Over de onbruikbaarheid van Djati DANSEN 8 EN HOE!! 8 8 op de PASAR MAL AM? g O 8 PASAR MALANG TONG TONG 30 juni, 1, 2 en 3 juli Houtrust Den Haag o o Dit artikel is een vervolg op het artikel "Ik ben het niet met jou eens" in TT. No. 22 van 30 mei j.l., waarin wij het verschijnsel van de "eeuwige meningsverschillen" in dit blad onderzochten. En beloofden op de keerzijde van de medaille terug te komen. Het leek er op of we de familieband stellen tegenover de maatschappelijke band, en daarbij de familieband veroordeelden. Dat is niet waar. OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO Op de eerste plaats was er in de ganse historie van de Nederlands-Indische bevol king in Indië alleen maar de familieband. Of zij dus eventueel fout of niet fout was is irrelevant: we hadden niets anders en probeerden altijd het beste te maken wat er van te maken viel. Er waren practisch geen vormen van Eu ropees maatschappelijk leven in Indië, om dat er bij onze administratie (we hadden in Indië geen onafhankelijk staatsbeleid) geen plaats voor was. In Holland was men b.v. Anti Revolutio nair, Gereformeerd lezer van de NRC, lid van "De Gids" en van de Dinsdagavond klaverjasclub in Kras. Al deze "maatschap pelijk hoedanigheden" bepaalden iemand's sociale positie vaak sterker dan zijn fami lie- of positie-status. Ging deze man naar Indië, dan kwam er doodkalm een streep door al deze hoeda nigheden. Hij "werd betrokken" in een fa miliesfeer, b.v. van de Totoks, meer in het bijzonder: Kali Besar, meer in het bijzon der van de "soort" die bijeenkwam in BVC. Men huwde ook in deze "familie" en zelfs waar men het vertikte in deze familie te huwen en zijn handschoentje liet overko men, brak men héar sociale bindingen af, en "familiseerde" haar tegen wil en dank. Want nogmaals: andere maatschappelijke bindingen bestonden er niet, althans niet met een functie in de culturele en sociale constructie van de staat. Nu nog, als men met gerepatrieerde To toks spreekt, hoort men gauw van hun ge trouwd en 'verder aangetrouwd' zijn, niet van hun sociale positie in Indië. De positie van IEV en b.v. Vaderlandse Club leken sterk, maar als men beseft dat het totale lidmaat schap van het IEV altijd beneden de 25% is gebleven van de totale Indische groep (75% "was niets"), en dat de "Indische kasten" het lidmaatschap van de Vader landse Club altijd dwars zaten waardoor b.v. "Jannen van de Kompie Blanda" moei lijk inpasbaar bleven) en b.v. de controver se met de nationaal-socialisten aan de ene kant en met de "rooie rakkers" aan de andere kant onoplosbaar bleek, dan wordt duidelijk dat een sociaal leven naar Euro pese maatstaf in Indië niet bestond. Het volslagen gebrek aan "cultureel voedsel" uit Europa of het creatie-verlan gen van eigen cultureel leven, maakten dat ook op sociaal-cultureel terrein niets bin dend was naast de "al-overheersende en alleenzaligmakende" familieband. In Indië was het volslagen onmogelijk dat b.v. een spandrie of een slagerszoon samen in één tekenclub konden zitten, het geen in Europa geen enkel probleem is. En daarom was er ook geen tekenclub! HISTORISCH FAMILIEVERBAND Bij de Indo's was de familieband "inge- teeld". Na de verdrijving van de Portuge zen uit Z.O. Azië bleven duizenden Indo- portugese families, stamfamilies van de In do-maatschappij, als wezen achter, zonder aanpassingsmogelijkheid bij de Indonesiërs (om religie- en clan-redenen) en zonder "Anschluss" bij de Hollanders, die hun eigen familie-enclaves in leven brachten naar een van de Portugese levensinstelling volslagen vreemd nationaal patroon. Dat Hollanders "van het eerste begin af koloniserend en discriminerend optraden" is beslist onwaar. Men had het te druk met zijn zelfbehoud en zijn eigen "sweet me mories" from Holland om zich te veel te bemoeien met andere volken. Men had b.v. zijn eigen godsdienstige moei lijkheden, zijn eigen Rederijkersvoorliefdes zijn eigen nationale of semi-nationale feest jes, waar uiteraard vreemden niet in deel den, evenmin als wij b.v. deelnemen aan Tjap Go Meh of Idoelfitri. Indo-Portugezen hadden "helemaal niets", geen nationale of folkloristische bindingen dus ook geen so ciale activiteiten die daarop konden groe- Indo's hadden "alleen mekaar". In het bestaan van sociale vergetelheid speelde alleen het oom of neef of broer zijn een rol. Dat de Indo's de drie eeuwen van iso latie hebben kunnen overleven, is werkelijk uitsluitend en alleen te danken aan de fa milie-trouw door dik en dun. Velen van ons weten hoe door het gebrek aan sociale voorzieningen eigenlijk duizenden Indo's in werkeloosheid door honger en gebrek had den moeten omkomen, maar dat gebeurde nooit. Altijd was er wel een bed en een bordje rijst voor een verre neef. Of soms zelfs een reddende Hollander als Pa van der Steur! Wij maakten ons eigen erbarmen. Maar daarom ook: 1. kunnen wij nog steeds leven zonder enige andere sociale verbondenheid, 2. is de enige methode van sociaal oordelen en veroordelen die van uit het familie-standpunt. Ik sta vaak verbaasd hoe in Nederland en Amerika duizenden Indo's zonder enige vorm van sociale verbondenheid "zalig le ven" kunnen, met het geluk van hun gezin en een kleine kring van getrouwen daar rondom. De Nederlandse of Amerikaanse maatschappij provideren arbeid en inkom sten. Daartegenover brengt men belastin gen op en een aantal "sociale beleefdhe den". En dat is dat. Punt. Curieus genoeg is dat ook inderdaad ge noeg. Als in de U.S. een Indo lay-off krijgt, dus "di-onslah-kan", trekt hij minimum O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO steun en verder brengen zijn sobats zakjes rijst, blikjes groenten en vlees, enz. enz. bij elkaar net zolang tot Nono weer werkt. Klaar. Vorming van een steun-organisatie met kapitaal en systematieke hulpverlening op Europese schaal, is doodgewoon niet mogelijk. Amerikanen hebben hun societies (Elks, Mormons, Presbyterians, Quakers, enz.), die elkander aan baantjes helpen. In do's in Amerika gaan "in de queue staan". En hoe met de familieleden die ten onder gaan en buiten bereik zijn van familie-hulp? Die gaan ten onder .Punt. De ontstellend slechte hulp (en zelfs onbewogenheid) voor de spijtoptanten heeft dit duidelijk bewezen. Is dit harteloosheid? Neen. Maar in de rea lisering van "leder voor zich en God voor ons allen" draait doodeenvoudig in laatste instantie God op voor alles wat de familie niet opbrengen kan. Daarom ook heeft de Indische groep weinig last van klaplopers, die door een neutraal ondersteunings-appa- raat in leven gehouden worden. Op een ge geven moment moeten Nono en Lolo zelf Lees verder volgende pag. Op vrijdag 2 juli hebben we speciaal voor de "ouderen" (natuur lijk zijn jongeren ook welkom!) eens een ouderwets BAL. Onder leiding van Dansschool Van der Kraan (v/h Bandoeng) een echt ouderwets dans feest met uitsluitend ouwe bekenden zoals: tango, fox-trot, wals, rumba enz. enz. Entree f 1,50 pp. Kaarten vanaf 21 juni bij Tong Tong verkrijgbaar en op de PASAR MA- LAM. Op zaterdag 3 juli zoals ge bruikelijk dansronden voor de jonge ren. Kaarten daarvoor ALLEEN de PASAR MALAM verkrijgbaar. op O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O O 5

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1965 | | pagina 5