DE WAAKSE HOND
TONGGÈRÈTS
Radio BOLLAND
Vervolg van vorige pag.
krijg jij je plaatje alsnog over de post ge
stuurd!
Overigens waren er veel bekende artiesten
en musici op de Pasar Malam die gewoon
een kijkje kwamen nemen o.a.:
Jorge Sauto de Argentijnse tumbadrummer
en bongoist, die o.a. met Perez Prado en nu
in Holland met Thom Keiling en Laguestra
speelt en die medegewerkt heeft aan de
muziek van de, op de Pasar Malam ver
toonde film "Indonesia Today". Jorge is
speciaal nog achter het podium geweest
om The Revolts een complimentje te maken
met de nadruk op Revoltdrummer Jacque.
Ook ontmoette ik aan mijn bar Tony Miller
Quartet-drummer Robbie Aardse, DSC
Band gitarist Arie Ligthart, ons aller Coy
Pereira en natuurlijk de meeste optredende
artiesten. In ieder geval was de Pasar Ma
lam ook voor de artiesten vaak een soort
reünie, waarmee ik maar wil zeggen: "Als
je deze keer niet naar de PM gewêest bent
doe het dan volgend jaar in ieder geval!
De nieuwe prijsvraag:
"Wie wordt de nieuwe ster van de Slees-
wijk-Revue?" Antwoorden graag voor 25 juli
a.s. aan Rob Dessauvagie - Tong Tong -
Prins Mauritslacn 36 - Den Haag.
Ontvangen nieuw repertoire:
omega: The Young Savages: Bengawan Solo en
Sarinande.
philips: School concert door The Pim Jacobs Trio.
fontana: The Liverbirds: Didley Daddy en Leave
all your loves in the past.
philips: Ben Steneker: Danny Boy en Jealous heart.
philips: Roger Miller met engine No. 9 en
The last word in lonesome is me.
verve: The new Stan Getz Quartet met Astrud
Gilberto: Only trust your heart en It might as well
be spring.
Totde volgende keer ROB.
Stationsweg 143 - Tel. 601703 - Den Haag
Heeft U reeds het grote sukses van de
Pasar Malam: Es Lllin a.z. Sarlnandé.
BIJ De Evergreens f 3,95
Nieuwe L.P.: Rudy van Daim 9,90
o.a. Bengawan Solo; Slendang Soetra;
Goro Goro Né.
Gründig bandrecorders
met f 100,korting
Bas F - recorderbanden
met 20% korting.
Verzending onder rem
bours door heel Neder
land.
"Ziezo, dat is achter de rug!" Met een
zucht liet de pas aangekomen magazijn
meester van de Poeloe Laoet-mijnen zich in
één van de juist uitgepakte fauteuils zak
ken. Het grootste gedeelte van zijn meubi
lair was nog onderweg, maar één comfor
tabel stuk had hij dan toch maar in huis,
lekker. "Nu nog even de lijst van autori
teiten en -teitjes nakijken", mompelde hij
vergenoegd. "Gelukkig geen B.B. ambtena
ren. Eén kandjeng besar, standplaats Kota-
baroe, 6 km verder, alleen bereikbaar over
land via een bospaadje, of over zee per
K.P.M. of motorsloep. Dan ben ik klaar met
die verplichte bezoeken...Ai nee, toch niet!
Een douane ambtenaar en een postchef.
Beiden boedjang. Oh, die nodig ik wel uit
om een praatje te komen maken".
En de daad bij het woord voegende, ver
zocht de newcomer de beide autoriteitjes
om eens langs te komen. Op een door hen
zelf te bepalen dag en uur. Een ongewoon
verzoek, inderdaad, maar tenslotte zat hij
nog midden in de verhuisdrukte en ze zou
den het hem dus wel niet euvel duiden.
De genodigden accepteerden graag. Een
verzetje in het eentonig bestaan, redeneer
den ze. Ze stelden het bezoek op Zater
dagavond 7 uur, het officiële bezoekuur op
binnenplaatsen, en troonden de ziekenva
der van het hospitaal mee.
Gedrieën vervoegden zij zich ten huize
van de "ouwe heer". Het was een nieuw
huis, toegewezen door de Directeur van de
mijnen In hoogst eigen persoon. Elke kamer
van voor tot achter, en ook de bijgebouwen,
werd de bezoekers getoond. En, last but
not least, bij het licht van een zaklantaarn
ook het splinternieuwe kippenhok achter in
de tuin.
Later, bij het drankje in de voorgalerij,
ontvouwde de ouwe heer zijn plannen:
-"Volgende week komt de toekang ajam,
niet? Ik zal dan twee dozijn slachtkippen
nemen en als hij ze heeft, ook zes leg
hennen en een haan. Het hok is ruim ge
noeg, ja toch? En overdag kunnen de bees
ten buiten".
-"Kalm aan, ouwe heer, niet zoveel tege
lijk", waarschuwde de ziekenvader, "Gevul
de kippenhokken oefenen een behoorlijke
aantrekkingskracht uit op gedroste contrac
tanten".
-"Ik zal U vertellen, ja", viel de douane
man bij, "Hier, onze postchef, had een nieu
we klamboe nodig. Hij vroeg de vrouw van
de mijnopziener, die Uw buurman is, tus
sen twee haakjes, of zij er één voor hem
wilde maken. Met z'n drieën zijn zij toen
naar de stad gegaan om de materialen te
kopen. Terugkomende, help geloven, al haar
kippen weg. Tot de broedse hen toe, mét
de eieren, mét het broedmandje. Toch wa
ren de kokkie en de vier kinderen thuis".
-"Elleh, ik ben heus niet bang, zeg", zei
de ouwe heer, "Ik heb toch immers een
kirih (j°n9 hondje), gekregen van de boek
houder. Moeder-nja heel waaks".
-"Oh ja? Waar is dat beest? En hoe oud
is hij?" wilde de douane-man weten.
"Een maand of zes. Hij ligt daar voor de
keuken".
-"...te snurken", merkte de hoofdverpleger
op, "Hij heeft geen kik gegeven toen we
kwamen. Mooie waakhond, poeh!"
-"Daar kan je machtig veel plezier aan be
leven", voegde de postman er sarcastisch
aan toe.
-"Ah, komt terecht, ah. Er wordt trouwens
maar eenmaal in de maand een rund ge
slacht, hoor ik. Over een week of vijf ko
men mijn vrouw en kinderen. Ik kan ze
toch niet iedere dag voedsel in blik voor
zetten. Een kippetje nu en dan is heus geen
overdadige weelde. Maar een slachtkippetje
kost 35 a 40 cent. Dat is op de duur toch
niet te betalen".
-"Jawel, ouwe heer, maar niet zo veel in
eens, dong", hield de douanier aan, "On
dertussen, hoeveel kinderen heb je?"
-"Twee. Een zoon van twaalf en een meisje
van vijftien".
-"Wat een weelde, zo'n jonge dame in ons
midden", liet de postman zich ontvallen.
Ouwe heer scheen niets gehoord te heb
ben, of deed alsof, misschien denkende:
"Oppassen deze. Banjak veel kapers op
deze kust".
-"Wie van jullie is in het bezit van een
spuit?" vroeg hij, "Mijn zoon is dol op
jagen. Als jullie hem eens meenamen! Hij
zou het reuze fijn vinden".
Het succes van de afleidingsmanoeuvre
was nihil.
-"Ik heb een bayard", lichtte de postknol
hem in, "Ik zal hem wel eens een keer
meenemen. Maar Uw dochter, hoe verma
ken we die? Fietstochten kan ze hier niet
maken. Er zijn geen wegen. Een zwembad
is er ook niet. Kan ze misschien jagen?"
-"Tobat deze", verzuchtte de ouwe heer in
stilte, "Nog niet wat-wat, hij wil al met haar
fietsen en zwemmen en jagen. Pajah dezel
Nou ja, als hij gevaarlijk wordt, ik stuur
die kirih op hem af, zeg. Dat ding moet
toch eens groot genoeg worden".
Gerustgesteld bij de gedachte aan zijn
nieuwe waakhond, somde hij op wat zijn
dochter alzo ter harer verstrooiing kon
doen: helpen bij de inrichting van het huis,
de kippen voeren, de kleren verstellen, hel
pen bij het huiswerk, de voorrraden in de
gaten houden, en wat niet allemaal voor
dingen. Zó saai, adoeh! Niet de minste op
winding zou er voor haar te beleven zijn.
Hij werd er gewoon slaperig van. Een jong
meisje kleren laten verstellen in haar va-
cantie, en laten helpen in de keuken. Zo
saai! Betoel-betoel saai!
"Heeh, mijn...vrouw...zal haar...heus wel
nodig...hebben", maakte hij zich er geeu
wend van af. En tot verbazing van de be
zoekers zakte zijn hoofd langzaam op zijn
borst.
"Ssst", siste de dokter, "Kom ach, hij
maft". Op de tenen slopen ze weg, sloten
de voordeur en gingen door de achterdeur
het erf af, naar huis
En nog steeds gaf de waakhond geen kik.
Hij keek zelfs niet eens op.
Lees verder volgende pag.
22
