4-delige RANTANGS
Oude Djait en de Stromboli
DIOGENES en DJOJO BOJO
Vermageringskuur
Grapje
Vervolg van pag. 14
handjevol kapotte schepen versloeg d'Albu-
querque bij Diu de letterlijk onafzienbare
verenigde vloten van Arabische en Zuid
Aziatische admiralen (het hout voor deze
vloten was uit Klein Azië op kameelruggen
naar de Rode Zee vervoerd bij honderden
tonnen!) De beroemde Oost Javaanse heer
ser Pati Joenoes liet speciaal een vloot
bouwen om er vanaf Rembang om heel Su
matra heen Malacca mee aan te vallen,
niet om te winnen (want de nieuwe heersers
waren immers onoverwinlijk?) maar om later
op zijn lange lijst van roemrijke krijgstoch
ten ook te kunnen vermelden dat hij tegen
de Feringgi gestreden had! De studie van
het imperialisme is een uiterst boeiende
en openbarende studie!
Maar de mystici hebben meer voorspeld.
Ze hebben voorspeld dat eens de tijd der
blanke heersers voorbij zou zijn. En toen
die tijd kwam, was er geen houden meer
aan, zelfs niet met de politionele acties!
Ja, de tijden veranderen. Film en mode
show hebben de fragiele markante schoon
heid van de donkere Tropenvrouw heront
dekt. Het nieuwe vrouwentype is in Europa
al lang niet meer uitgestoten en geminacht.
Integendeel. Meer en meer Europeanen zul
len de schoonheid van Titiek op onze voor
plaat kunnen waarderen en begrijpen. Zul
len wij ook haar geest leren begrijpen?
Dus de geest van Indonesië? Van Azië?
Laat ons dit willen helpen met onze volle
inzet. Met het voornemen, een eed, die wij
niet verzaken. Een wonderlijke eed, die wij
leren uit de Koran in het hoofdstuk van
"De Dageraad":
Bij de Dageraad
En tien nachten
En het Evetie en Onevene,
En de Nacht die van ons heengaat,
Zeker is er een Eed voor de
denkende Mens!...
en dat eindigt met de woorden:
Lo! Uw God is altijd waakzaam!
Wie waakzaam is, wie begrip heeft van
de Karavaan van de Mensheid door de Tij
den, wie Titieks schoonheid doorgronden
kan, al is zij nóg zo ver en zo vreemd,
voorwaar een Nieuwe Dageraad zal voor
hem verrijzen! T.R.
iMiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiHiiiiUuiiiiiiiitiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiMiiiiiitiiiHiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiniiiiim^
waren 2 bekende Wijzen, toen schre- j
I ven ze al: j
Kokkie heeft de laagste prijzen
KOKKIES Rijstwinkels:
Witte de Withstraat 128 j
Telefoon 89438 j
Slotermeerlaan 125
Telefoon 130362
Simonskerkestraat 11
Osdorp. Telefoon 199323
AMSTERDAM - W
1 P.S. Wij verzenden over de gehele
1 wereld. I
ffiiiiHiniiiiiii!iiuiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiinniiiiiiiiniiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiHiiiiiiiiiininnnii[iii|iiiiiiitiNiiniiiNi
Oude Djait zit met gekruiste benen op haar
matje in de achtergalerij. Vóór haar op de
grond, staat de naaimachine. Zij heeft haar
mond altijd vol spelden en een grote bril
hangt op het puntje van haar dikke neus.
Wanneer zij iets tegen mij gaat zeggen,
spuwt ze eerst alle spelden in haar oud,
rimpelig handje en dan kijkt zij me met haar
bruine oogjes over de rand van de bril heen
aan, precies zoals mijn grootvader dat
placht te doen, wanneer hij de krant las
en wij hem in ons spel stoorden.
Oude djait kan heel wat vertellen. Zij heeft
veel meegemaakt voor een inheemse vrouw
en veel van de wereld gezien. Zelfs is zij
eenmaal in Holland geweest met een familie
mee. Dat was een evenement in haar leven.
Dat zal ze nooit vergeten! De grote boot,
de vele mensen, die erop woonden, en dan
al dat water! Alle dagen en nachten reisde
je maar door de zee, waar nooit een einde
aan scheen te komen. Gelukkig, dat door
Toewan Allah's wijze beschikking er zoveel
vissen in dat water woonden want wat voor
nut had het anders? Ze had ze zelf gezien,
de vissen. Héél grote, die boven het water
uitsprongen en met glimmende ruggen weer
onderdoken en heel kleine, die er overheen
vlogen als vogeltjes. Maar het mooiste, het
Non was jarig. Een heel stel vriendinnen
zat gezellig in een grote kring te babbelen
en te snoepen van die zalige roedjak die
Non gemaakt had.
Zure appel. "Krësèk, krësèk - knapperig -
echt lekker".
Rauwe stoofperen. "Bijna nét gedongdong
Aalbessen. "Ssspp, zuur, zeg".
Het zware figuur nam nog een extra lepel
saus. "Ach allemaal vruchten, dat zet niet
aan immers?"
"Nog één schepje suiker, anders is m'n
koppie toebroek zo bitter na die zoete
saus", zei het mollige figuur.
Er werd gebeld.
"Adoe zeg, wat ben jij mèger geworden!!!
Hoe toch?"
"F.N.H." zei het slanke figuur.
"F.N.H.?"
"Wat is dat?"
"Van die koekjes?"
"Wat toch F.N.H.?"
"Een Duits perparaat". zei de slanke.
"Nou dan is het vast wel goed", vond de
mollige.
"Maar wat is het?" wilde de dikke, onge
duldig. weten, haar vingers iets te luid af
likkend. "Koekjes of pillen of wat?"
Flauw glimlachend keek het ideale figuur
naar de tafel vol lekkers en zei toen -
zacht-: "Fresse nur die Helfte".*)
IKS.
Eet alleen de helft.
toppunt van de reis was toch geweest die
berg, die zij gezien had.
"Wat voor berg dan Djait?" wilde ik weten.
Ik verwonderde me, hoe een oudje, geboor
tig uit een land met zovele bergen, zich zó
hevig voor één speciale berg kon interes
seren.
"Ach njonja, zó mooi" vertelde zij, "Die
berg, daar kwamen wij met de boot voorbij
gevaren. Hij stond helemaal in het water.
Overal er om heen niets dan zee en er
kwam alsmaar door rook uit. Prachtig was
dat! Hoe heette die berg toch ook weer?
Was het niet Swisserland?"
"Neen djait, dat was de Stromboli" ant
woordde ik.
"Ach ja, de Stromboli" mompelde ze knik
kend.
"Wat is Toewan Allah toch banjak pienter
ja njonja, daar staat me die berg vól vuur
middenin het water en dat gaat zo maar
door. Het vuur gaat niet uit en het water
gaat niet koken. Adoe, de werken van Toe
wan Allah zijn toch maar zó" en zij maakt
het bekende manuaal met haar kort duim
pje in de hoogte gestoken "djempol"!
"Ja Djait", antwoordde ik, 'Toewan' Allah
is pienter sekali!"
Daarna verdwenen alle spelden weer tus
sen haar lippen en snorde de machine weer
Wanneer ik haar een half uurtje later weer
even kwam bezoeken om tesamen een kop
je koffie te drinken, zat zij nog haar grijs
hoofdje te schudden en keek ze mij nog
eens doordringend aan over de randen van
haar grote ijzeren bril.
"De Toewan Belanda's zijn pienter ja njon
ja met hun boten en hun vliegmachines,
maar zo'n berg vol vuur, wat niet uitgaat,
al staat het midden in de grote zee
adoe, adoeC.B. - Q.
Marie Jose was nog maar drie jaar, toen
zich het volgende verhaal afspeelde. Ze
zat in de kamer op de grond te spelen. Op
eens ging ze over buikpijn klagen. En terwijl
we ons al zorgelijk afvroegen wat er aan
de hand was, hoorden we een harde 'doet!'
En direct daarop volgend de opmerking van
Marie Jose, Ach, mijn buikpijn valt op het
kleed. A. J. HASSELBACH
lj[lll
