Muizen op drie-hoog-achter
oooooooooooooooooooooooooooo
Vervolg van pag. 17
gevoelige kind zeker niet gelukkig te noe
men. Hij heeft zich aan dat milieu weten te
ontworstelen, maar zijn hele leven is hem
een gevoel van terzijde gesteld zijn, bijge
bleven. Ook hij had zich zijn roem op heel
andere wijze voorgesteld. Toneelspeler had
hij willen worden, een beroemd danser, een
groot schrijver van romans en toneelstuk
ken. Toen hij op zijn veertiende jaar zijn ge
boortestad en het milieu dat hij verfoeide
de rug toekeerde, om in Kopenhagen be
roemd te worden, heeft hij daartoe ook de
hardnekkigste pogingen gedaan. Maar men
lachte hem uit, de lelijke uit zijn krachten
gegroeide jongen met de melancholieke o-
gen, de veel te grote neus en het magere
gezicht, de te grote handen en voeten. Al
zijn pogingen een groot acteur, een groot
dramatisch schrijver te worden, liepen op
niets uit. Zijn stralend talent om zijn geni
ale geest en zijn warme hart te leggen in
het vertellen van een simpel sprookje heeft
hij pas veel later onderkend.
Tóch moest er al iets van de glans tot som
migen zijn doorgedrongen, want toen hij
zijn toneelstuk "Alfsol" het theater aan
bood, liet de directie hem bij zich komen
en zei: "We hebben er enige goudkorrels
in gevonden, maar elke kennis en bescha
ving ontbreekt". En hij werd in de gelegen
heid gesteld zich te ontwikkelen.
Zo kwam hij bij de familie Collins, het ge
zin dat zo'n enorme invloed op zijn leven
heeft gehad.
'Vader Collins' was een geëerd en vooraan
staand burger van Kopenhagen, Geheim
Conferentieraad. Een man van veel invloed.
Hij heeft zich het lot van Hans Christiaan
aangetrokken en aan hem heeft hij zeer
veel te danken gehad. Maar begrepen heeft
men hem ook déar niet. Want hoe goed men
ook voor hem was, hij is nooit helemaal
één van de hunnen geworden. Hij heeft
daaronder zeer geleden, zoals hij altijd heeft
geleden onder het gebrek aan begrip en
waardering voor zijn werk Steeds hunker
de hij naar erkenning, altijd was hij op zoek
naar echte trouwe vriendschap.
Maar in Denemarken heeft het heel lang
geduurd, voor hij die erkenning en waarde
ring vond. Toen hij zijn eerste sprookje
schreef, waren de kritieken afbrekend.. Men
maakte hem belachelijk om zijn kinderlijke
Op de zolder waar ik woon, heb ik last
van muizen.
Het begon met één kleintje, dat tijdens
een najaarsstorm bij mij een toevlucht zocht.
De schurk! Nog vóór hij de puberteitsleef-
tijd bereikt had, koos hij zich een vrouw.
In het begin kon ik hun gezelschap wel
waarderen, omdat ik nogal eenzaam leef.
Bij de huisvesting sta ik ingeschreven als
"kunstenares" en daarom sluit ik me in een
ivoren toren op. Dat moet mijn "ideeën"
te goede komen.
Sinds de gestadige gezinsuitabreiding (bij
de muizen, wel te verstaan), is de ellende
niet te overzien. Van de pakjes margarine
vreten ze de hoekjes weg; m'n taartpunten
doorboren ze grondig; het pakje gist-voor-
oudejaarsavond was finaal op, zodat mijn
oliebollen het zónder gist moesten doen;
een stukje Camembert wisten ze te berei
ken door de bescherming van zilverpapier
heen.
Het geboortehuis van Hans Christiaan Andersen.
stijl, die men niet begreep. Zijn schrijfwijze
was geheel nieuw en afwijkend van de
plechtstatige manier van uitdrukken die men
gewend was in die tijd. Men zag toen niet
dat juist in die eenvoud de dichterlijke
schoonheid school.
Het heeft Andersen diep gegriefd, die spot
tende lach over zijn werk. In zijn sprookje
De Sneeuwkoningin, heeft hij die spotten
de lach gehekeld, als hij de duivel een spie
gel laat maken, waarin men alles verdraaid
ziet en de ^uivel lacht dat "zijn buik ervan
schudt". In vrijwel alle sprookjes van An
dersen kun je trouwens iets van hemzelf
terugvinden, zijn eenzaamheid, zijn hunke
ring naar erkenning, zijn behoefte aan
vriendschap en waardering. In vele sprook
jes valt hij de hoogmoed en de bekrompen
heid van de mensen aan, hun boosaardige
kritiek.
Over de mens Hans Christiaan Andersen
is al veel geschreven en gepuzzeld. IJdel
heeft men hem genoemd, omdat hij zijn
vreugde over zijn groeiend succes zo slecht
wist te bemantelen en omdat hij kritiek zo
slecht verdroeg.
Een onbeheerst, eenzaam zoekend mens,
met een ziel, die tot aan zijn dood iets van
't kind heeft behou
den. Een "gespleten
natuur" misschien,
maar een stralend
genie, dat alle vol
keren der aarde in
zijn ban weet te
houden met een sim
pele vertelling.
Sprookjes van An
dersen, we kennen
er allemaal wel ten
minste een paar.
Sprookjes die kinde
ren boeien, door hun
blijde humor en on
bevangen toon. En
die de groten tot
nadenken stemmen
door hun diepe, on
vermoede levensles-
Foto: MILLIE sen. MILLIE
Ik heb het met muizentarwe geprobeerd.
Een stukje smeerkaas met die rommel als
krenten erin gekneed, sleepten ze gemaks
halve naar het nest. Een dag lang zag ik
ze niet, en dacht dus van hen verlost te zijn.
Maar jawel, twee avonden later wipte het
vrouwtje uit de asemmer in de keuken. Ze
keek me vals en vijandig aan. "Omdat ze
weduwe geworden is", dacht ik voldaan.
Tot ze de volgende dag weer in gezelschap
van haar doodgewaande echtgenoot ver
scheen.
Uit wraak hielden ze voortaan erger huis
dan ooit. Ze negeerden de muizentarwe en
niets was meer veilig. Zelfs de opgespaar
de koffiepunten in de buffetla niet!
's Nachts hoorde ik ze knagen alsof men
met een drilboor doende was.
Om korte metten te maken, heb ik een
muizenklem gekocht en de kat van de bu
ren geleend. Het eindigde in een pittige
herrie, want het was buurvrouw's kat die
haar achterpoot verbrijzelde in de klem. De
rekening van de dierenarts vorrd ik vrij
overdreven. Ik rook nu drie pakjes minder
per week om tenminste het budget in even
wicht te houden.
Onlangs heb ik me het laatste snufje-op-
het-gebied-van-muizenverdelgende-midde-
len aangeschaft. "Ze drogen er lekker van
uit en merken er niets van", prees de dro
gist aan.
Volgens de gebruiksaanwijzing moest ik
vierkante stukjes toast beleggen met dik-
roomboter, daarop jam of kaas en daarover
heen een laagje van het spul. Ik haalde bij
de kruidenier een pot kersenjam en room
boter, wat me aan de afgrond van een bank
roet bracht, want voor privé-gebruik bezon
dig ik me niet aan een dergelijke luxe.
Laat in de avond trok er een hele stoet
muizen in overtreffende trap van ontwikke
ling dwars over mijn zolder heen. Ze par
keerden, in slagorde opgesteld, om de
schaal met toastjes, en wierpen zich op het
startschot van de aartsvader als één muis
op het aas! Binnen twee tellen was alles
schoongeplunderd, waarna in omgekeerde
volgorde de aftocht werd geblazen.
Sedert een week hoor en zie ik niets
meer van mijn belagers en ik begin te
hopen dat ze afdoende zijn uitgeroeid. Maar
argwaan en twijfel besluipen soms m'n hart.
Muizen zijn zo vruchtbaar, dat weet U...en
ze hebben er niet eens een voorjaar voor
nodig... T.D.
O U
O Wilt U s.v.p. bij al Uw betalingen q
O (girostortingen en postwissels)
O steeds vermelden waar deze voor
O bestemd zijn, dus abonnement, boek-
O je (de titel), advertentie, etc. 0
O O
O Dat bespaart veel tijd en onnodig O
O heen en weer geschrijf.
8 DE ADMINISTRATIE 8
O O
uOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC
