Het Examen-kalf van Jacob
HERCULES
REÜNIE
UW PORTRET?
Bij zijn vrienden stond hij goed aange
schreven, Si Djakop, zoon van een emplo
yé bij de bergcultures. Groot en sterk als
hij was, dwong hij op zijn leeftijd van zes
tien jaar reeds genoeg respect af, maar
daarnaast had hij nog diverse eigenschap
pen die hem boven de anderen deed uit
steken. Zo had de jacht maar weinig ge
heimen voor hem, hij was kampioen lajan-
gan, en 'beukte heweldih" op de guitaar.
Daarbij was hij zeer goedmoedig en had
hij een gerede lach (en dan niet zo zacht
jes!)
De onderwijzer daarentegen maakte zich
zorgen over Jacob. Het was een aardige
jongen, maar bijna zestien en met veel pijn
bevorderd naar de 6e klas. Dat betekende,
dat hij de Lagere School niet tot het eind
kon volgen, want zodra je zestien was ge
weest moest je van school af. Papa had al
gezegd: "Geef neks, njo. Je krijgt wel be
trekking van de baas. Papa zal jou wel
leren. Djangan kwatir".
Jacab had echter andere aspiraties. Hij
had op het station die jongelui gezien met
zo'n rode pet op en de signaalschijf in de
hand.
Om daar te mogen werken, bij die dreu
nende en glanzende machines die rookwol
ken uitbraakten en stoom spoten! Al was
het maar eerst als loketbeambte of schrij
ver. Maar ja, daarvoor had je absoluut no
dig een verklaring dat je de Lagere School
had doorlopen, óf...het reddingbrengend
diploma Klein-Ambt, dat diegenen over de
drempel hielp die om één of andere reden
de L.S. niet hadden kunnen aflopen.
En nu probeerde zijn onderwijzer hem
"klaar te stomen" voor het examen. Het
was een zware taak. Jacob was de enige
eigenlijk, die er niet tegen opzag. Die
lachte maar, als de (gratis) bijles achter
de rug was en hij weer kon gaan vliegeren.
Iets moest hij er toch wel van opsteken,
troostte zijn nestor zichzelf. Hij bleef opti
mistisch tot vlak voor de examendag.
Toen waagde hij er een grapje aan.
"Jacob", zei hij, "Als een koe honderd gul
den kost, op hoeveel komt dan een kalf te
staan?"
"Vijftig pop", kwam het prompte antwoord.
"Waarom nu juist vijftig?"
"Omdat nog klein".
"Nou, je raad het toch nooit. Het komt ge
woon op vier poten te staan, natuurlijk".
Die ommezwaai was voor Jacob te groot.
Het was zelfs een reuzenzwaai aan zijn
geestelijke rekstok. De pointe moest her
haaldelijk worden toegelicht. Toen echter
kwam er geen eind aan zijn daverende
lach. Neen maar, die was goed; die zou hij
onthouden!
Jacob maakte het schriftelijk gedeelte
van zijn examen maar zó-zó. Toch werd hij
nog afgeroepen voor het mondeling. Reke
nen kostte 'hem altijd veel inspanning, en
hoofdrekenen in het bijzonder. Maar einde
lijk was het dan zo ver. Ook dat was bijna
achter de rug.
"En nu Jacob, een allerlaatste vraag. Wan
neer een kip 27'/2 cent kost (goeie ouwe
tijd!), op hoeveel komen dan twaalf kippen
te staan?"
Jacobs gezicht ontspande zich. Daar had
hij nu aldoor op gewacht. Zijn lach schalde
door het lokaal, en gul zei hij: "Je wil mij
verlakken, zeg! Natuurlijk op vier poten!"
Waarom altijd maar weer naar een
fotograaf gerend voor Uw jaarlijkse
portret?
Wees deze keer eens anders dan
alle anderen en laat Uw portret te
kenen. In de stand van het Anjer
fonds op de
PASAR MALAM TONG TONG
30 juni, 1, 2 en 3 juli
HOUTRUST DEN HAAG
Op waardige en zeer geslaagde wijze heeft
"Hercules" op vrijdag 4 juni j.l. in de
Rotonde Houtrust te Den Haag zijn 65e ver
jaardag herdacht. Een bijzondere verras
sing was de aanwezigheid van één der op
richters (tevens 1e Voorzitter en Erelid) de
heer W. A. C. Ilgen en diens echtgenote,
en de huidige Vice-Voorzitter van "Hercu
les" in Djakarta, Charles Lamoh. Door de
laatste voorzitter van "Hercules" (vóór de
algemene uittocht der Nederlanders uit In
donesië in 1958) de heer F. J. Pesch, werd
tegen half negen het openingswoord ge
voerd, gevolgd door een korte ceremonie,
bestaande uit de uitreiking van speldjes
aan de aanwezige Ereleden. Ook werden
nog verscheidene gelukwens-telegrammen
voorgelezen, o.a. van een lid uit Amerika,
terwijl enige dagen tevoren Denkelaar uit
Indonesië in een brief uiting had gegeven
aan zijn medeleven met dit jubileum. Hier
na kregen het woord, respectievelijk de he
ren P. van Hooydonk (C.O.O.V.I.), J. Dekker
(ex BVC) H. Muhlstaff (ex V.I.O.S.), E. Ar
nold (ex S.V.B.B.) en G. Nitzchke (privé).
Vlot werd toen het verdere programma af
gewerkt. Als 1e nummer werd een op "Her
cules" betrekking hebbende potpourrie ten
gehore gebracht door drie lieftallige Hercu-
laanse dochteren, de meisjes van Daalen,
Vogelsang en Kneefel, terwijl als 2e num
mer de Herculaanse zonen van Baumgarten,
Rudi Pesch (2 zoons) en Hoogerhoud op
guitaars en drum een 3-tal (hoofdzakelijk
voor de aanwezige jeugd bestemde) "Beat"-
nummertjes brachten. Het 3e - en laatste -
nummer bracht de verrassing van de avond.
Men was er nl. in geslaagd om enkele in
Nederland verspreide leden (o.a. de leiders)
van de toenmalige in Batavia zeer bekende
dansorkesten "Silver Kings" en "Braun Su
gar Babies" op deze avond bij elkaar te
krijgen. Met een hartelijk applaus werden
Charlie Overbeek Bloem, Harry Braun, Mac
kenzie, van de Puil, Latuperissa en Quist
bij het ophalen van het doek begroet.
Door deze combinatie werd een tweetal be
kende vóór-oorlogse melodieën gespeeld,
welke veel ouderen weer in de oude sfeer
uit die tijd brachten. Op de latere avond
werd, zowel door deze bekende combinatie
als door de Herculaanse zonen nog wat
dansmuziek gespeeld, t.b.v. de ouderen en
de jeugd. De overige dansmuziek werd pri
ma verzorgd door "The Astronauts", een
uit 5 prettige jongelui bestaand dans-or-
kestje.
De Commissie, bestaande uit de Heren F. J.
Pesch, R. E. Pesch, G. A. J. van Daalen
en L. C. J. H. Baumgarten (bijgestaan door
enkele medewerksters en werkers) kan met
grote voldoening terugzien op een geslaag
de avond. Baumgarten.
19
