SAKABA
NIEUWS
Deze klassefoto
kreeg ik van
Edith de Groot
Halewijn. Al ston
den er geen na
men achterop, hoe
zou ik ze ooit
vergeten kunnen?
V.l.n.r. staand:
Schoolhoofd Hr. Burger, Jan Burger, Wim Hofmeister, Rob Hageman, Willy Houthuizen, Eddie Staffers, Otto Groeneveld, Hans v. d. Lely,
Willy Stok, Magnier, Johan de Weert, Frits Mussri, Ruud v. d. Heiden, Anton Blok, Hr. Lootsma, Piet Oudkerk Pool, Fred Rhemref. Frans
Puyt. Zittend v.r.n.l.: Flora Oschalz, Edith Halewijn. Bea Flissinger, Alma de Lange, Marietje Molenkamp, Lena Meyer, Annie Treuren, Paultje
Willems v. Beveren, Elly Stok, Betsy Platt, ikke, Evi Hofmeister, Annie Oei, Mientje Blok, Evi Hardsteen, Fien Geway, Lien da Costa.
(En sorry voor alle foutieve naamspellingen lui!)
aloon-aloon met de toekang2 ramboet en
bloemenverkopers, met je aubades en
volksspelen op Koninginnedag. Malang met
je gang zus en gang zo die je op je blote
voeten kende. De mooie gladde straten van
de nieuwe bergenbuurt, de statige, diepge
legen hulzen aan Rampal, de popperige
straten en huisjes van Tuindorp. Ament,
Berger, Stok, Koliang, Fuglisthler, Mierop,
bij elke straat hoort een naam, een naam
die voorgoed in je herinnering gegrift
blijft.
Amsterdam, Parijs, New York, Mexico
City, Los Angeles, als U daarover praat
zeg ik:
"O ja? Ja dat ken ik, daar zijn we ook
geweest. Daar hebben we ook gewoond!"
Maar als U zegt! Taloon lor, dan krijg ik
een krampachtig gevoel in mijn keel.
Omdat ik aan een klein huisje in een
gang boentoe denk, aan balsemientjes in
een droge sloot, aan asems oprapen van
de straat, aan een erfje dat blank stond
in de regentijd: als anak Malang kan je
niet anders. LILIAN DUCELLE
VARKENS-CONCEPTIE
Mijn kleindochter Michèle (nog geen drie)
is voor het eerst buiten. We zien varkens.
"Dat is een varken", zeg ik, wijzend op
een mollig rose dier, "weet jij wat dat is?"
Michèle: "Jawel, Opa Tjalie". Ikke: "Wat
is dat dan?" Michèle: "Daar komt suiker
uit...
Kassian! Heeft tot nog toe alleen maar
marsepeinen varkens gezien, Anak Beton
Semèn. Zoiets heeft dan geleerd: "een
vertekend beeld".
KABAJASPELDJES
Als een wervelwind kwam ze het kantoor
binnenstormen en meteen herkende ik haar:
de dame van de accessoires op de expo
sitie van Lydia Luyten. Als U die hand-
werk-tentoonstelling 5 jaar geleden gemist
hebt dan is dat om twee redenen jammer:
Lydia's borduurwerk en Loes Nienhuis' sie
raden, allebei èrg mooi!
"Werk je nog steeds met kralen en zo?"
vraag ik.
"Nog steeds!"
"Zou je willen proberen een paar kabaja-
spelden voor me te ontwerpen en maken?"
Natuurlijk wil ze dat. Vlot, actief, creatief,
dadelijk doen, dat is Loes Nienhuis. Zo
was ze 5 jaar geleden, zo is ze nu nog.
Na twee dagen kwam ze terug. "Kijk even,
ik heb er aan één stuk op zitten zwoegen
tot ze klaar waren, vond het een leuk idee,
wilde je het resultaat zo gauw mogelijk
laten zienl"
En daar liggen mijn kabajaspeldjes dan.
Fijne rechthoekjes van witte en turquoise
pareltjes met iets van glinsterende steen
tjes en zilverdraad, drie speldjes verbonden
door een parelkettinkje.
Geen moeder zou trotser op een drieling
zijn geweest als Loes en ik op onze eerste
drie speldjes.
Ze had er bijpassende oorclips bijge
maakt. Onze eerste kabaja-speldjes, er ko
men er meer, gekleurde, effen witte, andere
vormen, Loes Nienhuis heeft een geweldige
fantasie. Ze wil ze voor U ook wel maken.
Kunt U broches, kettingen, armbanden
maken? Ja? Probeert U uw handigheid ook
eens op kabajaspeldjes. En als U wat heeft,
toe, schrijf het me en zend ze in voor onze
Pasar Malam expositie "Het Indische Meis
je Creatief." En maak er dan nog een paar
om zelf te dragen straks, in Uw sakaba!
REACTIES OP DE SAKABA (TT no. 14)
"Stuk voor stuk schattig die Sakaba's op
de voorplaat. Maar waarom allemaal met zo'n
miezerige kipasjes van Pasar Baroe? Ik zag ze
altijd zo graag manoeuvreren met een royale
brede waaierW. Allard
Dank voor het "schattig" en sorry voor
de kleine waaiers. Maar we hadden ze
expres niet helemaal opengewaaierd an
ders had U minder van dat schattige kun
nen genieten. En ze waren beslist niet van
Pasar Baroe!
"Met veel genoegen en interesse over Uw
Sakaba gelezen. Het zou fijn zijn als we hier
in Holland bij de Sakaba de bijbehorende
speldjes en muiltjes zouden kunnen kopen of
laten maken. Ik houd mij aanbevolen voor
tips daarover". Mevr. Mieras-Burger
Wie de speldjes voor U kan maken staat
elders in onze rubriek. Een adres voor
kabaja's heb ik al voor U:
Mevr. Flohr, Antillenstraat 90, Leiden.
Maar er zullen meer handige naaisters
zich komen aanbieden. Wie in Den Haag,
Amsterdam, Rotterdam?
Bij die voorplaat gaan mijn gedachten te
rug naar froeher, aan mijn lieve moeder. Ge
weldig seg!" E. B. N. Meelhuysen
Wij hopen dat de kinderen, kleinkinderen,
nichtjes en neven van al deze vrouwen in
sakaba dat ook zullen zeggen, later!
"Ik vind die sakaba iets beeldigs. Maar
zou ik daar als Hollandse nu in mogen lopen?
Ik ben getrouwd met een Indische jongen en
door hem en zijn familie denk en voel ik In
disch en ik zou niets liever willen dan "erbij"
te horen. v. R.
Stel dat U 50 jaar geleden in Indië had
gewoond, dan was de Sakaba de gewoon
ste zaak ter wereld voor U geweest, waar
of niet? Voor het dragen van de Sakaba
zijn maar twee dingen vereist: een gevoel
van verbondenheid met de oorspronkelijke
draagsters (dus de moeder, grootmoeders
van uw man) en trots op de traditie die
U mag helpen voortzetten. Een traditie van
vrouwelijkheid, distinctie, elegance. Zie ik
U de volgende keer in Sakaba?
LILIAN DUCELLE
12
