TONGGERETS
PASAR MALAM 1965
door Millie de Jonge en Rob Dessauvagie
OPROEP
Beste Tonggerets
Als jullie dit leest, zwerf ik ergens in de
verte rond om van mijn jaarlijkse portie
'lekker doen waar ik zin in heb' te ge
nieten. Ik zal er jullie, als ik terug ben,
hoop ik, heel wat over kunnen vertellen.
Want mijn vakantie ga ik doorbrengen in
Denemarken, om precies te zijn, in de buurt
van Kopenhagen.
Een land, waar ik nog nooit tevoren was
geweest en waar de meesten van jullie
waarschijnlijk ook nog nooit waren. Ter
wijl ik dit schrijf voel ik me al helemaal
springerig van ongeduld. Want ik vind het
heerlijk door een land te reizen dat ik
niet ken en waar de mensen weer anders
leven en denken, praten en eten als wij
hier. Waar de natuur weer een heel ander
gezicht heeft. Ofschoon, naar men zegt,
Denemarken veel overeenkomst vertoont
met Nederland. Anderen zeggen weer, dat
er toch wel belangrijke verschillen bestaan.
Ik zal het binnen een paar dagen weten. En
ik zal er jullie over vertellen in het volgen
de Tonggeret nummer. Ook over de Deense
jeugd, hoe ze leven en wat hun idealen zijn.
En voor jullie, tonggerets, zit het er nu
langzamerhand ook op. Alle geslaagden en
bevorderden onze hartelijke gelukwensen.
Voor velen van jullie zal deze zomer de af
sluiting betekenen van een belangrijke pe
riode: je schooljaren. Een stapje verder op
de weg naar volwassenheid. Een beetje
meer verantwoording straks op je schou
ders. Er zullen er onder jullie heel wat zijn,
die in deze maanden zullen moeten kiezen:
wat nu? Hoe bouw ik mijn toekomst op.
EN WEET JE, TONGGERETS,
dat zouden we nu zo grèag van jullie
willen horen. Nu ja, eerst de vakantie na
tuurlijk. Heerlijk uitrusten van al het zwoe
gen. Heerlijk een tijdje niets meer hoéven
en van alles mógen. Wat gaan jullie doen?
Kamperen? Of fietsen met vrienden of
vriendinnen? Of samen met Pa en Ma op
stap? Of gewoon thuis luieren? Of het plat
of in de tuin. Weet je dat dat ook zalig kan
zijn? En dat er in je eigen omgeving heel
wat te ontdekken valt, waar je zo gewoon
het jaar door, nooit op hebt gelet.
We weten soms zo weinig van wat er vlak
bij je aan moois en leuks ligt. Zoals zo-
velen elk plekje en elke bezienswaardig
heid in Parijs, of in Londen of in Wenen
op een duimpje kennen en achteloos voor
bij gaan aan een schilderachtig grachtje
of een leuk oud pleintje vlak bij hun huis.
EN ZULLEN WE NU EENS IETS AFSPRE
KEN?
Als beloning voor wat ik jullie straks ga
vertellen over mijn reizen, krijgen wij van
jullie de verhalen over hoe je je vakantie
hebt doorgebracht. Lijkt je dat niet iets?
Zo leren we elkaar een beetje beter ken
nen. En tenslotte is dat toch nodig.
EN TOT SLOT
aan allen die met een droef hart de
schooldeur achter zich hebben dichtge
trokken, omdat het niet is gegaan zoals
ze het gehoopt hadden: jongens, kóp op.
Uithuilen en opnieuw beginnen. Een vol
gend jaar de tanden even op elkaar en
je zult zien, hoe glorieus je uit de strijd
te voorschijn komt aan het eind van het
volgende schooljaar. Je moet maar den
ken: niet iedereen slaagt de eerste de
beste keer in zijn leven. Volhouden maar.
En vergeet niet: de zon, die we hopenlijk
nog krijgen, schijnt straks op jullie bol net
zo goed als op alle andere bollen.
Vrouwelijke en mannelijke Tonggerets:
PRETTIGE VAKANTIE. ALLEMAAL!
MILLIE
Dat was weer wat! Daar ik de gelukkige
exploitant was van de bar, die mooi tegen
over het grote podium lag, heb ik (voor
zover dat met al die dorstige PM-gangers
mogelijk was!) een goed zicht gehad op de
optredende artiesten en orkesten. Vooral
Rob de Nijs liet zich kennen als een goed
showman die niet alleen prima op tijd was
voor zijn optreden, maar ook liet zien hoe
leuke publiciteit gemaakt moet worden door
met genoegen (zo leek het tenminste) hand
tekeningen aan zijn fans te geven. Boven
dien was hij zo vriendelijk dat aan mijn
bar te doen wat inmiddels door Polydor -
dat veel van zijn internationale artiesten
"ge-etaleerd" had aan mijn standwanden -
beloond is met een LP (op Rob's verzoek)
van zijn favoriet Jimmy Smith.
Ook voor vele andere artiesten veel lof,
maar de GROTE verrassing was toch wel
het optreden van de Lensoists, die een
prima show ten beste gaven, waarin na
tuurlijk Bing Slamat zijn meesterschap toon
de.
De prijsuitreiking dreigde een beetje in het
honderd te lopen. Op de "Geweldig'vraag
waren natuurlijk veel goede antwoorden bin
nen gekomen (Ronnie Tober) en daaruit wa
ren de volgende vijf gelukkigen gekomen:
Denken jullie nog eens aan de jon- t
gen die zo graag een corresponden-
tievriend wil, afkomstig uit Indonesië? J
Er heeft al een meisje gereageerd op t
mijn eerste oproep, maar hij wil ook t
graag een vriend! Zijn adres is: I
P. W. Broekharst Jr.
Piersonstraat 27, T
Maassluis.
Marga van Coevorden (die was net ge
slaagd voor haar MULO-eindexamen, nog
maals gelukwensen), Trudy Boutje, Ingrid
Lewis erf Geoffrey MacLennan (die nota be
ne in de Tropische drankenstand op de
Pasar Malam bleek te staan).
Deze vier waren aanwezig maar het was
zo vol dat er verschillende microfoonomroe-
pen gepleegd moesten worden om ze bij
elkaar op het podium te krijgen. Daar heeft
tenslotte Ellen Boon het lot laten aanwijzen
wie de hoofdprijs (een LP-album dat per
soonlijk door de zangeres Astrud Gilberto,
toen zij twee weken geleden in Holland
was voor haar NCRV-TV opname, beschik
baar was gesteld) won en dat bleek Geof
frey MacLennan te zijn. De anderen hebben
toen plaatjes mogen uitzoeken bij Bolland
en van mij nog Bengawan Solo en Sari-
nande door The Young Savages met Sam
Rademaker (vergezeld van een drankje aan
de bar) gekregen zodat zij hopelijk de gang
naar de Pasar Malam de moeite waard heb
ben gevonden. Alleen misten wij de vijfde
winnares n.l. Peggy Koot. Hoe is het Peggy
was je verhinderd of hebben microfoonop-
roepen in Houtrust jou niet kunnen be
reiken? Als je even een berichtje stuurt
Lees verder volgende pag.
De officiële prijsuitreiking op de Pasar Malam, met achter de microfoon Rob Dessauvagie, links Ellen
Boon en rechts "eerste-prijs-winnaar" Geoffrey MacLennan.
21
