SPEK
u
OMDAT U WILT
SMULLEN NAAR UW
EIGEN SMAAK
Bloedtransfusie
|U(
100% PLANTEVET
Uitmuntend voor bakken en braden
voor bakken en braden en smullen!
In het Jappenkamp voor Burgers te Tji-
mahi, bekend als het 4e-9e, vertoefden
geïnterneerden van diverse nationaliteit,
waaronder tal van ras-tjatoeters die, door
de honger geinspireerd, spoedig allerhande
handeltjes begonnen in eet- en oneetbare
waar. Zo had Johannesje een zaakje in
soep opgezet, dat hem beslist geen wind
eieren opleverde. Dagelijks stond hij bij de
Engelse barak, een 18-liter kaleng naast
zich, tot de rand gevuld met een aftreksel
van botten, en van verschillende groenten
die we herkenden als de jonge papaja, de
peterselie, de bajem, de daoen oebie en de
gellang uit de tuin van de ziekenverplegers.
De soep a raison van 30 sen per 300 cc
(sigarettenblikje), vloog niet bepaald weg,
doch raakte in de loop van de dag wel uit
verkocht.
Op zekere dag had Johannesje het echter
drukker dan gewoonlijk. Eigenlijk gezegd,
zag het zwart van de mensen om hem heen.
Voorzichtige informatie bracht aan het licht
dat hij erwtensoep op het menu had staan
a 50 sen per kop. Erwtensoep met écht
spek! Daarvandaan die oploop.
De hongerigen verdrongen zich om de dis
tributieplaats heen. Abraham, Johannesje's
compagnon, had er de handen vol aan om
de omstanders op een afstand te houden.
Naar hij beweerde, om ongelukken met de
kaleng te voorkomen. Ondertussen roerde
Johannesje zwijgend in de groenachtige
blubber, waar - onder vervoering van de
geïnteresseerden - een spekje zich af en
toe aan de oppervlakte vertoonde. Het wa
ter liep ons om de mond (ke-ngileran, zoals
dat vroeger heette!)
Eindelijk was het zover, de distributie
ging beginnen. Terwijl Abraham het ciga-
rettenblikje pakte, begon men van achter op
te dringen, ledereen wilde het eerst gehol
pen worden, want er was slechts 18 liter en
de vraag was enorm. Nolens volens werden
de voorsten in de richting van de kaleng
gestuwd. De ruimte waarin Johannesje met
de scheplepel moest manoeuvreren werd
steeds kleiner, en tenslotte stond de hele
menigte over de kaleng heen gebogen.
Het ongeluk bleef niet uit. Een verkeerde
beweging, Johannesje's lepel schoot uit, en
omver ging de kaleng. De dampende soep
stortte zich over de voeten der omstanders.
Er gingen kreten van pijn op, en onwaar
schijnlijk gauw was er weer ruimte. Van
een redelijke afstand keek men teleurge
steld op de spekjes neer. Spekjes?!
Wie het eerst een kreet van verontwaar
diging uitte, doet er verder niet toe. De
massa was trouwens één in haar veront
waardiging. Johannesje en Abraham, trek
kend aan hun kuierlatten, waren snel gevat.
In minder dan geen tijd stonden ze in hun
geboortepakje, wat hoe of wat toch een
straf is als de anderen er allemaal gekleed
bijlopen. Hadden ze de goegemeente maar
niet moeten oplichten, ja toch! Het is im
mers geen stijl om stukjes spekzool, van
een oude tennisschoen nota bene, voor
spek te verkopen!
JACK DE BADOEI.
De oorlog naderde zijn einde, ook voor
hen die zich, ondanks dysenterie, malaria
en hongeroedeem, hadden weten te hand
haven. Voor velen was hij reeds lang af
gelopen; voor anderen, die met alle moge
lijke kampkwalen de hospitalen bevolkten,
moest hij niet al te lang meer duren.
Eén van mijn lotgenoten, een zeeloods uit
Makassar, leed aan verregaande bloedar
moede. Hij had reeds ettelijke bloedtrans
fusies gehad, maar de resultaten waren
niet bevredigend. De dokters vreesden het
ergste.
Op een dag vroeg één der kampartsen,
mijn slapie, mij of ik bereid was voor de
bedoelde patiënt bloed te geven. Hij wist
niemand anders, want de donors werden
schaars. Toen we het kamp ingingen, had
ik me als zodanig opgegeven, maar inmid
dels was ik boven de leeftijd gekomen.
Toch stemde ik toe. Men zou trouwens
slechts een fractie van de normale hoeveel
heid nemen. We waren immers allemaal
slappe Tinussen.
De patiënt kreeg zijn zoveelste bloed
transfusie, nu van mijn bloed, en...de vol
gende dag hoorden we dat hij was over
leden.
Concludeerden mijn kampmakkers; "Na
tuurlijk, met dat bloed van Lodewijk heeft
hij natuurlijk prompt alcoholvergiftiging ge
kregen".
Wrange ironie! Na verloop van drie kamp
jaren, wist geen onzer nog hoe alcohol
smaakte. LODEWIJK.
neemt U zéér zuivere ingrediënten. Bij bakken en
braden, bijvoorbeeld, komt het er op aan, dat de
smaak zich-zelf blijft. Daarom is juist Delfia zo ver
trouwd: voor al Uw lievelingsschotels. Daarom is
Delfia al zoveel jaren het bak- en braadvet voor Indisch
en Chinees eten. U moet weten dat Delfia volstrekt
plantaardig is, neutraal van smaak, en lichtverteer-
baar. Ga Uw gang maar! Bakken, braden, smullen!
CD *29. 133./2 7.
23