Vrede I 4-delige RANTANGS j VOOR DE VROUW Kampbriefkaart naar huis DIOGENES en DJOJO BOJO KOKKIES Rijstwinkels: Door het kleine raampje Van een oude Dakota zag ik Indië onder me voorbijglij den. Heel langzaam, alsof het mij in de ge legenheid wilde stellen zijn machtig berg landschap tot in ieder detail in me op te nemen. Nog maar enkele dagen geleden had ik met mijn blikken pannetje in de rij gestaan om wat waterige sajoer in ontvangst te ne men, terwijl in de verte de mitrailleurscho- ten klonken. Nu en dan was het geluid angstwekkend dichtbij gekomen, maar het gelaten wachtende troepje mensen had het nauwelijks opgemerkt. Het eten was be langrijker. Het was al twee jaar lang het enige dat ons interesseerde, en wij kregen geen kans ons uit die sleur los te rukken. De poorten van de kampen waren bijna net zo snel weer gesloten als ze geopend wa ren. En velen waren in de doffe berusting, die de stemming in de Jappenkampen had gekenmerkt, teruggevallen. Toen was plotseling die oproep van mijn vader gekomen. Onder zwaarbewapend ge leide werden mijn moeder en ik naar het vliegveld Andir gebracht, waar we nog vijf dagen in een barak moesten verblijven .En nu vlogen we dan naar Australië als naar het Beloofde Land, dat ons een onderkomen zou verschaffen tot we naar Holland kon den. Dit was onze tweede vliegdag en onder ons gleed Flores voorbij. Als een juweel lag het eiland te schitteren onder de bran dende tropenzon. De smaragden bergketen werd omzoomd door het dofgoud der stran den. Geheimzinnig groen schemerden de koraalriffen door de kristallen oppervlakte der diepblauwe zee. Niets herinnerde hier aan de Japanse terreur. Dit was Indië in al z'n grootse schoonheid. Met een schok kwam ik tot het besef dat ik dit alles mis schien nooit meer zou zien, en ietwat wee moedig grifte ik dit laatste beeld voorgoed in mijn hart. Na een kort verblijf in Brisbane, landden we enkele dagen later op het vliegveld bij Melbourne. Op het blijde weerzien met mijn Lllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll| Verkrijgbaar bij TONG TONG (alluminium) 1 Prijs f 10,F 1,porto ƒ11, Te bestellen door storting op giro I 6685 of afhalen: Prins Mauritslaan 36 - Den Haag iiniiiuiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiuiinitiiiiiiiiii vader, wiens gezicht ook duidelijk de spo ren van kampellende droeg, volgde een busrit door de stad. Kleurige mensen, kleu rige auto's. Geen vaalbleke gezichten meer en geen legergroen. Mensen gewoon ver spreid op straat en niet bij honderden saamgeklit in kampen. Rood, oranje, geel flitsten taxi's door de meer gedempte kleu ren van het stadsgewoel. Geen spoortje camouflage te bekennen. Wat was dat? Onze autobus stopte voor een groot en rijkverlicht hotel. Moesten we daar in? Ja, mijn vader had met moeite, want de woning nood was groot, voor een paar dagen een kamer voor ons kunnen bespreken. Hijzelf woonde in een tehuis voor marinemensen. Daarna zouden we onze intrek kunnen ne men in een eenvoudig pension. Daar stond ik in mijn khaki-kampkleren. Mijn laatste paar klossen van kampschoe nen, verzoold met de zolen van heihoschoe- nen, zakte weg in het zachte tapijt van de grote hall van het hotel. Mijn moeder kon de situatie iets beter aan Gedurende de stop-over in Brisbane had ze een mantel kunnen kopen, die haar schamele kleding verborg. Een kwiek piccolootje in felrood uniform kwam aangesneld en laadde met duidelijke afkeer op zijn gezicht onze ba gage bestaande uit een koffer, waarvan de sloten het allang begeven hadden, en een oude gescheurde en gelapte waszak met paars koord dichtgebonden, op zijn karretje en reed met opgetrokken neus de lift in. Wij volgden aarzelend. Van onder gelo ken oogleden werden we nagekeken door deftige gasten, die in diepe fauteuils hun after-dinnersigaret zaten te roken. In onze hotelkamer lagen vrachten bloemen in cel lofaan verpakt op ons te wachten, een wel komstgroet van mijn vader en zijn beste vriend. Op bed uitgespreid lagen kleren, die mijn vader gekocht en gedeeltelijk van vriendelijke Australiërs voor ons gekregen had. Verwezen en met een glimlach, die inmiddels op ons gezicht was vastgeroest, aanvaardden mijn moeder en ik al dat schoons. Weelde en nog eens weelde om gaf ons .Zo had de vrede er in onze stout ste dromen niet uitgezien. In de aangren zende kamer glansde het zachtrose bad. Maar...hoe ondankbaar het klinken moge, we waren te beduusd om blij te zijn Het was alles te overweldigend. Totdat 's avonds in bed de humor van de situatie tot ons doordrong en we ons sniklachend herinnerden hoe minachtend en verwaand de piccolo onze barang de lift in had gereden. De spanning was gebroken. Behaaglijk nestelden we ons onder de zach te dekens. Het was eindelijk VREDE. N. WIBORG-JENSSEN. ln Juli 1942 kwam in het Vle Bat. Tjimahi het bericht binnen, dat gevangenen brief kaarten mochten schrijven .echter slechts in het Maleis en tot 100 man per week. Het kamp was 5000 man sterk. Naar aanleiding daarvan "dichtte" één der 5000 de vol gende brief: Bini manis, anak-anak, saja denger di kantoor Skarang saja boleh toelis, tapi melajoe, bilang Majoor! Sratoes orang boleh toelis saben minggoe, kassian, Kalau nommer Lima riboe, toenggoe sad ja, prempoean! Lima riboe orang tarik saja oentoeng sama toss, Saja dapet nommer Satoe, saja dapet kartoe pos! Saja tida taoe melajoe, doeloe saja tida maoe, Luit'nant bilang "Boleh tjoba, bini-bini mdesti taoe!" Saja balk sekarang bint, tida lagi sakit peroet, Dan sekarang t id oer etiak, zonder njamoek dan semoet! Saben hari makan nassi, Nippon kirim tjomah beras, Tjoema satoe kali trassi, ja betoel, terlaloe kras! Sedikit rotti, doea hari saja belon liat petjil Kalau ada katjang idjo, gamelle besar, sendok ketjil! Djangan loepa bilang sobat N jon ja Jansen dan Verwey Laki baik, tetapi toenggoe, boleh toelis boelan Mei! Naii kepala, bini manis, tida oesa kirim wang, Anak-anak djangan nangis, Tabe! s amp ei habis prang! P. MONOD. niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiLi waren 2 bekende Wijzen, toen schre- ven ze al: Kokkie heeft de laagste prijzen j Witte de Withstraat 128 j Telefoon 89438 Slotermeerlaan 125 j Telefoon 130362 1 Simonskerkestraat 11 I Osdorp, Telefoon 199323 AMSTERDAM - W. P S. Wij verzenden over de gehele wereld. I 16

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1965 | | pagina 16