Bi/rit BibitBIKt BibitBibct BaMZ BiM (Bib it
BONTOT IN HET TIJGERBOS
X. RAMA - de laatste tijger van Bali
t
Dag lieve Bibits overal en elders,
Wat zitten we in een knusse tijd, hè?
Het Sinterklaasfeest achter de rug, en de
Kerstdagen en Oud en Nieuw vóór ons.
Ja, wie vertelt ons eens per brief wat hij
of zij in zijn schoentje vond op 5 december?
Of hoe jullie Sint's verjaardag verder ge
vierd hebben? Zijn een heleboel hartewen-
sen in vervulling gegaan? En heeft niemand
zich misselijk gegeten aan pepernoten, cho
cola en marsepijn?
Pas maar op, want straks is er weer aller
lei lekkers rond de Kerstdagen en natuur
lijk oliebollen voor Oudejaarsavond. Wat
hebben wij het toch goed, hè? Alles wat
wij nodig hebben, en nog zoveel extra din
gen. En nóg zijn we dikwijls niet tevreden,
en hebben we nog veel meer verlangens
en wensen. Weten jullie wel, dat er in an
dere landen heel veel mensen en kinderen
zijn, die zelfs het allernoodzakelijkste niet
hebben? Waar te weinig eten en kleding is?
En waar het moeilijk is aan schoenen of
zelfs zeep te komen? Er zijn kinderen die
niet weten hoe chocola of marsepijn sma
ken. Ja, die zelfs nooit zoiets lekkers ge-
zièn hebben.
Wat is het jammer, dat wij hen zo weinig
te hulp kunnen komen. Toch wordt er via
de Katholieke en Protestantse Kerken wel
geprobeerd om die arme mensen in verre
landen een beetje te helpen. Men brengt
geld en kleding bijeen, en verzendt kisten
met het nodigste goed. Maar het is alle
maal net een druppel op een gloeiende
plaat. Toch is het niet goed, als we ons
er vanaf maken met een schouderophalend:
"Ik kan er ook niks aan doen", en dan er
maar niet meer aan denken. We kunnen in
elk geval bij onze eigen kerk informeren
hoè wij ons deeltje kunnen bijdragen.
Men is soms al geholpen met kleding waar
wij zelf of onze kleintjes uitgegroeid zijn.
Natuurlijk moet het nog wel heel zijn. Het
is immers geen echte hulp wanneer je ka
pot goed wegschenkt. Verder hoeven wij
niet speciaal hulp aan mensen in verre lan
den te geven, maar die wordt ook in ons
eigen land, in in onze eigen omgeving ge
vraagd. Ja, zeg je misschien, hoe kunnen
wij kinderen nu helpen. O, het zijn niet al
tijd grote daden en grote dingen die de
hulp uitmaken. Beslist niet. Is er niet een
zieke buurvrouw voor wie je af en toe bood
schappen kunt doen? En vooral oude men
sen, die zelf niet meer zo goed uit de weg
kunnen, zullen het zeker waarderen, als ze
niet zelf met allerlei hoeven te sjouwen. Of
misschien kun je ergens wel eens als baby
sit oppassen, zodat de moeder zelf eens
rustig haar boodschappen kan doen. En
straks in de sneeuw en ijsperiode kun je je
ook heel nuttig maken door zout of zand
op gladde stoepjes te strooien, of sneeuw
weg te ruimen voor de deuren, zodat de
bakker en de melkboer het gemakkelijker
zullen hebben om er door te komen.
En zo is er, als je goed om je heenkijkt,
altijd wel iets te vinden, waarmee je een
ander van dienst kan zijn. Denk nu niet
honend: "Mij niet gezien, hoor!" Je zult
merken, dat je het fijn gaat vinden om te
helpen. Je wordt er heus niet minder van,
integendeel. Je zult jezelf rijker voelen, als
je weet, dat je iemand echt geholpen hebt.
Als je het nog niet wist, begin er maar
gauw mee, Bibits, spontaan helpen om het
helpen zelf, niet voor een beloning. En nu
gaan we ons praatje weer eens stoppen.
Tot de volgende keer, beste luitjes, leder
een de hartelijke groeten van jullie
TANTE MIEKE
door Jet Lasi en Udeyana Pandji Tisna
Toen Achmed levend en wel thuis kwam,
moest de politiechef wel toegeven dat hij
zich in Sentoel vergist had. "Het is een
goede hond geweest", zei hij, "want geen
dier of mens kan meer doen dan dat hij
zijn leven geeft voor een ander".
Maar Tjoebek heeft ongelijk dat hij die
tijger in leven heeft gehouden, die tijger
is gevaarlijk en moet dood geschoten wor
den.
"Nee", zei Achmed, "Bontot heeft gelijk,
die tijger moet gepensioneerd worden".
"En wie zal dat betalen?" vroeg de commis
saris. "Dat betaalt de tijger zelf" zei Ach
med.
Die eerste september bood de hoofdstad
van Bali een wonderlijke aanblik. Er was
geen mens op straat, ramen en deuren wa
ren met planken dichtgespijkerd, maar door
de kieren van die planken keken duizend
nieuwsgierige ogen.
De weg was leeg, maar overal achter de
bomen en struiken lagen politiemannen en
soldaten met het geweer in de aanslag.
Niemand mocht spreken. Toen kwam over
die lege weg, héél in de verte een bibbe
rende jongen, dat was Wayang, die de boot
over de baai had gevaren.
Een eind achter Wayang kwam Tjoebek, die
heel rustig liep en een deuntje floot en een
eind achter Tjoebek met neerhangend hoofd
en rustige passen kwam een grote konings
tijger.
Midden op de aloon-aloon hadden arbei
ders een hele week gewerkt. Ze hadden een
diepe gracht om het plein gegraven en mid
den op het plein een hol van grote stenen
gebouwd, en een riviertje met een vijvertje
aangelegd met riet daaromheen. Aan de in
gang was een brug over de gracht met een
poort en een ijzeren hek.
Het ijzeren hek stond open. De eerste die
er binnen ging was Tjoebek en de tweede
die er binnen ging was de tijger, en deze
ging rustig bij het hol liggen kluiven aan
een groot stuk vlees dat daar was klaar
gelegd. Toen ging Tjoebek terug naar het
hek, sloot het en gaf de sleutel aan de
commissaris. "Doet U het maar op slot",
zei hij. Maar toen de commissaris naar het
hek toeging, stond de tijger op en begon
vreselijk te brullen en de commissaris zei:
"Sluit jij zelf het hek maar af".
Maar Tjoebek liep naar Dajoe die uit haar
schuilplaats tevoorschijn was gekomen en
gaf haar de sleutel. Zij deed het hek op
slot en de tijger ging rustig liggen en toen
kwamen Bontot en Koese die een zelf ge
schilderd bord bij zich hadden dat ze boven
de ingang hingen en waarop stond:
Rama, de laatste tijger van Bali
Later bracht Tjoebek ook nog een krokodil
in de dierentuin die gepensioneerd wou
worden en een oude apenkoning en een
heleboel andere dieren. En de toeristen
betaalden veel geld om dat te mogen zien.
ledereen sprak over Tjoebek en ieder dorp
was blij als Tjoebek daar heen kwam om
over de dieren te spreken en hij leerde de
jongens in de dorpen om hun honden goed
Lees verder volgende pagina
