natio
nale
't Ziekenhuis
Praatje door de wereld"
Prijsf 16,90
0,80 porto
f 17,70
It
Tanggoeng, dat U dit spelletje uit de
Oost nog wel kent. De meester staat voor
de klas, de leerlingen in een lange rij ach
ter elkaar. De meester fluistert de eerste
pupil in de rij een boodschap toe, deze
geeft 'm op dezelfde manier door aan de
tweede, de tweede aan de derde, en zo
verder tot het bericht helemaal verminkt
bij de laatste leerling aankomt. Tobat toch,
de lachwekkende en vaak merkwaardige
resultaten die deze memorie-proef oplever
de! Zei de meester bijv.: "Wie in het ver
keer niet uitkijkt, wordt beboet". Een een
voudige boodschap, zegt U? Wacht maar
tot U hoort hoe zij fluisterend en gieche
lend aan de laatste in de rij werd doorge
geven! Weet U wat ervan werd gemaakt?
"Djoegkir lijk kedempoet". Heloof je?
Dit is maar een eenvoudig voorbeeld. Er
zijn boodschappen, zó ingewikkeld, dat ho
ge eisen moeten worden gesteld aan de
zelfbeheersing van het medium, willen zij
onverminkt op het eindpunt aankomen. Ik
maakte het onlangs op de Pasar Malam
nog mee. Toen werden nl. de Voorzitster
van de Anti-vivisectie Stichting woorden in
de mond gelegd, die betoel-betoel bloed
dorstig klonken. Zo ZOU zij gezegd hebben,
dat men vivisectie beter kon uitoefenen op
mensen, en dan op weerloze mensen, op
gevangenen bijvoorbeeld, of op geestelijk
ontwrichten en kinderen van ongehuwde
moeders. Iemand van mijn temperament
maakt zich over zoiets geweldig kwaad.
Het betekent immers, dat de Stichting het
dier stelt boven de mens. Een overdreven
dierenliefde dus!
Toen Tong Tong een aanmerking kreeg
op het schetsje "Saté Kambing" in het Ka-
watnummer van 15 Augustus 1965, omdat
dit walgelijk zou zijn en onsmakelijk ,heb
ik de dame in kwestie dan ook geschreven
ze niet zo overdreven moest doen. Als het
lot van de mens van Hogerhand is vastge
steld, schreef ik, waarom zou het dan met
het lot van een geit niet het geval zijn?
En als met een geit dat gebeurd wat reeds
lang van Hogerhand is voorbeschikt dat er
gebeuren zal, waarom mogen wij dat dan
niet als een leuk verhaal opdienen. In het
bedoelde schetsje stond: "Niettemin heb
ben wij haar 's avonds de rol laten vervul
len, die haar van Hogerhand toegewezen
moet zijn geweest". Ik stel me voor dat de
geit daarmee haar plaatsje in de dieren
hemel verdiend zal hebben.
Een verhaaltje als "Saté Kambing" wal
gelijk vinden is dus doodgewoon overdre
ven dierenliefde, het niet weten waar de
grenzen van een genegenheid moeten liggen.
Overdaad schaadt altijd! Tot welke exces
sen een overdreven dierenliefde kan komen,
meende ik de dame in kwestie goed te
kunnen illustreren door de woorden aan te
halen, die uit de mond van de Voorzitster
van de Anti-vivisectie Stichting ZOUDEN
ZIJN gekomen. Prompt ben ik natuurlijk
door deze dame ter verantwoording geroe
pen! Wat bleek nu? Dat ook haar woorden
onvolledig waren overgebracht! Vanaf deze
plaats dus een eerlijk excuus aan Mevrouw
Mr. M. Stuart, de Voorzitster van de Anti
vivisectie Stichting, voor het feit dat ik haar
tot het uiten van bloeddorstige taal in staat
heb geacht. Ik ben blij dat ze me van het
tegendeel heeft kunnen overtuigen; had me
trouwens inderdaad ook eerst met haar
kunnen (moeten) verstaan!
Tegen het "dood-troetelen" van dieren
blijf ik echter stelling nemen, zoals tegen
alle overdrijving (Immers, alles wat over
dreven is, is ongezond!). Een hond moet
honds in overeenstemming met zijn
hondenaard) behandeld worden, een kat
"kats". Een kat bijvoorbeeld kan in haar
majesteitelijkheid zó hooghartig zijn, dat ze
je evengoed krabt en bijt en naar je blaast
als je "melig" doet, ook al ben je duizend
maal haar verzorger. Ik heb er zo één in
mijn onmiddelijke omgeving! En omdat over
drijving uit den boze is, is de critiek op
het schetsje "Saté Kambing" even onge
rechtvaardigd als de daarbijgaande opzeg
ging van het abonnement op Tong Tong
op grond van ons gebrek aan dierenliefde.
Intussen: het "praatje door de wereld"-
spelletje is niet eens een kinderspelletje.
Het komt als een levensgrote zevenkoppige
draak ook in het leven van volwassenen
voor, zelfs dagelijks, geloof ik, nu ik m'n
gedachten er eens over laat gaan. Ik kan
de draak nu wel de zeven koppen afslaan,
maar dan natuurlijk wéér di-taboh mijn kop!
Het zou immers geen dierenliefde meer
zijn? Spaar de dieren, bescherm de draken!
M. F. EBBELER.
VERKRIJGBAAR
BIJ BOEKHANDEL
TONG TONG
door Jan de Hartog
Te bestellen door storting op giro
6685 of afhalen Prins Mauritslaan 36
Den Haag Telefoon 542.542
Binnenkort, om precies te zijn op 2 Oc
tober 1965, is het Reclasseringsdag. Het
zal niet gaan om een cadeautje aan Pa en
Ma als beloning voor het afgelopen jaar
van moeizaam Pa- of Ma-zijn, evenmin als
het zal gaan om een extra hapje voor Fikkie
of Felix. Op 2 October 1965 zal het gaan
om mensen. Ontspoorde mensen! Om men
sen, die iets wilden en niet mochten, en
toen zich zelf maar hielpen met alle gevol
gen van dien. Het gaat niet aan om deze
mensen een dergelijke misstap voor altijd
aan te rekenen. Wij hebben daarentegen de
sociale plicht om te zorgen dat zij niet in
herhaling vallen. Wij moeten deze geeste
lijk of moreel minder goed toegeruste men
sen weer inpassen in de maatschappij; me
de-verantwoordelijkheid voor hen aanvaar
den om de eenvoudige reden dat wij zelf
lid zijn van die maatschappij. Zij horen bij
ons. En omdat zij bij ons horen, moeten
wij hun, de tijdelijk uitgestotenen, een hand
toereiken. Kunnen wij het zelf niet, dan
kunnen wij althans de instelling steunen
die dat voor ons doet. Wij kopen daarmee
niet onze verplichtingen af of, erger, een
stuk onbehagen, maar wij houden er ten
minste een apparaat mee in stand dat werkt
met hart en hersens en dat, behalve een
zachte hand, mede een vaardige hand
biedt. Een apparaat dat de aanpassingsmo
gelijkheden kent, en dat met de vergroting
van deze mogelijkheden voor de enkeling
de sanering van de hele maatschappij be
werkstelligt.
Wanneer dus straks de Reclassering een
beroep op U doet, weet U waar het om
gaat. Oók om UI
®Vq//
13
