ACHTERAF BEZIEN
FEUILLETON
HETE DRANK VOOR KOUDE DAGEN
Vervolg van pag. 9
Stapelgek zegt U nu? Weet U dat we dat
van Rudi Gernreich en Courège ook zeiden
twee jaar geleden? En nu dragen onze
meisjes niets anders. Omdat er in feite
weinig beters de boventoon DURFT te voe
ren.
Ja, ik durf een lans te breken voor de
Sakaba. Als de Mode er "geen been" in
ziet onze rokken 40 cm te verkorten, zie
ik er geen been in de rok 40 cm te laten
zakken.
We kunnen van de Sakaba de élégantste
kleding maken die we in jaren hebben ge
dragen. Ik wil geen omwenteling in het
modebeeld, ik zou alleen HET MEISJE UIT
INDIë en haar alléén, op het voorrecht wil
len wijzen dat ze bezit: het dragen van de
Sakaba.
Wat denkt U van de Sakaba als officiële
dracht? Geen: zo moet ik gekleed gaan,
maar op bepaalde momenten, als ik er
trots op wil zijn "het Meisje uit Indië" te
zijn. Op officiële gelegenheden, feestjes,
recepties, samenkomsten van Indische men
sen.
Naar mijn gevoel hoort in de kast van
ELKE Indische die fijne witte kabaja, die
mooie sarong, een paar sierspeldjes.
Ouderwets? Neen. Modern? Neen, want
dan zou U over 6 maanden alweer ouder
wets kunnen zijn. De Sakaba is tijdloos,
zoals vrouwlijkheid en werkelijke gratie tijd
loos zijn.
Wel kunnen we de Sakaba modieuzer uit-
door GREET GAUDREAU
Hoofdstuk I
Juffrouw Platteel had niet de minste be
langstelling in Mam en mij. Ze leefde zo
geheel afgewend van ons beiden dat het
nu, 38 jaar later, onmogelijk is te beden
ken hoe ze er zelfs bij benadering uitzag.
Juffrouw Platteel had geen gezicht. Ook
geen gedaante, geen stem, geen omlijning
of vulsel. Ze was een lange, wit katoenen
japon die aan haar bureau schriften cor
rigeerde en je aldoor het gevoel gaf, dat
je haar met rust moest laten want ze wilde
niets met je te maken hebben.
Ze leefde alleen, voor zichzelf, en toen
ze voor haar fatsoen een collega-onderwij
zeres met een dochter van zeven jaar on
derdak moest verschaffen, was ze waar
schijnlijk boos. Maar ze kon er niet vanaf.
Haar huis was erg klein en het lag met
een aan de weg. Het bevatte haar slaap
kamer en kantoortje, onze slaapkamer en
een nauwe voor- en achter-galerij. Klein
voortuintje, witgekalkt laag tuinmuurtje tus
sen huis en straat. Er moeten bedienden
geweest zijn maar ze waren allemaal vorm
loos, net of ze nauwelijks bestonden. Soms
dacht ik dat ik ook niet helemaal bestond,
om Juffrouw Platteel genoegen te doen, als
het ware.
voeren, denk aan de rijke keuze van stof
fen die nu tot onze beschikking staat. Kant,
borduursel, openwerk, versiering met kra-
lenborduursel, ruches in fijne kant, inzet-
stukken van ander materiaal. Voile, fijne
wol, batist, broderie. Maar altijd WIT.
De halslijn is een ondiepe of diepe V, maar
nooit te diep.
Voorsluiting met sierspelden of misschien
een fijne corsage.
Denk aan het nieuwe gebied waarop kap
pers, juweliers en onze handige modistes
zich kunnen begeven. Het ontwerpen van
sierlijke sluitspelden, mooie kapsels. Welke
schoenmaker maakt sierlijke muiltjes van
brokaat en borduursel?
Wie batikt een eigen sarong of borduurt
een mooie lap stof met batik- of andere
motieven? Wie ontwerpt een makkelijk te
wikkelen sarong-rok, wie een mooie band?
En wanneer houden we onze eerste Saka-
ba-modeshow. Op de Pasar Malam?
Er ligt een zee van creatieve mogelijkheden
bij het herinvoeren van de sarong-kabaja.
De Sakaba wordt de verbinding van oud
en nieuw, iets van onszelf, het meisje uit
Indië, waar geen modekoning iets aan ver
anderen kan, evenmin als de sjanghai-
dress en de sari veranderd konden worden.
Ik wou graag verder met U praten over
mijn plannen, maar schrijft U me hoe U er
over denkt?
(en als er mannelijke opinies zijn, graag!)
LILIAN DUCELLE
Lieve lezeressen,
IK ben weer terug (in Nederland)
van weggeweest (Californië) en U
kunt dus als vanouds weer schrijven
aan: Lilian Ducelle, Myana, Prins
Mauritslaan 36, Den Haag.
De voorgalerij was propvol gepotte va
rens, het was er nauw en warm na ons
hoge, grote huis op de suikerfabriek en
zielsverlaten. Mam was er niet altijd, daar
was ik al aan gewend maar gelukkig was
ze anders, dichterbij, als ze er was. Ze
praatte met me en scheen me te zien.
Er was een gegeneerde, ongewone teder
heid tussen ons, Mam voelde zich waar
schijnlijk ook een beetje verlaten. We fluis
terden samen over Juffrouw Platteel die
zo vreemd was maar die we toch moesten
ontzien omdat we in, haar huis leefden.
De avonden en nachten die hier anders
schrikbarend geweest zouden zijn waren
nu het beste gedeelte van de dag, want
Mam bleef noodgedwongen na school
thuis. Op de fabriek werd ik soms midden
in de nacht wakker en zwierf alleen en
huilend door ons wijde huis dat hel ver
licht en verlaten om me heen gaapte. Ik
was toen zes jaar en net op school, daar
om was Mevrouw Visser, mijn kinderjuf
frouw en enige metgezellin, opgezegd. Ze
dachten dat ik nu wel geen kinderjuffrouw
nodig zou hebben maar ik had een met
gezellin nodig, zo iemand als Mevrouw
Visser die iedereen op de fabriek kende
als Pöpö Pisser, de eerste naam die ik
haar als heel jong kind gaf.
Bij Juffrouw Platteel was er een nacht
waker die bij het vallen van de avond
kwam en de nacht slapend op de voor-
Denkt U aan onze heerlijke warme ban-
drek die vooral 's avonds als men thuis
komt zo goed smaakt? Deze drank bestaat
uit precies 20 ingrediënten, schrijft mevr.
Schardijn, en sommigen daarvan zijn niet
geheel onschadelijk voor aanstaande moe
ders. Even lekker en veilig is
Pokak
die zowel warm als koud gedronken kan
worden.
500 gr. kandij-suiker, y2 liter water op
koken met 100 gr. djahe, 10 gr. kapulaga
(cardamon) 5 gr. pijpkaneel, 5 st. gekneus
de tjengke, 5 gr. pala, een stuk sereh.
Zeven en bewaren.
Wil men Hypocras maken, dan neemt
men inplaats van sereh 10 gr. gersteklaver
(galega) en 2 gr. peperkorrels en al deze
ingrediënten worden gedurende 14 dagen
op een liter brandewijn getrokken. Voor
gebruik 2 eetlepels van de brandewijn zijn
voldoende voor een hoeveelheid stroop van
500 gr. kandij Itr water.
GEHOORD IN EEN RESTAURANT
"Zó beeldig zag ze eruit! Zó sjiek! Met
handschoenen deze (linkerhand bij elleboog
van gestrekte rechterarm, als om de groot
te aan te geven van een flinke kakap) en
met topi klamboe tjaplak. Zooo snoezig!"
(Met mitaines en chapeau-voile met mou-
ches).
TJAP REBAB
Ruim een halve eeuw terug was er een
merk sigaretten met een viool erop, dus
"Tjap Rebab". De sigaretten waren van
een zeer slechte kwaliteit en kostten maar
een cent de tien. Misschien komt het "Tjap
Rebab" daar vandaan. M. H. QUITZ
galerij doorbracht. Het feit dat het über
haupt nodig geacht werd dat er iemand
's nachts ging waken, zou me anders
doodsbang gemaakt hebben, maar met
Mam die tegen me sprak en 's nachts
mijn bed deelde, verdwenen de nacht
spoken. Ik stelde veel belang in de nacht
waker die meer gezicht voor me had dan
de andere bedienden. Hij was niet bang
en sliep op de stoep tussen de donkere
voorgalerij en de donkere tuin.
Hij sliep zo overgegeven dat de inbre
kers die op een nacht binnenkwamen, rus
tig over hem heen konden stappen en
in het kantoortje het bureau van Juffrouw
Platteel doorzoeken.. Daarvoor moesten
ze door de slaapkamer van Juffrouw Plat
teel heen maar ook zij sliep rustig door.
Maar Mam werd wakker, ging overeind
zitten en riep "Werda?" Dat maakte mij
wakker en ik wist dat er iets mis was
maar ik was niet bang want om een of
andere reden was Mam niet bang. De in
brekers renden weg en alles was ge
woon de volgende dag. Juffrouw Platteel
zei nog steeds niets alsof ze gewoon was
aan inbrekers en ging naar school in
haar lange, stijve, witte jurk.
De dagspoken kon ik ook wel aan. Ze
waren het vijandige huis, de onverschil
lige bedienden, de hete stille stad, de
wijde straten met niemand erop, de vele
waringins en geen kinderen om mee te
zie volg. pag.)
16
