Jos. van Arcken
waardeloos worden de knipoogjes, het li-
tjik spelen, het ruzie maken, het ,,eh! sor
ry! terugnemen van de kaart" door de suf
ferd en het ,,matjam apa!" van de tegen
speler, die zijn kaart al klaar had om te
,,batjok"! Dat allemaal hoort er wel bij,
maar is geen „hoger bridge".
Daarom is het bridgen leuk, als je bij
het ouder worden nog durft tegen jonge
ren. Die zo „doorzichtig" zijn vaak, die
niet weten waar ze naar toe spelen, maar
die zo geweldig mousserend zijn, zo „al-
verpletterend". Waar je je tegen schrap
kan zetten en een fantastisch boeiend spel
letje kan spelen. Als je maar wilt.
x
En weet je wat het leukst is? Bridgen
met vrouwen. Met „domme vrouwen", die
zo'n systeem maar nóóit goed leren, maar
die soms met een fantastische hand kun
nen zitten en er op in houwen dat de lap
pen er af vliegen. Die gichelen als ze ver
liezen (terwijl je toch rèzend moet wor
den!) en dan even er tussendoor een
„snack" istimewa klaar maken. Die goeie
bedoelingen nooit dóór hebben en aller-
vervélendst kunnen zeggen: „Eh niet main
kaki jij" als je een waarschuwend schopje
geeft. Of het helemaal verkeerd begrijpen
en van jouw critieke drie schoppen triom
fantelijk „vijf schop!" maken. En dan ga
je toch DOWN, man, DOWN! Dan verlang
je toch een „openbare schop" te geven
van heb ik jou daar.
Of die ook wel met een benauwd ge
zichtje en een tuitmondje een partij weg
geven, dat drie stoere heren vierkant on
der de tafel worden gekaart. Kijk uit, Peh!
Dat is bridge!
Nog drie kaarten maar, Adipati? Leg even
je spel neer. Rol een verse „weduwe". En
spéél!
Plek! Plek! PLEK! (weetjenou waar het
werkwoord tjeplekken vandaan komt?).
De laatste kaart kan de winner zijn!
Herhaal: SPEEL!
Met de groeten uit Gang Kernolong
van SI TJALIE.
„sedot" een trekje aan een sigaret,
krosi males luie stoel,
hantem kromo er op los.
roti brood,
litjik vals.
mat jam apa dat is geen manier
batjok er op los hakken,
istimewa buitengewoon,
main kaki voetje spelen.
„weduwe" shag van Van Nelle.
VOORDEEL
Op een dag kwam er een hoofd van de
school bij me en vroeg of ik hem wou
komen helpen. Prompt zei ik „ja". Achter
af had ik er spijt van. Want wat bleek?
Dat er vóór mij al twee invalsters waren
geweest, die de klas niet aan konden. De
andere leerkrachten waren heel nieuws
gierig, hoe ik 't zou maken. Ik was bang
om een figuur te slaan. Maar ik had het
beloofd en dus moest ik het doen. Boven
dien, ik had het geld hard nodig.
Eén van de onderwijzers was aardig.
Hij zei: „U hebt wel gehoord, dat die twee
er niets van gemaakt hebben. U komt uit
Indië en daar moet U uw voordeel mee
doen. Er is vast heel wat te vertellen..."
En hij gaf1 me een paar suggesties. De
kinderen zullen 't vast fijn vinden en luis
teren. En als het begin goed is, dan komt
de rest vanzelf."
„Voordeel" dacht ik. Zó heb ik 't nooit
bekeken. Ik heb altijd gedacht, dat 't an
ders zijn, een nadeel is. Dat alles daar
door moeilijker zou zijn. Maar een vóór-
deel! I Ach ja, 't is maar hoe je 't bekijkt.
Enfin, ik heb zijn raad opgevolgd en ik had
de klas.
Later, als ik weer eens moest invallen,
heb ik er nog vaak gebruik van gemaakt.
Ik vertelde over Indië.
Mijn sapoe lidi is dunner geworden,
want heel vaak nam ik een lidi mee om
van die grote bladeren van de klapper
boom te vertellen. Ook probeerde ik ze
begrip bij te brengen, dat er verschillende
mensen op de wereld zijn, die anders eten
en zich anders kleden en er anders uit
zien. Maar dat het eigenlijk heel fijn is,
dat er zoveel verschillen zijn. Want als
we allemaal gelijk waren, wat zou het dan
ontzettend vervelend zijn.
MASF.
Ruime sortering
GOUDEN RINGEN
bij
Laan van Meerdervoort 520
Den Haag - Telef. 33 64 41
TIJDBEELD
In de krant: ergens in Frankrijk had een
postbode die te laks was om zijn ronden
te doen, maanden lang zijn portie post maar
in de sloot uitgegooid. Een dergelijk bericht
hebben we ook eens gelezen van een post
bode in Amerika, in Spanje, in Nederland.
Vraag: hoeveel postboden doen het nog
meer zónder dat we het weten?
Een ondernemer die voor het uitvoeren van
een project in Rusland was geweest, ver
telde me dat daar in alle opzichten dezelf
de toestanden heersen als hier. Ook daar:
als je met de bouwer beneden bent, werkt
iedereen hard, maar nauwlijks heb je je
hielen gelicht naar de volgende etage of het
lummelen begint op slag. Overigens: "een
zorg voor óns is het natuurlijk niet. We
presenteren voor langer werk een hoger
rekening en klaar is kees..."
Wie zoals Tjalie veel onder werkgevers, on
dernemers en kantoorchefs verkeert, hoort
dit liedje alle dagen: lijntrekkerij, lapswan-
zerij, gebrek aan verantwoordelijkheidsge
voel. En we hebben allemaal wel straten
makers gezien die eindeloos in een portiek
staan te wachten tot de "slagregen" op
houdt, bouwvakkers die uitgebreid .en lang
durig hun koffieuurtje uitbuiten, postjuffrou-
wen die eindeloos babbelen terwijl de klan
ten wachten, enz. enz.
Daardoor wordt elke arbeid tweemaal zc
duur als ze tóch al kost. Maar erger is: er
is sprake van een sterke en schaamteloze
daling van de moraliteit.
Met vakantie gaan, jongens?
Liever nou dan morgen meneer! En leve
de vakantietoeslagen!
De hemel behoede ons...
ETENSWAREN UIT INDONESIë
Er is van de kant van de lezers vele
malen gevraagd of het mogelijk is dat Tong
Tong allerlei soorten vruchten en typische
etenswaren uit Indonesië betrekt en ze hier
verkoopt. Er zou veel winst mee gemaakt
kunnen worden.
We hebben sinds lang hiernaar diepgaan
de onderzoekingen verricht, maar moeten
helaas zeggen dat het niet te doen is. De
levensmiddelen moeten in Indonesië snel en
efficient worden ingekocht en op een lucht
haven in vrieskamers worden opgeslagen.
Liefst zó dat aanvoer en afvoer "sluiten".
In het vliegtuig moeten vriescellen aanwe
zig zijn (dit transport is erg duur). Hier in
Holland opnieuw in vriescellen opslaan. Dan
stukje voor beetje afnemen voor de be
stellingen. Een tjempedak naar Groningen,
een half dozijn salaks naar Maastricht, een
mandje djamboe bol naar Gouda, enz. enz.
Vergeet het, beste mensen, het kan niet.
Ook al zouden wij een snelle en efficiente
levering tot stand kunnen brengen, het zou
zó duur worden dat de verkoop tot een
minimum teruggebracht zou worden. Nu al
kosten mangga's uit Afrika of Suriname
3,50 tot 4,50 per stuk en ik heb met
eigen ogen op veilingen gezien hoe weinig
er wordt afgenomen en hoeveel er als
bosok moet worden weggegooid.
Het is niet te doen...
WIIIIUIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
iiiiiiiiiiiiui <Hnnn!iiinRifnHHunuiiiiiiMaiiiiHmiiiuiiiiitii)iiiiiiii:iiiiiiiHiiiiililiiiiiiiiiliillilllllilii:iiiliilllii:ililiiliiliiililuiilliiililiiillililiiiliiiiMiiinii
DE HELE SEfilE SIERLEPELTJES MET STADSWAPENS
NU COMPLEET!
Batavia - Bandoeng - Soerabaja - Semarang - Magelang - Cheribon - Buiten
zorg - Malang - Amboina - Menado - Makassar - Medan.
Een trots bezit, een prachtig cadeau, een sieraad in uw huis. Of U er
nu één koopt, zes, of de hele serie.
Per stuk f 3,15; 6 st. f 17,—; 12 st. f 32,50. Porto inbegrepen.
iitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiniiniiiimiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiimiininiiiiiiuiniiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
13
