Bünt m\t i
LIEVE BIBITS GROOT EN KLEIN
Weet je, toen tante Mieke nog een meis
je was, hadden we thuis een scheurkalen
der, waar je iedere dag een blaadje vanaf
moest scheuren. Nu stond er aan de achter
kant van de kalenderblaadjes altijd een
verhaaltje of een gebed of een gedichtje,
die je wat te zeggen hadden.
Een paar dingen die ik toen erg mooi vond
en graag wilde onthouden .schreef ik over.
En ik heb er heel veel aan gehad, zelfs
in de moeilijke jaren in het kamp. Nu vond
ik dat schrift weer terug en bij het inbla-
deren dacht ik: Zou dit nu niets voor onze
Bibits zijn? Kijk, ik bedoel, zouden jullie
voor je zelf ook niet eens willen opschrij
ven wat je op een bepaald ogenblik erg
mooi vindt? Een gedachte, een wijsheid of
een raad of wat ook, waar je over moet
nadenken, en waarvan je voelt, dat het diep
binnenin je ook leeft. Waar je voor jezelf
houvast aan kunt hebben. Bij het ouder
worden zul je deze dingen steeds meer
waarderen. Denk even na over het woord
"waarderen". Wat is de betekenis er van?
Wat wil het zeggen en wat heb ik er aan?
Waarderen is ergens de waarde van bepa
len. Niet dadelijk in geldwaarde denken. Er
zijn dingen die niet in geldwaarde uit te
drukken zijn. Vriendschap, levensblijheid,
trouw, moed al deze begrippen hebben een
hoge waarde. Zo zijn er ook dingen die een
lage waarde hebben. Nu komt het er maar
op aan welke waarde wij aan alles wat wij
in ons leven ontmoeten en meemaken, ge
ven kunnen.
Oei, wat doet tante Mieke nou moeilijk
en ingewikkeld! Niet bang zijn, je begrijpt
heus wel, wat ik bedoel. Lees het anders
nog maar eventjes over. En dan komt er
nog een kalenderblaadjesvulling, die ik
graag aan jullie door wil geven. Wie het
schreef weet ik niet.
Er staat boven:
Hoe je je omgeving gelukkig kunt maken.
Leer jezelf beheersen en zacht en gedul
dig zijn. Leg je toe op een vrolijk optreden
en een zonnig humeur.
Houd een goed humeur voornamelijk in tij
den van zorg, teleurstelling en slechte ge
zondheid, en sterk je door het gebed, door
berouw, en door het besef van je eigen
tekortkomingen en dwalingen.
Als je in verslagenheid verkeert, handel of
spreek dan niet voor je gebeden en Chris
tus gevraagd hebt, wat Hij in jouw plaats
gedaan zou hebben.
Onthoud, dat, hoe nuttig de gave van spre
ken ook is, de gave van zwijgen dikwijls
nog meer waarde heeft.
Verwacht niet te veel van anderen, maar
denk er aan, dat ieder zijn fouten en ver
keerde neigingen heeft, en dat wij moeten
vergeten en vergeven, hetgeen wij zo dik
wijls voor onszelf verlangen.
Geef nooit toe aan scherpe verwijten of
boze woorden. Het tweede woord brengt
de strijd aan.
Wacht je voor onenigheid.
Leer spreken met een kalme, zachte stem.
Tracht vriendelijke en aangename dingen
te zeggen, wanneer de gelegenheid zich
daartoe voordoet.
Bestudeer het karakter van ieder familielid
en deel in zijn zorg, hoe klein die ook zij.
Verontachtzaam de kleine dingen niet als zij
het gemak van anderen maar enigszins kun
nen bevorderen.
Vermijd drift en gemelijkheid en mok nooit.
Leer jezelf te verloochenen en anderen de
voorkeur te geven.
Wacht je voor bemoeiallen en kwaadspre
kers. Luister nooit naar gedachteloze of
minderwaardige praatjes.
Vraag de grote Meester Christus in je huis
te wonen, dan zal het in waarheid een
Tempel des Vredes zijn.
Met veel liefs en hartelijke groeten van
jullie TANTE MIEKE
Van één van mijn kleine lezertjes ontving
ik het volgende verhaaltje Wie doet het
haar na!?
De vakantie van Kees en Jet.
Toen Jet wakker werd, dacht ze meteen
aan de vakantie en aan de rapporten. Want
het was de laatste dag voor de vakantie.
Ze sprong uit bed en keek op de wekker.
Oei, half zeven al, dacht ze.
Wacht, ik zal Kees eens wakker maken.
"Kees, Keesie! Wakker worden". Ze schudt
net zo lang tot hij zijn ogen open doet.
"Wat is er??" "Niks maar het is bijna va
kantie!! Kom we gaan naar beneden. Wie
er het eerste is". Jet telt af, 1...2...3. Af!
Daar gaan ze. Jet rolt bijna van de trap af.
Zo'n haast heeft ze. Maar Kees valt echt!
BOM, daar ligt hij. "Sufferd", roept ze en
ze loopt verder. "Gewonnen", roept ze
even later. Kees staat weer op en ze gaan
naar binnen.
Toen ze die morgen naar school gingen
waren ze allebei wat zenuwachtig. Ze zou
den niet blijven zitten, nee. Maar vader
had beloofd dat hij een verrassing had, als
ze over waren, met een mooi rapport. Daar
om waren ze een beetje zenuwachtig. In de
klas is het een lawaai van belang. Maar
als de meester binnenkomt, wordt het stil.
Maar de meester komt niet alleen, hij komt
met een stapel RAPPORTEN. Meester be
gint de namen op te lezen...Sonja Achter
berg...Kees de Boer..eindelijk zegt hij, "Jet
Verschuur" en hij overhandigt haar het rap
port. "Ga zo door in klas vijf".
Jet liep blij naar haar plaats terug. Meester
noemde nog een paar namen op, maar toen
mochten ze naar huis.
Thuis keek ze pas wat voor cijfers ze had...
8, 8, 7, 9, 7, 7, 7'/2 en 8. Gelukkig, allemaal
boven de 6. Als Kees nu maar mooie cijfers
had. En dat had hij! Zelfs een negen. "Hoi,
hoi" riepen Kees en Jet. Want ze hadden
mooie cijfers. Toen gingen ze eten.
Toen Vader 's avonds thuis kwam vroe
gen Kees en Jet tegelijk: "Wat is die ver
rassing?" "Verrassing" vroeg vader ver
baasd. 'Verrassing?"
"Ja, vader, een verrassing, dat hebt u be
loofd".
"O, ja, dat was ik vergeten. Nou, hè: we
gaan zaterdag over een week kamperen op
|llillllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllill!!lllll!llll!l!lllllllllllli!lllll!li!!lllllllllllllllllllllllll!lllll!lllllll!llll
Hebben jullie die boeken van W. G. J
v. d. Hulst al gelezen, met plaatjes 1
1 van zijn zoon.
250 000 van die boeken zijn al ge-
I drukt en door de jeugd van heel 1
I Holland verslonden. Er zijn zeven, I
I heel spannende delen en ieder deel I
kost f 2,95. J
1 Het is bijna Sinterklaas, dat weten 1
J jullie toch? Vraag je ouders om één I
van deze delen van "In de Soete
Suikerbol". Ze zijn bij Tong Tong's j
I boekhandel te krijgen!
Illllllllllllll!lllllll!llllllllllllllllNIIIIIIIIIIIINI|l|lllll!llllll»llillllllllllllil!lllllllllll!l!llllllllllllllllllllllllllli
de Veluwe!" "Hoera, fijn zeg!"
"En dan gaan we een trektocht maken en
we blijven een maand weg!"
Die avond kunnen Jet en Kees niet slapen.
Ze beginnen al plannen te maken. Maar
eindelijk om half elf vallen ze in slaap.
De volgende dag gingen Kees en Jet
naar de speeltuin. Ze mochten er wel in van
hun moeder. En ze gingen 's middags naar
het zwembad. Kees kon niet zwemmen,
maar Jet wel.
O,wat duurden twee weken lang. Maar ein
delijk was het zo ver. 's Morgens werden
ze vroeg wakker en maakten dat de koffers
beneden kwamen. Toen werden vader en
moeder ook wakker, want Jet's koffer kie- v
perde naar beneden. Alle kleren en andere
spullen lagen onderaan de trap. Ze aten
brood uit het vuistje. En toen gingen ze
inpakken. De auto zat vol. Alle koffers
voorin en een aanhangwagentje achteraan.
Zo reden ze weg.
Toen ze in Hoenderlo aankwamen en de
tent hadden opgezet, gingen ze eten. Ze
bleven hier maar drie dagen en dan gingen
ze naar Woeste Hoeve en naar Lochem,
Eerbeek en terug naar Otterlo. Ze maakten
alles in orde voor de nacht. Maar toen ze
's avonds naar bed gingen, hoorde Jet een
geluid van voetstappen op het gras. Ze
zei het tegen vader. Maar toen die ging
kijken, was er niemand. Toen gingen ze
slapen.
De volgende morgen werden ze vroeg wak
ker en weer hoorden ze het geluid van
voetstappen. Vader en Kees gingen kijken.
Er was niets te zien. Ze gihgen die avond
naar een feest van de kantine, want de
campingbaas had het bedrijf tien jaar.
Moeder wou haar oorbellen en haar ketting
om doen. Maar... Ze waren er.niet meer.
Moeder schrok heel erg. En vader ook.
Kees zei: "Dus er was gisteravond tóch
iemand. En die heeft moeders ketting ge
stolen. Wat spannend!' Maar vader gaf hem
een draai om zijn oren.
"Dat mag je niet zeggen, want moeder heeft
die ketting en oorbellen al heel lang. Ze
heeft ze van haar moeder gehad. Het is
een erfstuk". Toen gingen Jet en Kees naar
buiten. Kees mopperde: "Bah, als het een
Lees verder pag. 17
16
