I sw. van c?$rcken
25 JAAR GOEDE PLATEN
ZIJN NAAM IS NIET VERGETEN
EXPOSITIE PIKOELAN
28 November a.s. zal het 25 jaar gele
den zijn dat één van onze trouwste adver
teerders, Carolien Bolland-van Leeuwen van
"Radio Bolland" haar toen nog schuchtere
handel In radiotoestellen, gramofoons en
gram. platen begon. Ze was toen nog maar
zeven jaar in Holland na een hele jeugd in
Indië, hoofdzakelijk Bandoeng. Haar vader
was de beroemde postman Van Leeuwen,
die o.m. het eerste beeldtelegram naar
Holland mogelijk maakte.
Het was haar man Jan Bolland, die haar
toekomst bouwde. Eerst door Lien van
Leeuwen te trouwen en toen door haar met
een zaak te laten inschrijven in de registers
van de Kamer van Koophandel. Lien's fijne
neus en Jan's practische handelskennis
bleken voortreffelijk samen te gaan.
Al zou Lien nooit meer naar haar geboor
tegrond terugkeren (ze is geboren in Bata
via), ze is Indië nooit vergeten en heeft
haar eerste stappen op het moeilijke pad
van de handel (haar vader wou graag dat
ze óók ambtenaar werd, maar ze wóu
nooit) gezet met de stimulans van haar
beste herinneringen aan Indië. En dat is
haar succes geworden.
Het ging in het begin met die gramofoon-
platen namelijk niet zo best, want alle za
ken verkochten immers hetzelfde? Waarom
zou men speciaal bij Lien kopen? Maar te
rugdenkend aan de "zalige" Lyceumtijd in
Indië met die grote voorliefde voor moder
ne jazz en cowboy-songs ("Als Pa en Ma
s middags sliepen, gingen we met een hele
kluit jongens en meisjes plaatjes draaien.
Max Alkadrie (Sultan Hamid) was er óók
muziek. Ze had de grootste collecties en
bouwde zo al spoedig een flinke markt.
Na de oorlog was Lien de eerste, die
inzag dat krontjong-muziek, Indonesische
liedjes en muziek, goede aftrek zouden vin
den. Ze trok wederom de grootste collecties
aan en begon dra goed te verkopen. "In
het begin waren die Indische mensen ver
velend wantrouwend", zegt Lien nu, "maar
ik kon het begrijpen. Men werd hier vaker
bij de neus genomen dan men gedacht had
en keek beter uit: "Wat gaan ze me nou
weer aansmeren?" Maar menige wantrou
wende klant van twintig jaar terug stelt nu
het volledigste vertrouwen in haar:
"U weet wel wat ik zoek. Stuur maar!"
Uit een recente brief: "Ook vanwege 't
feit dat U een gerenommeerde naam hebt
als het op exclusieve C&W - l.p.'s ter ver
koop stellen aankomt, velen voor U bekend
zijn en U kennen, zouden wij een blijvend
contact zeer op prijs stellen".
Lien levert niet alleen aan Den Haag
en aan Indische groepen in heel Nederland,
maar letterlijk over de hele wereld, waar
Indischgasten zitten die muziek willen heb
ben. Niet alleen is ze een expert op het
gebied van Indonesische- en krontjong mu
ziek, maar als cowboy-song-verkoopster is
ze nog steeds Nomor Satoe: 70% van de
omzet is Western.
In haar zaak heerst een prettige familie
sfeer hoewel er duchtig poot-aan wordt ge
speeld. Haar rechterhand in de winkel is
Fons, die in dienst kwam als joch van een
bijl"), ging Lien zich concentreren op deze
turf hoog, maar zich ontpopte als een
pracht verkoper. De boekhouding - ja, daar
moest ze destijds ook aan beginnen toen
de zaak groeide. Advertentie in de krant.
Er kwamen dozijnen sollicitanten, de een
met nóg mooier diploma's en getuigschriften
Eindelijk loste men een ruim vijftien jaar
oude regeringsbelofte in; op vrijdag 28 okt
1966 werd aan de legerplaats te Ermelo
de naam
GENERAAL SPOOR KAZERNE
gegeven en werd een borstbeeld van hem,
vervaardigd door de beeldhouwster Mej
Mariam Gobius, onthuld door mevrouw de
wed. H. T. Spoor-Dijkema. Bij de plechtig
heid waren aanwezig Z.K.H. Prins Bernhard,
die een toespraak hield en ruim over de
honderd genodigden en niet alleen de
"Grote Kangs". die op een of andere wijze
militair of politiek met Spoor te maken had
den gehad, maar ook de kleine Boeng
zoals zijn voormalige chauffeur en de Am-
bonneese kepala-huisstaf.
Er is aan deze plechtigheid niet veel
ruchtbaarheid gegeven; men schijnt het in
Nederland nog altijd moeilijk te vinden
waarlijk grote Nederlanders uit de Oost de
eer te geven die hen toekomt, nog moei
lijker wellicht als het een krijgsman betreft.
Onze legercommandant, generaal Spoor,
was een groot man en een groot mens en
hij verklaarde zelf eens dat hij hoopte dat
de militair Spoor nimmer gescheiden zou
worden van de mens Spoor.
Tot zover het verslag van G.H.O. de Wit,
die ons in kennis stelde van de plechtig
heid en er een verslag over schreef. Het
tekent de bijzonder markante figuur van
Gen. Spoor en het siert onze berichtgever,
dat het verslag verder uitliep in een warme
persoonsbeschrijving, vele malen langer dan
dit korte bericht: hoe zinkt inderdaad bij
een figuur van zo grote allure een herden
kingsplechtigheid in het niet. En wijdt men
uit over de naamgever voor deze kazerne
en vergeet men gehéél de kazerne en haar
doopplechtigheid!
Wij menen echter deze twee gezichts
punten gescheiden te moeten houden, thans
alleen dit korte verslag te plaatsen met
dank aan de inzender en te gelegener tijd
op Generaal Spoor terug te komen in dit
blad, dat deze Generaal niet vergeten kan,
zélfs al wordt het opschrift op de kazerne
eens vergeten.
H In verband met ons 125-jarig bestaan,
J| voor elke aankoop boven de 25,
een nuttig geschenk.
H Horlogers - Juweliers sinds 1841
Laan van Meerdervoort 520
dan de ander. Eén voor één riep Lien ze
binnen en kwam schrikbarend onder de in
druk. De laatste was een eenvoudige brui
ne meneer met nul diploma's. Waar heeft
U voor gewerkt? Het KNIL. Maar was dat
wel goed genoeg? Als je het niet goed
deed, ging je de petoet in, grinnikte solli
citant Koehler. Lien nam hem zonder aarze
len en heeft er nooit spijt van gehad. In
tegendeel!
Lien heeft als Hollands-meisje-in-lndië
natuurlijk veel gezwommen en heeft bij haar
vestiging in Holland deze sport noch de
Indische zwemmers en zwemsters vergeten.
Haar grootste triomf was de organisatie
van het zwemtournooi Holland-lndië, door
Indië glansrijk gewonnen! Nu houdt ze van
waterskieën, hoofdzakelijk voor haar doch
ter Carla en haar zoon Fred, die resp.
vorig en dit jaar jeugdkampioen in de sla
lom werden. Carla staat nu in een neven
zaak en steekt net als Ma de armen duch
tig uit de mouwen.
Lien Bolland is een forse, grote vrouw,
wie niemand het zou aanzien dat ze eigen
lijk in hart en nieren Indisch is. Wat je
soms merkt uit van die argeloze opmerkin
gen als: "Ach, tenslotte zit je toch niet zó
achter de dubbeltjes aan. Het grootste ple
zier is toch de dienstverlening die je een
ander doet..." Maar met diepe genegenheid
denkt ze aan haar echt Hollandse ouders
terug, hun aanpassing in Indië en de vro
lijke momenten daarbij. Toen haar moeder,
een echte Drentse, van de vruchtenschaal
een manggistan pakte en er meteen in
beet. De getah liep langs haar wangen,
maar ze zei opgeruimd: "Het kan toch niet
gauw wennen..."
Ja, met Lien keuvelen is lol hebben, joh!
En naar haar platen luisteren is nóg meer
lol! Poekoel teroes, Lien, en op je gouden
jubileum komen we vast terug! T.R
(1 9 nov - 3 dec.)
In de benedenzaal van het Waaggebouw
te Almelo zal tussen de bovengenoemde
data een tentoonstelling worden gehouden
van kunst- en gebruiksvoorwerpen uit In
donesië, afkomstig uit particuliere verzame
lingen!
Er is batikwerk, tin, zilver, vlechtwerk,
schilderwerk, allerlei soorten houtsnijwerk,
modelwoningen, aardewerk, kledingstukken,
opgezette dieren, krissen en maskers, enz.
- van Java en Bali, maar evengoed van
Sumatra, Celebes en zelfs West Irian -
óók "poesaka's" die men anders om allerlei
redenen liever thuis laat, geven nu aan de
expositie PIKOELAN een bijzondere en ex
clusieve waarde.
Wij wekken onze lezers op om deze ex
positie met een bezoek te vereren. Niet al
leen betekent dit voor de oudere generatie
een blik in de kaleidoscoop van het Gro-
(o)t(s)e Verleden, maar tevens heeft de ex
positie ten doel de belangstelling voor de
Gordel van Smaragd vooral bij de jeugd
te verlevendigen.
Voor een goede voorlichting der bezoe
kers wordt door de organisatoren der ten
toonstelling zorg gedragen.
Alle lof voor de initiatiefnemers Dat dit
goede voorbeeld navolging moge vinden!
