Vrede
I 4-delige RANTANGS j
VOOR DE VROUW
Kampbriefkaart
naar huis
DIOGENES en DJOJO BOJO
KOKKIES Rijstwinkels:
Door het kleine raampje Van een oude
Dakota zag ik Indië onder me voorbijglij
den. Heel langzaam, alsof het mij in de ge
legenheid wilde stellen zijn machtig berg
landschap tot in ieder detail in me op te
nemen.
Nog maar enkele dagen geleden had ik
met mijn blikken pannetje in de rij gestaan
om wat waterige sajoer in ontvangst te ne
men, terwijl in de verte de mitrailleurscho-
ten klonken. Nu en dan was het geluid
angstwekkend dichtbij gekomen, maar het
gelaten wachtende troepje mensen had het
nauwelijks opgemerkt. Het eten was be
langrijker. Het was al twee jaar lang het
enige dat ons interesseerde, en wij kregen
geen kans ons uit die sleur los te rukken.
De poorten van de kampen waren bijna net
zo snel weer gesloten als ze geopend wa
ren. En velen waren in de doffe berusting,
die de stemming in de Jappenkampen had
gekenmerkt, teruggevallen.
Toen was plotseling die oproep van mijn
vader gekomen. Onder zwaarbewapend ge
leide werden mijn moeder en ik naar het
vliegveld Andir gebracht, waar we nog vijf
dagen in een barak moesten verblijven .En
nu vlogen we dan naar Australië als naar
het Beloofde Land, dat ons een onderkomen
zou verschaffen tot we naar Holland kon
den.
Dit was onze tweede vliegdag en onder
ons gleed Flores voorbij. Als een juweel
lag het eiland te schitteren onder de bran
dende tropenzon. De smaragden bergketen
werd omzoomd door het dofgoud der stran
den. Geheimzinnig groen schemerden de
koraalriffen door de kristallen oppervlakte
der diepblauwe zee. Niets herinnerde hier
aan de Japanse terreur. Dit was Indië in al
z'n grootse schoonheid. Met een schok
kwam ik tot het besef dat ik dit alles mis
schien nooit meer zou zien, en ietwat wee
moedig grifte ik dit laatste beeld voorgoed
in mijn hart.
Na een kort verblijf in Brisbane, landden
we enkele dagen later op het vliegveld bij
Melbourne. Op het blijde weerzien met mijn
Lllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|
Verkrijgbaar bij TONG TONG
(alluminium)
1 Prijs f 10,F 1,porto ƒ11,
Te bestellen door storting op giro
I 6685 of afhalen:
Prins Mauritslaan 36 - Den Haag
iiniiiuiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiuiinitiiiiiiiiii
vader, wiens gezicht ook duidelijk de spo
ren van kampellende droeg, volgde een
busrit door de stad. Kleurige mensen, kleu
rige auto's. Geen vaalbleke gezichten meer
en geen legergroen. Mensen gewoon ver
spreid op straat en niet bij honderden
saamgeklit in kampen. Rood, oranje, geel
flitsten taxi's door de meer gedempte kleu
ren van het stadsgewoel. Geen spoortje
camouflage te bekennen. Wat was dat?
Onze autobus stopte voor een groot en
rijkverlicht hotel. Moesten we daar in? Ja,
mijn vader had met moeite, want de woning
nood was groot, voor een paar dagen een
kamer voor ons kunnen bespreken. Hijzelf
woonde in een tehuis voor marinemensen.
Daarna zouden we onze intrek kunnen ne
men in een eenvoudig pension.
Daar stond ik in mijn khaki-kampkleren.
Mijn laatste paar klossen van kampschoe
nen, verzoold met de zolen van heihoschoe-
nen, zakte weg in het zachte tapijt van de
grote hall van het hotel. Mijn moeder kon
de situatie iets beter aan Gedurende de
stop-over in Brisbane had ze een mantel
kunnen kopen, die haar schamele kleding
verborg. Een kwiek piccolootje in felrood
uniform kwam aangesneld en laadde met
duidelijke afkeer op zijn gezicht onze ba
gage bestaande uit een koffer, waarvan de
sloten het allang begeven hadden, en een
oude gescheurde en gelapte waszak met
paars koord dichtgebonden, op zijn karretje
en reed met opgetrokken neus de lift in.
Wij volgden aarzelend. Van onder gelo
ken oogleden werden we nagekeken door
deftige gasten, die in diepe fauteuils hun
after-dinnersigaret zaten te roken. In onze
hotelkamer lagen vrachten bloemen in cel
lofaan verpakt op ons te wachten, een wel
komstgroet van mijn vader en zijn beste
vriend. Op bed uitgespreid lagen kleren, die
mijn vader gekocht en gedeeltelijk van
vriendelijke Australiërs voor ons gekregen
had. Verwezen en met een glimlach, die
inmiddels op ons gezicht was vastgeroest,
aanvaardden mijn moeder en ik al dat
schoons. Weelde en nog eens weelde om
gaf ons .Zo had de vrede er in onze stout
ste dromen niet uitgezien. In de aangren
zende kamer glansde het zachtrose bad.
Maar...hoe ondankbaar het klinken moge,
we waren te beduusd om blij te zijn Het
was alles te overweldigend.
Totdat 's avonds in bed de humor van
de situatie tot ons doordrong en we ons
sniklachend herinnerden hoe minachtend en
verwaand de piccolo onze barang de lift in
had gereden. De spanning was gebroken.
Behaaglijk nestelden we ons onder de zach
te dekens.
Het was eindelijk VREDE.
N. WIBORG-JENSSEN.
ln Juli 1942 kwam in het Vle Bat. Tjimahi
het bericht binnen, dat gevangenen brief
kaarten mochten schrijven .echter slechts in
het Maleis en tot 100 man per week. Het
kamp was 5000 man sterk. Naar aanleiding
daarvan "dichtte" één der 5000 de vol
gende brief:
Bini manis, anak-anak,
saja denger di kantoor
Skarang saja boleh toelis,
tapi melajoe, bilang Majoor!
Sratoes orang boleh toelis
saben minggoe, kassian,
Kalau nommer Lima riboe,
toenggoe sad ja, prempoean!
Lima riboe orang tarik
saja oentoeng sama toss,
Saja dapet nommer Satoe,
saja dapet kartoe pos!
Saja tida taoe melajoe,
doeloe saja tida maoe,
Luit'nant bilang "Boleh tjoba,
bini-bini mdesti taoe!"
Saja balk sekarang bint,
tida lagi sakit peroet,
Dan sekarang t id oer etiak,
zonder njamoek dan semoet!
Saben hari makan nassi,
Nippon kirim tjomah beras,
Tjoema satoe kali trassi,
ja betoel, terlaloe kras!
Sedikit rotti, doea hari
saja belon liat petjil
Kalau ada katjang idjo,
gamelle besar, sendok ketjil!
Djangan loepa bilang sobat
N jon ja Jansen dan Verwey
Laki baik, tetapi toenggoe,
boleh toelis boelan Mei!
Naii kepala, bini manis,
tida oesa kirim wang,
Anak-anak djangan nangis,
Tabe! s amp ei habis prang!
P. MONOD.
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiLi
waren 2 bekende Wijzen, toen schre-
ven ze al:
Kokkie heeft de laagste prijzen j
Witte de Withstraat 128 j
Telefoon 89438
Slotermeerlaan 125
j Telefoon 130362 1
Simonskerkestraat 11 I
Osdorp, Telefoon 199323
AMSTERDAM - W.
P S. Wij verzenden over de gehele
wereld.
I
16