De fooi Vervolg van pag. 17 een eigen compositie die Peter Schilperoort - als dank voor de service - maakte voor de luchtvaartmaatschappij BOAC "Flying East") en een L.P. die opgenomen werd met publiek in Dansschool v,d. Meulen (het vroegere Gaillard) in Den Haag. Anneke Grönloh naar Sleeswijk. De laatste berichten over en voor Anneke zijn gelukkig weer gunstig. Zij is nu gecon tracteerd door René Sleeswijk en is daar in prima handen voor haar verdere artis tieke ontwikkeling, lijkt mij. Voor Ronnie Tober gaat de Sleeswijk Revue niet door. Hij heeft - o.a. door zijn successen tijdens de laatste Songfestival-episode - de voor keur gegeven aan het afwerken van de contacten die hij hieraan heeft over ge houden. Ik was in staat de opnamen te horen die hij voor North State maakte met de DSC Band - een heel ander repertoire dus dan waarin wij hem gewoonlijk horen - en kan niet anders zeggen dan dat ik vol lof ben. Deze knaap is veelzijdig! De DSC- leden waren ook vol lof over zijn vakman schap, dat o.a. bleek uit de korte tijd die er nodig was voor de betreffende opnamen. Rectificatie. Hélaas werd in een vorige TTT-Club een fout bespeurd. Het betreft het contactadres van The Revolts, The Stork Town Dixie Kids en Tony Nolte. Het juiste adres luidt: ARLI Produkties - Gaelstraat 15 - Wate ringen (dus niet Wageningen). Goede oplossingen prijsvraag. "Ploem" had o.a. als goed antwoord: Trea Dobbs en het verbaasde ons eigenlijk dat er zo weinig goede inzenders waren. Toch was er een loting nodig en de gelukkige is ditmaal: Corona Kühnen, J. C. van Mar kenstraat 42 - Schiedam Nieuwland. Profi ciat! Het plaatje zal er inmiddels wel zijn. Maar daarom niet getreurd, wij gaan rustig door en als je maar lang genoeg volhoudt wint iedereen wel eens. "In welke TV-show treedt o.a. het trio Ria Valk, Trea Dobbs en Marijke Merckens op?" Graag de antwoorden vóór 10 juni aan: Rob Dessauvagie - TTT-Club - Prins Maurits- laan 36 - Den Haag. Ontvangen nieuw repertoire: london: Lucille Starr: 'Jolie Jacqueline" en "Dominique", decca: Lulu and the Luvers: "Satisfied" en "Surprise, surprise". decca: Goldie and the Gingerbreads: "The Skip" en "That's why I love you". decca: Peter Koelewijn en zijn Rockets: "Speel die dans" en "Doe maar net alsof". decca: Rob de Nijs: "Roberta" en "Fever", decca: The Fouryo's: "De bloem en de bij" en "Heigh-ho". decca: Marijke Merckens: "De Modepop" en "Kareltje de Grote". Totde volgende TTT-Club. ROB. De dok- en reparatiebeurt in Soerabaja was helaas weer voorbij. Eigenlijk werd het tijd, want de scheepskas was door de voor schotten vrijwel leeggeplunderd. 's Middags gingen we onder stoom naar Timor om aldaar weer een half jaartje in station te blijven. Bij Zwaantjesdroogte kre gen we een telegram om Bali aan te lopen om daar een hoge ambtenaar, inclusief ge zin en huisraad mee te nemen wegens een plotselinge overplaatsing. De volgende morgen kwamen we op de ree van Boeleleng ten anker. Er stond nogal wat deining, waarin we prettig gingen lig gen slingeren. Direct na het ankeren kwam de persoon in kwestie al aan boord met een motor boot van de wal. De 2e stond in z'n paas- beste goud aan de valreep maar werd straal genegeerd. Nogal kapsones, dacht deze. De heer liep rechtdoor naar het brugdek, naar de Ouwe. Even later werd de 1e geroepen en die kwam weer na een tijdje naar be neden met een hele boel printa's (bevelen), die de 2e met een licht gevoel van wrevel in ontvangst nam. Denk er om, zo was het ongeveer, héél voorzichtig zijn met de spul len, zorgen dat zijn prachtige meubilair niet beschadigd wordt, goede stroppen en viool stukken klaarhouden voor de splinternieuwe Buick, die straks op een vlot van prauwen langszij zal komen, enz., enz. Allright, zei de 2e en toen vroeg hij langs z'n neus weg of de 1e misschien iets gehoord had van de fooi voor de bemanning als het spul goed overkwam. Nou, zei die, hij had er op gezinspeeld maar min of meer uit de hoogte te horen gekre gen, dat mijnheer daar niet aan dacht. Kijk, dat vond de 2e alwéér rot, of liever verbijsterend. Een knaap met zó'n salaris! Had hij nog niet onlangs een gewoon ge zaghebber van Binnenlandsch Bestuur, die van Roti naar Kisar overgeplaatst werd, er van moeten weerhouden 50 gulden te ge ven. 25 Gulden was usance en voldoende. Anders werden de jongens immers maar verpest. Maar die 25 piek gunde hij ze dan ook van harte. Want hij mocht het levens lustige, luchthartige inlandse personeel graag. Och, ze hadden zo hun eigenaardig heden, zoals het liegen, dat zij, als het lukte slechts als handigheid beschouwden. Wat hun financiën aangaat, leefden ze volmaakt zorgeloos en zaten dan ook voortdurend op zwart zaad. Hardnekkige huwelijkstrouw kon je hen ook niet aanrekenen. Zo had hij tijdens z'n wachten op de scheepswerf in Soerabaja vaak toestemming gegeven voor vrouwenbezoek in het logies. Dat wa ren dan altijd schoonzusjes of nichtjes, zei den ze. Maar als hij ze dan met kenners blik vluchtig bekeken had, vond hij, dat naar hun tuigage te oordelen, ze niet van plan waren om de avond in het spaarzaam verlichte volkslogies met ganzenborden te komen verdoen. En op Timor hadden de knapen toch allemaal een bini (echtgenote). Enfin, wat zo'n fooi betreft, de gever spon er ook garen bij. Je moest eens zien wat voor uitwerking dat had! Het luchthartige laisser-aller der bruine jantjes maakte op slag plaats voor een haast vrome toewijding Zonodig met lijfsgevaar werden dan de spullen kurkdroog door de branding ge bracht en zelfs het banaalste nachthuisraad werd behandeld alsof het een urn met hei lige as betrof. Drijfnat maar vol grollen en grappen waren ze dan na zo'n karweitje. Weliswaar deden ze het waarschijnlijk door het vooruitzicht op een verboden gokje in het volkslogies, maar ja, ook dat behoorde tot hun levensgeneugten. Om op de zaak terug te komen, de 2e nam alles nog eens door met de bootsman, zoals: denk er om, een paar goeie knapen bij de laadboomgeien als we de auto over nemen, enz. En tot slot: O ja, boots, die heer wil geen fooi geven. Hoewel de 2e wist dat dit een soort inbreuk op de adat was, vertrok de boots man geen spier van zijn trouwhartige azia- tische gelaatstrekken. Flink klonk zijn: "Mengarti, toewan" (begrepen, mijnheer), en stram was zijn saluut en rechtsomkeert. Toen is er ongeluk over ons mooie schip gekomen. O, alles was wel in orde en vol gens de gebruiken van goede zeemanschap, zoals dat soms zo fier in de leerboeken voor stuurlieden staat. De stroppen lagen foutloos en zonder knijpen om de auto. Zonder schokken werd hij op het juiste moment vrij van de prauwen gehieuwd. Kort en krachtig klonken de be velen van de bootsman. Maar op een be paald moment schoot de laadboomgei door. Dat geschiedde met Einsteinsche nauwkeu righeid, eenvoudig maar vlijmend scherp zinnig. Wie had zo'n moment kunnen plan nen en waarom was de auto juist dwars op het schip gericht toen dit een flinke haal over bakboord maakte? Wie zal het zeggen? Het effect was formidabel! Met een doffe dreun trachtte de auto het schip te ram men, wat natuurlijk belachelijk was. Het sloeg rustig maar hard terug. De voorspat borden lieten het afweten. De rest van de hijs liep goed af, hoewel de winch bij het afvieren doorschoot, wat vreemd was. Echter, de Buick-constructeurs waren op dit punt niet te verslaan en het dek hield het ook. Hè, hè, daar stond ie dan! De eigenaar had de evoluties met gepaste gemoedsbe wegingen gevolgd. Maar waarom was hij eigenlijk aanwezig? Had hij een eventueel noodlot willen afwenden? Of had hij mis schien iets voorvoeld en wilde hij pervers toeschouwer zijn bij de mishandeling van zijn geliefde? In ieder geval, ietwat infantiel frommelde hij nog wat aan de spatbordkronkels die het bandenvlees omklemden. En toen brak hij goddank los. Dat was goed, want wee de ziel die zich niet uiten kan! De zeevaart, Nederlandse zowel als Indonesische, kwam er bekaaid af en hij kende zelfs het woord "koekebakkers". In normaler omstandighe den kon de vergelijking met deze vakgroep om de een of andere duistere reden tot Lees vérder volgende pag. 18

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1965 | | pagina 18