Eet modern beschaafd en tóch uiterst origineel met onze Tong Tong place-
mats met het feestelijke Baiische "kebogan"-motief. 3,50 place-mat plus servet.
WAT ZOEKEN IN TONG TONG
In de TT van 15 febr. (pag. 16) vraagt
E. Visser onder meer: "Welke mooie en
nuttige krachten schuilen in dit blad, al
zien we ze niet? Wat zocht ik als ik zelfs
in mijn kwaai-kwaai-buien met mijn vriend
jes" samen Tong Tong veroordeelde? En
wat vond ik blijkbaar steeds weer?
Ik weet het niet. Weet U het?"
De redaktie tekende erbij aan: "Nee, we
weten het niet. Wie van de lezers weet
het wel?"
Wel, dit is mijn mening:
"Wat we in Tong Tong zoeken en daar
ook vinden isONSZELF. En doordat we
hier onszelf vinden, vinden we elkaar over
de hele wereld, als een grote groep in
broederschap verenigd. Tong Tong maakt
ons bewustzijn wakker. Daardoor is Tong
Tong het enige Indische blad ook dat velen
van ons de OPENBARING brengt van wat
de ware Indo is, ook waar we tussen de
regels door lezen, ook daar waar we in
twist uit elkander gescheurd lijken. Er is
ergens tóch een mystieke band tussen het
Oosten en het Westen. De Indo is zelfs
waar hij het ontkent de belichaming van
die band. Een band die altijd zal blijven
zoeken naar een echt bestaan. DAAROM
HEEFT TONG TONG RECHT VAN BE
STAAN EN KAN NIET TEN ONDER GAAN.
Want er klinkt de stem in van een Hoger
Geweten.
Verkort. Accentueringen
van de inzendster:
RITA SCHENKHUYZEN
Pasadena U.S.A.
Het is wel een ontzaglijke sprong van
de "shameful halfcast" die maar het liefst
weg-assimileren moet, naar de mens die
de drager moet zijn van het eeuwige zoe
ken naar elkaar van het Westen en het
Oostenl Vooral hij, die het hoofd schudt
over de vele gebreken van vele Indo's (zijn
zelfontkenning, zijn onwil om eigen waarden
te onderzoeken, zijn gretigheid naar oplos
sing van zichzelf in een andere volksgroep,
Vervolg van pag. 9
en hen daarbij helpen, niet verwerpen. An
ders ontwrichten we een fundamentele wel-
vaarts- en geluksverhouding in de gemeen
schap des staats, die rampzalige gevolgen
kan hebben.
In deze nabeschouwing spring ik nogal
van de hak op de tak. Maar bewust. Elk
der aangeroerde terreinen is breed genoeg
om er uitgebreide studies van te maken.
Dat worde overgelaten aan de lezer. Als
hij maar serieus wil zijn. Als hij maar minder
moddert met systeempjes, maar de oudste
waarden blijft zoeken van Tijd en Ruimte.
Laat ons bedenken dat op de bodem van
de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd en
Revolutie ook liggen een ontworsteling aan
de toenemende industrialisatie van dit ba
sisch agrarische volk. En het conflict tus
sen de "moerba" van de fabrieksstad en
de "marhaen" van de "oedik".
Politiek en staatsbestuur zijn geen maak-
werkjes, maar horen zich op harmonische
wijze aan te passen bij natuurlijke volks
gesteldheden.
T.R.
zijn gebrek aan studiezin naar zijn oor
sprong en zijn ontzaglijke twistzieke ver
deeldheid...), kan niet anders dan timide
twijfelen. Wat ik doe. Maar al mijn nabije
vrienden weten hoezeer Rita mij met deze
gedachten nabij is.
Dat dan voor wat de Indo denkt. Maar
wat zou de Indische Totok in Tong Tong
zoeken...of is er achter het "heimwee"
niets anders? Ik weet b.v. zeker dat mijn
vader, een Totok, van Tong Tong genoten
zou hebben. Niet omdat het mijn blad is,
niet voor de zalige herinneringen alleen,
maar voor wat anders óók. En wie vindt
hier een antwoord? T.R.
...OF JE MOET
HET ZELF MAAR WETEN...
Als de berg niet bij Mohamad komt, komt
Mohamad bij de berg. Als Tjalie niet bij
de doe komt, komt de doe bij Tjalie en
doet aan mijn schrijftafel zijn "opmetingen".
Waar je met een schuins oog van je schrijf
machine toch wel naar kijkt. Naar dat idioot
doende wijzertje van de hartdrukmeter...
En dan zeg je geen boe of ba meer,
als de doe zegt: "Zes weken rust of je
moet het zelf maar weten..." Het lamme is
dat die dokter het helemaal niet boos of
zuur zegt, maar even vlak alsof hij zeggen
wou: "Dit katoentje kost zes dubbeltjes de
el!" It is a FACT.
Die zes weken rust is natuurlijk "out of
the question". Bovendien kan de dokter
op dit kantoor meteen persoonlijk kennis
maken met de oorzaken van veel spanning.
Nog steeds Is huisbezoek beter dan wacht-
kamerbezoek!
Hoe dan ook: het gaat voortaan aan
merkelijk planplanner. En laten we verder
maar duimen...
Overigens zijn de oorzaken van veel
spanningen typisch Indisch in een Neder
lands milieu:
A. Als wij orders geven voor uitvoering
van plannen precies volgens door ons ver
strekte gegevens, b.v. volgens tekeningen
van Rogier (en die IS goedl), krijgen wij
van de Hollandse uitvoerder vrijzinnig ver
anderde werktekeningen, waar klapperbo
men lijken op crotons, bamboestoelen op
peterselie, krokodillen op tjitjaks en onze
leuke Indische bèbèks op waterhoofdige
slachtkuikens.
"Dat is toch ook mooi..." "NEE, meneerl
Dat is afschuwelijk!" En dan komen altijd
weer van die ellenlange NODELOZE dis
cussies over de Indische natuur. Lantjangl
En de tijdnood wordt groter...
B. Orders worden NIET op tijd uitgevoerd
ondanks schoonklinkende beloften. Onze
sierlepeltjes lopen nu al de dubbele tijd
van de leveringscondities. De tegels laten
telkens weer wachten. Altijd weer smoes
jes altijd weer smoesjes. Wie zegt dat
de Europese leverancier betrouwbaarder is
dan de Aziatische, zit doodgewoon niet in
de handel en kletst maar wat. Tussen de
betrouwbare leveranciers zitten ook bosjes
volslagen onbetrouwbare.
Het lamme is dat onze tijdschema's en
dus ook onze financiële planning vaak lelijk
in de war kunnen lopen, als orders niet op
tijd los komen. Dat ik ondertussen door
boze lezers op het matje word geroepen,
is zo erg niet. Daar ben ik al aan gewend.
Maar dat ons werk niet prompt wordt op
geleverd, dét is naar!
Alleen kantoormensen met een regelma
tig lopende job kunnen me kalmerend toe
roepen: "Sabar, Tjalie, Sabar..." Want zij
dragen tóch nergens algemene verantwoor
ding voor. Managerziekte en maagkwalen
komen verreweg het meest voor in het be
drijfsleven, niet op departementen of bij
gepensioneerden thuis...
Maar we zullen het toch maar tammetjes-
an doen voortaan, ja? T.R.
10
