De fooi
Vervolg van pag. 17
een eigen compositie die Peter Schilperoort
- als dank voor de service - maakte voor
de luchtvaartmaatschappij BOAC "Flying
East") en een L.P. die opgenomen werd
met publiek in Dansschool v,d. Meulen (het
vroegere Gaillard) in Den Haag.
Anneke Grönloh naar Sleeswijk.
De laatste berichten over en voor Anneke
zijn gelukkig weer gunstig. Zij is nu gecon
tracteerd door René Sleeswijk en is daar
in prima handen voor haar verdere artis
tieke ontwikkeling, lijkt mij. Voor Ronnie
Tober gaat de Sleeswijk Revue niet door.
Hij heeft - o.a. door zijn successen tijdens
de laatste Songfestival-episode - de voor
keur gegeven aan het afwerken van de
contacten die hij hieraan heeft over ge
houden. Ik was in staat de opnamen te
horen die hij voor North State maakte met
de DSC Band - een heel ander repertoire
dus dan waarin wij hem gewoonlijk horen -
en kan niet anders zeggen dan dat ik vol
lof ben. Deze knaap is veelzijdig! De DSC-
leden waren ook vol lof over zijn vakman
schap, dat o.a. bleek uit de korte tijd die
er nodig was voor de betreffende opnamen.
Rectificatie.
Hélaas werd in een vorige TTT-Club een
fout bespeurd. Het betreft het contactadres
van The Revolts, The Stork Town Dixie
Kids en Tony Nolte. Het juiste adres luidt:
ARLI Produkties - Gaelstraat 15 - Wate
ringen (dus niet Wageningen).
Goede oplossingen prijsvraag.
"Ploem" had o.a. als goed antwoord: Trea
Dobbs en het verbaasde ons eigenlijk dat
er zo weinig goede inzenders waren. Toch
was er een loting nodig en de gelukkige
is ditmaal: Corona Kühnen, J. C. van Mar
kenstraat 42 - Schiedam Nieuwland. Profi
ciat! Het plaatje zal er inmiddels wel zijn.
Maar daarom niet getreurd, wij gaan rustig
door en als je maar lang genoeg volhoudt
wint iedereen wel eens.
"In welke TV-show treedt o.a. het trio Ria
Valk, Trea Dobbs en Marijke Merckens op?"
Graag de antwoorden vóór 10 juni aan:
Rob Dessauvagie - TTT-Club - Prins Maurits-
laan 36 - Den Haag.
Ontvangen nieuw repertoire:
london:
Lucille Starr: 'Jolie Jacqueline" en "Dominique",
decca:
Lulu and the Luvers: "Satisfied" en "Surprise,
surprise".
decca:
Goldie and the Gingerbreads: "The Skip" en
"That's why I love you".
decca:
Peter Koelewijn en zijn Rockets: "Speel die dans"
en "Doe maar net alsof".
decca:
Rob de Nijs: "Roberta" en "Fever",
decca:
The Fouryo's: "De bloem en de bij" en
"Heigh-ho".
decca:
Marijke Merckens: "De Modepop" en
"Kareltje de Grote".
Totde volgende TTT-Club. ROB.
De dok- en reparatiebeurt in Soerabaja
was helaas weer voorbij. Eigenlijk werd het
tijd, want de scheepskas was door de voor
schotten vrijwel leeggeplunderd.
's Middags gingen we onder stoom naar
Timor om aldaar weer een half jaartje in
station te blijven. Bij Zwaantjesdroogte kre
gen we een telegram om Bali aan te lopen
om daar een hoge ambtenaar, inclusief ge
zin en huisraad mee te nemen wegens een
plotselinge overplaatsing.
De volgende morgen kwamen we op de
ree van Boeleleng ten anker. Er stond nogal
wat deining, waarin we prettig gingen lig
gen slingeren.
Direct na het ankeren kwam de persoon
in kwestie al aan boord met een motor
boot van de wal. De 2e stond in z'n paas-
beste goud aan de valreep maar werd straal
genegeerd. Nogal kapsones, dacht deze. De
heer liep rechtdoor naar het brugdek, naar
de Ouwe. Even later werd de 1e geroepen
en die kwam weer na een tijdje naar be
neden met een hele boel printa's (bevelen),
die de 2e met een licht gevoel van wrevel
in ontvangst nam. Denk er om, zo was het
ongeveer, héél voorzichtig zijn met de spul
len, zorgen dat zijn prachtige meubilair niet
beschadigd wordt, goede stroppen en viool
stukken klaarhouden voor de splinternieuwe
Buick, die straks op een vlot van prauwen
langszij zal komen, enz., enz. Allright, zei
de 2e en toen vroeg hij langs z'n neus weg
of de 1e misschien iets gehoord had van
de fooi voor de bemanning als het spul
goed overkwam.
Nou, zei die, hij had er op gezinspeeld maar
min of meer uit de hoogte te horen gekre
gen, dat mijnheer daar niet aan dacht.
Kijk, dat vond de 2e alwéér rot, of liever
verbijsterend. Een knaap met zó'n salaris!
Had hij nog niet onlangs een gewoon ge
zaghebber van Binnenlandsch Bestuur, die
van Roti naar Kisar overgeplaatst werd, er
van moeten weerhouden 50 gulden te ge
ven. 25 Gulden was usance en voldoende.
Anders werden de jongens immers maar
verpest. Maar die 25 piek gunde hij ze dan
ook van harte. Want hij mocht het levens
lustige, luchthartige inlandse personeel
graag. Och, ze hadden zo hun eigenaardig
heden, zoals het liegen, dat zij, als het lukte
slechts als handigheid beschouwden. Wat
hun financiën aangaat, leefden ze volmaakt
zorgeloos en zaten dan ook voortdurend op
zwart zaad. Hardnekkige huwelijkstrouw
kon je hen ook niet aanrekenen. Zo had
hij tijdens z'n wachten op de scheepswerf
in Soerabaja vaak toestemming gegeven
voor vrouwenbezoek in het logies. Dat wa
ren dan altijd schoonzusjes of nichtjes, zei
den ze. Maar als hij ze dan met kenners
blik vluchtig bekeken had, vond hij, dat
naar hun tuigage te oordelen, ze niet van
plan waren om de avond in het spaarzaam
verlichte volkslogies met ganzenborden te
komen verdoen. En op Timor hadden de
knapen toch allemaal een bini (echtgenote).
Enfin, wat zo'n fooi betreft, de gever spon
er ook garen bij. Je moest eens zien wat
voor uitwerking dat had! Het luchthartige
laisser-aller der bruine jantjes maakte op
slag plaats voor een haast vrome toewijding
Zonodig met lijfsgevaar werden dan de
spullen kurkdroog door de branding ge
bracht en zelfs het banaalste nachthuisraad
werd behandeld alsof het een urn met hei
lige as betrof. Drijfnat maar vol grollen en
grappen waren ze dan na zo'n karweitje.
Weliswaar deden ze het waarschijnlijk door
het vooruitzicht op een verboden gokje in
het volkslogies, maar ja, ook dat behoorde
tot hun levensgeneugten.
Om op de zaak terug te komen, de 2e
nam alles nog eens door met de bootsman,
zoals: denk er om, een paar goeie knapen
bij de laadboomgeien als we de auto over
nemen, enz. En tot slot: O ja, boots, die
heer wil geen fooi geven.
Hoewel de 2e wist dat dit een soort
inbreuk op de adat was, vertrok de boots
man geen spier van zijn trouwhartige azia-
tische gelaatstrekken. Flink klonk zijn:
"Mengarti, toewan" (begrepen, mijnheer),
en stram was zijn saluut en rechtsomkeert.
Toen is er ongeluk over ons mooie schip
gekomen. O, alles was wel in orde en vol
gens de gebruiken van goede zeemanschap,
zoals dat soms zo fier in de leerboeken
voor stuurlieden staat.
De stroppen lagen foutloos en zonder
knijpen om de auto. Zonder schokken werd
hij op het juiste moment vrij van de prauwen
gehieuwd. Kort en krachtig klonken de be
velen van de bootsman. Maar op een be
paald moment schoot de laadboomgei door.
Dat geschiedde met Einsteinsche nauwkeu
righeid, eenvoudig maar vlijmend scherp
zinnig. Wie had zo'n moment kunnen plan
nen en waarom was de auto juist dwars
op het schip gericht toen dit een flinke
haal over bakboord maakte? Wie zal het
zeggen?
Het effect was formidabel! Met een doffe
dreun trachtte de auto het schip te ram
men, wat natuurlijk belachelijk was. Het
sloeg rustig maar hard terug. De voorspat
borden lieten het afweten.
De rest van de hijs liep goed af, hoewel
de winch bij het afvieren doorschoot, wat
vreemd was. Echter, de Buick-constructeurs
waren op dit punt niet te verslaan en het
dek hield het ook.
Hè, hè, daar stond ie dan! De eigenaar
had de evoluties met gepaste gemoedsbe
wegingen gevolgd. Maar waarom was hij
eigenlijk aanwezig? Had hij een eventueel
noodlot willen afwenden? Of had hij mis
schien iets voorvoeld en wilde hij pervers
toeschouwer zijn bij de mishandeling van
zijn geliefde?
In ieder geval, ietwat infantiel frommelde
hij nog wat aan de spatbordkronkels die het
bandenvlees omklemden. En toen brak hij
goddank los. Dat was goed, want wee de
ziel die zich niet uiten kan! De zeevaart,
Nederlandse zowel als Indonesische, kwam
er bekaaid af en hij kende zelfs het woord
"koekebakkers". In normaler omstandighe
den kon de vergelijking met deze vakgroep
om de een of andere duistere reden tot
Lees vérder volgende pag.
18