Biirii Bibit PMbKiWu BA (fabit
BONTOT IN HET TIJGtRBOS
Lieve Bibits allemaal,
VI Het Schoolfeest
En hoe maken jullie het allen? Is iedereen
op school een klas hoger gekomen? Zijn
de rapporten goed en kunnen jullie ouders
tevreden zijn, omdat hun kinderen het afge
lopen jaar zo goed hun best gedaan heb
ben? Fijn, fijn, fijnll!
En wat verder? Na de vacantie? Dan met
nieuwe moed en ijver voorwaarts gaan.
Intussen zullen verschillende Bibits te
groot geworden zijn voor ons hoekje. Dat
hindert helemaal niets, want dan wordt je
gewoon Tonggèret. Leuk, hè? Die Millie van
de Tonggèrets schreef in haar rubriek juist
over haar vacantie in Denemarken. Heerlijk,
hoorl We zijn erg benieuwd naar Millie's
verdere belevenissen. Over Denemarken
gesproken, weten jullie, dat Denemarken
vlak na de oorlog, toen de eerste repatrian
ten uit Indonesië hier in Holland kwamen
een hele organisatie op touw gezet heeft
om de uitgehongerde Indische kinderen een
goede tijd te geven?
Er werkte oa. aan mee de Neder
landse Pastoor Bartels, die toen al ruim 15
jaar op het Deense eiland Bornholm werk
te, en daar nu nóg zit. Het Deense Rode
Kruis heeft toen voor ik meen 500 Indische
kinderen een vacantie-adres bij Deense
pleegouders gezocht en ruimschoots gevon
den. Het was voor kinderen van 8 tot 12.
Ik had er een neefje bij, dat het bijzonder
getroffen had met zijn Deense pleegouders.
Ze namen hem niet alleen die ene keer voor
wel drie maanden achtereen bij hen op,
maar hij mocht elke grote vacantie terug
komen en een zusje of vriendje meebren
gen. Ook hebben ze hem de eerste keer
helemaal in de kleren gestoken. O, die gulle
gastvrijheid. Juist door deze neef ben ik
ook bij deze sympathieke Deense familie
te logeren geweest. En daar zijn jaren later
mijn man en ik samen nog terug geweest.
Kalle en Marie Olsen hebben zelf geen
kinderen, maar hun huis (ze hebben een
boerderij) was iedere vacantie vol gasten,
het scheen allemaal gemakkelijk te kunnen.
Het eiland Bornholm, nog acht uur varen
van Kopenhagen af, is buitengewoon aan
trekkelijk, veel mooie uitzichten, veel klo
ven en rotspartijen aan de kust, veel ruines,
en heuvelachtige landerijen. De mensen
zijn er vriendelijk en gul. En heel artistiek.
Maar daarover vertel ik de volgende keer
verder. Prettige vacantiel TANTE MIEKE.
Ja, nu zitten jullie midden in de vacantie.
Heb je dan nog wel tijd om raadsels op te
lossen? Als het mooi weer is speel je na
tuurlijk liever buiten. Maar mócht het eens
een keertje regenen, je weet ten slotte
nooit In dit land! - en mócht je eens niet
weten wat je moet doen, dan heb ik een
mooie, maar geen gemakkelijke opdracht
voor jullie.
VERZIN ZELF EENS EEN RAADSEL!
Ik wil geen tijdslimiet stellen, want zo'n
raadsel komt je niet zo maar aanwaaien.
Het is wel de bedoeling dat je het raadsel
zelf verzint en niet gapt uit een of ander
tijdschrift of boek. Ik moet erop kunnen
door Jef Last en Udeyana Pandji Tisna
De tweede plukdag in de sinaasappel-plan
tage van Dajoe, stonden de kinderen al
voor zonsopgang op, en deden erg hun
best want die middag kwam de vrachtauto
hun weer vroeg halen.
's Avonds vierde de school zijn zesjarig
bestaan en kregen de kinderen van de
hoogste klas hun diploma.
Dajoe en de oudste meisjes sorteerden de
onrijpe vruchten in een aparte mand, die
waren goed om er jam van te maken. Maar
onderweg begon Krieje van die onrijpe
vruchten te eten, en de meeste jongens
volgden zijn voorbeeldl
Toen de auto in het dorp kwam gingen alle
kinderen vlug naar huis om zich te ver
kleden en daarna gingen ze met hun ouders
broertjes en zusjes naar de school. De
school was mooi versierd.
Ook de tjokorde en de commissaris van
politie waren gekomen en de meester hield
een prachtige toespraak.
Dajoe kreeg de eerste prijs en Bontot de
tweede. Maar Bontot kreeg een slecht cij
fer voor gedrag omdat hij zo dikwijls ge
spijbeld had, Koeze was slecht in rekenen
maar kreeg een tien voor geschiedenis en
voor Indonesisch.
Maar waarom keken de kinderen niet vrolijk
toen ze hun diploma's in ontvangst mochten
nemen? Waarom hield Koeze zijn handen
vertrouwen dat je dit niet doen zult. Vader
of moeder mogen wel helpen. Elk raadsel
dat in Tong Tong geplaatst wordt krijgt een
mooie prijs en de andere kinderen kunnen
dan proberen het op te lossen.
Inzenders van raadsels, wil je wel je leef
tijd en voornaam er bij zetten? Anders weet
ik niet wat ik geven moet.
En voor de kinderen die het te moeilijk
vinden om een raadsel te verzinnen hebben
we wat anders.
SCHRIJF EENS EEN VERHAALTJE!
Hiervoor geldt hetzelfde. Elk verhaaltje dat
in deze rubriek wordt geplaatst krijgt een
mooie prijs. Het hoeft helemaal niet lang
te zijn. In de vacantie gebeuren er natuur
lijk allerlei leuke dingen. Je bent veel buiten
en als je goed let op planten en dieren is
hier altijd wel iets aardigs van te vertellen.
Ik heb, om een voorbeeld te noemen, op
ons balkon een voedertafeltje gemaakt voor
de vogels en kan ze vanuit het keukenraam
gade slaan. Mussen zijn voor niets en nie
mand bang. Dikke duiven zijn dol op droge
rijst. Merels en spreeuwen hebben er graag
wat vet bij. Laatst was er een duif, die, na
dat hij zijn buik rond had gegeten, zijn
vrouwtje ging halen. En toen een kouwtje
ook een hapje mee wilde pikken ging die
duif boven op al het eten zitten, met een
gezicht van: "Dürf-es".
En zo zijn er honderd-en-één dingen waar
van je vertellen kunt. Doen? Ja toch!
Sturen naar 1KS, Prins Mauritslaan 36, den
Haag. IKS.
tegen zijn buik gedrukt en keek hij of hij
zou gaan huilen?
En waarom holden ze allemaal het bos in,
toen er even pauze was?
Krieje zei: "Dat komt omdat de boze gees
ten zich wreken". Hij scheen de enige te
zijn die geen buikpijn had, maar hij was
wat achteraan gaan zitten, want hij dacht
dat hij wel geen diploma zou krijgen.
Maar het viel mee, hij hoefde niet te blij
ven zitten.
De meester zei: "Krieje is de laatste van
de klas, omdat hij altijd kattekwaad uitvoert
en fantaseert, maar hij kan het wel als hij
wil en daarom mag hij zijn diploma komen
halen". Maar het was zijn vader die het
diploma moest aannemen, want Krieje zat
op zijn hurken in het bos, ook met vrese
lijke buikpijn!
Toen Koeze thuiskwam wachtte hem een
verrassing. Zijn vader zei: "De zoon van
onze politiechef was tot nog toe op school
op Java. Hij is Padvinder en brengt zes
kameraadjes mee, die hier vacantie willen
houden. Ze zullen in hun uniformen mee-
marcheren in de optocht op 17 augustus.
Maar nu willen wij Balinezen niet achter
blijven en ook een Padvindersgroep oprich
ten. Doe die doos maar eens open!"
In de doos lag een prachtig uniform met
kousen, schoenen en een haneveer op de
hoed, want de haan is het teken van Bali.
Koeze omhelsde zijn vader, en lag in bed
nog een hele tijd te commanderen: "Links,
rechts, rechtsomkeert mars!", tot hij in
slaap viel, en droomde dat hij hopman was
van duizend padvinders op Bali.
18
