OVER DWAZEN GESPROKEN
Wanneer komen de
„oude piekerans" weer?
Albert Schweitzer Foto Haagsche Courant
Bij ons in het dorp woont een eenzame
vrouw. Zij is geestesziek en kan niet meer
zo goed voor zichzelf zorgen.
Een groepje huismoeders heeft nu de han
den in elkaar geslagen en om de beurt
verzorgen zij voor haar de warme maaltijd.
Zo mogen zij tezamen, met hun eenvoudige
kookkunst, die behoeftige naaste in leven
houden.
Doen die vrouwen dat om op te vallen óf
om aan de mode mee te doen? Of zouden
zij dat doen in het besef dat zijzelf door
een Ander elke dag opnieuw gevoed wor
den naar lichaam en geest?
Er zijn mensen die hen dwazen noemen,
want die eenzame vrouw is geen familie
van hen. Dan zijn zij toch niet verantwoor
delijk voor haar! Laar haar zorg aan so
ciale instanties over. Maar dat die vrouwen
ook nog tegen zó'n kleine vergoeding eten
leveren, dat doet de deur dicht!
Een nabij gelegen zwembad wordt elke
woensdagavond door een groep gehandi
capten bezocht. Zij worden er per bus ge
bracht onder geleide van een heilgymnaste.
Alléén beginnen deze invaliden niets, daar
om staan er zweminstructeurs, -instructrices
en Rode Kruishelpsters belangeloos klaar
om hen zwemonderricht te geven en hen
behulpzaam te zijn bij het aan- en uitkleden.
Ontroerend, hartverwarmend of hoe men
het ook noemen mag, het dóet je wat als je
meemaakt met hoeveel geduld die "sterken'
de "zwakken" helpen.
Doen die eersten dat uit liefhebberij óf
uit een soort sport wie de meeste "kneus
jes" de zwemkunst kunnen bijbrengen?
Of spruit die drang tot helpen voort uit
het besef dat geen mens alleen voor zich
zelf kan leven?
En elke week zijn ze weer present, 's zo
mers en 's winters. Na een gewone dagtaak
gaan ze er 's avonds op uit om "voor niets
anderen ten dienste te zijn.
"Wat een plezier is daér nou aan", vindt
menige buitenstaander, "je moet toch maar
zo dwaas zijn!"
Eén dezer dagen is een groot man heenge
gaan. Hij is wereldberoemd geworden en
had schatrijk kunnen zijn.
Op zijn oude dag had hij een gerieflijke
villa kunnen bewonen en kunnen genieten
van kunst en cultuur en 't genoegen kun
nen smaken van gemak en gestadige rust.
Maar zelfs op zeer hoge leeftijd verkoos
hij tussen de armsten der armen te blijven
in een onontwikkeld land. Méér dan vijftig
jaar heeft hij daar in alle soberheid gewerkt
en stelde zijn gaven van hoofd en hart,
van kundigheid en kracht in dienst van
duizenden behoeftigen. De wereld is nu
onder de indruk gekomen van zijn geweldig
levenswerk, maar toen hij daartoe zijn be
sluit nam op dertigjarige leeftijd, vond men
hem een dwaas
Een van zijn leermeesters, een bekende
Parijse organist, gaf zijn afkeuring te ken
nen met de woorden: "Wat U nu voorne
mens bent te gaan doen, is net zo dom als
een generaal, die zelf met zijn geweer in de
Zelfs hier in Indonesia hoor ik die vraag
veel stellen. Onder de vaste lezers van
dit blad zal hij dus ook wel vaak gesteld
zijn.
Wel, ik weet het niet. Daarvoor moet ik
eerst nog veel meer van Indonesia zien en
me in veel toestanden -weer „huiselijk in
geleefd" hebben. Dat dat gebeuren zal,
betwijfel ik geen seconde. Het gaat er al
leen maar om, hoeveel tijd ik ervoor no
dig zal hebben.
Ook weet ik niet of massa's zaken wel
humoristisch bekeken kunnen worden zo
dat U ze begrijpt. Ik heb hier in heel wat
gezelschappen - ook met „anti-koloniale
Indonesiërs - weer echt ouderwets kun
nen „banjol" en de draak kunnen steken
met de maatschappij. Want een Djakartaan
is nu eenmaal van nature geen zuurpruim
of kankeraar en blijft altijd open voor de
zotte kant van ernstige zaken als je
ze maar begrijpt.
U in Holland bent niet met dit nieuwe In
donesia meegegroeid en begrijpt veel niet.
Ik zal dus in het begin althans vaak se
rieus moeten zijn. Als wij samen, U en ik,
door onderlinge correspondentie gauwer
wijzer worden, komt het lachen weer gauw
vanzelf I
Als U me in de komende maanden vaak
op het stoepje wilt roepen, all right. Ik sta
er al U moogt me van alles vragen. Elke
nuttige vraag wordt openbaar behandeld.
Ik weet natuurlijk nog lang niet genoeg,
maar dan kan ik bronnen genoeg aanbo
ren. En zeker zal niet elk antwoord op
elke vraag bevredigend kunnen zijn. Ook
verbeeld ik mij niet het antwoord te weten
op elke vraag.
Maar met al Uw vragen helpen wij elkan
der en worden wij samen wijzer. Bedenk
ook dat Tong-Tong breder in Indonesia
gelezen wordt dan U beseft en dat met
onze discussies vrienden in Indonesia (die
wij allen zeker nog bij dozijnen hebben)
een indruk kunnen geven van onze intel
ligentie, onze goodwill en onze beste
voornemens. Zullen we het proberen
T.R.
loopgraven gaat liggen".
Maar desondanks volgde hij de stem van
zijn hart en deed afstand van een veelbe
lovende loopbaan.
In het bezit van drie doctoraten, theologie,
filosofie en medicijnen, én een vermaard
heid als musicus, ging hij naar een volk
dat leefde in angst en armoede.
Wat bezielde die man? Hij heeft er geen
geheim van gemaakt. Vrijuit heeft hij ge
sproken in woord en geschrift. En men
heeft begrepen dat zijn eerbied voor het
leven hem zijn deemoedige houding gaf,
en wat hem tot grote daden heeft gebracht
was zijn gehoorzaamheid aan zijn Meester,
die hem gebood: "Vergaar geen roem nóch
rijkdom, maar jaagt de Liefde na!"
Men kan aanstoot nemen aan de "dwazen"
óf bewondering hebben voor hun presta
ties, maar laat het daar niet bij.
Beter is: zich bij hen aan te sluiten! DURF
een dwaas te wezen! N. M. B. v. Z.
