Bi/rit Uitftm Mitmt
ffirzjycljc^a&L.
De apin en de linzen
RA-RA, wat is dat?
nestje op de foto stonden.
Jammer, jongelui, allemaal fout!
Alleen één inzender, de Heer E. J. Rozen
berg uit den Haag had het goed. links:
koffervis (ikan melentoeng), rechts: ananas.
Juist, dat was het, maar helaas, heer Rozen
berg,U bent geen kleine bibit meer, dus
was Uw inzending buiten mededinging. En
omdat we het zo sneu vinden dat verder
niemand het goed heeft, krijgen alle inzen
ders van ons een Pasar Malam speldje
toegestuurd, als een soort troostprijsje dus.
En volgende keer beter, hoor! We zullen
proberen om het jullie niet meer zo moeilijk
te maken.
Een man die een mand vol linzen bij zich
had viel in slaap onder een boom. Een
hongerige apin klauterde naar beneden
uit de boom, griste een handvol linzen weg
en klom voorzichtig weer omhoog. Juist
toen ze er gemakkelijk bij ging zitten om
ze op te eten, liet ze er één uit haar poot
op de grond vallen.
Omdat ze het jammer vond er een te moe
ten missen sprong de apin naar beneden
en begon in het gras te zoeken. De man
werd wakker. Bang geworden, wierp de
apin alle linzen die ze in haar poot had
weg en vluchtte met lege handen de boom
in.
Door een kleinigheid niet te laten gaan,
Blijven we met lege handen staan.
Toen de oude man zijn verhaal uit had,
dacht de jonge koning een ogenblik na en
zei toen:
"Een goede fabel. Men zou nauwelijks een
beter voorbeeld kunnen bedenken wat
dwaasheid betreft".
"Toch zijn er nog groter dwazen, machtige
koning", antwoordde de oude man. Er zijn
er genoeg die niet alleen een handvol lin-
zen maar ook hun eigen hoofd moesten
verliezen. Of kent u niet de fabel van de
ezel die geen hersens had?"
"Nee die ken ik niet", zei de jonge koning.
"Vertel me van hem".
De oude man boog en begon zijn verhaal:
LIEVE BIBITS
Zoals ik de vorige keer beloofd heb zal ik nu
verder vertellen over de mensen in Denemar
ken.
Bij al hun drukke dagelijkse werkzaamhe
den, Kalle was bijv. ook stratenmaker er
bij, en Marie zorgde voornamelijk voor de
koeien en varkens, hadden ze toch nog tijd
over voor hun liefhebberijen. Kalle was te
vens kunstschilder (het eiland krioelde van
de kunstschilders) en samen hadden ze
toen een paar weefgetouwen, en weefden
ze op bestelling voor de winkels en voor
particulieren prachtige kleden en stoffen.
Ze waren er ook weer erg gul mee, want
zelf kreeg ik zomaar een paar snoezige lo
pers voor op ons dressoir, en bij een ande
re gelegenheid een geweven stola, en toen
zij zelf eens bij ons in den Haag kwamen
logeren brachten ze een beeldig tafelkleed
mee. Van Pastoor Bartels waar we af en
toe ook nog van horen, weten we, dat de
Olsens het tegenwoordig nog veel drukker
hebben, want nu hebben ze veel meer weef
getouwen, omdat ze de kunst aan anderen
leren willen. Er werken nu dus onder hun
leiding een paar meisjes en vrouwen in hun
"weefatelier". Die Pastoor leerde ik bij de
Olsens kennen, omdat hij al die pleeggezin
nen van die Indische kinderen persoonlijk
bezocht om te zien of het van beide kan
ten inderdaad prettig gevonden werd. Wa
ren er soms heimweegevallen bij, dan zorg
de hij weer dat het door omruiling met een
ander adres in orde kwam. Die kinderen
werden helemaal onder leiding van deze
Pastoor en het Deense Rode Kruis uit Ne
derland gehaald en drie maanden later te
ruggebracht ook. Heel mooi werk.
Het eiland Bornholm is het echt landelijke
Denemarken, hoewel de voornaamste stad
Ronne toch echt steeds is In de kleinere
afgelegen dorpjes, zoals Rutsker en Al-
linge, waar Kalle en Marie juist tussenin
wonen, zijn niet veel uitgaansmogelijkheden.
Misschien dat er juist oaarom veel creatief
werk ontstaan is. Omdat de mensen in die
buurt niet veel vertier hebben, zoeken ze
zelf naar bezigheden om zich te ontspan
nen.
Lieve kinders, tot hier maar weer. Prettige
vacantie en tot de volgende keer.
TANTE MIEKE.
16
Ongelooflijk, jongens en meisjes, wat heb
ben jullie de vorige keer veel briefkaarten
ingestuurd met "oplossingen".
Jullie herinnert je natuurlijk nog wel waar
het ook weer om ging; in de Tong Tong
van 15 juli plaatsten wij deze foto van ...tja
...waarvan? Daar ging het nu juist om!
Jullie moesten proberen te zien (of te ra
den) wat er op die foto staat: uitheemse
vruchten of griezelige beesten.
Het zijn twee van die
rare stekelgevallen,
die heel erg op elkaar
lijken, maar toch twee
héél verschillende din
gen zijn.
Bijna iedereen dacht
dat het allebei vruch
ten waren: annanas-
sen, ananas en zuur
zak, ananas en cocos-
noot, ananas en ram-
boetan (hoe kan dat
nou, zó groot?); ja, en
dan was er ook één
die dacht dat er een
ananas en een vogel-
