DE ECONOMISCHE MISSIE NAAR INDONESIË
m
De naam van de heer W. van Geleuken v.d. Brugge te Hunsel is zo zoetjes
aan voor attente lezers van Tong Tong geen onbekende meer. Negen jaren lang
is zijn naam in ons blad genoemd als melding werd gemaakt van de officiële
opening van onze Pasar Malams, die altijd door deze oud-lndischgast werd ver
richt.
En men weet dat de heer van Geleuken méér kan dan alleen maar de kentongan
slaan. Hij is o.m. lid van de Directie van de Ned. Middenstands Bank en Voor
zitter van de Haagse Kamer voor Koophandel en Fabrieken. Om van een dertig
tal andere functies nog maar te zwijgen.
Maar niet alleen in het Nederlandse be-
drijfs- en zakenleven is de heer van Geleu
ken een bekende figuur; in Indië heeft hij
als Escomptoman van 1927 tot 1951 een
even klinkende carrière gemaakt, waardoor
massa's Indischgasten hem zich zeker zul
len herinneren. Ook al omdat hij evenals
nu in Den Haag vele interessen had buiten
zijn bankleven. Zowel op het amateurto
neel als in de politiek en in vele andere
comité's heeft de heer van Geleuken prac-
tisch zijn gehele Indische tijd grote ener
gie ontplooid.
Dezer dagen kwam zijn naam weer voor
het voetlicht als lid van de Nederlandse
Economische Missie naar de Republiek In
donesië, waarbij door een aantal prominen
ten uit het Nederlandse bedrijfsleven twee
weken lang uitvoerige en diepgaande be
sprekingen in Indonesië werden gevoerd
met de belangrijkste figuren uit het Indo
nesische bedrijfsleven, en tal van minis
teries
Overtuigd dat al onze lezers bijzonder
benieuwd zijn naar de bevindingen van de
heer van Geleuken zijn we bij hem op be
zoek gegaan in zijn verrassend tropisch ge
bouwde en ingerichte huis aan de Duinlaan
om een paar uur lang afwisselend gezellig
en serieus over Indonesië te praten.
Zo'n onderhoud wijkt natuurlijk zowel in
aanpak als uitvoering geheel af van de
normale interviews die in de Nederlandse
pers verschijnen, want wie twee Indisch
gasten spreken over Indonesië natuurlijk
als over "thuis". Dat was ook het eerste
woord dat de heer van Geleuken noemde;
"Ik was weer thuis!En toen voegde hij
er iets aan toe dat vele van onze Totok
lezers kunnen begrijpen en appreciëren;
"ook veertig jaar geleden, toen ik als "ba-
roe" voor het eerst in Indonesië voet aan
wal zette, was ik meteen "thuis!"
VEEL OUD-GASTEN
We vragen ons af of dit gevoel ook door
diverse andere leden van de delegatie ge
deeld werd, want het meerendeel van de
missie bestond uit mensen die ook lang in
Indië geleefd hadden of er zelfs geboren
waren. Voor het grootste deel van de
missie was het bezoek dus geen eerste
kennismaking maar een verheugd weer
zien.
Het constateren van dit feit doet onze
redactie apart genoegen. Tegen de opinie
van Nederland (en ook van vele Indone
siërs in) hebben wij namelijk altijd koppig
volgehouden dat de snelste, meest effici
ënte en constructiefste nieuwe banden het
best kunnen worden gelegd door oud-gas
ten beter dan door "schone-leiers", want
wij weten waarover wij praten. Wij kennen
land en volk. Massa's zaken hoeven ons
niet uitgelegd worden en we doorzien pro
blemen en mogelijkheden meer van de psy
chologische kant uit dan via statistieken
en droge raporten.
Ais de heer van Geleuken dus praat over
zijn ervaringen op de talloze conferenties
en recepties, dan is het steeds weer de
menselijke kant van deze contacten die ons
treft. Niet alleen van de kant van de Ne
derlanders, maar ook van de kant der In
donesiërs. Menige conferentie werd stijf
en formeel geopend in het engels, maar na
zeer korte tijd viel men in de Nederlandse
omgangstaal terug, de jasjes gingen uit en
men zat als "Alte Kameraden" gezamenlijk
de problemen te tacklen, die het huidige
Indonesië als een leger tijgers omsingelen.
Daarbij staat de heer van Geleuken nog
steeds verbaasd over de volledige open
hartigheid waarmee alle gevraagde gege
vens, cijfers en rapporten werden over
gelegd.
Van Nederlandse zijde ontbrak een ty
pische mentaliteit die in vroegere confe
renties vaak storend gewerkt had, namelijk
van te willen patroniseren: wij weten het
allemaal zo goed en jullie moeten alles
nog leren, dus wij zeggen wel hoe het
moet. Basta.
Op deze conferenties werden plannen en
problemen gevoeld als gemeenschappelijke
Dus hoefde er niet gedoctrineerd te wor
den of gekapitteld. Door de Nederlanders
werd gevoeld dat een snel herstel van
Indonesië in belangrijke mate ook een
Nederlandse zaak is. Aan de conferentie
tafels ontmoetten elkander geen harde za
kenlieden, maar vennoten in een opbouw-
plan met wederzijds nut.
VOLKOMEN COMPETENT
We hoeven er in onze kring van lezers
geen doekjes om te winden: men denkt
hier vaak dat de Indonesische economen
niet competent genoeg zijn. In elk geval de
Nederlandse delegatie is teruggekeerd met
de overtuiging dat zij met partners te doen
hebben, die hun terrein uitsteknd beheer
sen. Overigens is de materie enorm uit
gebreid en complex; Er kunnen geen won
deren op korte termijn verwacht worden.
Er zullen in Indonesië een nieuwe bankwet
en een nieuwe investeringswet moeten ko
men; in Nederland een garantiewet voor
Nederlandse investeringen in Indonesië.
Voorts zal er moeten worden aangestuurd
op een zodanige verdeling van de Neder
landse hulp aan onderontwikkelde gebie
den dat er een ruimer portie naar Indone
sië toe gaat. In Indonesië zuilen ruimere
percentages van de inkomsten uit leve
ringen aan het buitenland naar de daerahs
toe moeten vloeien, waarmede men reeds
is begonnen.
Het nieuwe team van regeerders, dat ook
inderdaad als team samenwerkt onder lei
ding van het presidium met als top de
"Thuis" (dat is: in Indië
en in geldzaken) 30 ja
ren geleden. De Hr. v.
Geleuken tijdens een
feestje v. Escompto-men-
sen (hij is de 2de in de
rechterrij) in het toen
malige Weltevreden. De
jasjes zijn uit en men is
in de beste stemming
V
