HET LEVEN
Fantastische gewoon! Duur? Geen sprake
van! Hebt U wel eens gegeten op een
beurs in de RAI of in Utrecht? Dat is duur
en de keuze is nog beperkt ook. En op druk
ke dagen daar krijg je nóóit een plaats!
Lang wachten in de queu? Maar dat is toch
overal zo? Warm? Heel Nederland was op
die dagen warm! (Al zal komende jaren
tijdiger ingegrepen worden in de ventilatie,
die inderdaad door stroefheid van de Hout-
rusthalleiding te wensen overliet! Red.).
Staat alles niet een beetje verwarrend
kris-en-kras door mekaar? Maar dat is juist
leuk zo! Op andere jaarbeurzen staan alle
stands altijd keurig bij elkaar, waardoor het
geheel iets doods krijgt en vermoeiend ein
deloos. Hier "knikker" je van de ene ver
rassing op de andere! Enz. enz.
Het curieuze is dat wij van de Neder
landse bezoekers méér leren dan van de
Indische, die (vermoeden wij) nog te veel
in een voorgoed voorbij verleden zitten met
hun vergelijkingsmaatstaven. De namaak
Minangkabau-gevels vond men "niet halen"
bij de atap daken in Indië, maar De Hollan
der vond ze "meesterlijk!" en een verkwik
kende variatie op de bekende "recht-toe-
recht-aan" geveltjes van Europese jaarbeur
zen.
WAT NIET KAN
Overigens moet men atap en bamboe
maar definitief van zijn verlanglijstje
schrappen. Hier blijft de brandweer onver
murwbaar, die met argusogen rondwandelt
en alles wat brandbaar of papier is mee
dogenloos afkeurt, terwijl de stand soms
tot de nok is afgeladen met brandbare
koopwaar! Andere "Argussen" op de Pasar
Malam terrein: de inspecteurs van de wa
renwet die elk ongewoon (lijkend) gerecht
direct onder de loupe nemen om ons vrien
delijke publiek te behoeden voor vergiftin-
gen. En de inspecteurs van de vermakelijk
heidsbelasting, die de kaartverkoop in
show-stands (b.v. van de modeshow en de
wajang) consciëntieus uitkamden om te ont
dekken of de gemeentekas niet ernstig be
nadeeld werd door het toelaten van af
en toe een bezoeker zonder kaartje...
Het "leef en laat leven" van het Oosten
is er hier nog lang niet bij. Vriendelijke
gemoedelijkheid, gulheid en gastvrijheid die
de eerste kenmerken vormen van alle Azia
tische Pasar Malams, zullen hier nog lang
in het gedrang blijven, helaas!
ONZE PERKOETOETS
Van de KLM kregen wij als mooiste ge
schenk in iaren twee stellen perkoetoets in
drakenkooitjes, als een heilwens voor onze
Pasar Gambir.
Nu wekken de lievë diertjes ons elke
morgen met hun "picollo-gekoer" en laten
ook midden in de drukte van de dag vaak
een opwekkend "hallo uit Indië" horen.
We hebben het ene echtpaar Mr. and
Mrs Ardjoeno and Soemadra genoemd, en
het andere echtpaar Mr. and Mrs. Salja
and Setyawati (liefdesparen uit de Bharata-
joeda).
Nu adviseren kennissen ons om de echt
paartjes te "pisa" (scheiden), wat het ge
zang ten goede zou komen. En veel meer
andere merkwaardigheden van perkoetoets.
Hoe ze b.v. ge-"mandi" moeten worden.
Wie kan onze lezers over perkoetoets meer
vertellen?
STUDENT C.F.
Wil student C.F. ("Hoe ligt onze
taak?" TT No. 23) zich met onze redac
tie in verbinding stellen? Er liggen twee
brieven op hem te wachten.
Als de organisatoren denken aan hun "lij
densweg" van duizend-en-één mag-niets en
"verbodens", waar ze zich in negen jaren
doorheen hebben moeten worstelen, aan de
letterlijk hemeltergende tarieven voor alles
wat op het terrein moet worden aange
bracht, dan staan ze stomverbaasd dat ze
het nog zó ver hebben geschopt.
Maar wordt één ding ook wel duidelijk:
als de Pasar Malam zich werkelijk zou moe
ten ontplooien in haar volle pracht, dan
zal een eigen gebouw moeten worden ge
bouwd, met andere architectonische eisen.
Hoe lang dat nog? Maar dat wij Indisch-
gasten, met onze sloomheid en onervaren
heid tóch op de goede weg zijn, dat staat
als een paal boven water. Volgend jaar,
dames en heren, een Pasar Malam IN
TWEE HALLEN!
DE BOUWERS: WIJ EN UI
We kunnen op dit punt gekomen
niet ontkomen aan enkele woorden van hul
de. Niet alleen voor de bouwers van de
Pasar Malam: Rogier en Ellen Boon en
Edlelie, die dit monsterobject elk jaar
toch maar weer overeind krijgen dwars
door duizend "kan-niets" heen, maar zeker
ook voor de standhouders, die elk jaar weer
een hoop geld welgemoed steken in een
onderneming, waarvan het' succes nog lang
niet gegarandeerd is, en die er elk jaar
weer wat origineels of schilderachtigs van
maken. En "last not least", geacht publiek,
OOK U, VOORAL U, heeft de Pasar Malam
groot gemaakt, door elk jaar weer present
te zijn in steeds groter getale en even zorg-
geloos en vrolijk als "toen froeher" aan
deze Pasar Malam een cachet te geven
van een "Oriental Market": een oase in
Hollandse model-stijfheid, een fontein van
nieuwe ideeën, een ongekend aspect van
"dagang dan gembira" dat succesvoller is
dan nuchter efficient handelen sadja, een
stukje levende Oosterse culttuur in het
Westen.
Wie zegt dat de Indische groep afge
schreven en dood is? HIJ BEGINT NU PAS
TE LEVEN!
Laat ons niet in de steek, lezers van
Tong Tong, blijf ons in de komende maan
den adviezen geven over wat en hoe er nog
verbeterd kan worden. Maar liefst goed
doordachte en berekende adviezen. Niet
b.v.: "Bouw een fontein!" sadja. Probeer
te ontdekken of dat technisch mogelijk is
en hoeveel het zou gaan kosten. Denk er
om: de Pasar Malam Tong Tong is niet een
"ideetje van Tjalie dat uit zichzelf wel door
rolt", maar een WERK dat samengesteld
wordt uit de ideeën van duizenden onder
ons. Als wij maar allen actief en vindingrijk
blijven, dan leeft deze Pasar Malam ons vér
voorbij, zoals eens ook de Pasar Gambir
zijn uitvinder Raffles vér voorbij leefde,
omdat er steeds weer nieuwe ideeën in
gerealiseerd werden.
Hier ligt de sleutel: in het inlichtingen
kantoor op de Pasar Malam diep in ge
dachten zittend, vroeg een kennis me:
"Waar pieker je over, Tjalie?" Mijn ant
woord: "Over de volgende Pasar Malam!"
ontlokte haar een schaterlach. En toch is
dat wat we allemaal moeten doen: VOOR
UIT DENKEN! Want dat is Leven! T.R.
P.S. En ziet U nu zelf wel hoe weinig er
overblijft van de "standaard-opinie" van
de buitenwacht dat Tong Tong-ers alleen
maar sentimenteel terugkijken en niets voor
uit scheppen? Wij, "terugkijkers" hebben
een Pasar Malam opgezet die nog lang
vooruit leeft. En de "vooruitkijkers" hebben
nog steeds niets gemaakt
AAN DE INZENDERS
Wees niet bedroefd als Uw inzending
maar niet geplaatst wordt, zelfs als we er
om gevraagd hebben. Er is vaak tijdens de
samenstelling van een nummer zóveel ge
drang en zó veel tijdnood, dat onze keuze
zelden goed tot zijn recht komt.
Maar alles wordt goed bewaard. Alles
gaat ais een zaadie de grond in en wacht
tot de tijd gekomen is dat het ontkiemen
moet, blijkbaar. Laat ons blij zijn dat er
blijkbaar zóveel zaden zijn, dat er elk num
mer weer volop is. En goed, ja?
VRIENDEN VAN TRENTINI
Enige tijd geleden kreeg de heer Amerigo
Trentini uit Bologna, Via Lemonia no 1/8
door Tong Tong correspondentie met ver
schillende TT-lezers en lezeressen.
Contacten die Trentini zeer veel vreugde
hebben bezorgd, want behalve de corres
pondentie die hij zo op prijs stelt, kreeg
hij ook postzegels voor zijn verzameling.
Helaas kon hij sommige brieven niet be
antwoorden omdat hij naam noch adres kon
ontcijferen. Dit zit hem heel erg dwars.
Via een kennis kregen wij door, dat de
heer Trentini, die al 10 jaar gedeeltelijk
verlamd is, in het ziekenhuis is opgenomen
en wel in Ospedale S.Orsola C.10
L. 31A Stanteria Bologna
Policlinico S.Orsola
Zouden zijn correspondentievrienden mis
schien een opbeurende groet aan hem wil
len zenden, hij zou dit erg op prijs stellen.
Maar dan alstublieft naam en adres in blok-
letters, opdat hij dan t.z.t. kan terugschrij
ven?
Vriendelijk dank!
Eigenlijk is het leven één grote
ramp, waarvan je de omvang slechts
gradueel begint te realiseren bij het
ouder worden
En sommige mensen zien het nooit.
Ze zijn als kinderen die spelen op
kerkhoven en ruines. Toch wel hart
verwarmend ook, dit spel te midden
van onzekerheid en vergankelijkheid,
x
En hoe weinigen weten maar dat
alles GOED is zo - en dat modderaar-
tjes nooit een hemel op aarde kunnen
maken, omdat dat geen Leven is?
TiRade
5.
