AMSTEL
BIER
PRACHTPUS
MALAGA
DE VERGETENEN,
de dood, en het nieuwe leven
Vervolg van pag. 17
gesprek over het leven,
En ook is elke mens, hij zij blank of
geel of zwart gelijk aan de dichter Tarafa
(die ik na Imr ul Quais het meest bewon
der). Tarafa en zijn Oom hadden het in hun
land wat al te bont gemaakt en daarom wer
den ze door hun Emir het land uit gezon
den. Met een aanbevelingsbrief voor een
andere Emir.
Ze reden wekenlang door de woestijn op
hun wonderlijk deinende kamelen. Op een
dag hield de Oom van Tarafa het niet lan
ger uit. Hij opende de brief en las haar.
De brief was kort: "Dood ogenblikkelijk
brenger dezes!"
"Je kunt me verder de bout hachelen",
zei Oom, "maar ik ga er van onderen!" En
hoe hij Tarafa ook smeekte ook te vluchten
Tarafa deed het niet. Hij volbracht zijn op
dracht zoals hij zijn woord gegeven had
het te zullen doen en werd terstond ter
dood gebracht.
Dat is volgens redelijke maatstaven dus
een ezel. Maar als wij met Tarafa mee rei
zen en proberen in zijn hart te lezen, kun
nen wij niet anders dan getroffen worden
Vervolg van pag. 22
Een week later werd de stilte van de
prille morgen wreed door een man in py-
ama verscheurd. Vloekend stond de ouwe
heer voor het huis van de postman.
-"Ze hebben m'n kippenhok geplunderd, de
gladakkers. Geen kuiken hebben ze achter
gelaten. Alleen de afgehakte koppen vond
ik in de buurt van het kippenhok terug.
Mag ik even bellen?"
-"Natuurlijk, kerel, ga je gang. Maar...
je waakhond, wat?"
Ouwe heer z'n tenen waren niet zo lang,
maar hij bloosde toch. Zonder een woord
te zeggen, liep hij naar de telefoon en meld
de de Veldpolitie moord met doodslag.
-"Het rottige is", klaagde hij, "dat ik niets
over heb om straks mijn vrouw en kinderen
wat feestelijk binnen te halen. Droevig zeg,
werkelijk".
-"Vrees niet bang, ouwe heer", zei de
postman troostend, "Als de kippenboer
voor die tijd niet komt, kan je wel van mij
een paar kippetjes krijgen".
Ouwe heer was op slag getroost.
-"Graag zeg, verd... graag zelfs. Maar...
tegen betaling, loh".
-"Als je over betaling praat, gaat het stuk
niet door", plaagde de postman. "Dan vreet
je je kirih maar op".
De kirih is zeker niet opgegeten, maar
als waakhond heeft hij beslist geen waar
devol leven geleid. NAP.
door zijn onmeetbaar zelfrespect, zijn eer
gevoel, zijn moed, zijn verdriet, zijn schuld
besef, zijn besef, zijn wijsgerigheid. "Hij
had een opdracht te vervullen; daar had
hij zijn woord voor gegeven; DUS volbracht
hij haar. PUNT".
Wij zijn ALLEN als Tarafa. Wij gaan een
zekere dood tegemoet, ieder van ons met
een eigen opdracht. Wij rijden alleen, zelfs
al zijn we in gezelschap van ons gezin,
op de Pasar Malam met duizend vrienden.
Maar alleen ZIJN we. Met onze EIGEN op
dracht. Vervul die. Zwam niet. Maak geen
ruzie. En durf te sterven met open ogen,
want er is geen schoner dood dan die na
het vervullen van je opdracht.
Velen hebben mij gevraagd hoe ik toch
"durf" naar Indonesië te gaan, omdat "In
donesië zeker ineenstort en ik de dood zal
vinden". Pah! Over 216 dagen zullen mis
schien de dijken hier breken. Want de zee
is machtiger dan Holland. De stormen zijn
machtiger dan de zee en God is machtiger
dan de stormen. De planning van Hem vindt
voortgang, niet die van ons. Het mooie Los
Angeles ligt op een vulcanische breuklijn.
Eén ruk als toen in Agadir en weg is alle
zekerheid. Zijn wil geschiedt. Als Indonesië
ineenstort (alles is mogelijk!) is dat NIE-
MANDS schuld en NIEMANDS pientere be
rekening uit de verte, maar "De Loop Der
Dingen". Maar ik voorspel U dit met hon
derd procent zekerheid: Indonesië zal dan
weer opstaan. Zoals mijn kleindochtertje
Michèle, die zonder of met gejammer of
gezenuw of gevoorspel van Ma's en Oma's
en Pa's en Opa's ALLEEN loopt en dit doet
zoals ZIJ wil en moet, en lacht als ze valt
EN WEER OPSTAAT en WEER opstaat en
weer en weer. Want haar is de toekomst!
Als mijn laatste seconde komen moet, zal
ik vallen in Indonesië of in de Pacific met
mijn vliegtuig of bij de Hollandse kachel
met millioenen zekerheden om mij heen. Al
leen Allah is groot en milliarden mensen
door millioenen eeuwen zijn klein. Howgh!
Ongkiehong volbracht zijn taak en Ab
de zijne ONDANKS gebrek aan waardering
of gebrek aan succes. Wat zijn onze woor
den of wat is het gebrek aan woorden?
ONZE HELE GARDE STERFT. Over vijftig
jaar bestaat geen enkele koloniaal meer.
Maar ONS WERK moet voortbestaan, de
Tong Tong-baby en de Pasar Malam-baby
en de bewustheid van leed elders in de
wereld en verantwoordelijkheid hier in de
Spijtoptantenactie. NU is er geen begrip
voor en NU is er alleen ondankbaarheid en
"vergetenheid". Maar bij het ouder worden
zullen nieuwe mensen zeggen: "Als de
Spijtoptantenactie er niet geweest was, als
Ab er niet geweest was, zou ik niet zijn wat
ik nu ben". En anderen zullen zeggen: "Als
Ongkiehong mijn moeder niet gered had,
had ik niet eens bestaan!" Dan leven wij
weer. Dan leven al de duizenden Indisch-
gasten weer, die nu vergeten zijn.
Zij leven in de gesprekken van de Pasar
Malam die als een BLIJVENDE Poort van
het Oosten Europeanen een beter begrip en
een levende vriendschap zal schenken
voor het Oosten, méér dan millioenen leer
boekjes gedaan hebben in eeuwen.
Waarom wenen wij als wij gaan? Het
leven is toch altijd te kort geweest? Maar
wij geloven toch in de Resurrectie? Voor
waar, wie dit gelooft zal herboren worden
en opnieuw leven. En de Kinderen van het
Morgenland zullen een nieuw leven geven
aan het Avondland. Geen "Adieu" dus,
vergetenen, maar "Au Revoir". In een nieu
we wereld van Duizend Jaren. T.R.
^Milr
Vanaf 16 rr.ei regelmatig naar Malaga.
Per nieuwe super luxe touringcar.
Duur v/d reis 4 dagen met 3 overnachtingen onderweg.
PRIJS Enkele reis verzorgd140,
Retour verzorgd (zonder lunch) f. 250,
22 dagen volledig verzorgdf. 550,
Ook verhuur van bungalows of flats
Inlichtingen en plaats bespreken
AMAZONE TOURINGCAR BEDRIJF
Haverschmidtstraat 114 Den Haag Telefoon 0 70-98 50 83
23
