VAN HIER EN GUNDER
BRIEF MET PLAATJE
Beste Tjalie,
Hierbij dan de lang geleden beloofde foto
van de Komeet 1965 F. Ikeya-Seki. Genomen
oct. 31 1965. Camera 35 mm. Lens F 1.8.
Exposure time 5 min. Lenslengte 58 mm.
Fotograaf: ikke.
Foto is nu eigendom van Mount Wilson
Palomar Observatory en de Calif. Institute of
Technology.
Schattingen van de lengte van de staart v.d.
komeet: tussen 25 en 40 millioen mijl. Dia
meter van de nucleus 8000 mijl. De komeet
werd door mij gefotografeerd ettelijke malen
tussen 20 oct. en 31 oct. op diverse uren van
de dag. JURRIAAN v. d. WOUDE
We brengen nog eens in herinnering dat
de komeet tegelijkertijd ontdekt werd door
twee amateur-sterrekijkers in Japan, Ikeya
en Seki. Ikeya heeft het nederige beroep
van pianotoets-polijster in een pianofabriek,
woont op een armoedig zolderkamertje in
een dorpje buiten Tokyo. Van zijn mager
inkomen moet hij een vaderloos gezin in
leven houden, maar toch heeft hij stukje
voor beetje een telescoop bij elkaar ge
kocht, die hij verder zelf bouwde. Het hele
toestel kostte hem ongeveer 75,In
vergelijking met de ontzaglijke telescopen
van de grote sterrenwachten en de pro
fessoren in de astronomie die ermee werk
ten, was Ikeya's prulwerk practisch waar
deloos, maar nochtans was hij het die 3
jaren terug het eerst de onbekende komeet
ontdekte in het sterrenbeeld Hydra, die
sindsdien naar hem genoemd is, de Ikeya-
komeet. Voor het eerst in de imposante
historie van de astronomie is een hemel
lichaam genoemd naar een onbelangrijk bur
gertje met een onbelangrijk kijkertje!
Daarna heeft Ikeya nog een komeet ont
dekt en dit is zijn derde. Die heeft hij ove
rigens tegelijkertijd ontdekt met een andere
amateur-sterrenkijker, die 400 km van Ikeja
vandaan woont. Seki is een guitaar-instruc
teur, eveneens een eenvoudig man.
Er zijn nog steeds firmamenten te ont
dekken en nieuwe vreugden op deze aarde
voor hem, die zich niet mee laat slepen
door de maalstroom van het leven, maar
zichzelf vrij weet te maken voor altijd weer
nieuwe avonturen!
Ook de door Jurriaan genomen foto heeft
zijn aparte verdienste. De komeet was zeer
moeilijk waar te nemen (millioenen men
sen in California hebben hem tevergeefs
gezocht) en nog slechter te fotograferen.
Zelfs persfotografen met dure toestellen
slaagden er niet in. Jurriaan heeft het ge
lapt en het feit dat de sterrewachten zijn
foto's graag afgenomen hebben, bewijst dat
ook de man met beperkte mogelijkheden tot
veel in staat kan zijn. Als je maar "teroes-
poekoelt...!" T.R.
DE SPIN EN DE CYCLOON
Wil s.v.p. Uw volle aandacht schenken aan
het volgende:
"Het voortbestaan van het Tong Tong blad en
terecht het enige indische blad ter wereld mag
NIET in gevaar worden gebracht door enkele
"kankerpitten" die geen of onvoldoende studie
hebben gemaakt van het Indonesische pro
bleem en dat als vanzelfsprekend ook slaat op
het culturele leven van de Indo-Europeaan"
Ik ga voor met de contributie te verhogen tot
f 20,(twintig gulden). Wie volgt?
Laten alle abonné's van dit blad hun steun ver
lenen om de "Tong Tong" te laten voortbe
staan.
Moge deze contributie-verhoging bij vele leden
navolging verdienen. Het bedrag van 20,
wordt heden gegireerd.
F. F. STRENGNAERTS
Ik ben een onregelmatige lezeres van "Tong
Tong" omdat ik geen abonnee ben en dus te
hooi en te gras kennis heb kunnen nemen van
de inhoud van Uw blad.
Ik ben getroffen door het artikel in het laatste
nummer 30 jan.) over de bestaansmoeilijk-
heden, want hoewel ik dan geen contribuante
ben, zou ik het toch verschrikkelijk vinden als
de zaak over de kop ging.
Ik kan niet beoordelen of ik het met de in
houd van al Uw artikelen eens moet zijn maar
het verheugt mij telkens weer te lezen dat U
een mening blijft verkondigen die in hoge
mate blijft afwijken van de meeste van onze
■landgenoten die kennelijk met het klimmen
der jaren meer en meer geplaagd worden door
toenemende aderverkalking.
Ik bewonder dat het bloed bij U althans nog
steeds onstuimig door de aderen blijft stro
men, en daardoor ideeën kunt blijven voeden
die de Indonesische samenleving een fair chan
ce geven.
Nu de kans aanwezig is dat U zou moeten
ophouden ons daarover in te lichten, besef ik
hoe verknocht ik ben met het land waar ik
geboren ben, de mensen die er achter bleven
en hoe heerlijk ik het vind steeds weer op
nieuw te kunnen ervaren dat er althans één
is die altijd voor Indonesia en zijn bewoners
op de bres staat.
Ik geef mij hier op als abonnee en ik hoop
dat duizenden dit voorbeeld zullen volgen
want ik geloof dat geen enkele echte Indo,
hetzij zij die abonnee bleven, hetzij de vele
anderen, die nog ziende blind en horende
doof zijn, ooit "Tong Tong" zouden willen
zien verdwijnen.
CAROLINE BRAUN
Op deze eenvoudige en hartelijke brieven
komt toch een ernstiger antwoord dan
Strengnaerts en Caroline (en de lezers
kring in het algemeen) verwachten. Ik heb
óók aderverkalking. En als het bloed dan
onstuimig moet stromen, kunnen er "brok
ken" komen. Overigens is dit privé gezond
heidsbeeld slechts zinnebeeldig voor de
moeilijkheden van Tong Tong, welk blad
onstuimig vele doelstellingen najaagt bij
steeds "stroever" wordende omstandighe
den.
Onze aderen zijn van de eerste dag van
ons bestaan af al nauw geweest. Geen
cent beginkapitaal, enorme publieke lauw
heid en zelfs tegenwerking en tóch altijd
weer Madjoe en Poekoel Teroes!
Een kat in nood maakt rare sprongen.
Tong Tong heeft van de eerste dag af rare
sprongen gemaakt en deze sprongen zijn
zelfs een soort levenstechniek geworden
om vooruit te komen. We zijn vooruit ge
komen, al bleven wij door de chronische
nauwheid van onze aderen altijd één of
twee sprongen achter...als de kleine tani,
die leeft door het "lenen van de toekomst"
en met elke nieuwe oogst de geleende
padi terugbetaalt. En natuurlijk denkt een
nuchter mens dan: als er nou een misoogst
komt? En nóg één? Maar zulke gedachten
helpen de tani niet. Hij móet verder als
kleine tani, omdat hij niet geboren is voor
regent of djongos!
Katten in nood maken rare sprongen.
Daarbij springt de kat wel eens op het
zijden vest van een achtbare meneer. Of
rinkelt een porceleinen kopje aan scherven.
En dat vergeet men niet. Het aantal vrien
den mag dan in tien jaren gegroeid zijn,
Lees verder pag. 25
ABONNEES.
Nu van 1966 twee maanden voorbij
zijn willen wij onze abonnees die nog
niet tot overmaking van het abonne
mentsgeld voor 1966 zijn overgegaan
er beleefd aan herinneren.
Zoals ook bij andere abonnementen
geldt voor het tijdschrift een VOOR
UITBETALING van het abonnements
geld.
U bespaart ons extra werk door in
ning over de post en/of het schrijven
van nota's, welke bovendien onnodig
kosten met zich brengen.
Onze kwartaalabonnees wekken wij
op een halfjaarlijkse/jaarlijkse beta
ling te overwegen, want ook dit zal
kostenverlagend bij onze abonnees
werken.
Toe abonnees helpt onze administra
tie, want behalve het abonnements
geld voor 1966 zijn er nog kwartaal/
halfjaar betalingen van het vorige
jaar die open staan.
DE ADMINISTRATIE
