TJALIE'S LOGISCHE SCHULD
Als ik zo de brieven van de laatste weken doorlees, brieven die kwaad een abonnement
opzeggen, brieven die beschuldigen van likkerij, stapels knipsels uit kranten die mijn
ongelijk aantonen, en als ik daarop een systeem van redactiebeleid moet baseren, vraag
ik me bij tijd en wijle af: ontbreekt bij sommige lezers elke mogelijkheid om op langer
termijn te denken en te oordelen? En op breder terrein?
Mijn lange samenwerking met deze lezers-
kising heeft geleerd dat bij de overgrote
majoriteit rustig beraad en een breder kijk
positief aanwezig zijn. Opgewonden stand
jes gaan "anyway" altijd verloren. Maar het
is nodig om onze positie (van U en de
Redactie) nog eens zorgvuldig te analyseren
en zwart op wit neer te zetten.
A. De slechte berichten uit Indonesië.
Ik ontvang ze niet alleen vandaag. Ik ont
vang ze al jaren lang. Niet alleen uit de
Nederlandse, maar ook buitenlandse pers.
Nogmaals: ik verwerp ze niet. Ik ontken ze
niet. En ook zie ik een "boekhouding" van
links kwaaie en rechts goede berichten als
nutteloos. Misschien omdat ik onderwijzer
ben geweest en het betrekkelijk nutteloze
inzie van een "eindcijfer", gebaseerd op
de som van voldoendes en onvoldoendes
gedeeld door het aantal vakken. Als een
goed onderwijzer zie ik ook naar andere
eigenschappen van de leerling, naar milieu,
naar leeftijd, enz. enz. en ben dan "milder".
Maar er is ook een technische reden
voor: als we Tong Tong zouden vullen met
een "volledig en objectief" beeld van Indo
nesië, zouden we zoveel plaatsruimte nodig
hebben, dat er voor onszelf niets over zou
blijven. Verder: als men zijn "barrages"
nieuws uit Indonesië toch al uit zijn eigen
dagblad heeft, waarom zouden we alles in
Tong Tong nog eens overspinnen? Verder:
is het leuk om elke twee weken met de
Tong Tong-post een voorraad "bad news"
opgeschept te krijgen?
B. Een overbalans van slecht nieuws.
Niemand kan ontkennen dat wij al sinds
jaren een overbalans hebben van slecht
nieuws uit Indonesië. Niet naar onze smaak,
maar volgens doodgewone logica. Het
nieuws uit Indonesië is immers sinds jaar
en dag zo bar slecht, dat we ons nu al een
jaar of negen bezig houden met onder
gangsvoorspellingen van ons land van Her
komst.
U en Uw buurman en Uw neef en Uw
tante zeggen nu al negen jaar lang: "Dit is
allemaal zo erg; dit jaar of uiterlijk het
volgend jaar d.ndert Indonesië in mekaar!"
En we geloofden de astrologen en helder
zienden, die onder machtige koppen dit zo
vaak MISvoorspelden dat sinds een jaar of
wat geen verstandig blad meer zo'n voor
spelling durft op te nemen.
Kijk, dit is onlogisch (heeft dus niets te
maken met het gelijk of ongelijk van Tjalie).
En de nuchtersten onder ons dachten: er
moeten nog andere factoren bestaan in
Indonesië, die de voorspelde ondergang
tegenhouden (althans zo lang uitstellen).
Welke zijn die factoren? Geen blad scheef
erover.
Na mijn terugkomst schreef ik erover.
Please, wees redelijk. Nog steeds ontkende
of verwierp ik de kwade berichten niet. Ik
wilde slechts een vacuum aanvullen in Uw
oordeelsvorming. Ik vond een vurig en op-
enorm aanpassingsvermogen. Natuurlijk niet
offerend nationalisme, de Revolutie, een
bij alle Indonesiërs. Maar blijkbaar bij vol
doende om de overbalance te corrigeren.
Verder heb ik natuurlijk niets gedaan.
Ook heb ik nooit iets anders beloofd. Ook
heb ik aan Uw nieuwsvoorziening uit Uw
bladen niet getornd. Ik heb alleen een por
tie factoren opgediend, waar U om ge
vraagd heeft. U kunt nu verder Uw eigen
oordeel vormen. Ook heb ik in enkele
gevallen factoren opgenoemd die ook
een ongunstig feit een eerlijker beschou
wing kunnen geven. Ik heb b.v. niet ontkend
dat de wegen slecht waren. Maar ik heb de
aandacht gevestigd op ook de zware west
moessonregens (en in elk land worden door
zware regens de wegen ernstig gehavend,
ook b.v. in Amerika en Mexico), en ik heb
verteld dat de herstelwerkzaamheden in vol
le gang zijn. Niet om mij te plezieren, niet
om Indonesië te plezieren, maar om een feit
te noemen, waar misschien Uzelf behoefte
aan had.
Heb ik mij zo erg in U vergist?
C. Meten met twee maten. Het is opmer
kelijk dat artikelen van Tjalie uitermate
scherp worden veroordeeld, maar prominen
te Nederlanders, die in woord en daad veel
verder gaan, die slikt men blijkbaar.
Want Frits Diepen (Fokker), Verolme
(Scheepsbouw), Zwolsman (Financiering di
verse plannen), hebben met Indonesische
machthebbers aan één tafel gezeten en
hebben millioenen op tafel durven leggen
voor een gezamenlijke opbouw.
1. Deze mensen zijn even uitvoerig om
trent slechte toestanden in Indonesië ge-
informeerd als U en ik, en misschien wel
meer. Maar ik geloof niet dat ze met de
vuist op de groene tafel van de Indonesi
sche afgevaardigden geeist hebben dat de
ze eerst toegaven wat er allemaal beroerd
was (wat men t.a.v. Tjalie onophoudelijk
doet).
2. Deze mensen zijn ook zonder voorlich
ting van Tjalie blijkbaar zo overtuigd van
vele plus-factoren in de Indonesische maat
schappij, het volk, de landsrijkdommen, dat
zij dure millioenen willen "riskeren", terwijl
U en ik er nog geen dubbeltje voor over
hebben. Zijn deze mensen dommer dan wij?
God sta Nederland bij als zijn breedste
denkers en stoutste ondernemers dommer
zijn dan wij.
3. Deze mensen doen opbouwend werk.
Onze afdankers en scherpe aanvallers bre
ken alleen maar af.
D. Zelfs onze eigen minister Luns heeft
t.a.v. de verhouding tot Indonesië gezegd:
"Ik zie wel degelijk een vervlechting tussen
Indonesië en Nederland, op economisch,
cultureel en wellicht zelfs een beetje op
politiek gebied".
Please, let op dat woord "vervlechting".
Niet: Jantje hier en Pietje daar en nou maar
tawarren, maar een vervlechting.
De premier baseerde deze verwachting
op "de oude gevoelens (tussen Indonesië
en Nederland) die gelukkig helemaal niet
dood zijn".
Tong Tong zegt sedert zijn oprichtings
dag hetzelfde, alleen in andere volgorde.
Tong Tong zoekt naar een begrip (niet een
"timbangan") van het nieuws uit Indonesië.
En krijgt tot loon: "Schrijf me maar af!"
Lees verder pag. 6
Wachten op de trein die voorbij moet komen of op lajangan poetoes? Op beide natuurlijk. Voor de
jeugd in Indonesië komt het geluk nog doodgewoon en voor niets uit de lucht vallen! Al moet je er
soms behoorlijk om knokken natuurlijk, maar ook dat is plezier, toch?
5
