PIEKERANS OVER EIEREN
VOOR DE VROUW
DIOGENES en DJOJO BOJO I
I KOKKIES Rijstwinkels:
In mijn zorgeloze schooljaren was er toch
een last waar ik af en toe onder gebukt
ging: mijn volslagen gebrek aan begrip voor
rekensommen. Het enig duidelijke voor mij
was de titel van het rekenboekje: "Hoeveel
en Waarom?" Wat een wijs man die in drie
woorden mijn gehele probleem wist uit te
drukken: Hoeveel sommen zal ik in mijn
leven nog moeten maken en waarom in vre
desnaam?
Toch verschaften die vermaledijde vraag
stukken me nog een paar interessante be
schouwingen over het leven in de wereld
die ik nog niet kende. Een wereld van ap
pels, peren, pruimen (niet gedroogd), stuk
ken land waar, om onverklaarbare redenen,
boeren sloten door en omheen groeven en
zowaar af en toe ook nog diagonaalsgewijs.
Wat zou een eenvoudige loentaspagger niet
beter zijn geweest, voor de boer zowel als
voor mij die opgescheept zat met de be
rekening van de oppervlakte en inhoud van
die sloten.
En dan niet te vergeten de eieren die
per dozijn werden verkocht. Waarom niet
per 10, per 50 of per borongan van de hele
krandjang, zoals dat altijd bij ons gebeurde.
"Waarom?" vroeg ik aan mijn moeder.
"Daarom", zei mijn moeder, "leer jij de
tafel van 12 maar beter!"
Zo tegen Pasen - als ik eieren moet kopen
- moet ik altijd denken aan ons eiervrouwtje
van vroeger in Malang. Een nènèk was het,
spierwit haar, diepe groeven in een donker
gezicht. Ze liep in een hoek van 60 graden
door de zware mand die ze met haar slen
dang op de rug gebonden had. Behalve de
ze last droeg ze ook nog een kleinere, hoge
mand op het hoofd. Daarin zaten meestal
de eendeneieren. We moesten haar altijd
helpen bij het neerzetten van haar vrachtje,
want ze was bang dat ze haar evenwicht
tou verliezen en vanwege de "barang aloes'
kon ze dat niet riskeren natuurlijk.
Kokki kwam al direct aandragen met een
bokor met water om de eieren stuk voor
stuk te "priksa", testen of ze wel goed
waren. Die direct zonken en bleven liggen
waren goed, die rechtop bleven staan wa
ren "koud" maar nog wel bruikbaar, die
boven dreven waren absoluut slecht en
werden opzij gedaan. Kokki had zelf nog
een andere manier die ze eigenlijk vlugger
en beter vond: ze hield elk ei omsloten in
de hand tegen het licht en wist door de
graad van transparantheid door de eier
schaal of het ei goed was.
O, wat wilde ik altijd graag helpen, lekker
met mijn hand in het water over de eieren
rollen. Maar nadat ik eens een paar eieren
gekneusd had, mocht ik voortaan alleen
blijven toekijken hoe Maatje en kokki het
deden.
Wat is een ei mooi, hoe volmaakt van
vorm, van kleur. Of het nu beige, romig wit
of groenig is als een eendenei, een ei is
onvergelijkbaar.
Er werd altijd getaward, maar dan kocht
Ma meestal tegelijk ook de hele voorraad
(behalve de slechte eieren) op. Wat een
heerlijk gezicht was het om het vrouwtje
dan het erf te zien afgaan. Licht en rechtop,
de kleine mand had ze in de grote mand
gezet en beiden droeg ze nu schuins opzij
in de slendang.
Altijd wilde ik de bevestiging: "Is ze blij
Maatje, dat U alles geborongd hebt?"
"Natuurlijk", antwoordde Maatje, "wie is
nou niet blij als die niet meer hoeft te
sjouwen en goed geld heeft gemaakt. Nu
kan ze vroeg naar huis. Help jij me morgen
met de gebakjes kind?"
De eieren werden afgedroogd en in de
spen op een koele plaats gezet. Op 12 na,
die kwamen netjes in het eierrekje boven
het petroleumkomfoortje in het bijkeuken
tje. Voor direct gebruik. Twaalf eieren, dat
is een dozijn wist ik. Het was een mooi
iliiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiminiimujuinnniiinijji
waren 2 bekende Wijzen, toen schre-
ven ze al:
Kokkie heeft de laagste prijzen 1
Witte de Withstraat 128
Telefoon 89438
Slotermeerlaan 125 1
Telefoon 130362
AMSTERDAM - W.
P.S. Wij verzenden over de gehele
wereld. I
iiiiiiiiiiiiiiimniuiiiiiiiiiiiiiiiiiiioiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniï
rekje met een bontgeschilderd tafereel. Een
kraaiende haan en op de achtergrond een
boerderij met een paar knusse, schone koe
ien, vette kippen en een hond. Ik probeerde
altijd of ik de boer kon ontdekken, maar
die was blijkbaar bezig op zijn land een
diagonale sloot aan te leggen. "Mooi rekje,
hè", zei Maatje, "Dat heb ik van tante Fie
uit Holland gekregen.
Holland, land van boeren, sloten en eier
rekjes voor een dozijn eieren. Ik ging de
straat op, kanaries zoeken en tegen Corrie
van de overkant pochen dat we net 100
eieren hadden gekocht voor de Paashaas
om te verstoppen.
Je hoeft nooit meer bang te zijn voor
rotte eieren", verzekert mijn man, "hier
wordt alles zwaar gecontroleerd voor het
de winkel in mag. Kijk, je kunt nog uitzoe
ken ook, ééntjes, tweetjes, drietjes!"
Het is de eerste keer dat ik in Holland
bij de kruidenier boodschappen doe. Gek
idee, eieren te kunnen kopen zonder bak
water.
Eieren die vers en volmaakt zijn. Alles
in Holland is zo schoon, zo perfect, zo be
trouwbaar. Er is zoveel te krijgen en zo
goedkoop.
Met mijn tas vol inkopen voel ik me trots
als een koningin. We gaan vanavond heer
lijk tjeplok eten bij de rijst die we van het
pension krijgen.
Het eerste ei dat ik tegen de panrand stuk
sla is niet goed. Geel en wit zijn een wate
rige massa geworden.
"Hoe bestaat het", zegt mijn man onge
lovig. Ik neem een ander ei. "Kijk" zeg ik,
"het bestaat alweer, er is zelfs bloed bij!"
Nog 5 andere eieren blijken op het randje
van rot te zijn en de rest kan er mee door
en die eten we dus lekker op.
"Je had ze moeten terugbrengen," zegt
een buurvrouw, "dat is je reinste nepperij!"
Hoe moet je 7 slechte eieren terugbren
gen als ze niet meer heel zijn? Bovendien
wonen we een uur lopen van de kruidenier
af en hoe moeten we bewijzen dat we die
eieren bij hem hebben gekocht?
Achteraf beschouwd brengt deze ervaring
me dichter bij Holland, dat ik nog maar zo
kort ken: niemand is volmaakt en slechte
eieren kom je net zo vaak tegen als slech
te mensen. In Indie toch ook? Ineens voel
ik de eerste steek van heimwee die me te-
Lees verder volgende pagina
