rechts een kijkje naar de nu volgebouwde rivieroever de andere
Foto's: Tjalie.
9
