HEILIGE HUISJES Sekali - sekali! 't Is ook zó verleidelijk... Maar ook dat enkele keertje kan u te vet vallen. En dan zegt u: had ik maar zo'n echt Indisch obatje... welnu Singer heeft dat voor u - in moderne tabletvorm, hygiënisch verpaktTemoe Lawak 100 tabl. 5.60,20 tabl. 1.40. Indische ontvettingspillen - 120 tabl. 3.95, 40 tabl. 1.45. of Vraag uw apotheker drogist of schrijf aan: N. V. The Singer Import, Postbus 190, Amersfoort. Telefoon (03490) 15547. "Inderdaad is het waar dat de twisten in deze rubriek geen kwestie zijn van het gelijk van Tjalie of de aanvaller. In mijn veeljarig abonneeschap heb ik veel mensen gesproken die eens abonnee waren, bedankten en niet meer terugkeerden, ook al bleek later dat ze ongelijk hadden en Tjalie gelijk. Zij vormen dus een BLIJVEND verlies, en wel omdat Tjalie TE VEEL HEILIGE HUISJES OMVER GEGOOID HEEFT. Als dat maar voorkomen kon worden..." D. KERKHOF Ik heb geen heilige huisjes omgegooid. Ze waren meestal al vergaan en bros, maar werden krampachtig overeind gehouden. Eén lichte ademstoot, één aanraking van de pink was voldoende ze te doen ineenstor ten. En men weet dat, maar men vergeeft niet, omdat men zelf niet "herboren" kan zijn. Velen denken dat ik er op uit ben om heilige huisjes te verwoesten, maar dat is niet waar. Ik volg alleen een gedachtenloop die NU practisch is, NU lééft. Onopzettelijk stoot ik dan tegen menig heilig huisje. Met Tong Tong zijn wij bouwers op een ver laten kerkhof: de Indische groep, die voor verreweg het grootste deel bestaat uit "has beens": een kerkhof vol verroeste, brokke lige afdakjes en monumentjes, die instorten bij elke windvlaag, elke trilling van de grond. Dat doen geen mensen, dat is ge woon "decay". Velen kunnen slechts teren op een naam (die "gone" is), een positie (die dood is), een eer die niet geconsoli deerd is. Men wil het niet weten. En dan ontstaat de situatie dat je op een party tussen jonge mensen hartelijk een dame groet met een "Dag Omaatje!" And she is shocked out of her senses, want ze wil geen Oma zijn, ze wil niet weten dat ze oud is, ze denkt dat ze nog steeds jong en beeldschoon is...en dan heb je een heilig huisje omgegooid. Den Haag zit tjok vol zulke heilige huisjes. Daarom hebben wij hier verhoudingsgewijs de minste abon nees. Buiten, in Zeist en Beverwijk en het Gooi en zo zijn Indische mensen veel nuchterder. Een kolonel daar weet dat hij geen kolonel meer is. Maar menige kolo nel in Den Haag, die in een klein kringetje van officieren kolonel gebleven is, kén vaak denken dat hij betoel nog kolonel is. En daar begint het bouwen van een heilig huisje... Tong Tong vraagt aan zulke mensen vaak alleen: "Ik weet hoe groot je was. Wat DOE je nou?" En dat mag niet...dat mag niet... hoewel zulke mensen WETEN dat de enorme Indische groep in Den Haag so ciaal, politiek, cultureel NIETS produceert De uitzonderingen die er Goddank zijn, red den de armoe niet. Dit is niet specifiek Indisch. Decay treedt ook op in de Zuilen van Nederland, in vele Nederlandse groepen, in de hele wereld. En overal storten heilige huisjes ineen en worden personen veroordeeld... Niet in ons verleden ligt onze grootheid, in de handelingen van NU. T.R. SASTRO EN DE BINTANG Sastro was 25 jaar bij de Bank en dus werd hem met een selamatan een groot kruis van verdienste uitgereikt, zoals er zo veel werden uitgedeeld in het goeie ouwe Indië (en met trots gedragen). Na afloop van de schone redevoering van de Tuan Direktur himself vroeg deze Sastro nog: "En heb je nog wat te vragen, Sastro?" En tot onzegbare vreugde in de zaal vroeg Sastro: "Niki nopo angsal di ga- dehké?" (Kan je dit ook in het pandhuis belenen?) Helaas gaat veel van de humor hiervan verloren als men Sastro's vraag niet uitspreken kan in die echte ernstig- plechtige midden-Javaanse taal, die in zulke gevallen onweerstaanbaar komisch kan zijn.) NEEM EEN MENS MEE Tante Sorsien was in Semarang bekend om haar koelbloedigheid en droge humor, ook onder schokkende omstandigheden. Eens reed ze in een Amco (driewielige taxi's met tweetactmotortjes die in die tijd vers in de markt waren), toen bij een weg- kruising een auto nog maar net op het nip pertje gemist kon worden, doordat de chauffeur van de Amco het stuur omwierp en het rammelende voertuig via een sloot knetterend een ketellatuin in reed. Waar het met een "Prot!" tot stilstand kwam. Terwijl de chauffeur nog lijkbleek naar adem hapte, zat Tante Sorsien hem al te kapittelen: "lh-iiih! Koewé nè arep mati, odjo ngadja wong!" (Als je dood wil gaan, moet je niet een mens meenemen! - Dit is een soort humor die in Holland niet begre pen wordt, maar Indische mensen en In donesiërs kunnen erbij schudden van het lachen!) VOOR BOEKENVRIENDEN In ons voorgaande nummer (10) bespraken wij een kookboekje: "SLAMAT MAKAN", door Ina den Hartog, Uitg. De Driehoek. Mini-pocket. De daarin aangegeven prijs van 4,90 is echter foutief. Dit moet ten rechte zijn: f 3,90 0,25 porti. POSTZEGEL We wisten niet dat de "Kinder-zomer- postzegels" van 1966 uit waren en kregen opeens een brief met die blauwe postzegel van 20 ct 10 ct, voorstellende een mens tot aan zijn nek in het water en de titel: Nederland! "Sapperloot! Wat een "ngaloep-postze- gel!" dachten we: Holland bijna kêlêlep! We gaan naar de kelder! In Azië zou men nóóit zo'n postzegel maken...en natuurlijk is dat "bijgeloof"... Als ze er nou maar bij gezet hadden: "Luctor et emergo"! Dan kunnen we t.a.v. ons kabinet denken: "Lukt 't vendèèg niet, dan lukt 't mèrrege..." OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO O u O Als U brieven stuurt of bijdragen O O inzendt, schrijf ALTIJD uw volledige O en duidelijke adres niet alleen op de O q envelop, maar ook op de brief én o O op de inzending, zodat verwarringen O uitgesloten zijn. O n O lOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC SINGER 27

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1966 | | pagina 27