\l
V 1
STADSWAPEN
SLEUTELRINGEN
IN 1
mm w
ISTIMEWA
Amboina - Bandoeng - Banjoewangi - Batavia - Blitar-
Buitenzorg - Cheribon - Garoet - Madioen - Magelang
- Makassar - Menado - Malang - Medan - Minahassa -
Modjokerto - Padang - Palembang - Pasoeroean -
Pekalongan - Salatiga - Semarang - Soekaboemi -
Soerabaja - Tegal - Tjiandjoer.
Keuze uit de 26 bovengenoemde stadswapens. Uniek.
Als U er zelf al één heeft, koop er één als verjaars-
presentje voor later. f 0,75 incl. porto per stuk.
12 Stadswapens-sleutelringen (naar vrije keuze) f 6,
(incl. port). De hele serie van 26, f 10,(incl. port).
deling en vrijheidsberoving van bejaar
den. Ze komen voornamelijk voor in
die tehuizen, waar het leiding en per
soneel aan vakkennis en liefde ont
breekt om het subtiele onderscheid te
maken tussen de volwaardige bejaarde
en de ontoerekenbare patiënt, een on
derscheid dat soms bij één en dezelfde
verpleegde voorkomt.
We zitten nu allemaal tien jaren en lan
ger in Holland en hebben van het leven hier
naast de vele lichtzijden ook genoeg don
kere zijden leren kennen. Twisten in Tong
Tong over éénzijdige beschouwingen van
Tong Tong (en "anti-Nederlands" sentiment)
hoeft dus niet meer. We weten verder ook
wel dat oudjes die hun laatste levensdagen
per sé in een eigen huisje willen slijten,
weer voor andere moeilijkheden komen te
staan, vooral als blindheid, rheumatiek en
andere gebreken zich in ernstige mate doen
gelden.
De oude dag is een grote zorg in Ne
derland, maar we hebben wel gemerkt dat
we er in dit blad niet over mogen praten
om andermans humeur niet te bederven,
zodat men prompt het blad opzegt. Velen
verkiezen het zorgeloos en "optimistisch"
verder te leven. In de afgelopen tien jaren
hebben we velen deze zorgeloosheid zien
verliezen en aan verzoeken om begrip en
hulp bij de redactie is geen gebrek. Onze
poging enkele jaren terug om met het BON-
Fonds te kunnen bereiken de bouw van
een typisch op Indische mensen ingesteld
Tehuis voor Ouden van Dagen, verwaterde
door gebrek aan interesse. Toch is juist
voor de Indischman de oude dag voor een
bejaardentehuis erger dan voor een Neder
lander van hier.
Wij zijn ginds opgegroeid in een clan
sfeer, waarbij de oudjes tot hun laatste
levensdag in ons midden verkeerden: in
de planning van elke regentswoning had de
"kesepoehan", de vleugel voor de oudere
familieleden, een vaste plaats. In elke desa,
in elk Indisch gezin, bleven Opa en Oma
"thuis". Dit heeft eigenlijk maar voor een
klein deel te maken met "gezinsliefde" of
"kinderplicht". Veel belangrijker is dat men
leefde in de voortdurende nabijheid van
het Levenseinde omdat van hieruit een
grote vormende waarde uitgaat. Ikzelf heb
vroeger een inwonend Omaatje in het pavil
joen gehad, dat steevast allerlei beschou
wingen begon met de inleiding: "Als Oma
straks in de kist ligt..." Voor buitenstaan
ders mag dit iets hinderlijks of lugubers
hebben, voor ons was het een kalme "mijl
paal-waarneming" die ons gemeenschappe
lijk leven meer waarde en inhoud gaf. Kan
de lezer dit wel begrijpen?
Met het uit huis zetten van onze ouden
van dagen verarmen en schaden wij ons
leven méér dan wij beseffen! T.R.
Voor smalle voeten van jonge
mooie meisjes in de maten
35 - 36 - 37
GEBORDUURDE SLOFJES
VAN SINGAPORE
f 10,—, 20,—, 25,— bij
Tokó Tong Tong
"BUDIDAJA"
Wij ontvingen het eerste nummer van de
eerste jaargang van "Budidaja" (Nobél Stre
ven), een Tijdschrift van en voor liefhebbers
van Indonesische kunst.
Z. Exc. Mr. Sudjarwo Tjondonegoro, de
Indonesische ambassadeur, wenste in zijn
geleidewoord "dit nieuwe blad Budidaja
op het ogenblik het enige van haar soort in
Nederland een voorspoedig bestaan toe
en moge het gegeven zijn haar nobel stre
ven met succes te kunnen verwezenlijken".
Woorden waar wij ons van ganser harte
mee verenigen. De oprichters en eerste
medewerkers zijn alle enthousiast en dy
namisch abonnee van Tong Tong: J. R. van
Delden, E. Flohr, J. M. Knaud, Mr. J. E.
Textor Grieve, Drs. R. S. Wassing.
Houdt Tong Tong zich bezig met Indische
cultuur, Budidaja is gericht op een facet
ervan: de Indonesische cultuur. Een zó om
vangrijk gebied met zóveel diepte, waarvan
sommige onzer abonnees toch wel graag
meer willen weten, dat wij verheugd zijn
dat er nu eindelijk een groepje aanpakkers
besluit te verzamelen wat er aan algemene
kennis over deze cultuur voorradig is om
er een soort nuttige leerboekjes van te
maken. Wie deze uitgaven zorgvuldig be
waart, beschikt over enkele jaren over een
beknopte en betrouwbare handboekerij.
Wat ons verder treft is dat het terrein
van de Indonesische cultuur nu eindelijk
niet betreden wordt door hoogleraarlijke au-
thoriteiten met klinkende namen, maar door
"eenvoudige mensen" zonder grote allures,
maar wél met een kalme en directe aanpak.
En toch want wij kennen al deze heren
persoonlijk heel goed met een grondige
en betrouwbare kennis van de onderwerpen
waarover zij schrijven.
Dit eerste nummer (9 pagina's stencil;
groei snel, adik!) is praktisch geheel gewijd
aan facetten van Javaanse cultuur, maar we
weten zeker dat later ook andere aspecten
van de Indonesische cultuur in dit blad hun
plaats zullen vinden. Het blad kost 10,1
per jaar, bij vooruitbetaling te voldoen aan
het redactie-adres Thorbeckelaan 107, Den
Haag, bij de heer J. M. Knaud. Het blad
komt eens in het kwartaal uit.
Bij de heer Knaud kunnen ook diegenen
zich vervoegen die geinteresseerd zijn in
het volgen van gamelan-lessen.
We wensen deze kleine wakkere groep
alle succes in de wereld toe. Het is een
erezaak dat Nederland de Indonesische cul
tuur niet vergeet. Er leven vele kiemen in
waarmee het Westen nog veel voordeel
doen kan. T.R.
WHARR - WHARR - WHARRR
Mag ik nog enkele herinneringen aan de
tijd van de motor-races Soerabaia-Batavia
ophalen?
Er was in die tijd een geweldige rivaliteit
tussen de Harley Davidson en Excelsior. De
Harley werd verkocht door de firma Sluy-
mers (de oude Sluymers, Eddy van der
Kop en Frits Sluymers) de Excelsior door
van Laar's Motorhandel waar Wim Wygchel
later werkzaam was. Een van de eerste
races werd gereden door Guido de Sturler,
kort daarop gevolgd door Wim Wygchel. De
tijden bedroegen toen, naar mijn beste we-
tene ongeveer 14 a 15 uur.
Toen kwam er een Semaranger (als ik
mij niet vergis heette hij de Graaf of zoiets)
die met een Indian de tijd op 12 uur bracht.
Dit liet Gerrit de Raadt niet op zich zitten
en hij verbeterde de tijd tenslotte tot ca.
10 uur. Kort daarna werd dit record weer
omlaag gebracht door Young uit Semarang,
die het op 9 uur en 1 minuut bracht. Hierna
werden, voor zover mij bekend, geen nieu
we pogingen meer ondernomen om dit re
cord te verbeteren.
De races vonden altijd plaats tegen de
klok, dus nooit gingen er 2 of meer tege
lijk van start. H. van RAAYEN
Niet te lang mijnheer,
ze zijn zo weg!
Nog enkele aanstekers met
ingebouwde rolmeter.
Tweemaal nuttig en praktisch
voor eenmaal de prijs f 6,
Toko Tong Tong
7
